Hondje doodongelukkig na overlijden ander hondje

Hallo, ik zit met een best groot probleem. Ik heb een chihuahua teefje, Cloë van 12 jaar (eind augustus 13). Heel haar leven is ze samen geweest met mijn andere hondje. Zij is helaas begin dit jaar overleden. Nu kan Cloë dus niet meer alleen zijn. En dan bedoel ik dus ook geen minuut. En zelfs als ik thuis ben is ze continu zenuwachtig en gefocust op mij of ik niet wegga.

Mijn dochter blijft vaak bij haar als ik werk ( twee dagen maar) dus echt vaak alleen is ze niet. Maar soms kan het niet anders. Ik heb van alles geprobeerd, bach druppels en andere homeopathische dingen. Een keer uit pure wanhoop een kwartje oxazepam gegeven, zelfs dat helpt niet. Vaak piept ze in de vroege ochtend of nacht ook. Ik besef me nu dat ze echt niet zonder andere hond kan. Ik ga er zelf geen hondje meer bijnemen, ik kan de dierenartskosten niet meer betalen als er wat is en ik wil niet weer deze ellende van als er één overlijdt dat de ander dan ongelukkig is.

Ik heb oppassites geprobeerd maar niemand reageert. Begrijp ik ook wel want Cloë kan niet met katten, ze blijft blaffen en ook niet met kleine kinderen, ze is maar 1,5 kilo en dus te klein en kwetsbaar hiervoor. Ze doet haar behoefte in de tuin of op een puppypad. Met Uitlaten is ze ontzettend gestrest en blaft ze tegen alles en iedereen. Dat doe ik al heel erg lang niet meer.

Ik wil ze eigenlijk niet naar een ander huisje doen. Lang geleden heb ik mijn oudere pony die niet meer bereden kon worden wegens mijn scheiding weg moeten doen. Ik heb hem toen aan een vrouw gegeven die goed voor hem zou zorgen als gezelschaps en knuffelpony. Mocht ze hem niet meer kunnen houden dan zou ze eerst contact met mij opnemen. Bleek dat ze hem gewoon bereden heeft en uiteindelijk zonder mijn weten toch verkocht heeft als rijpony. 

Dus ik zit echt met mijn handen in het haar wat betreft Cloë. Ze is ongelukkig, zenuwachtig. Ze zou weer gelukkig kunnen worden bij iemand die al een ander hondje heeft. Dan kan ze makkelijk alleen blijven. Maar ik ben zo bang dat met haar een soortgelijk iets gebeurt als met mijn oude pony.

Heeft iemand tips voor mij? Aanwennen om alleen te zijn gaat niet. Al geprobeerd, ook met training en met maar één minuut weg. Ze heeft puur een ander hondje nodig. Ze kwijnt nu weg en dat doet me veel verdriet.

 12 jaar oud, wegdoen is toch ook geen optie? Ze zou je toch vreselijk gaan missen, misschien eens met je dierenarts overleggen of er iets is waarvan je hondje rustiger wordt ?   Mijn advies is heel veel aandacht geven en niet te veel alleen laten, als je een lange dag weg moet kan je dan voor oppas zorgen ? En misschien een vriendin die ook een hondje heeft daar even de dag naar toe ? Zodat ze niet te veel alleen is ? Een hondje van bijna 13 doe je toch niet de deur uit, ook niet als er iemand is die je hondje wil opvangen dan moet ze daar toch ook wennen…mooi bij je houden en veel aandacht geven en voor oppas zorgen.   Mankeer ze wat dat je niet met dr gaat wandelen, dan als ze nog goed te been is ga lekker wandelen kom je ook wat maatjes voor dr tegen, en wordt ze afgeleid van haar overleden maatje.   

Dat komt zo vaak boor. Je hond heeft nooit geleerd om alleen te zijn. Nu nog aanleren zal heel lastig zijn. Ze is 1,5 kg, dus heel makkelijk mee te nemen, denk dat er niets andere opzit dan haar te wennen aan een tas en mee te nemen.  Je hebt kleinere stoffen branches, misschien kan je die op je kantoor zetten. Alles is voor haar beter dan alleen zijn.

Weg doen, ander huis, zal het denk ik alleen maar erger voor haar maken,

Dat verhaal van die,pony is op de tv geweest. Een vrouw die zg lief was en toch alle afspraken aan haar laarzen lapte, heel naar was dat, was op stegeman opgelicht , zo,n soort programma. 

Het is niet zozeer dat ze teveel alleen is, het is dat ze, ook al ben ik thuis, zenuwachtig en ongelukkig is. Ze sliep heel veel toen het andere hondje er nog was maar nu kan ze haar rust niet vinden omdat ze steeds erop gefocust is om niet alleen te zijn. Ze lag met mijn andere hondje altijd samen tegen elkaar aan.

