Onrustig gedrag..

Lola is de laatste 2 weken wat onrustig en ik kan er niet achter komen waar het aan ligt of wat ik ermee moet... 

Ze slaapt snachts slecht, blaft veel. Dan mag ze mee naar boven en dan is het weer oke. Ze hijgt dan wel, maar dat is even later ook zo weer over. Ik denk dat dat gewoon de warmte is.. eerst dacht ik dat ze beneden blafte omdat ze het te koud had, maar met de verwarming aan, werd het niet beter... 

Overdag loopt ze mij constant achterna, dit deed ze eerder nooit. Het mag, daar niet van.. ik weet alleen niet wat er aan de hand is. Bij de oppas ook na gevraagd, daar volgt ze ook iedereen constant. Verder speelt ze tussendoor gewoon, ze eet goed, drinkt normaal, ontlasting normaal.. niks veranderd in de thuis situatie of ritmes..

Een tijd geleden ben ik met spoed naar de DA geweest omdat ze last had van haar poot, ze jankte het uit van de pijn. Ze dachten artrose of gewoon ernstig verrekt. Pijnmedicatie gekregen en het moest met 2 dagen beter gaan/5 dagen over zijn. Op dag 6 was het over.. ze wandelt goed mee, wilt ook graag wandelen. Laatst zat ze naast me en begint ze opeens te janken en dat was ook gelijk weer klaar en dan gaat ze gewoon weer spelen of slapen.. dit is nou al 2x gebeurd. Bij de DA een foto laten maken, maar daar is niks aan haar pootje te zien... ook vond ik van de week 2 plukken haar, geen idee of dit ook "toevallig" is of niet. Het is een shih tzu en verhaard normaal niet..

Ik zou het toch eens bespreken met de dierenarts.

Een fractie van een seconde schoot beginnende dementie door mijn hoofd. (Hoe oud/jong is Lola) Ook kan pijn wel degelijk gedragsveranderingen geven en kunnen ze flink bikkelen voor ze het echt aangeven.

Maar ik ben geen arts. En er kunnen vast andere oorzaken zijn. Ik denk dat het goed is daar met de dierenarts eens over te sparren. 

Want uiteindelijk heb je er niks aan als hier van alles geoppert word en je, je over  van alles druk gaat maken en het helemaal niet aan de orde blijft. 

Gedaan, maar niks uit gekomen . Nu is ze ook super leuk aan het spelen, het gaat ook heel veel momenten wel goed. Ze is net 6 geworden... we gaan haar vanavond een pijnstiller geven om te kijken of we verandering zien in gedrag.

Kan het hormonaal zijn? Een loopsheid die er aan komt?

Op die leefijd zal de kans op dimentie in elk geval super klein zijn.

Nirmaal ben ik geen boorstander van pijnstullers geven als je niet weet of t pijn is. Maar in dit geval kan het helpen aantonen of uitsluiten. Het kan alleen wel zijn dat je om er zeker van te zijn niet voldoende hebt aan 1x.

De exacte gedragverandering is dat erin geslopen. Of is er een verband met die poot. Was het al voor jullie met die poot bij de dierenarts zijn geweest. Of precies nadat de laatste pijnstilling was uitgewerkt. 

En kan er door de situatie iets van verlatingsangst zijn ontstaan.

Maar ook even observeren naar jezelf ben je zelf bijvoorbeeld meer gestrest (dat voelen honden ook goed aan en regeren daar op) dus obseveer ook hoe je zelf in je lijf en stemming zit. 

Iglo Hormonaal zou kunnen. Dat kan ook veel met gedrag doen. Maar is het dan niet raar dat dat nu met 6 jaar pas zo uit?

Ik heb 2 Berner dames gehad en beiden hadden wel problemen met de hormonen en schijnzwanger enzo.  Maar dat was bij beiden vanaf het begin al en niet pas na jaren (vandaar die vraag of het ook op 6 jarige leeftijd dan ineens kan opduiken).

Hoe dan ook hoop ik dat voor topicstarter de oorzaak duidelijk word. Want dan pas kan je onderzoeken of je er wat aan kan doen. 

