Spaanse hond zeer bang voor man

Hallo,

We hebben sinds een dag of 10 een Spaanse waterhond  via een organisatie die straathonden redt in Spanje van de "dodencel".

Na een heel lange procedure doorlopen te hebben werden we gekozen als mogelijke adoptanten en mochten we een hond kiezen uit de op dat moment beschikbare honden.

We wilden absoluut een hond redden uit Asiel of buitenland en het werd dus buitenland.

Bij aankomst bleek de hond (3 jaar oud) zeer angstig en bang. Maar logisch uiteraard, na de lange reis vanuit Spanje en alle indrukken. Op deze 4 dagen groeide het vertrouwen tussen mijn vrouw en mijn dochter, waardoor hij nu soms al eens kwispelend ze verwelkomt en er ook al mee speelt met de bal.

Alleen ... hij is enorm bang voor mezelf. Als ik ook maar opgemerkt wordt door hem in de kamer gaat hij rondlopen in de woonkamer om mij te vermijden. Wat hij dan wel doet als ik van hem wegloop is mij volgen. Hem uitlaten (in de tuin) lukt helemaal niet, ik krijg hem niet buiten. Hond is zeker niet agressief als ik hem (op mijn knieën zelfs) benader, maar de angst blijft en dan blijft hij verstijft wegkijken van mij. Dat doe ik nu ook niet meer om hem enigzins te sparen.

Misschien heeft hij in Spanje een probleempje gehad met een mannelijk individu ... Ik ben er het hart van in want ik heb het beste met hem voor en wil hem wel alle tijd geven uiteraard, en ja het is nog maar 4 dagen, maar ik weet niet goed hoe dit aan te pakken ... snoepje aannemen wilt hij ook niet van mij enkel van mijn vrouw en dochter.

Tijd brengt raad maar misschien vindt ik hier wel goeie tips vanuit jullie eigen ervaring ... Want niets doen zal ook niet direkt bijdragen tot een beter resultaat.

Alvast bedankt !

Geduld hebben en het contact niet opdringen. Laat t van hem uit gaan. Negeer m gewoon een beetje.

Hij moet eerst ervaren dat je te vertrouwen bent, dat kan heeeel lang duren maar meestal komt t goed.

Weet je iets van zijn achtergrond?

" Geduld hebben en het contact niet opdringen. Laat t van hem uit gaan. Negeer m gewoon een beetje.
 
Hij moet eerst ervaren dat je te vertrouwen bent, dat kan heeeel lang duren maar meestal komt t goed.
 
Weet je iets van zijn achtergrond? "

Kees

Mee eens . En het is,denk ik voorlopig verstandig om ook geen mannelijk bezoek te ontvangen 

" Geduld hebben en het contact niet opdringen. Laat t van hem uit gaan. Negeer m gewoon een beetje.
 
Hij moet eerst ervaren dat je te vertrouwen bent, dat kan heeeel lang duren maar meestal komt t goed.
 
Weet je iets van zijn achtergrond? "

Kees

Ja, is opgegroeid bij een ouder koppel maar wegens verhuis is hij achtergelaten op het erf. Daar is hij dan door de organsiatie gered en naar de "opvang" gebracht. Was daar ook al zo angstig voor mannen dan.

De spanjaard van mijn vriends moeder was ook zo, bang voor mannen maar ook voor kinderen die wild doen. 

Hij is wel voor vreemde mannen altijd wat voorzichtig gebleven en ook had hij niet graag dat er kinderen achter hem liepen tijdens de wandeling. Wie weet wat er gebeurd was ooit in zijn verleden.

Maar verder is dat goed gekomen.

Inderdaad zal hij door ervaring moeten leren dat jij een man bent die hij kan vertrouwen en dat duurt een tijdje. Al een goed teken lijkt me dat hij achter je aan loopt, misschien dan een vriendelijk woordje met hem wisselen maar verder geen druk maken e.d. Komt goed.

Het is ook handig om je in te lezen over hondentaal. Zoals bijv. in Turid Rugaas haar boekje Kalmerende Signalen beschreven, zodat je elkaar wat beter leert begrijpen. Het is als pdf op het internet te vinden.

