Cultuurverschil en honden 
Hoe kan het dat er per land nog heel verschillend met honden wordt omgegaan?
In een ander topic zag ik voorbij komen dat het in België blijkbaar redelijk normaal is om je hond nauwelijks uit te laten. Ook volg ik wel eens Amerikaanse filmpjes en fora, en daar heb ik het idee dat honden ook niet worden uitgelaten. Geen idee of het echt klopt of dat ik gewoon toevallig de verkeerde filmpjes heb gekeken. Als ze al wat met hun honden doen is het ze meenemen naar een hondenspeeltuin. Ook merk ik dat daar nog heel erg de dominantietheorie de boventoon voert. Je moet de “alpha” zijn. Prikbanden en elektronische halsbanden horen bij de standaard opvoeding. En zo zijn er nog veel meer verschillen. Bijvoorbeeld je hond de hele dag alleen laten, dat is daar gangbaar. Castratie kan als de hond een paar maanden oud is.
Waarom zijn deze verschillen zo groot? In NL hebben de meeste hondenscholen al de overstap gemaakt naar geweldloos trainen, soms nog knullig, maar het begin is er. Het is wetenschappelijk bewezen dat geweldloos trainen op de lange termijn beter is. Waarom beschikt de VS niet over diezelfde onderzoeksresultaten, of waarom doen ze er niks mee?
Daarnaast vind ik het merkwaardig dat er zo weinig mensen zijn die uit zichzelf kunnen bedenken hoe je empathisch met een hond kan omgaan. Ik heb ook wel eens wat “verkeerd” gedaan bij mijn honden, maar dat kwam altijd als een boomerang terug, en daardoor verbeterde ik mezelf. Honden laten zien dat ze zich niet goed voelen. Hoe kan je als mens je hond pijn doen, en dan alsnog de hond de schuld geven als hij probleemgedrag ontwikkeld? Blijkbaar heeft cultuur enorm veel invloed op empathie van mensen. Want vaak komt het gewoon niet in ze op dat ze hun hond slecht behandelen. “Iedereen doet het zo, dus het is normaal.”
Uiteraard is dit een generalisatie. Je hebt overal kundige mensen en ook rotte appels. Maar toch denk ik dat cultuur een hele grote rol speelt.
Goede vraag.
Ik denk dat er in het algemeen veel te weinig empathie getoond wordt naar dieren. De meeste mensen worden daar misschien niet mee opgevoed. En van oudsher wel opgevoed met het idee dat dieren er voor ons mensen zijn. De honden als hulp bij de jacht, bewaking of gezelschap, niet erbij stilstaand dat dieren net zo goed gevoelens hebben.
Hopelijk komt dat besef toch steeds meer.
Wb honden vind ik het in Nedersaksen een goed begin dat het verplicht is om voor de aanschaf van een hond een hondenhoudbewijs te hebben.
Men leert dan oa naar de laatste kennis aardgerecht met de hond om te gaan.
Het scheelt al tijdens de wandeling erg veel. Het is maar zelden dat er een incident is, is mijn ervaring.
Goh ja ergens ben ik het inderdaad met je eens. Toen ik mijn voormalige honden uit liet en soms zei tegen vrienden dat ik vroeger door moest op een feestje om nog een wandeling met de honden te doen keken ze me allemaal verbaasd aan. Maar denk dat dit ook gewoon van persoon tot persoon afhangt want de huidige vriendenkring die ik nu heb die snappen dit, en ze zijn ook steeds met hun dieren bezig. Denk wel dat de gemiddelde eigenaar er misschien iets minder mee bezig is hier in België ? Er zijn hier ook veel regels die hondenbaasjes een beetje tegen werken, je mag hier bijvoorbeeld niet met je hond fietsen. Dus als je een actief ras hebt moet je soms wat innovatief zijn om die energie er uit te krijgen, maar is zeker mogelijk.
Goh in de VS is ook wat mag en niet mag in elke staat net iets anders. Maar merk dat veel vrienden die daar wonen vinden dat hun hond genoeg heeft aan gewoon een hele dag in de tuin te zitten en dat deze dan genoeg beweging heeft. Merk ook dat je dat daar ook vaker hebt van, zolang de hond buiten kan trekt hij zijn plan wel en moet ik er voor de rest niet veel mee doen. Denk ook maar dat kan best ook foutief gezien zijn van mijn kant, dat het selectie proces van de fokkers hier net iets beter is. Zo zou een goede fokker hier bijvoorbeeld niet een DH pup meegeven aan een bejaarde dame die slecht te been is, geen familie heeft die haar met de hond kan helpen - of er zal eerder geopperd worden dat als ze dit toch wil ze dan best iemand vindt die de hond voor haar wil uitlaten dagelijks. Dit is toch iets dat ik op Engelstalige fora vaak zie mislopen. En dan zit die bejaarde dame daar met een puber waar je niets mee kan aanvangen.
