Angst/Agressie bij wassen/verzorging

Hoi!

Ik ben wat ten einde raad... Mijn toy poedel van anderhalf jaar laat sinds enkel maanden erg weinig toe van verzorging. Tot hiervoor ging alles prima: ik mocht z'n tandjes zien, aan z'n poepje komen, wassen vond hij niet mega leuk vermoed ik, maar hij liet het wel toe. Een paar maand geleden is het gekeerd. Bij de DA heeft hij een slechte ervaring gehad aan z'n anaalkliertjes en ik heb de indruk dat sinds dan het hek van de dam is. Afgelopen week probeerde ik hem nog eens te wassen, maar dat is alweer uitgedraaid op een geheel drama: grommen, happen en bijten. Ook als er iets aan z'n poepje hangt, mag ik er nog niet te dicht bij komen of hij keert zich al grommend om. Ik ben er helemaal het hart van in en weet niet meer wat ik hier aan kan doen. Het gekke is dus wel, dat hij dit wel toelaat in het trimsalon. Dus ik vermoed dat het echt aan mij ligt. Ik ben ook zelf helemaal gestresst als ik er nog maar aan denk dat ik hem zou moeten wassen of er iets in z'n vacht hangt. Borstelen kan wel nog, met een stukje kip er bij, laat hij dit wel nog toe. Herkent iemand dit en weet iemand raad met dit gedrag? :-(

Groetjes! 

Met zijn tweetjes ?   En misschien ens helmaal opnieuw beginnen met de verzorging, even een kam er doorheen en klaar, de volgende dag zijn voetjes drogen na het naar binnen gaan, iedere dag iets en even....net zolang tot je wat meer kan doen bij je hond.....jammer dat je hond zo,n slechte ervaring heeft gehad bij de dierenarts, ja dat is pijnlijk anaalklieren, probeer het met zijn twee, de een een lekker bot vasthouden en jij iets aan de hond doen al is het maar even, zo het vertrouwen weer krijgen..

Heb je een paar keer, volledig mensenlijk, teruggetrokken toen ze hapte? Honden leren super snel, ik hap, baasje stopt met de borstel.

Dit is weer terug te draaien , zet je hond op,een tafel, dus niet meer op de grond, houd hem vast aan halsband, en start met een borstel, lichtjes,  over de achterpoten, klaar. Volgende dag opnieuw,  je moet zorgen dat het geen klitten baal wordt dan is het einde zoek. 

Laat hem dus eerst door de trimster even goed kort maken, zodat onderhoud eenvoudig is, en begin gelijk met de boven genoemde manier.,iedere dag een stukje dichter richting de kop.

Eerst achterpoten, dag twee achterpoten en stukje zijkant enzv.

Happen, duidelijk, nee! En doorgaan. Niet terugtrekken en stoppen als je hond bijt. 

Je kan een lekkere kluif geven, bv een yak melk staaf, die is super lekker en hard, dus gaat lang mee,  en die geef je tijdens de sessies. En als je klaar bent, haal je de kluif weer weg, ruil je voor een voerbrokje, of je geeft je hond eten, . Dan gaat je hondje borstelen associëren met de kluif . Dit kan alleen als je hond geen voernijd  heeft, 

Als je er zelf helemaal gestressed van wordt zou ik de trimster zo veel mogelijk laten doen. 

Verder zou ik een snuitje kopen en die om doen als je toch iets zelf moet zodat hij je niet kan bijten. Dan heb jij ook minder stress en bouw je het rustiger op.

En waarom moet je hem wassen? Ik was mijn honden alleen als ze in de rui zijn. 

20 jaar honden getrimd, en twee keer gebeten. De tweede keer was door een dwergpoedel. Ze beet en ze beet hard en goed. Bloedende vingers. Bandje om snuit gedaan en een klus om het bloed van mij uit haar te wassen, baasje was er nog bij en zei, ja zo is ze., ik was vooraf gewaarschuwd,

De tweede keer toen ik haar kreeg, stond ze op de grond, met de tanden bloot,,staart omhoog, zeker geen angat. En ja ze moest echt op tafel. Uiteraard mag dit nu niet meer, maar ik,heb de hond zonder poespas opgepakt, een hand in de nek andere onder de buik,zo kon ze mij niet bijten. Op tafel begon de hond enorm om zich heen te bijten en ik kon haar alleen maar stevig vasthouden om te voorkomen dat ze mij in mijn gezicht zou bijten, en sorry maar geen een hond bijt mij ,  Nee ik heb niets gedaan wet pijn deed, maar de hond deed of ze vermoord werd. En ik hield haar vast in de halsband in de nek,  Dit duurde even, een minuut, twee minuten, toen stopte ze met bijten, ging liggen en kroop later bij mij op schoot. Ik heb die hond nog jaren kunnen knippen zonder ook maar een brommertje, de liefste hond van de wereld,

Ik wil hiermee zeggen, wees duidelijk naar je hond, bijten is not done!  Dat zeggen honden omderling ook tegen elkaar, Wees niet bang voor je hond, trek geen handen terug, maar ga door. 

