Ik wil GEEN pilletje!!!!

Mijn hond Pjotr (kooierhondje) had last van een tekenbeet. Er kwam een grote kring omheen, dus ging ik met hem naar de dierenarts. De dierenarts vertelde dat hij een antibiotica kuurtje moest, twee weken, 3 keer per dag.

Van veel honden kenners hoorde ik dat iets lekkers altijd werkt. dus de kleine snoepert kreeg lekkere plakjes worst bij zijn pilletje.

Het pilletje werd in een dun plakje worst gewikkeld, en Pjotr nam het aan, maar helaas merkte hij op dag twee dat het plakje worst ook zonder het pilletje kon worden gegeten, en lied het pilletje uit het plakje worst rollen.

Nieuwe poging: het dunne plakje worst werd dubbel gevouwen en aan Pjotr gegeven. In zijn bek scheurde bij het plakje door midden en lied het pilletje uit zijn bek rollen.

Nog een poging: een dikke plak worst, sneetje erin, en het pilletje erin verstoppen. tevergeefs, Pjotr had het direct door, nam het plakje worst aan en at het zorgvuldig op, maar vlak voor hij wilde slikken lied hij het pilletje alsnog uit zijn bek glijden.

Opnieuw een poging: Pjotr kreeg op de zelfde manier een nieuw plakje worst, met pilletje. Deze keer hielden we onze hand voor zijn bek. Ik dacht dat als de lieve manier niet werkt, hij een minder lieve manier nodig had, om die rot pilletjes weg te krijgen.

Met de hand voor zijn mond, begon hij toch te slikken. Maar dat slimme monster had tijdens het slikken zijn pilletje in zijn bek vastgeklemd, zodra we onze hand weg haalde, spuugde hij het pilletje uit.

Met inmiddels de handen in het haar was ik aan het bedenken hoe hij die o zo belangrijke pilletjes binnen moest krijgen. Want ja ik wil natuurlijk nog langer van hem genieten.

Toen bedacht ik dat de meeste honden lekker eten naar binnen schrokken. Dus verstopte ik weer het pilletje in het plakje worst, hield het voor. En zodra Pjotr het plakje worst had aangepakt, hield ik een tweede plakje worst voor. Hij wist niet hoe snel hij het plakje worst naar binnen kon werken, zodat hij het tweede kon aanpakken.

Zo zijn we de twee weken door gekomen.

Naar mijn idee zat hij me straal uit te lachen.
En al ik eerlijk toegeef moest ik ook verschrikkelijk om hem lachen.

Inmiddels is het een gezonde 11 jarige hond.

Missie geslaagd!!!!!!!

Door Martine en de Woefers op 08 maart om 18:42