Hai Joris, Wat goed dat jullie een hondje die op de dodencel zat hebben geadopteerd Wij hebben ook een herplaatser weleens waar een Nederlandse. Nu weet ik dat hij in begin ook meer naar mijn vrouw toe trok en ik ben zelf ook een vrouw Hoeft dus niet zo te zijn dat hij bang voor mannen is. Kan uiteraard wel vooral gezien zijn afkomst.

Gezien hij er pas is? Zeg ik net als iedereen, laat hem maar ff tot hij zijn plekje vind. Wat je misschien alvast kan doen? Is bv na het wandelen? Dat jij het eten geeft, gewoon neerzetten en weglopen.  Je kunt op gepaste afstand meelopen met de wandeling en hem totaal negeren. Als je op de bank zit? Wat stukjes gekookte kipfilet op de grond gooien, niet te dicht bij je natuurlijk en ook verder geen aandacht aan besteden. Bij onze herplaatser is het snel gegaan maar heeft toch even geduurd tot hij mij kwam opzoeken. Geduld is een schone zaak zeggen ze weleens

Heel veel succes en heb je nog meer vragen? Stel ze gerust. Staat mij ook bij dat er Facebook groepen bestaan met mensen die buitenlandse honden hebben geadopteerd en tegen bepaalde problemen aanlopen. Hier kan je misschien ook wat tips en tricks uithalen.

" De spanjaard van mijn vriends moeder "

Dobry

Wat een relaxed koppie, daar doe het toch voor?

ja was ook een geweldig leuk hondje relaxed en ook heerlijk eigenwijs.

Het kan inderdaad komen door slechte ervaringen met mannen maar het kan ook komen omdat mannen vaak een andere benadering hebben dan vrouwen. Wij hebben 7 jaar geleden een hond uit Griekenland geadopteerd en die was bang van iedereen. Langzaamaan leerde ze ons vertrouwen, dus dat is helemaal goed gekomen. Wat me wel altijd opvalt bij mijn hond is dat ze heel selectief is in wie ze buiten ons toelaat en wie niet. Meestal is het zo dat hoe leuker iemand haar vindt hoe meer afstand ze inbouwt. De niet hondenmensen vertrouwt ze als eerste. Dit komt omdat ze haar volkomen negeren en geen oogcontact maken of op andere manieren toenadering zoeken. Dit aspect is voor alle angstige honden heel belangrijk draai je hoofd weg en beweeg rustig in huis en doe zelf geen contactpoging, laat het initiatief aan hem over en als hij komt ga dan ook niet meteen aaien, loopt die meteen weg dan is dat ook prima. Mocht je hem uiteindelijk gaan aaien aai dan ook nooit boven op het hoofd, dit kan bedreigend overkomen, onder de kin met de rug van je hand is een minder bedreigende optie. Ook nooit over een (angstige) hond heen hangen, ook dit kunnen ze als bedreigend ervaren. 

Ik snap dat het heel moeilijk is om te zien dat ze wel toenadering zoekt bij je dochter en vrouw maar geef hem de tijd en dan komt het vast ook tussen jullie goed. Het zegt nog niks over de band die jullie in de toekomst op gaan bouwen.

Wat goed dat jullie een rescue genomen hebben! Hij is nog maar heel kort bij jullie en zo te lezen gaat het al best heel goed.

Onze Bonairiaan was de eerste weken ook bang voor mijn vriend en ook voor de kinderen. Mij vertrouwde hij van het begin af aan. Met behulp van een gedragsdeskundige, prive training en heel veel geduld en tijd is hij nu (bijna een jaar later) dikke vrienden met ons allemaal. Wel is hij heel selectief in wie hij verder toelaat buiten zijn roedel om. Hij hoeft ook niet iedereen leuk te vinden natuurlijk.....

Het gedrag wat je omschrijft komt mij heel bekend voor en ik denk dat het wel goedkomt met de tijd. Probeer iig niets af te dwingen of te forceren. Benader hem nooit van voren en negeer hem een beetje. Mag je hem wel vasthouden aan de lijn eenmaal buiten? 