" Met zijn tweetjes ?   En misschien ens helmaal opnieuw beginnen met de verzorging, even een kam er doorheen en klaar, de volgende dag zijn voetjes drogen na het naar binnen gaan, iedere dag iets en even....net zolang tot je wat meer kan doen bij je hond.....jammer dat je hond zo,n slechte ervaring heeft gehad bij de dierenarts, ja dat is pijnlijk anaalklieren, probeer het met zijn twee, de een een lekker bot vasthouden en jij iets aan de hond doen al is het maar even, zo het vertrouwen weer krijgen.. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Ik sta er normaal alleen voor, maar misschien moet ik dat eens proberen! Ik wil alleen niet dat hij hem nog meer bedreigd zou voelen wel, als we er met te veel rond staan. Een poedel is heel slim, ik merk zo dat hij zelf héél snel door heeft wanneer er iets spannends gaat gebeuren. Bedankt voor de tip wel!

Ik heb dat inderdaad eens gedaan, m'n hand weg getrokken. Zeker omdat hij hiervoor dus de aller liefste was, waar ik dus echt ALLES mee kon doen. Vandaar dat die eerste grom voor mij ook helemaal onverwachts kwam. Het is een poedel, en die zijn uber slim, dus ik denk inderdaad dat hij dat oa onthouden zal hebben.

Ik probeer hem nu elke dag na het wandelen even kort te borstelen, met een lekker stukje kip. Dat werkt heel goed, ook al weet ik dat het niet altijd goed is om hem zoveel te borstelen, maar ik wil hem wat rustiger maken over het borstelen. Dat gaat alleszins wel goed, het is echt het wassen dat een immens drama is. Daarbij was de kip zelfs niet genoeg om hem rustig te houden... Maar ik ga het inderdaad verder opbouwen, ook met het wassen. Bedankt!

Dan is die ervaring bij de dierenarts zeker niet in h'goede aarde gevallen. Maar zelfs traumatisch geweest. 

Het lijkt mij dat er niks anders op zit dan bij het begin beginnen.  Terug naar de eerste fase positief wennen aan alles en eventueel een tijdje ondersteunen met bachbloesem voor stress of trauma ervaring. Want kennelijk heeft jou hond dat uitdrukken van de anaalklieren als trauma ervaren. 

Je kunt daar niet overheen walsen. Dus heel voorzichtig vanaf t begin weer beginnen. En in het tempo van de hond.

En wat ik altijd deed is benoemen (gelijk als pup al maar ook later altijd blijven doen) Even oortje kijken, even oortje ruiken, even tandjes kijken, ecen haartjes weg knippen. Misschien scheelt het daadwerkelijk als ze hoort welke handeling er komt. 

En in de opbouwfase altijd maar heel kort en met beloning. Lekkers, spelletje wat er ook maar leuk of lekker gevonden werd. 

Die hele negatieve ervaring die op het netvlies staat weer ombuigen naar iets positiefs zal best de nodige tijd en geduld kosten. 

De dierenarts zou ik confronteren met de gevolgen van de behandeling. 

Het is zowel voor de hond als voor jou erg zuur dat iets wat je met zorg hebt aangeleerd in 1 klap stuk is gemaakt. 

" Als je er zelf helemaal gestressed van wordt zou ik de trimster zo veel mogelijk laten doen. 
 
Verder zou ik een snuitje kopen en die om doen als je toch iets zelf moet zodat hij je niet kan bijten. Dan heb jij ook minder stress en bouw je het rustiger op.
 
En waarom moet je hem wassen? Ik was mijn honden alleen als ze in de rui zijn.  "

Kees

Bedankt voor de tip van het snuitje, ik vind het zelf een beetje vies uitzien, alsof mijn maatje een terror hond is. Maar misschien moet ik het inderdaad overwegen, om door die fase te geraken.

Het wassen is wel een beetje nodig bij hem, het is een poedel, en na een tijdje kruipt er toch wel wat in z'n vachtje.

Het ding is dus, dat mijn hond tot voor de ervaring bij de DA de topper van de klas was eh. Hij liet gewoon ALLES toe. Wat ik zelf persoonlijk moeilijk vind: hoe weet je tegen zijn reactie in moet gaan, of wanneer het effectief uit angst is? Want ik denk dat je dat compleet anders moet aanpakken, neen? Als je hond hapt omdat hij doodsbang is, en ik er dan hard tegen in zou gaan, zou hij dan nog niet net angstiger worden?