Volgens mij kan de invloed van hormonen wel veranderen over de tijd heen. 

Ik herken dit gedrag bij mijn honden wanneer er iets van binnenuit niet goed voelt. Bv loopsheid, maar ook misselijkheid. Van die zeurende ongemakken. Ik herken dit gedrag niet per se bij blessures omdat deze vrij rechttoe rechtaan zijn, daar gaan ze ‘s nachts niet van spoken en hijgen. Maar goed elke hond reageert anders.

Wat wel goed is om op te letten is om zelf niet raar te gaan doen. Als je opeens anders met de hond omgaat (steeds in de gaten houden) dan kan je ook in een vicieuze cirkel belanden. Hier helpt het, zeker bij ‘s nachts spoken, om duidelijk te zijn dat het klaar is. Dat geeft veel rust. Wat niet helpt is om te gaan staren of te zeggen “wat is er aan de hand..?” Daar betrap ik mezelf wel eens op en dan blijven ze bezig haha. Natuurlijk kan er echt iets aan de hand zijn, maar als dit slechts een ongemak is lijkt het me prima om duidelijk en kordaat te reageren, klaar.. 

Meestal gaat het na een tijdje vanzelf weer over en ben je alweer vergeten dat ze zo raar deden. Natuurlijk wel een oogje in het zeil houden. Medicatie proberen is ook een prima test.

Ik zou er wel vanuit gaan dat er iets aan de hand is met haar. Heb ook een shih gehad en vertoonde hetzelfde gedrag als wat jij omschrijft. Vooral de hele tijd dicht bij je in de buurt willen zijn. Dat was haar manier om me te vertellen dat ze pijn had. Hoeft niet meteen iets ernstigs te zijn, maar ik zou haar wel even laten checken bij de dierenarts. Shihs tonen enorm laat pijn...

Ze is gesteriliseerd. Al na haar 2e loopsheid..

Nou precies.... we hebben haar laten checken, ook voor de zekerheid foto's laten maken van haar poten omdat ze daar eerder pijn aan had.. maar daar is ook niks aan te zien. Ik ben het nu aan het bijhouden in een boekje, maar het is iedere dag anders. Geen vinger op te leggen helaas.

Misschien een gekke vraag.. Loopt ze af en toe raar? Staat ze wel eens met een bolle rug? Mijn shih kreeg op haar 5e last van haar rug. Dat begon met af en toe een keer piepen vanuit het niets en eindigde in een zware hernia...Een hernia komt vrij veel voor bij een shih...

Nee, beide nooit.. de keren dat ze piepte was heel raar, toen zat ze gewoon naast mij, tegen mij aangeleund en opeens piepte ze heel hard 1x. Later waren we ergens op bezoek en diegene hielt haar vast, gewoon op de grond en toen piepte ze ook 1x hard. Alsof ze een pijnscheut kreeg. Omdat ze paar weken ervoor wel 1x mank liep uit het niets en ze pijn had aan 1 van haar voorpoten, toch foto's laten maken. Kwam niks uit.. die keer dat ze mank liep, was wel overduidelijk haar voorpoot, ze piepte het uit als je eraan zat. 

Zo lastig als je er niet achter kunt komen wat ze precies heeft... Gelukkig geen symptomen van een hernia. Ben wel benieuwd hoe het vanavond en vannacht gaat met een pijnstiller. 

Altijd lastig om te achterhalen wat er aan de hand is.  Ik dacht aan misschien eens na laten kijken door een osteopaat, n.a.v. het manklopen van een tijdje geleden, dat kan natuurlijk ook vanuit de nek of schouder of een andere plek komen.

Osteopathie voor honden - Doggo.nl

Het gaat helaas nog niet zo goed.. zodra ik weg loopt, rent zij mij achterna. Ook als er iemand anders thuis is. Ze wacht onderaan de trap. Jankt savonds. Smorgens als ik beneden kom, zit ze al voor de deur. Eerder moest ik haar bijna haar mand uit trekken om uit te laten. Smorgens weigert ze te eten. Ook lekkere dingen, totaal niks voor haar.. 

