Treur niet.....

Treur niet over de dood van uw geliefde, roep de reiziger niet terug,
die op reis is naar zijn bestemming, want u weet niet, wat hij zoekt.
U bent van de aarde, maar hij is nu van de hemel.

Door over de dood te wenen, bedroeft u de ziel van hem,
die niet tot de aarde terug kan keren;
door naar gemeenschap met hem te verlangen,
kunt u hem niet anders dan hinderen.
Hij is gelukkig in de plaats waar hij is aangeland;
het verlangen naar hem toe te gaan helpt hem niet;
uw levensdoel houdt u nog op aarde.

Geen schepsel, dat ooit geboren is,
heeft in werkelijkheid aan een ander toebehoord;
iedere ziel is de geliefde van het Licht.
Heeft het Licht niet lief, zoals wij mensen dat niet kunnen?

De dood daarom doet niet anders dan de ziel met het Licht verenigen.
Want aan wie de ziel in waarhied toebehoort,
tot hem keert zij vroeger of later terug.
Waarlijk, achter de sluier van de dood is een leven verborgen,
dat het begrip van de mens op aarde te boven gaat.

Indien u de vrijheid van de wereld kende en wist,
hoe de bedroefde harten er van hun last worden bevrijd;
indien u wist, hoe de zieken daar worden genezen en de wonden worden geheeld;
Indien u de vrijheid kon begrijpen, die de ziel ervaart naarmate zij
zich meer van dit aardse leven van begrenzingen verwijdert,
u zou niet meer treuren over hen, die zijn heengegaan,
maar bidden voor het geluk en de vrede van deze zielen op hun verdere reis.

Wat een ontzettend mooi gedicht.

Inderdaad mooi.
Ik ken het van het Soefisme waar het bij een overleden dierbare wordt gebruikt.

Het is een mooi gedichtje.

Het komt inderdaad uit het Soefisme en is van toepassing op ieder levend wezen zowel mensen als dieren.