Meenemen al geprobeerd, ze vindt het vreselijk. Blaft hysterisch naar alles en iedereen en raakt helemaal over haar toeren. 

Beste zou zijn met een ander hondje thuis maar ja ik kan er geen meer bijnemen. 

Maak een afspraak met je dierenarts, misschien heeft deze een goede medicatie voor je hondje waar ze rustiger van wordt…een ander hondje zeg je is geen oplossing, heb je geen vriendinnen die ook een hondje hebben.? Vraag die ens of ze wat meer bij je willen komen en misschien kan je eens lekker samen gaan wandelen dan.  Je beschrijft dat het andere hondje begin dit jaar is overleden, wat heb je deze afgelopen maanden ondernomen ? Voor je hondje ?

Ik snap het dilemma. Ik zat ook met mijn handen in het haar, en twijfelde ook of ik mijn hond zou herplaatsen, toen ik toch gelukkig nog wel oppas vond voor ik aan mijn nieuwe baan begon. Mijn hond Remi hangt héél erg aan mij en kan ook nog geen minuut alleen zijn. En ze kan juist niet met andere honden, en daar viel veel oppas over. Dat ze niet meerdere honden tegelijk meer op zouden kunnen passen, of omdat ze zelf al een hond hadden. Er uiteindelijk een gevonden, en hopelijk wil ze het nog lang blijven doen, want ze is relatief goedkoop, en kan bijna altijd. Ik werk in de kinderopvang, dus lange dagen, en ik kon er alleen genoeg uren werken als ik ook flexibel kon zijn. 
Maar als ik geen oppas had kunnen vinden… er moet toch brood op de plank komen… Ik had zo’n knoop in mijn maag… Ik hoop dat het je nog wel lukt om iemand te vinden! Ik had me toen ingeschreven op bijna alle bekende oppas sites die er zijn.

En mocht herplaatsing de enige mogelijkheid blijken, is het mogelijk misschien om een organisatie of iets die honden herplaatsen te vragen, of je hen kan betalen om te zoeken naar een juiste kandidaat of het kaf van het koren helpen scheiden?

Edit:

Zou dat misschien niet wat kunnen zijn? Een oppas voor een hond worden? Wel een hond erbij, maar niet permanent, en niet de kosten?

Zou een oudere hond erbij nemen ook een optie zijn? Er zijn genoeg oudjes van 10+ die ook een plekje zoeken, dan hoef je niet te beginnen aan een pup die nog jarenlang meegaat. Sowieso zou een pup veel te druk zijn bij een bejaard hondje en die zou het gedrag van je oudere hondje alleen maar overnemen. Dan zit je straks met 2 zenuwlijers ;). Maar een oudere hond is misschien wel een optie? 

Heb je al geprobeerd om iets van jezelf, een ongewassen gedragen nachthemd, bij haar te leggen? Dan is jou geur dicht bij haar en dat geeft haar misschien al wat minder stress.

Misschien kan je haar uitlaten op een rustig moment in bijvoorbeeld het bos? En dan op haar tempo lekker aan de wandel of misschien blijft ze wel een kwartier op dezelfde vierkante meter om van alles te ontdekken.

Even wat anders, andere omgeving en andere luchtjes en geen stress van mensen.

Heb je al eens gedacht aan een hondenbuggy? Daar kan je hondje veilig in zitten en toch lekker mee op een wandeling. Misschien geeft haar dat minder stress?

Misschien kan ze in de buggy zelfs mee naar je werk? 

Zomaar een kwart oxazepam aan een hond geven vind ik best gevaarlijk, laat staan een hondje van 1,5kg. Dan de dierenarts bellen en vragen of die wat heeft tegen stress. Maar nooit meer zomaar zulke middelen geven zonder overleg met een dierenarts.

Zou lekker een goeie uitlaat dienst proberen, bij de goeie mag je...of terwijl... moet je meelopen van ze de eerste keer. Sommige reageren ook erg goed op muziek, hoeft niet persé klassiek te zijn. Ik donder hier Yogaflow aan, schijnt de hersensen te prikkelen zowel als bij mens en dier in relaxt standje, je hebt ook speciale cd's voor honden voor verlatingsangst. Ook horen ze de buiten geluiden niet meer zo erg heftig meer.

Mocht dat allemaal niet werken na verloop van tijd? (heb er ook zoeentje gehad) Dan vaste gedegen oppas zoeken, 2 uurtjes achterlaten en dan zie je meestal wel hoe je, je hond in welke staat weer terug krijgt. Heb mijn fantastische oppaser niet meer nodig nu maar die vrouw is gepensioneerd cardioloog. Verlies van eentje was voldoende voor haar om gewoon te gaan oppassen omdat ze die pijn niet meer wil voelen maar het toch miste, hondjes. Vandaag had ze twee russels bij der ter oppas. Daarvoor ergens achtergelaten voor een uurtje en zag het al aan zijn ogen. Hun hond en de mijne vlogen elkaar in de haren en mijn dibbes was echt super reggea relaxt met andere honden. Zal wel "Dit is jullie hoek, niet op mijn bankstel, niet in de keuken en dik verdienen terwijl wij tv kijken" verhaal geweest zijn.