We gaan morgen weer naar de dierenarts. Ik denk dat ik ga vragen om een uitgebreid bloedonderzoek, hopelijk weten we dan iets meer...

Heel slim, laat haar maar helemaal onderzoeken, wat moet je bij een osteopaat als je hond een maagontsteking of zoiets heeft of erger.

Eerst diagnose....

Kan ze ergens van geschrokken zijn. Een knal of een geluid, misschien zelfs iets wat jij niet kan horen? Een buurman die een apparaatje in de tuin neergezet heeft tegen katten?

Een verdamper in huis gezet, in het stopcontact?  om luchtjes te verdrijven?  Wij ruiken en horen het niet een hond kan daar heel erg op reageren en ziek van worden. Dat geldt ook voor de verdampen voor honden overigens,  dat ding dat rust geeft. Mijn hond werd er knetter van. 

Bedenk alles maar dan ook alles wat in huis veranderd is. Verwarming aan of uit, kan ook een geluid maken. 

Kan ze verkeerd van de bank of bed zijn gesprongen, pootje bezeerd en dat nog associëren met de nacht? 

Een osteopaat dacht ik ook aan, een goede osteopaat behandelt niet alleen rug, spieren en botjes, maar zeker ook ingewanden. Maar een maagontsteking kan hij niet van buiten af beter maken, maar wel degelijk de spanning voelen om of bij  die plek. Ik laat Diki een paar x per jaar checken, en dan wordt ook de hele buik meegenomen. Een chiropractor doet  rug en van daaruit verder.

Loopt ze met een rechte rug of is er een bolling.

Staat ze, als ze stilstaat stevig op 4 poten of ontlast ze er steeds eentje, wellicht dezelfde.

Allemaal dingen die je zelf kan bekijken, optekenen en meenemen naar de da. De osteo vind ik een goed idee. Bloedonderzoek zeker laten doen als jij je daar goed bij voelt.

Die plukken haar? Kan ze ergens vast hebben gezeten? Losgetrokken? 

Bevoel haar hele lijfje voorzichtig en bekijk heel goed de kop, of laat een ander kijken. Alleen al de ogen dichtknijpen, een cm de kop veranderen kan een aanduiding zijn dat daar pijn of ongemak zit.

Heb je per ongeluk op haar staart gestaan? Gebeurde mij vroeger wel, lag er opeens een stuk staart, dat voelt niet fijn kan ik zeggen maar je weet wel waar die pluk vandaan kwam.

Ik denk alleen maar na, maar kom er niet uit.... er is niks veranderd, geen enkel ding. Geschrokken kan altijd, maar meestal hersteld ze hier snel van of is ze ook oke als bijv mijn vriend bij haar is of als ze bij mijn moeder is. Het volgen doet ze heel extreem bij mij. 

Plukken haar is niet meer voor gekomen. Ze staat goed, wandeld graag. Mag overal aan zitten, nek rug oren... geen bolling in haar rug. Ik weet echt niet waar ik het moet zoeken. M'n moeder vroeg vandaag ook al wat we met haar was, ze keek een beetje sip en wilde geen koekje aannemen. Even later was ik terug v.d kapper en toen at ze gelukkig wel weer wat.. het is ook geen verlatingsangst. Heb de afgelopen week thuis gefilmt en als ik ga werken dan kijkt ze even uit het raam en gaat daarna gewoon slapen.... 

Ik denk mee, misschien volledig de verkeerde kant uit.

Vorig jaar had ik met Diki het volgende. Ze was toen drie jaar en ik had het gevoel alsof ze 10 was, sloom, wel vrolijk met een spelletje, maar niet lekker in haar vel.,ik kon er geen vinger opleggen, bij mij is ze altijd, dus dat is voor haar niets raars. 

Ik heb haar toen op andere voeding overgezet, ze spuugde ook regelmatig en at met lange tanden.ze was niet aan de diarree, had geen jeuk, maar beet,op 1 pootje. Verder nergens, krabde niet , niets, . 

