Eigenaar hond niet in staat te zorgen voor hond

Graag zou ik advies willen voor de volgende situatie;

Mijn moeder (89 jaar) heeft een hond maar is zelf slecht ter been en qua gezondheid gaat zij achteruit. Ik heb haar nu twee keer op de grond gevonden omdat zij ‘s nachts is gevallen. Zelf kan ze de hond niet meer uitlaten. Ik laat de hond een aantal keer per dag uit en zorg dat hij ‘s middags een paar uurtjes bij mij is zodat hij ook onder de mensen komt. Nu is mijn moeder de afgelopen dagen in het ziekenhuis geweest en kwam daar uit dat t vanaf nu alleen maar slechter word maar ze moet wel weer naar huis. Zodra zij thuis is zal ze de hond weer terug willen. Ik vind dat zij niet meer in staat is om voor de hond te zorgen en wil voorstellen om de hond bij mij te laten wonen. Nu ben ik alleen bang dat zij hier niet mee akkoord gaat. Welke rechten heb ik? De chip van de hond staat overigens op mijn naam en niet op die van mijn moeder. Alvast bedankt. 

Nou Veronique, verzorg je moeder maar goed voor zolang je dat nog kan. 

Fijn als je voor het hondje wil zorgen maar bepraat dat met je moeder. 

Daar heb je helemaal geen recht voor nodig. Doe het uit liefde. 

Beterschap voor je moeder.

Daar gaat ze zekers niet mee akkoord en vervelend voor je want je hebt het dubbel op, dus alvast sterkte.

Weet niet hoeveel tijd je hebt? Maar zou beginnen een inklapbare rolstoel aan te schaffen die in je auto past en dan samen de hond wandelen.  Verders is het nu alvast heel veel praten en uileggen aan je moeders want dat wordt nogal een klus, dat andere opties toch echt beter zijn voor een goed einde.

Het is de tijd die je daar wilt insteken en ja je komt er nooit bekaaid vanaf als je het wel doet, dat komt pas later.

Als je dichtbij woont, zou ik kiezen de hond gewoon bij je moeder te laten wonen en dan er naar toe gaan om uit te laten. 

Zie het gelijk als een aantal extra controlemomenten op de dag.

Ook zijn er alarmbellen aan te schaffen die zij als ketting om kan doen en mocht zij vallen kan zij op de alarmknop drukken voor hulp van jullie of thuiszorg (als zij daar is aangemeld voor zorg).

Het kan juist net de hond wezen waar ze voor uit bed komt en wat haar nog doet bewegen. Eten geven, water verversen, knuffelen. Dat is wel erg belangrijk natuurlijk en valt weg wanneer jij de hond in huis neemt.

Ik zou de hond bij je moeder laten, tenzij de hond echt geen verzorging meer krijgt, maar ik lees dat jij die zorg op je neemt.

Het rotte is met oudere mensen, als je iets vertrouwd veranderd, dan gaan ze vaak veel sneller achteruit.

Nu heeft je moeder nog een hond om tegen te praten, misschien ook knuffelen.

Is het nu echt niet meer goed voor de hond, dan kan je er natuurlijk met haar over praten.

Ik las de tip, meenemen in een rolstoel, dat zal ze goed doen, ik weet alleen of dat fysiek nog mogelijk is.

De hond staat op jou naam, maar degene die het voer betaald en dokterskosten is bij de rechter vaak de eigenaar, ook al staat de chip op jou naam, en als je moeder en mee in stemt, dan is het geen probleem.

Moeilijk hoor, om in het belang van de hond te kijken, maar ook in het belang voor je moeder.

Sterkte er mee.

Advies. Aanvraag doen voor de wet langdurige zorg. Dat is nl een lang traject. Dat klinkt hier.misschien raar. Maar als ze dan echt niet meer thuis kan zijn, is er misschien eerder ergens een plekje.

Haar hond meenemen zal haar zoveel verdriet doen. Probeer het vol te houden zoals je nu doet.het is nu uitputtend, maar zal je later zo blij mee zijn dat je dit voor haar gedaan hebt. 

Via de gemeente kan je je aanmelden als mantelzorger en een gesprek vragen over de mogelijkheden . Misschien is er in de gemeente de mogelijkheid  bv voor een maatje die een keer bij je moeder komt.

Die chip, fijn dat deze nu al op jouw naam staat, maar om haar daarmee te dwingen de hond af te staan is denk ik niet je bedoeling ? 

Je kan ook een noodknop via de zorgverzekering aanvragen. Als ze dan valt kan ze op die knop duwen en word jij gewaarschuwd. 

Via gemeente en zorgverzekering is de mogelijkheid om mantelzorg hulp te krijgen.