Ik denk dat er in het algemeen veel te weinig empathie getoond wordt naar dieren. De meeste mensen worden daar misschien niet mee opgevoed. En van oudsher wel opgevoed met het idee dat dieren er voor ons mensen zijn. De honden als hulp bij de jacht, bewaking of gezelschap, niet erbij stilstaand dat dieren net zo goed gevoelens hebben.
Hopelijk komt dat besef toch steeds meer.
Wb honden vind ik het in Nedersaksen een goed begin dat het verplicht is om voor de aanschaf van een hond een hondenhoudbewijs te hebben.
Men leert dan oa naar de laatste kennis aardgerecht met de hond om te gaan.
Het scheelt al tijdens de wandeling erg veel. Het is maar zelden dat er een incident is, is mijn ervaring.
"
Misschien gaat dit nu te veel richting psychologie. Maar ik vraag me toch af of mensen daadwerkelijk empathisch zijn van uit zichzelf, of dat het grotendeels aangeleerd is. Want als ik kijk naar hoe mensen omgaan met honden, mist bij veel mensen toch echt empathie op intrinsiek niveau. En dat is dus vooral te merken aan deze cultuurverschillen. Als je nooit is geleerd hoe je met een dier omgaat, komt het bij veel mensen dus ook niet in hun op. Als diezelfde Amerikaan, voorstander van prikhalsbanden, was opgegroeid in Nederland, zou hij er dan nog hetzelfde over denken? Ik denk zelf van niet.
Die mensen hebben dus niet uit zichzelf genoeg empathie, en tegelijk is het ‘normaal’ in hun omgeving om je hond op een bepaalde manier te behandelen. Wat valt er ze dan eigenlijk nog te verwijten. Ze weten niet beter.
Waarom hebben Nederland en bijvoorbeeld Duitsland wel deze stap kunnen maken, en andere landen nog niet?
Goh in de VS is ook wat mag en niet mag in elke staat net iets anders. Maar merk dat veel vrienden die daar wonen vinden dat hun hond genoeg heeft aan gewoon een hele dag in de tuin te zitten en dat deze dan genoeg beweging heeft. Merk ook dat je dat daar ook vaker hebt van, zolang de hond buiten kan trekt hij zijn plan wel en moet ik er voor de rest niet veel mee doen. Denk ook maar dat kan best ook foutief gezien zijn van mijn kant, dat het selectie proces van de fokkers hier net iets beter is. Zo zou een goede fokker hier bijvoorbeeld niet een DH pup meegeven aan een bejaarde dame die slecht te been is, geen familie heeft die haar met de hond kan helpen - of er zal eerder geopperd worden dat als ze dit toch wil ze dan best iemand vindt die de hond voor haar wil uitlaten dagelijks. Dit is toch iets dat ik op Engelstalige fora vaak zie mislopen. En dan zit die bejaarde dame daar met een puber waar je niets mee kan aanvangen. "
Ik denk dat de fokkers in de VS zelf al niet beter weten. Dus hun selectieproces is inderdaad minder streng dan bij ons. Maar dat komt denk ik niet omdat ze “minder streng” zijn, maar vooral omdat ze minder kennis hebben over de behoeftes van de hond.
Normen en waarden verschillen nu eenmaal.
Zo is benchgebruik in Nederland helemaal top en wordt het volop aangeraden, en is het in Zweden en Finland verboden omdat het daar als dierenmishandeling wordt beschouwd.
Vanuit Zweeds standpunt zijn de Nederlanders dan waarschijnlijk de barbaren die hun honden slecht behandelen... 
Als ik door de Balkan reis, ben ik jaloers op de vrijheid van de dorpshonden. Maar toch worden ze van hieruit altijd als 'zielig' beschouwd.
Er zijn natuurvolkeren (Polynesië) die honden zo close opnemen in de familie dat de puppies zelfs aan de mensenborst worden gelegd als dit nodig is.
Om maar te zeggen: we kijken allemaal door onze eigen bril en vanuit onze eigen normen en waarden. Wij vinden van anderen dat ze het fout aanpakken, maar vergeten dat anderen dat ook van ons denken. 
