Help! Puppy terugbrengen? 
ik denk dat de hele moderne manier van opvoeden veel nieuwe pupeigenaren tot waanzin drijven het werkt gewoon vaak niet gewoon echt niet en een pup wordt echt niet beschadigd door een grens te stellen aan gedrag dat doen honden onderling ook
sinds de moderne opvoeding kom ik alleen maar meer onopgevoede honden tegen hoe zou dat toch komen
De moderne manier van opvoeden heeft juist veel aandacht voor het stellen van grenzen. Een fijne trainer zal manieren aanreiken hoe je dit op een verantwoorde manier kan toepassen. Met oog voor de hond 
En hoe kun je nou zeggen dat onopgevoede honden moderne opvoeding hebben gehad? Dan hebben ze toch juist geen opvoeding gehad 
Eens...hier de pup altijd mee laten draaien in het huishouden, en veel naar buiten...nooit met een pup problemen, en echt ik doe niets bijzonders met een pup...buiten wandelen, lekker ergens zitten met een pup, niets moet...en dan zijn ze thuis rustig....en klopt, je mag zeker eens een grens aangeven, krijgt de pup, jonge hond niets van....
Hier hetzelfde heb verschillende rassen gehad, de één wat pittiger dan de ander allemaal hun eigen gebruiksaanwijzing maar ook met duidelijke grenzen.
De ene leerde vlugger dan de andere,een bouvier moet je anders aanpakken dan een Engelse stafford maar de basis is hetzelfde,afleren om te bijten en te springen is het eerste.
Hier ook nooit verplichte rustmomenten,ze slapen wel als ze moe zijn.
Gewoon niet te moeilijk doen en een pup ook de ruimte geven om de wereld te ontdekken onder toezicht natuurlijk.
Willemijn, pups kunnen heel verschillend zijn. Er zijn makkelijke pups, maar ook héél pittige. Dat jouw pups makkelijk meedraaiden, is natuurlijk heel fijn. Maar dat ligt niet per definitie aan jouw opvoeding en dat dat voor alle pups werkt. Maar ook gewoon aan hoe jouw pup is. Om steeds te herhalen hoe makkelijk het was, heeft TS niets aan. Haar pup is eenmaal wat pittiger.
Een vriendin heeft nu een tweede pup van hetzelfde ras. Haar eerste pup was heel makkelijk en meegaand, dit is een dinosaurus. Valt haar ook even flink tegen.
En ik kan me wel vinden in de mensen met een terrorpup, Nero was namelijk ook vreselijk als pup. Ik heb nu na 2,5 jaar nog de littekens op mijn armen staan. Toen hij 6 tot 9 maanden was, ging het veel beter. Nu is het een super makkelijke hond en is alles gelukkig goedgekomen. Maar ook als ik nu terugdenk aan de puppytijd, had ik het toch echt niet anders kunnen doen. Met veel liefde en geduld heb ik zeker grenzen aangeleerd, zonder dat hij bang voor mij moest worden. Ik zou ook niet weten wat ik anders had kunnen doen, ook al was ik op sommige momenten wanhopig. Dat het een terrorpup was, betekent niet dat ik geen of te weinig grenzen stelde. Het is niet zo dat iemand een schouderklopje verdient omdat zijn of haar pup makkelijk is. Een makkelijkere pup had mij waarschijnlijk ook veel minder bloed, zweet en tranen gekost in de opvoeding.
Dus het is het proberen waard, maar niet altijd de oplossing.