Heel veel sterkte. Mantelzorg, zo makkelijk gezegd maar zo uitputtend, verdrietig maar ook voldoening gevend. 

Vraag ik me wel af, is het veilig met hond, valt ze over de hond, dat soort dingen. Dan is het misschien weer een ander verhaal. overleg met de huisarts.

Ik denk dat niet niet zo zeer een honden vraag is. Maar ik denk dat het de vraag is of je moeder nog wel alleen kan wonen. Als ze snachts uit bed valt en jij vindt haar in de ochtend? Heeft ze dan de hele nacht langs haar bed gelegen? Ze kan niet meer zelf omhoog maak ik op uit het verhaal. Ik kan me zelfs scenarios bedenken waarbij iemand langzaam onderkoeld raakt als de verwarming op de slaapkamer snachts uit is. Wat als ze een keer zo valt dat ze eigenlijk direct medische hulp nodig heeft? Heeft ze een alarmknop bijvoorbeeld?  Woon je ver bij je moeder vandaan? Komen er ook anderen? Of zijn er buren die af en toe een keer kunnen binnenlopen? Etc. Etc. Ik denk dat het probleem groter is dan alleen de hond. Ik denk dat als je een antwoord hebt de vraag of je moeder nog wel goed genoeg voor haar zelf kan zorgen (zonder risico's) dat je dan ook weet of de hond er nog in goede handen is. 

Mijn eigen ervaring is trouwens dat veel mensen in die leeftijd, eigenlijk ook vooral hulpbehoevende mensen vaak niet in zien dat sommige dingen niet meer kunnen of zelfs gevaarlijk kunnen zijn. En als kind is het dan lastig om je ouder te overtuigen. Ouders zullen vaak bepaalde dingen niet aannemen van hun (eigen) kinderen. Ze hebben altijd voor hun kinderen gezorgd en ineens is die rol omgedraaid en dat is psychisch erg lastig. Ze hebben "ook veel meer levenservaring", wat hun houding soms ook lastiger maakt. Hoogstwaarschijnlijk zal je moeder het wellicht niet aannemen van je als je oppert dat de hond misschien maar beter bij jou komt wonen. Je maakt je zorgen om je moeder begrijp ik en dat zal niet onterecht zijn. Ik zou toch proberen om de regie in handen te nemen, even cru gezegd. Of proberen om met wat familieleden of kennissen proberen het gesprek er over aan te gaan. Misschien wil de huisarts je ook helpen eventueel. Het is in ieder geval heel lastig, sterkte. 

Helaas is dit de bittere waarheid in Nederland, geen zorg meer voor ouderen, ik,heb het van nabij , heel nabij meegemaakt. 0,0 hulp te krijgen.  Geen mensen, geen geld, niets is er meer over van de verzorgingsstaat van vroeger.

. De noodknop noemde ik ook, is zo aangelegd en geeft je moeder maar ook jezelf toch een soort van geruststelling. Zo,n ding kan om je pols of aan een koord om je nek,

Via de huisarts kan je zo'n gesprek doen, de huisarts kan voor hulp gaan zorgen, zoals een casemanager, een casemanager hoeft nog niks in gang te zetten, die komt langs , maakt een praatje en schat in hoe de situatie is.

Eeen alarmknop kan je bij meerde instanties aanvragen, maar mijn ervaring is het makkelijker als het alarm is verbonden met waar ook de thuiszorg vandaan komt, dit zit allemaal in het basispakket.

Je hebt sowieso een indicatie van de huisarts nodig, dus afspraak met huisarts is nu het eerste wat je moet doen.

Dat is inderdaad zo en ik heb al zoveel schreiende dingen meegemaakt met mensen in deze leeftijd, ook de buurvrouwen uit mijn jeugd die later toen ze een hoge leeftijd hadden ook ziek werden. Maar in hun huis moesten blijven wonen. De directe buurvrouw had geen enkele familie meer, partner overleden geen kinderen. Als ik daar kwam trok ze me nog net niet naar binnen als ik aanbelde, echt verschrikkelijk. Zo blij was ze dat er iemand was, je hart breekt. En dan te bedenken dat het huidige kabinet nog even nieuwe bezuinigingen gaat doorvoeren op de zorg. Er IS al zoveel mis.... 

Ja, triest triest triest. En dhr balkenende hoor ik nog zeggen,, ieder krijgt de hulp die nodig is. Tja. Hij is snel daarna vertrokken. Als je maar genoeg liefhebbende familie hebt die vlak naast je woont, krijg je die hulp misschien. Want we moeten ook allemaal langer doorwerken en hebben geen tijd.  . Ik ben zo bang om hulpbehoevend te worden.