Zo is benchgebruik in Nederland helemaal top en wordt het volop aangeraden, en is het in Zweden en Finland verboden omdat het daar als dierenmishandeling wordt beschouwd.
Vanuit Zweeds standpunt zijn de Nederlanders dan waarschijnlijk de barbaren die hun honden slecht behandelen...
Als ik door de Balkan reis, ben ik jaloers op de vrijheid van de dorpshonden. Maar toch worden ze van hieruit altijd als 'zielig' beschouwd.
Er zijn natuurvolkeren (Polynesië
die honden zo close opnemen in de familie dat de puppies zelfs aan de mensenborst worden gelegd als dit nodig is.Om maar te zeggen: we kijken allemaal door onze eigen bril en vanuit onze eigen normen en waarden. Wij vinden van anderen dat ze het fout aanpakken, maar vergeten dat anderen dat ook van ons denken.
"
Dat laatste is helemaal waar. Het is dus gewoon heel erg gebonden aan cultuur. Normen en waarden staan niet vast. Waarom de ene cultuur wel een bepaalde stap hierin maakt en de andere niet, vraag ik me dus wel af. Ik noemde België, de VS en Nederland aangezien dit redelijk vergelijkbare landen zijn (ook al heb je uiteraard grote verschillen), maar ze zijn dus vooral vergelijkbaar qua “Westerse gedachtegang”. De culturen die jij noemt staan daar weer lijnrecht tegenover, en ik vind dit dus ook slecht te vergelijken. Ik zou wel in een land willen wonen waar mijn hond vrij kon gaan waar ze zou willen.
Ik denk dat er ondanks cultuurverschillen redelijk objectief bekeken kan worden wat “goed” en “fout” is. Daarin is de hond de graadmeter. Je kan als mens wel zeggen ‘dit is zielig’ of ‘dit vind een hond fijn’, maar de enige die dit bepaald is de hond zelf. Je moet hierin wel kennis hebben van bijvoorbeeld lichaamstaal. Je kan beweren dat je hond het prima vind om de hele dag alleen te zijn, maar als je er een camera op zet, wat zie je dan? Vind hij het echt prima, of denk je dat als mens alleen maar. Staat die hond de hele tijd voor het raam, is hij aan het hijgen, eet en drinkt hij wel bij je afwezigheid etc. Ik zie ook wel eens filmpjes waarin mensen overdreven hysterisch en ‘liefdevol’ zijn richting hun hond: continu aaien, gekke geluiden maken, schreeuwen. Ik zie een hond die oncomfortabel is. Ondertussen stromen de reacties binnen: you are the most loving dog owners I’ve ever seen!
Dus mijn standpunt is eigenlijk: normen en waarden verschillen uiteraard, maar het is geen graadmeter van hoe goed je je hond behandeld.
"
Ik vind zelf Zweden en Finland qua gedachtengoed nauwer bij ons aansluiten dan de VS (een land zo groot dat het intern ook enorme verschillen kent, trouwens. Je kan een hondenleven in LA niet vergelijken met dat uit de Midwest)
Dus waarom is de bench in Nederland 'goed' en in Finland 'fout', en zal je een Nederlandse benchgebruiker niet snel van zichzelf horen zeggen dat hij een dierenmishandelaar is...
Normen en waarden, dat gaat over wat als 'goed' en wat als 'fout' wordt beschouwd. Het hangt samen, dat is ethiek.
En dat verandert, al naargelang maatschappij en leefomstandigheden veranderen.
Wat we nu als 'juist' beschouwen qua opvoeding van onze honden, zal binnen 10 of 20 jaar weer verworpen worden en er zal gezegd worden: wat haalden die mensen in hemelsnaam allemaal uit met die honden, die snapten er niks van! Ha!
Ik vind zelf Zweden en Finland qua gedachtengoed nauwer bij ons aansluiten dan de VS (een land zo groot dat het intern ook enorme verschillen kent, trouwens. Je kan een hondenleven in LA niet vergelijken met dat uit de Midwest)
Dus waarom is de bench in Nederland 'goed' en in Finland 'fout', en zal je een Nederlandse benchgebruiker niet snel van zichzelf horen zeggen dat hij een dierenmishandelaar is...
Normen en waarden, dat gaat over wat als 'goed' en wat als 'fout' wordt beschouwd. Het hangt samen, dat is ethiek.
En dat verandert, al naargelang maatschappij en leefomstandigheden veranderen.
Wat we nu als 'juist' beschouwen qua opvoeding van onze honden, zal binnen 10 of 20 jaar weer verworpen worden en er zal gezegd worden: wat haalden die mensen in hemelsnaam allemaal uit met die honden, die snapten er niks van! Ha!