Aan de lijn vasthouden ? ... Niet echt, als ik hem vasthou dan wil hij achter mij weg lopen. Dus tja, dat is niet echt een optie. Ik heb het dan ook maar 1 keer geprobeerd en wil niks forceren.

Ik geef hem nu elke dag een 2-tal keer iets lekkers, maar wil het niet aannemen. Enkel als ik het hem toegooi, dan snuffelt hij zich een weg naartoe.

Hem aaien kan ik doen als mijn vrouw bij hem zit. Dan aai ik hem even onder zijn kin, maar weeral niet te lang en zeker niet geforceerd. Ik hoop echt dat het spoedig betert want het is niet voor hem leuk en al evenmin voor mij, dat als ik de kamer binnenkom, de hond telkens opspringt (zelfs al ligt hij al een half uurtje te slapen) en gaat lopen. Komt dan wel onmiddellijk achter mij lopen ......

Alvast bedankt voor de reakties !

Mijn Grote Poedel was bijna 5 jaar toen ze bij mij kwam. Ze zochten een nieuw huisje en mocht uitsluitend bij een vrouw vanwege haar angst voor mannen. Toen ze 1,5 jaar was kwam ze bij de vorige (tweede) eigenaar. Ze vertelden mij dat het een half jaar had geduurd voordat ze de man des huizes vertrouwde.

Inmiddels is ze 10 jaar en nog steeds gereserveerd naar mensen. Het werkt bij haar het beste om zelf geen toenadering te zoeken, geen aandacht aan haar te schenken. Zij ervaart dat als druk/pushen, er zijn verwachtingen, en kruipt dan in haar schulp. Als zij de tijd en ruimte krijgt om zelf de beslissing te maken naar iemand toe te gaan gaat het beter. Zij gaat het liefst naar mensen die niks van haar willen en laat zich dan aaien. Misschien werkt het voor jullie hond ook zo. Geduld hebben. Komt vast goed.

Zo te lezen doet hij zijn best en wil je wel vertrouwen, maar durft het nog niet. Dit soort honden zijn heel bang dat ze gevangen/nagejaagd/geslagen/geschopt worden door mannen. Omdat dit waarschijnlijk ook in het verleden gebeurd is. In spanje zijn ze niet aardig voor honden. Wel een goed teken dat je hem afentoe even mag aaien, en voertjes op de grond gooien is ook goed. Als je dit regelmatig en nonchalant even doet dan kun je langzaam toewerken naar uit je hand eten. Ook daarin nooit van voren benaderen en hem niet aankijken. Eigenlijk bij alles je lichaam en blik van hem afwenden. Onze hond is nu zo ver dat hij zelfs koekjes aanneemt van de dierenarts en van andere mannen (met honden) op straat. Nou dat had ik een jaar geleden nooit durven dromen! Zodra mijn vriend hem alleen al aankeek plaste hij uit angst van zich af, zo zielig.

Oh, en probeer zijn brokjes te verstoppen in huis, in een handdoek, kartonnen doos, kong, puzzel etc. Maak een leuk spelletje van het eten geven. En prijs hem als hij de brokjes vindt. Dat wordt dan iets leuks tussen jullie twee waarbij je niet meteen lichamelijk contact hoeft te hebben. Dit heeft bij ons heel erg geholpen.

Dit is Sam, komt uit Spanje, hij was ook zo bang voor mannen en mijn man.

Mijn man heeft hem genegeerd in het begin, ging soms op de grond zitten met lekkers om zich heen  maar keek naar beneden, aaien deed hij in het begin helemaal niet, maar hij ging wel met hem wandelen want dat vond Sam wel leuk.

Kijk dus of je hond graag naar buiten gaat, en of dat met je man gaat, gaat dit niet, dan samen de hond uitlaten, zo gaat de man ook bij de roedel horen.

Het is uitvinden, en geduld hebben, en tijd, Sam is nu beste maatjes met mijn man, sterker nog, als hij moet kiezen dan kiest hij mijn man.

Hier zijn wel maanden overheen gegaan, dus alsjeblieft, geef het niet op, het heeft tijd nodig.

Met Sam is het helemaal goed gekomen.