Even op zoek naar steun

Hoi iedereen!

Vorige week liet ik weten dat wij Mattie hebben geadopteerd. Mattie komt uit Roemenië, maar zat al in een gastgezin.

We hebben onze hond en Mattie kennis laten maken en dit ging prima.

Onderling gaat het prima met de jongens. Willem gromt als die Mattie te druk vind of teveel in zijn gezicht zit. 

Mattie slaapt hele nachten door, doet netjes zijn behoefte buiten en is enorm lief. 

Hij verhaart verschrikkelijk haha, dat is even wennen maar ook prima. 

Toch zijn er ook dingen die heel lastig zijn. Denk aan iets af kunnen pakken. (ja ik weet dat de meningen hierover verdeeld zijn, maar ik wil graag wat kunnen afpakken zonder dat er gehapt word) Dit oefenen we nu en gaat al veel beter. Maar toch even schrikken.

En gister was het dieptepunt, Mattie viel onze kat aan. Hij had de kat al gezien toen ze samen wat lekkers kregen. Maar nu kwam de kat binnen wandelen en hij viel de kat aan. Nog net op tijd konden wij de kat weghalen en Mattie tegenhouden. Dikke hap uit zijn staart maar verder niks gewond gelukkig. 

Er gaat heel veel goed, echt waar. Maar ik merk dat ik echt een beetje paniek heb van "kan ik dit wel"? Waarom wou ik dit? Enz enz.

Echt een soort puppy blues wat ik ook had toen wij onze hond als puppy kregen. 

Ik ben een beetje op zoek naar steun en mensen die dit gevoel herkennen. 

Ik hoor het graag. 

Liefs Tessa 

Dit is Matty he?   Waarom moet je zo nodig iets van hem afpakken?  Je weet weinig van zijn voorgeschiedenis, dus kijk eerst 'de kat uit de boom'.   Afpakken is het makkelijkst als je het ruilt met iets anders wat hij wel in zijn mond mag hebben. Iets afpakken om het afpakken is niet zo zinvol en aardig.

Wat de kat betreft, meestal worden katten snel de baas over honden, of de kat leeft verder op zolder. Ook dit is een kwestie van het voorlopig aanzien. Ik heb ooit een hond en een kat samen gehad. Die hebben eenmaal een aanvaring gehad, hond had kras op de neus. Daarna nooit meer problemen gehad. Ze lagen uiteindelijk samen op mijn schoot.

Ik snap dat het schrikken was. En dat je er even onzeker van wordt. Maar op zich is het niet zo vreemd, voedsel kan een enorme trigger zijn. 

Het vraagt tijd en begeleiding om verdedigingsdrang in goeie banen te leiden. En af en toe kan dat es mis gaan. Maar doe gewoon verder: hou de dieren gescheiden of onder toezicht als ze eten of snacks krijgen. Ruim meteen op als ze klaar zijn.

Je hond is er nog maar net? Laat hem dan eerst echt goed wennen aan zijn nieuwe thuis, bouw eerst een goeie vertrouwensbasis op. En ga dan pas aanleren om dingen af te geven als je het vraagt. Zonder vertrouwensbasis kan dat namelijk al snel leiden tot extra verdedigingsdrang of wantrouwen. 

Dus voor nu zou ik zeker niets gaan afpakken. Dat aanleren komt later wel. 

Ja ckers, wij hebben dan wel een NL adoptant maar de eerste 1 1/2 week was het ook even inleveren. Bij onze kat dacht Botty ook "Aaaah, leuk spelen!" Lou (onze kat) die was helemaal in de war want hij lijkt op Peanut die er niet meer is maar Botty heeft natuurlijk een hele andere geur. Dus was wel ff geen relaxed op de bank zitten verhaal in het begin. En dan buiten met het uithalen naar mensen en andere honden. Je raakt daar idd wel gestrest van, zijn wij wel het juiste gezin? Maar nu al? Is het een heerlijk, gevoelige knuffelbeer. Zit geen kwaad in Moeten nog wel werken buiten aan vertrouwen in de wereld. Hij schrikt zelfs van een het rem geluid van een fiets. Het is een kwestie denk ik van elkaar leren kennen en vertrouwen.

Alleen voer geven op een afgesloten plaats zoals een ren misschien, zodat er geen andere dieren bij hem kunnen? Dan voelt je hond zich wellicht ook veiliger.

Wat het afpakken betreft, voorlopig zou ik dit gewoon helemaal laten. Hij moet nog aan jullie wennen en het vertrouwen groeien.

Pas als hij zich thuis voelt zou ik dit misschien gaan oefenen door te ruilen voor wat lekkers. 