Wat bij ons werkte, is meteen opstaan en weglopen, het liefst de ruimte uit. Het spel moet na een beet meteen over zijn. Dat is wat lastiger in de praktijk, want je kunt een pup niet zomaar alleen laten, zelfs voor een heel korte tijd. Er moest dan ook iets zijn waar ze wel op mocht kauwen, anders koos ze daarvoor sowieso het meubilair. "
Ik moest wel een beetje lachen, 'gigantisch piepspeeltje' 
Ja, je hebt natuurlijk gelijk, het geldt niet voor alle honden. Ik had ook altijd wel iets van een speeltje in de buurt liggen dat ik in d'r bek duwde als ze ging bijten hoor. En heb - nee, dit is honden-pedagogisch niet verantwoord - ook wel eens d'r eigen poot in d'r bek geduwd als ze wilde bijten. Als ik er écht klaar mee was. Als in: voel zelf maar eens wat je aanricht met die tandjes van je. Achteraf vind ik het wel slecht van mezelf en zou ik het nooit meer doen - maar dat zeg ik nu met een brave lab van 5 jaar - maar soms ben je er zó klaar mee, dan maar dit proberen. Wat uiteindelijk de oplossing tegen het bijten was, piepen, speeltje of poot in d'r bek, geen idee, maar het heeft iig geholpen 
Hoi,
wij hebben nu ook een 2-tal weken een hondje in huis van 8 mnd van bij de fokker en ik herken je verhaal redelijk goed. We proberen alles consequent toe te passen maar hij heel wantrouwig. We vragen ons af of hij niet eerder iets zou meegemaakt hebben. Spelen moet heel erg geactiveerd worden (mss ook logisch dat hij dit niet kent maar hij is totaal niet enthousiast en geeft soms zelfs een lusteloze, depressieve indruk). Met mij was hij vanaf dag 1 super aanhankelijk. Met mijn man heeft hij vertrouwen beetje per beetje gewonnen en met mijn oudste zoon ook (zij het in mindere mate) , maar toen mijn zoon thuis kwam van kamp en we hem bij wijze van spreken wilde verrassen met het hondje dat hij al jaaaaaaaaaaren vraagt, was het direct een koude douche : onmiddellijk grommen ondanks feit dat we het super voorzichtig aangepakt hebben door hem pas na een tijdje dichter te laten komen in mijn armen waar hij heel comfortabel was. Daarna een dag of 2 gewoon mijn zoon laten naast mij zitten terwijl ik hondje aan het knuffelen was en af en toe eens laten strelen als hij in zijn comfortzone zat. Gisterenavond wou hij eens aan zijn kopje wrijven en hij 'knapte' en wou bijten. Vanmorgen wou mijn zoon gewoon de bench eens openen en weer begon hij te grommen ondanks dat hij geen enkele poging deed om verder toe te naderen of te aaien. We proberen hem nu gewoon te laten wennen aan mijn jongste zoon in de buurt die hem verder niet teveel prikkelt maar gewoon 'aanwezig' is maar het lijkt niet veel uit te halen. Hij vermijdt hem continu en als hij iets dichter in buurt nog maar komt, start hij met grommen ...Heel frustrerend allemaal en maakt je heel onzeker als baasje hé, zeker in tijden van serieus slaaptekort :) . We zien hem al vanaf dag 1 dolgraag en hebben dus geen intentie om hem terug te brengen maar weten momenteel ook even niet waar in of uit en hebben zoveel twijfels of dit wel goed komt .. Het geeft stress te denken als we het verkeerd aanpakken, het misschien voorgoed 'om zeep' is. Alle begrip dus voor jouw situatie! Andere tips of mensen die iets gelijkaardigs meemaakten, uiteraard zeker welkom. Samen erdoorheen ! :)
komt goed hoor, alleen je moet geduld hebben.
In de armen nemen en dan door een ander laten aaien, niet meer doen.
Laat je zoon de hond naar hem toe komen, door misschien wat lekkers te geven en je zoon moet niet staan maar zitten, misschien op de grond, niet aankijken maar lekkers in zijn buurt leggen, en zo uitbouwen totdat je hond wat uit zijn handen pakt.
Voor nu niet aaien door je zoon of man, niet over hem heen staan, gewoon even afstand houden, de hond krijgt vanzelf vertrouwen, ik zou het hondje ook niet vaak in de armen nemen, het hondje moet leren zelfstandig te worden en zelfvertrouwen krijgen, heeft je hondje dit alles, dan kan je hem gewoon in je armen nemen.
Ik vraag me af waarom een hond van 8 maanden bij de fokker terug was, wat is er gebeurd, was het een goed fokker? Die zou je ook kunnen helpen.
Beter kan je zelf een topic openen, anders raakt alles zo door de war, en zo krijg je meer tips en tricks.
Ik heb zelf een Spanjaard van bijna 2 geadopteerd, en die was zo vreselijk bang voor mijn man dat hij beet en wegkroop, nu zijn ze de beste vrienden..
Bedankt yoop! Geeft wat goede moed om verder te doen en ik zal idd eigen topic oprichten, ben ook hier nieuw en wist dit niet goed maar geeft toch wat vertrouwen te horen dat bij jou goed gekomen is. De fokker ga ik alvast even opbellen, die had wel gezegd dat hondje daar 8 mnd gebleven is (mss gelogen ?). En het 'geforceerd' aaien zetten we dan alvast ook stop. Wou gewoon de eerste beginner vooral van deze topic laten weten dat hij/zij niet alleen is met al die twijfels, herkende het gevoel wel een beetje.
Heel herkenbaar hoor, ik heb ook gedacht waar ben ik aan begonnen terwijl ik al 2x eerder een pup heb gehad maar nu na 4 maanden is ze de meest lieve pup die er is. Sascha beet ook heel erg met grommen en in huis plassen en poepen erbij maar als je het echt wil en de rest van zijn leven ervoor wil zorgen moet je echt doorzetten er komen echt betere tijden aan. Ik heb een zoontje van 7 maar vond de puppy tijd veel zwaarder als de baby tijd van mijn kind hahah
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?