"
Ik ben benieuwd!
En misschien zijn Finland en Zweden inderdaad beter vergelijkbaar dan de VS. Ik ben er eerlijk gezegd niet in thuis hoe andere landen met hun hond omgaan. Dus mijn voorbeelden waren vrij willekeurig. Alsnog blijft mijn vraag staan hoe deze verschillen zijn ontstaan.
Ik denk trouwens dat wat mensen ‘vinden’ ondergeschikt is aan wat ‘de realiteit’ is. Of te wel, als Jan de achterbuurman zegt dat zijn hond het prima vind om lang alleen te zijn, betekent het nog niet dat dit zo ís. Dan is het een kwestie van onderzoek doen wat nou de waarheid is. En soms ligt het ook genuanceerd. Ik hecht vrij veel waarde aan wetenschappelijk onderzoek hierin. Ik denk dat dat ons voorruit helpt.
Wat ik niet begrijp is dat er onderzoeksresultaten beschikbaar zijn, en alsnog niet alle landen hierin mee gaan (dan heb ik het over Westerse landen die over het algemeen veel waarde hechten aan onderzoek). Dus zelfs al is aangetoond dat een elektrische stroomband negatieve gevolgen heeft voor de hond, alsnog blijft er in die streken gezegd worden dat de hond het prima vind.
Het is trouwens niet zo dat ik mijn hond op een bepaalde manier behandel, omdat de wetenschap mij dit zegt. Het is vooral zo dat wat ik denk en voel, continu wordt onderbouwd door wetenschap. Hierdoor denk ik dat ik goed op weg ben. Als ik een discussie zou hebben met iemand die bijvoorbeeld honden slaat, zou ik snel terugvallen op wetenschappelijke onderzoeken. Op gevoelsniveau zullen we namelijk nooit gelijk zijn, maar ik hoop dan dat onderzoeksresultaten overtuigender zijn.
Ik vind zelf Zweden en Finland qua gedachtengoed nauwer bij ons aansluiten dan de VS (een land zo groot dat het intern ook enorme verschillen kent, trouwens. Je kan een hondenleven in LA niet vergelijken met dat uit de Midwest)
Dus waarom is de bench in Nederland 'goed' en in Finland 'fout', en zal je een Nederlandse benchgebruiker niet snel van zichzelf horen zeggen dat hij een dierenmishandelaar is...
Normen en waarden, dat gaat over wat als 'goed' en wat als 'fout' wordt beschouwd. Het hangt samen, dat is ethiek.
En dat verandert, al naargelang maatschappij en leefomstandigheden veranderen.
Wat we nu als 'juist' beschouwen qua opvoeding van onze honden, zal binnen 10 of 20 jaar weer verworpen worden en er zal gezegd worden: wat haalden die mensen in hemelsnaam allemaal uit met die honden, die snapten er niks van! Ha!
"
Oow ik ben het weer zo met je eens, daarom, er is geen waarheid, of zwart/wit..
Die mensen hebben dus niet uit zichzelf genoeg empathie, en tegelijk is het ‘normaal’ in hun omgeving om je hond op een bepaalde manier te behandelen. Wat valt er ze dan eigenlijk nog te verwijten. Ze weten niet beter.
Waarom hebben Nederland en bijvoorbeeld Duitsland wel deze stap kunnen maken, en andere landen nog niet? "
ja op vakantie in Slowakije bijv. heb ik honden gezien die aan een zo'n korte lijn zaten dat ze nog niet 1 stap konden zetten. Dan vraag je je toch af wat men daarbij denkt wat dit voor de hond betekend. Natuurlijk kan je niet veralgemenen, in de bergen daar hadden we onze hond los, en kwam er iemand van de bergpolitie, een ontzettend aardige man, vertellen dat hij snapt dat een hond als een kind kan zijn voor mensen, maar dat andere mensen (er was daar verder geen sterveling maar goed) van haar konden schrikken en ze aan de lijn moet.
Ook met het inslapen van gevonden honden is er verschil hoorde ik van de vrouw vd stichting waar ik Jenna vandaan heb, in Polen bijv. laat men geen gevonden honden inslapen, in Denemarken bijv. al na een paar weken als er geen eigenaar is gevonden.
Ik denk persoonlijk dat empathie aangeboren is maar zeker ook aangeleerd moet worden en dat dit helaas nog veel te weinig gebeurd. Het zou mooi zijn als dat aan jonge kinderen al geleerd zou worden dan zou er vast veel minder leed zijn.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?