Ik heb het zelf nog nooit geoefend eigenlijk. En juist door en geen ding van te maken kan ik gewoon altijd alles pakken als het echt nodig is (Bij alle honden die we hebben gehad) Ze hebben het vertrouwen dat ik niet zomaar wat afpak en niet de behoefte iets te verdedigen. Sterker nog, ze komen het vaak delen. 

Met de kat geen advies, daar heb ik geen ervaring mee helaas. 

Ik heb of had er ook zo 1, iets afpakken, ging echt niet, ik ben gaan ruilen met het commando los, het heeft lang geduurd, maar nu snapt hij het.

Behalve zijn botje, dat vertrouwd hij niet, willen we het afpakken om wat voor reden dan ook, dan ga ik gewoon met lekkers strooien, wel kunnen we nu gewoon naast hem staan, wat eerst niet kon, want oh wee als we het af zouden pakken..

Ik zou voor je kat ook een paar hoge vluchtplekken maken, zodat je kat de veiligheid kan opzoeken als het nodig is.

Maar je hond is er nog maar net, onze Sam was echt zo bang, en als hij bang was, dan wilde hij bijten, niet omdat hij wilde bijten, maar dat was het enige wat hij wist te doen.

Nu moeten we wel ver gaan wil hij dat doen, bij de dierenarts altijd wel een snoetje om, maar verder gaat het hartstikke goed, hij is zo leuk opgedroogd

Dat vertrouwen winnen, dat heeft echt tijd nodig, dat is niet in een paar maandjes.

" Dit is Matty he?   Waarom moet je zo nodig iets van hem afpakken?  Je weet weinig van zijn voorgeschiedenis, dus kijk eerst 'de kat uit de boom'.   Afpakken is het makkelijkst als je het ruilt met iets anders wat hij wel in zijn mond mag hebben. Iets afpakken om het afpakken is niet zo zinvol en aardig.
Wat de kat betreft, meestal worden katten snel de baas over honden, of de kat leeft verder op zolder. Ook dit is een kwestie van het voorlopig aanzien. Ik heb ooit een hond en een kat samen gehad. Die hebben eenmaal een aanvaring gehad, hond had kras op de neus. Daarna nooit meer problemen gehad. Ze lagen uiteindelijk samen op mijn schoot.
  "

jantien

Klopt ja! Ik" moet" niet zo nodig iets afpakken en idd doe ik het nu nog met ruilen. Maar wij hebben met onze huidige hond dit ook zo gedaan, tot op het punt dat we dagelijks gebeten werden als hij bv van de bank af moest of ik zijn bek aanraaktte. Vanaf toen zijn we strenger geworden en na een paar weken ging dit beter en nu nergens geen last meer van.

Ieder heeft zijn eigen manier van trainen, is er geen goed of fout in mijn ogen. Wij vinden het gewoon belangrijk dat wij iets kunnen afpakken als het nodig is. Dus oefenen we dit. Hij krijgt het altijd terug!

Ja we zijn enorm geschrokken met de kat want Mattie bleef maar happen en happen. 

Thnx voor de verhaal, hopelijk komt dit goed uiteindelijk. 

Fijn om te lezen dat die gevoelens heel normaal zijn. Soms lijkt het bij iedereen altijd maar goed te gaan. 

Dankje voor je berichtje! 

De kat is boven sowieso. Die komt alleen vaak savonds naar beneden. Dus we moeten gewoon gaan oefenen. Met een lijntje om Mattie zodat het niet uit de hand kan lopen. 

Willem en Mattie krijgen eten naast elkaar en dit gaat prima. Ze mogen niet aan elkaars bak zitten of in de buurt komen. Zelfde met de plek. Willem zijn kussen mag Mattie niet op en Willem mag niet in de bench van Mattie. 

Dankjewel! Fijn om lezen dat dit" normaal" is. Ik ben blij dat we al 2 jaar ervaring hebben met onze huidige hond. Want een rescue als eerste hond dat vind ik toch geen aanrader. Je moet de hond echt leren kennen. Je bent toch een beetje bang dat die in je hand hangt opgegeven moment. Met een pup is dat toch anders.

Voordeel van een rescue is dat hij volledig zindelijk is en de hele nacht doorslaapt haha. Dat heb je bij een pup dan weer niet. 

Ik herken je gevoel. Wij hebben sinds 20-1 een rescue dame uit Rusland. Het ging hier niet op rolletjes door diverse onvoorziene  omstandigheden.

Na een paar dagen ging het pas binnen beter tussen de honden bijvoorbeeld. Voer is een ding, en ze mag eigenlijk niets anders dan speciaal voer op dit moment. 

