Beertje wordt volwassen

Het is in de middag en ik heb de honden net uitgelaten. Lekker naar het bos waar ze los kunnen lopen, snuffelen, rennen, stoeien en badderen in het water. Ik hoop zo de rest van de middag voor mezelf te hebben zodat ik kan werken aan mijn tekencursus want ik loop inmiddels een stuk achter met de lessen. Thuis aangekomen krijgen Quincy en Beertje hun brokjes en daarna pak ik een stuk of drie geitenoren waaraan ze kunnen kluiven. Met name voor Quincy knip ik de grote geitenoren in stukjes zodat het voor hem makkelijker wordt om eraan te knabbelen, tja het is een kniesoor en ik heb inmiddels geleerd dat hieraan niets te doen is, dus heb ik me aan hem aangepast. Zo gezegd, zo gedaan. Ik leg de geitenoren in de voerbakken en Beertje pakt al snel de grootste geitenoor eruit. Ongelooflijk hoe zo'n klein hondje met zijn kleine bek zo'n kluif meesleept en er ook nog op de bank springt. Quincy daarentegen snuffelt voorzichtig in het bakje en haalt de ene stuk geitenoor na de andere eruit. Ondertussen werp ik me op mijn huiswerkopdracht van mijn tekencursus. Wanneer ik naar de keuken loop voor koffie, zie ik dat de hele kamer bezaaid is met stukken geitenoren die de goedkeuring van Quincy niet hebben gekregen. Beertje zit heerlijk te kluiven, en de weëe geur van geitenoor (niet te harden, maar ja, je moet wat over hebben voor je viervoeter) vervult de kamer. Quincy loopt doelloos te snuffelen en komt in de buurt van Beertje. Ik ben net bezig mijn schets over trekken met een zwarte stift als Beertje met een enorme snauw en grom uitvalt naar Quincy. Ik schrik me wezenloos en schiet uit met mijn stift, een hele streep over de tekening. Geschrokken kijk ik naar Beertje, mijn kleine lieve shih-tzu, mijn voorbeeldige hondje dat met 94 punten geslaagd is voor de puppycursus, dat zo onderdanig is en Quincy continu achterna loopt en hem wil pleasen. Ook Quincy is behoorlijk onder de indruk van zijn gedrag.  Natuurlijk zie ik wat de reden is, Beertje verdedigt zijn prooi en normaal gesproken doet hij dat niet. Quincy zit te piepen en kijkt me zielig aan. Even weet ik niet wat ik moet doen, maar aangezien ik de "roedelleider" ben besluit ik het gedrag van Beertje te corrigeren. Ik ga naar hem toe en zeg streng: LOS en pak zijn kluif vast. Met moeite laat Beertje zijn kluif los, dan laat ik het Quincy ruiken om te kijken of hij de kluif wilt. Als  Quincy de kluif wilt dan snijd ik het in tweëen en geef ik ieder een stuk. Maar wat blijkt, Quincy, nogal geschrokken van Beertjes gedrag, ruikt er even aan en loopt weg. Ik geef de kluif weer terug aan Beertje die er weer volop aan begint te knagen. Quincy zoekt een rustig plekje in de kamer om even te verwerken wat er is gebeurd. Tja, je kleine broertje is groot geworden Quincy. En wat mijn tekening betreft, maar goed dat er correctievloeistof is uitgevonden.

Door Gina Heuvelsland op 06 januari om 12:35