Duidelijkheid en grenzen stel ik zeker voor hem. 

Wat ik wel echt mega gek vind: bij de trimster laat hij het dus prima toe. Daar is er geen drama in de wasbak bv. Is het omdat zij meer rust uitstraalt, en ik vol adrenaline zit? Ik vermoed dat mijn hond dat nl érg goed zal aanvoelen...

Geloof me, ik heb al héél véél kunnen huilen hoe mijn lieve speelse maatje, van de ene moment op de andere door zo'n ervaring opeens zo heftig kan reageren op verzorging... Ik meen dat écht, mijn hart breekt daar dus echt enorm van! :-(

Ik heb de DA er effectief mee geconfronteerd, zijn reactie was simpel: 'zijn dominant sterk karakter zal er altijd ingezeten hebben, door die anaalkliertjes zal het naar de oppervlakte gekomen zijn'. Nou ja, fijne reactie... Als hij letterlijk de DA ervoor aflikte bij het geven van een simpele inenting... Nu ja, helaas kan je de tijd niet terug draaien, anders zou ik nu dus zeker andere beslissing nemen, maar we moeten verder met waar we nu voor staan!

Ik geloof je voor 200% hoor.

Krijg ik fysiek een klap op mijn kaak dan schud ik een keer met mijn hoofd. Maar kwam er iemand aan de hond ging ik door het lint. Dus ik kan me er zeker heel veel bij voorstellen.

En zo'n dierenarts met zo'n reactie als je ermee confronteerd. Die zou mij niet meer terug zien.

Jammer dat daar wegblijven de  ontstane problemen niet oplost.

Ik hoop van harte dat jullie hier samen doorheen komen. En je hond als je van begin af de begeleiding weer opbouwd het kan herstellen.

Forceren wat elders genoemd word zou ik absoluut niet doen. Als je forceert en nog verder van huis raakt, word het onherstelbaar..

Het kan ook zijn dat je hond bij de trimmer en dierenarts in freece staat, dan is je hond TE bang om iets te doen.

Bij jou durft hij het dan wel, omgekeerde wereld, je hond vertrouwd je en durft dus meer bij jou.

Ik zou ook ff kijken of er niet ergens pijn is, en wat je nu doet is goed, wat Kees zegt is natuurlijk altijd fijn, een snuitje om.

Beetje hondengedrag.

Angst kan je zien als, niet alleen de voortandjes bij grauwen zichtbaar zijn, maar ook de kiezen, de hond trekt de lippen dan naar achter. Is ook te zien bij een hond met een harige snuit, Angst zie je

Als de oren plat in de nek worden getrokken en ja dat zie je ook bij flaporen. Ook zal de staart tussen de poten zitten of in ieder geval naar beneden zijn gericht, die staart zegt niet alles., is slechts een indicatie.

Boosheid zie je doordat de hond alleen de voorlip optrekt, de neus rimpelt en alleen de voortanden zichtbaar zijn., staart hoog of iets hoger dan de rug, oren niet in de nek of naar voren,

Dan heb je nog het ambivalente gedrag, dat je hond met de oren en staart hoog is, maar toch de kiezen zichtbaar zijn, ook dat is een vorm van angst In het algemeen

Angstbijten is snappen en meteen terugtrekken, niet meer benaderbaar zijn, grote zwarte ogen. Boos bijten is bijten en bijten en bijten

Ook bij angst moet je doorpakken, niet boos, dat deed ik ook niet, maar bijten is not done. Je zit in een rot situatie, je moet hier doorheen anders krijgt je hond een totaal verviltte vacht en wordt het alleen maar erger. Ik wilde dat ik je live kon helpen, ga je het bijten uit angst of boosheid geruststellen en koekjes geven, dan wordt ze beloond voor het bijten. De angst kan je niet belonen of ,,straffen,, angst is een emotie, aan jou om die emotie te doorbreken.

Opties, .Wat ik hierboven al zei. Kort laten knippen of scheren, en je hond op tafel zetten en vasthouden en zachtjes iedere dag met de borstel ( begin desnoods met een minimini tandenborsteltje, dan een haren borstel en dan de borstel die je nu gebruikt) over haar heen gaan, dat is dus niet echt borstelen want dat is bij een korte vacht niet nodig. dat op tafel zetten is belangrijk, je hond uit haar comfort zone halen, op de grond of op je knieën, is vertrouwd terrein, op tafel is even anders. zorg dat ze niet in je gezicht bijt. Bij bijten, houd je haar stevig tegen je aan, dat is makkelijk want jij staat naast die tafel. 1 Hand in de nek,halsband vasthouden boven op de nek, niet duwen of knijpen, kan ze jou niet bijten,niets zeggen, vasthouden tot er weer rust is, en dan laat je haar.los. nog steeds op tafel, pak die tandenborstel weer een aai. Laat ze het toe?  klaar. .