Een bot wat ik toch niet had opgeruimd moest ik dus wel afpakken, ik heb dat gedaan door te ruilen met haar brok en dat lukte. Ook wat knuffelbeertjes, die ik nu pas durf neer te leggen omdat de honden beter gaan met elkaar, moet ik op letten dat ze het voor nu nog niet als haar bezit gaat zien. Dat lokt alleen maar agressie uit tussen de honden. Ik ruil dan ook als ik zie dat ze het gaat claimen, ruilen met een voertje op dit moment.

We hebben ook 2 jonge katten. Die ben ik pas gaan introduceren toen de honden elkaar accepteerden. Zij kon niet in bench of ren, de ren sprong ze overheen.

De katten zijn nog angstig, en gaan rennen. Dat triggert het jaaginstinct, zelfs bij onze reeds aanwezige hond. Om die reden hebben we haar nu aan de lijn als we de katten in de woonkamer laten. Katten krijgen de zekerheid dat ze niet achter hun aan kan schieten en beginnen sinds gisteren zelf toenadering tot de nieuwe hond te zoeken. Zij is overigens wel vriendelijk naar de katten, en kent de kattentaal. Ze is alleen wat druk, maar ik heb niet het idee dat ze ze wil doodmaken. Wij nemen er dus de tijd voor. 

Katten hebben boven ook een kamer, en inmiddels hebben we beneden een traphekje geplaatst. Katten kunnen dus weg als zij dat nodig vinden.

Als onze dame iets niet zint, of als ze moe is wil ze ook geen polonaise aan haar lijf en "durft" inderdaad haar tanden even te gebruiken. Niet keihard bijten, maar ze doet het nu wel. 

We moeten elkaar daarin leren kennen, zij mag best grenzen aangeven, binnen redelijkheid natuurlijk. Een van de eerste dagen weigerde ze van de plek af te komen waar de baas normaal zit. Toen na poging tot bijten hebben we het lijntje erom gedaan en haar met zachte dwang er vanaf gehaald. Genoeg andere plekken in huis om te gaan liggen namelijk.

Dat had ze wel snel door.

Schrikken maar vanuit Matty's oogpunt een heel normale reaktie naar de kat toe. Gelukkig niets ergs gebeurd. Ik zou ervoor zorgen dat hij in alle rust kan eten. 

Zelf heb ik de ervaring met Lola mijn eerste herplaatser dat het uitvallen bij de etensbak zonder oefenen vanzelf is overgegaan toen ze me eenmaal vertrouwde. Ik denk zelf dat juist door oefenen je onnodig stress maakt en het dan alleen maar langer duurt voordat de hond je vertrouwt.

Toen het eens echt nodig was dat ik iets van haar af moest pakken (ze had een verdacht blikje hondenvoer uit de tuin mee naar binnen genomen waar achteraf rattengif in bleek te zitten) lukte dat door haar belonend toe te spreken, en haar in ruil iets anders aan te bieden, ik kon het toen uit haar mond halen omdat ze me vertrouwde. En daar draait het allemaal om, het vertrouwen in elkaar.

Jenna de herplaatser die ik nu heb was in het asiel getest op haar reaktie op katten op mijn verzoek. Daar reageerde ze niet op de katten in het kattenverblijf, leek zelfs wat angstig. Maar eenmaal hier moest ze er niets van weten en goed begeleid worden hiermee.

Op dit moment zou ik gewoon zorgen dat Matty in alle rust kan eten en slapen en rustig laten wennen aan alle nieuwe dingen. Wel begeleiden natuurlijk.

Wij hebben ook een Matty uit Roemenië geadopteerd (maar de naam veranderd naar Zuko ), hebben hem nu twee weken (4,5 mnd oud). 

Mijn twee katten waren aan een logeerhond gewend, die was zelf al ouder en ook katten gewend. Voor Zuko waren katten een nieuw spannend gebeuren en wist zelf ook niet helemaal hoe hij moest reageren. Door zijn onstuimige gedrag zijn de katten naar boven gevlucht, ze hebben daar een hele verdieping voor zichzelf met alles wat ze nodig hebben. 

Ik heb een dekentje waar de katten veel op lagen in de woonkamer gelegd zodat hij aan hun geur kon wennen. Andersom heb ik na twee dagen zijn dekentje bij de katten gelegd (dames vonden het maar stinken volgens mij haha). Na twee dagen kwam de oudste kat al naar beneden en loopt daar nu ook gewoon rond, ook als Zuko rond stuitert. Ze heeft 2x een pets op zijn kop gegeven als hij haar liet schrikken (zonder nagels). De andere kat zit nog boven, maar komt af en toe naar beneden om naar buiten te gaan, die heeft meer tijd nodig. 