Binnen een week had ik mijn oude vrolijke hondje weer. Zelfs anderen zeiden, wat is er met haar, lijkt wel een puppie....... 

Je zegt,,ik mag overal aankomen, tuurlijk. Maar als ze zou happen weetje meteen daar doet het pijn. Maar , laat je vriend eens meekijken, jij komt Overal aan en hij observeert de hond.. soms geven honden met minimale seintjes aan dat iets niet goed voelt. Een oortje dat iets trekt, een oog dat geknepen wordt, een hoofd dat een mm in houding wijzigt. Heel subtiel, en je moet het maar net zien. Toch kan dat je wel op weg helpen.

Maar weet ook, dat jouw onrust ook de hond kan triggeren,  dat ze niet weet wat er aan de hand is. Vrouwtje is anders, ik moet bij haar blijven. En dan zit je in een cirkeltje.

Heel,lastig probleem, jij kent je hond en voelt er is iets niet goed. 

Oh denk ik opeens aan, hoe zien de slijmvliezen van je hond er uit, kijk eens in de bek, is het daar goed roze en niet bleek?

Oren ook goed?

Heel erg bedankt voor het mee denken!

We gaan helaas inmiddels al week 3 in... het begon op een dag dat ik gewoon thuis was en ze was "vervelend". Niet verkeerd bedoeld natuurlijk. Hele tijd blaffen om alles, om mij heen draaien. Ik zei het savonds gelijk tegen mijn vriend, bos in geweest. Normaal gaat ze dan heerlijk slapen, maar ze bleef zo zenuwachtig en blafferig. Ook bij hem. Nu ook, deuren krabben. Ik hoef maar ergens met ze te zijn en op te staan en ze staat al bij de deur, eerst moest ik haar 100x roepen. 

Haar oren zien er niet anders uit qua kleur van binnen. Mag er ook aanzitten, ze zit er zelf niet aan.. haar tanden doet ze wel moeilijk om.. deed ze altijd al wel een beetje maar misschien dat ze toch ergens last van heeft? Slijmvliezen zien er prima uit. Ze stinkt ook niet uit haar bek ofzo..  

Wat voor een onderzoeken kan ik verder om vragen? 

Algeheel bloedonderzoek, daar kan je veel uit halen.

Tanden goed na laten kijken.

Misschien ook wel schildklier, daar kan je namelijk heel onrustig van worden, maar dat is wel duur, ik zou eerst de eerste 2 doen, er is duidelijk iets mis, dementie lijkt me sterk, je hond zoekt in ieder geval steun bij je lijkt het.

En overleg met je dierenarts, die weet natuurlijk meer dan wij bij elkaar.

Schildklier, is een goede, kijk even of ze is aangekomen of afgevallen, meer honger heeft.

Net gehoord dat er laatst blijkbaar veel vuurwerk is afgestoken toen wij weg waren bij een voetbalwedstrijd, hier 2 straten  vandaan.. misschien dat dat dan toch het probleem is.. 

Dat kan heel goed zo zijn, was hij toen alleen thuis? Laat hem dan voorlopig even bij je op de slaapkamer slapen,, dan slijt het misschien.

Kijk dan ook eens naar de relaxopet, muziekje dat voor de hond een rustgev3nd effect heeft.,

Haar ogen zijn misschien wat minder daar kunnen ze goed van in paniek raken en zoeken direct iemand die ze kan volgen.

Ze denken toch medisch wat gevonden te hebben. Ze is nu mee voor foto's... wordt vervolgd...

Lola heeft artrose . Nu 3 weken pijnstiller/ontsteking remmers. Dan weer opnieuw contact.. kijken of ze het red zonder of altijd medicatie moet innemen. We hebben ook flexadin besteld.

Och, arme Lola. Had ze toch pijn. Goed dat je weer met haar naar de dierenarts bent geweest en nu weet wat er aan de hand is met haar. Ik heb geen ervaring met artrose. Geen tips..Maar ik hoop dat ontstekingsremmers/pijnstillers hun werk goed doen. Beterschap gewenst!