Ligt ze bij je in de avond, heerlijk ontspannen, leg een arm over haar heen en houd haar zo zachtjes vast , tegen je aan, en aai met je andere hand stevig over haar rug.lukt dit, dan naar de zijkanten, achterpoten en uiteindelijk voorpoten, zodat je overal weer aan kan komen. Dit zijn dagen tot weken he, niet alles in 1 keer. .

vragen of de trimster bij je thuis komt om je te helpen je hond weer vertrouwen te geven. Verzorging is nu eenmaal met een zo harige hond een noodzaak, maar dat zie je gelukkig zelf ook in.

Als je hond bevriest bij de trimster, dan zie je dat al als je haar aflevert. Dan staat je hond in de weg weg modus als je daar naar binnen gaat. Niet helemaal objectief is dit, want inderdaad zijn de meeste honden als de baas weggaat, fijn ontspannen.

.Vraag of de trimster een foto maakt, zodat jij kan zien hoe het gaat.

Nog een optie Vraag er bij te zijn en mee te helpen. Dan zie je hoe je hond dan reageert. Ze is ontspannen bij de trimster, en jij kan zo nu en dan een handje toesteken zodat ze het weer normaal vindt dat jij aan haar komt.

Is er nooit iets bij de trimster gebeurd, weet je dat zeker?

En 100% zeker, ze voelt jouw angst aan, de adrenaline, want jij bent nu bang, logisch , om haar te borstelen. Dat kan haar angst verdubbelen, maar ook haar boosheid teruggeven, want de baas is niet zoals ze normaal is.

De bijtende poedel waar ik het over had, daar bleef de baas bij de eerste keer, die voelde zich sterk. De tweede keer vertrok de baas en had ik verzuimd te vragen of ze haar op tafel wilde zetten. Misschien beet ze uit angst, dat kan, maar door mijn stevige vasthouden, niet knijpen, niet boos, kreeg ze haar vertrouwen terug.

Bedankt voor al je tips!

Volgende week moet hij naar de trimmer, een vriend van haar is gedragstherapeut voor honden, kan volgens haar ook in 1 oogopslag zien wat er in je hond omgaat. We hebben geregeld dat hij even langs komt om alles ook te bespreken.

Ik heb er ook al aan gedacht om te vragen of ik er bij mag zijn, alleen heb ik dan een beetje schrik: hij ervaart het bij haar duidelijk als veilig. Ik zou niet willen dat door mijn aanwezigheid dit opeens niet vlot meer zou gaan. Aan de andere kant wil ik hem gewoon zelf ook weer kunnen wassen zonder happen of bijten, en er gewoon een rustgevend momentje van maken. Hij bevriest alleszins niet bij haar, hij piept wel als ik door ga (wat eerlijk voor mij ook wel een gerust gevoel geeft als ik dat mag zeggen: hij vindt het duidelijk dus ook wel erg dat ik hem even verlaat, hij haat me dus niet geheel!). Maar los daarvan geeft ze aan dat hij een echte flinke jongen is op de tafel, een droom om te knippen. Ik sta vaak op het eind nog even van buiten te kijken, en hij is enorm rustig bij haar, likt haar gezicht zelfs af van zodra hij kan.

Ik ga verder aan de slag met het borstelen in eerste instantie. Dat gaat nu goed, met een stukje kip. Ik wil dat nog verbeteren. En nadien kijken samen met jouw tips, en die van de therapeut, hoe ik het wassen en verzorgen verder kan aanpakken. Want soms heb je gewoon niet de optie om je hond af te leveren bij de trimmer. Soms gebeurt er doorheen de dag iets, bv een stukje poep dat blijft hangen, waar je ook gewoon mee aan de slag kunnen... Ik kan echt huilen nu, als ik er aan denk dat dit tot hiervoor dus geen enkel probleem was, en nu zo'n drama is...

Ik heb een volledige check gedaan bij een andere DA, en die was prima! Bij de trimmer is hij heel flink en ontspannen, zoals ik het hoor en zie. De DA is wel een drama, ook al ben ik veranderd. Maar ik vermoed dat hij het associeert met 'ze gaan aan me zitten, vorige keer was dat niet leuk, ik verdedig me!'