Ik herken je gevoel wat betreft kat helemaal, ik ben hier blij dat kat 1 beneden is. Die kan in de woonkamer hogerop mocht ze veiliger moeten zitten en we hebben een traphekje geplaatst tussen woonkamer en hal in. 

Betreft katten trouwens, is het belangrijk dat je ruimte creëert, bv op de kast of een hoekje waar de hond niet bij kan. En sorry hoor, maar ben echt enorm fan van Victoria haha, veel van haar tactieken werken uitermate goed bij Botty. Dus je zou dit kunnen proberen, kijken of dat wat uithaalt, met dat eten.

Oh wat grappig! Zuko is ook een erg leuke naam!

Wij hadden al een Willem dus vonden Mattie een leuke naam haha!

Oh dat is wel een goed idee, ik zal is een dekentje in de mand van de kat leggen een paar dagen en dan bij Mattie neerleggen en andersom.

Wij gaan idd vanavond ook een hekje tussen de woonkamer en gang plaatsen. We hebben er nog 1 over. Voelt toch wat fijner zodat mocht ik perongeluk een x de deur open laten staan is er geen probleem. 

En dan kan de kat rustig naar beneden komen en kunnen we Mattie corrigeren als die uit zijn panty gaat.

Oh en bedankt voor jullie adviezen. Ik heb besloten om voorlopig het botje even te laten voor wat het is. Hij mag het niet meteen grijpen, moet eventjes wachten en dan krijgt die het en is het goed.

Eerst maar is vertrouwen winnen idd. Ik heb nogal een traumatje van onze huidige hond. Dat wil ik ten allertijden voorkomen. Want flink gebeten worden door je eigen hond is echt niet fijn. 

Maar misschien wil ik ook wel te snel. Je wilt zo graag dat het goed gaat dat je te veel wilt in één keer. 

Op facebook is er een groep "ik heb een buitenlandse hond" en daar komt alles aan te pas. Iets voor jou???

Ik merk aan mezelf dat toen de rust wat was wedergekeerd en er heel veel dingen positief gingen. Het leek alsof ze er al heel lang was. En bijna leek te vergeten dat er gewoonweg nog heel veel dingen voor haar moeten wennen, en ze moet leren hoe het er hier in huis (en buiten in een nieuwe omgeving) er aan toe gaat.

Reageren op haar naam, leren zitten, even wachten. Het zijn van die dingen die je zo gewend bent om te benoemen met een hond die al in huis is, dat je soms vergeet dat de nieuwe hond dat helemaal nog niet kent. En we moesten ons hier echt beseffen dat ze nog een jonge hond/pup is, al is ze net zo hoog als onze andere hond.

Wij zijn dus back to basic en leren haar dingen aan zoals we onze pup destijds dingen hebben aangeleerd.

En veel dingen is ze wel al gewend in het huis, dus daarin is ze weer veel makkelijker dan een pup.

Ja dat is idd precies hoe het is. Je gaat toch snel te snel. 

Goede tip thnx! 

Ik snap je gevoel hoor Tessa. Hier geen buitenlandse hond, maar wel een herplaatser waarvan ik soms dacht waar ben ik aan begonnen.

Dat afpakken probeer ik niet. Puur omdat ik denk zijn eten is gewoon zijn eten. Ik snap het wel als hij me zou bijten als ik iets af zou pakken. Nooit geprobeerd ook eigenlijk! Als ik iets wil afpakken ruil ik het altijd, dat vind ik wel zo eerlijk :) .

Geef het de tijd, bouw een band op. Het komt goed! Succes samen

Nu gaat dat goed.
Ik snap niet waarom je dat uit probeert, als er iets gevoelig kan liggen bij honden dan is het wel je eten(of speeltje) verdedigen. 
Voorkom ellende in de toekomst en geef ze beide een eigen plek(andere kamers) om te kunnen eten, in rust. Nu staan ze toch (vlak) naast elkaar en er hoeft er maar 1 te denken-kijken naar de andere bak en het is raak.
Het zijn geen honden die van pups af aan met elkaar opgegroeid zijn, dus een band en vertrouwen in elkaar creëren is nog heel vers. En de 1 kan al grommen naar de ander als deze te dicht op zijn gezicht staat omschrijf je...

Het feit dat je zegt dat ze niet aan elkaars bak mogen zitten of in de buurt komen betekend dat jullie als mensen daar tussen iets staan te regelen, te zeggen, aan te wijzen. Dit is alleen maar méér spanning bij zo'n eetmoment, is eigenlijk niet nodig.

Leuk koppie heeft Mattie, hij heeft ook wat weg van onze hond Tommie, ook een Roemeen.