Maarja al met al, je kan het achterlaten bij gassies of iemand die het serieus meent met oppas dieren. Meestal krijg je dan ook een hele invullijst aan gebruiksaanwijzing van je hond, zodat ze ook echt kunnen oppassen naar de behoeftes van je hond.

Ene geen oxepam meer geven, zijn die organen veels te klein voor.

Nou u bent wel erg wanhopig als je zo,n kleine prul oxazepam geef.

Ze is bijna 13 jaar, haar gehoor en zicht kunnen achteruit gaan,daarbij het verlies van een maatje wat inmiddels al een half jaar geleden is en dan is het nog een hondje wat weinig beleeft en amper verder komt als de tuin,daar zou je ook wel poep nerveus van worden,als hond en als eigenaar.

Het blaffen tegen alles en iedereen is een kwestie van opvoeding ,chihuahua,s staan er ook wel om bekend,

Ik zou zeggen,neem haar wat vaker mee naar buiten,zodat ze meer afleiding heeft en denk er ook aan dat het met een ander hondje erbij of als u haar zou herplaatsen ook moet klikken,

Het is niet haar gestorven maatje natuurlijk,

Sterkte voor haar .

Rouw kan heel intens zijn, en lang duren ook. Herplaatsen lijkt me de emoties van deze hond alleen maar te verergeren. 

Een andere hond kàn helpen, maar evengoed helemaal niet. Dat is erg persoonlijk. 

Mijn hond heeft ook heel intens gerouwd. En ik dacht ook dat misschien het contact met andere honden zou helpen. Dat deed het helemaal niet, ze wou van geen andere honden weten. Ze treurde dus heel specifiek om haar maatje, ze had geen behoefte aan vervanging en al zeker niet aan een nieuwe hond in huis. 

Er voor elkaar zijn, dat heeft ons hier geholpen. Een steun zijn voor je hond, een baken van vertrouwen, bewust de tijd nemen om een nieuw evenwicht te vinden. En als er dingen zijn waarbij jij de plaats van de overleden hond kan innemen, kan dat ook helpen. Zoals bijvoorbeeld: op soortgelijke manieren spelen, op dezelfde plaats samen rust nemen,... het hangt van je eigen leefsituatie en jullie samenleven af, maar het komt er op neer dat je teruggrijpt naar iets wat vertrouwd voelt, bekend, geborgen. Voor je hond en voor jezelf. 

En geef het tijd. Sterkte met je verlies. 

Precies Alaska , een hond word vaak onderschat, rouw kan echt heftig zijn bij honden en andere dieren, net zoals mensen, leuke dingen gaan doen, afleiding geven en steunen steunen steunen.

De leeftijd kan ook meespelen, misschien was het andere hondje de houvast, en dat is nu weg, dus dan zal je die taak over moeten nemen en aan de gang gaan met wat zelfverzekerder maken, lekker mee op pad nemen, een hond is nooit te oud om nog te leren.

Pff mijn had ook rouw en kwam ik binnen met die andere zwarte draak. Laat er geen twijvel zijn dat katten en honden geur herkennen. Leek erop maar was niet dezelfde zeg maar gerust Lekker buiten beginnen, beetje opletten want kan soms wat verwarrend zijn op die leeftijd. Maarja als ik "stoffies" (noem ik ze) maal twee ergens ver avn de groep zie jumpen op wat hollekes in het veldt? Wordt ik blij van, ze hebben me lol. Hoef ze ook echt niet te roepen en geen aaihonden maar gewoon lekker bezig met een juiste uitlaatdienst.

Bespaar je de herrie wat in house kan gebeuren.

Ik vermoed dat je het bij herplaatsing alleen maar erger voor haar maakt, dan moet ze buiten haar maatje ook haar thuis missen. Geef haar wat afleiding, trek er ondanks haar gedrag eens met haar op uit desnoods in een hondenbuggy en zoek rustige plaatsen op waar niet zo veel is om over te stressen. Doe b.v.b. brokjes of koekjes in een hondenpuzzel of verstop wat brokjes in huis, geef haar iets te doen. En overleg dit probleem eens met de dierenarts, die heeft vast wel iets dat veiliger is als Oxazepam voor de uren dat je aan het werk bent. Succes.

Er zijn nog wat tips en ideëen bij gekomen. Je hebt jammer genoeg niet meer gereageerd.

Laat je nog weten hoe het gaat en of je wat aan onze tips en ideëen hebt gehad?

Ja ben ik ook benieuwd naar. Hoe het nu gaat.