Mila 16-01-2008/ 26-06-2020 
Het ergste wat kon gebeuren is gebeurd.
Op 26 Juni heb ik Mila om 11:45 moeten laten inslapen, haar lichaam was op, wellicht was de warmte de genadeklap bovenop haar zwakke lichaam, meer keuze dan rustig laten inslapen was er niet, ze was al zo ver heen, dat ze níks heeft gemerkt van dat de dierenarts binnen is gekomen, naast haar is komen zitten, naar haar heeft gekeken, beetje onderzocht. Geen kik.
Twijfel hou je bijna tot op het laatste moment, jij die moet bepalen over haar leven, maar ZIJ laat je wel zien dat het tijd is en dan laat je alles los.
Alle jaren heb ik voor haar en met haar geleefd, geen dag apart geweest. Hoe gek ook, we waren hetzelfde! Ik heb zoveel over mezelf van haar geleerd, normaal leren fietsen -kalm- (voor haar) i.p.v. de adhd fietsgang die ik normaal had, naar haar voorbeeld gehandeld met Tommie als ik het even niet meer wist.
Het was in het begin even wennen, een hond, met angsten, maar je laat alles wat je gewend was los, je past het aan, zodat zij kalm is en zich veilig voelde. Ze heeft mij bij zoveel geholpen en ik haar. Ze was in en in lief en zacht, het was mooi om die volle 12 jaar met haar te leven, te beleven. Te houden van haar, haar liefde te voelen. Mijn eerste eigen hond.
Ik heb haar eigenlijk 'geademd' de afgelopen 12 jaar.
De afgelopen maand was een slachting van mijn hart, 4 keer langs de da geweest, de dinsdag na haar overlijden zouden we weer gaan...
Iedere vezel in mijn lichaam brak haar steeds zo te zien, zwak, ziek. En toch pakte ze steeds een paar dagen dat ze wat beter ging...het was een maand tussen hoop en vrees voor mij, maar van binnen voel je het wel aankomen, de leeftijd, het achteruit gaan, ze heeft mij er langzaam aan laten wennen dat ik haar kwijt zou raken...onze gezamenlijke wandelingen moest ik de afgelopen weken al alleen doen met Tommie, haar met een misselijk gevoel even thuis laten.
Wat kun je van een hond houden.
Zij zit voor áltijd in mijn hart, in mijn leven verweven, zonder haar was ik niet eens waar ik nu ben in mijn leven, in mijn hoofd.
Dankbaar voor zo'n lieve hond, de dingen die we samen hebben gedaan. Gelukkig voel ik rust in dat ik haar moest laten gaan en dat het zo rustig voor haar ging. Er was niks meer te winnen, alleen rust voor haar. Al wordt het missen met de dag erger.
~ Mila ~
16-01-2008/26-06-2020
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
Ooooh, Soraya, wat een verdrietig bericht.
Het is zo zwaar, onze lieverds te verliezen, ze nestelen zich zo diep in ons hart en ons leven...
Ik wens je veel sterkte en steun toe, een dikke troostende knuffel van ons! 
Wat een verdriet! :( Ik wens je heel veel sterkte toe in deze moeilijke periode. Je verdriet mag er zijn. Dikke knuffel!
Ook al zei haar lichaam het is zover, het blijft altijd een verdrietig afscheid, je hebt de beslissing moeten nemen...heel veel sterkte met het grote gemis van je lieverd....
Oef brok in mijn keel !
gecondoleerd, en heel veel sterkte om dit een plekje te door de tijd heen!
och ik schrok al toen ik de titel zag, wat een ontzettend triest bericht
volgens mij al vanaf het begin dat ik op HP kwam zie ik jou en Mila als een eenheid.
Ze was zowel innerlijk als uiterlijk een beeldschone hond. Wat zul je haar missen.
Heel veel sterkte Soraya!
Sterkte, Soraya. We zijn het vaak oneens, maar je maatje verliezen gaat onenigheid te boven. Ik wens je veel kracht toe.
Heel veel sterkte.
En koester wat jullie hadden.
Het blijft. En je neemt al jullie samen leerden en wat jullie elkaar leerden mee op de weg die volgt.
Neem de tijd dit een plek te geven. En volg je gevoel in wat voor jou werkt.
volgens mij al vanaf het begin dat ik op HP kwam zie ik jou en Mila als een eenheid.
Ze was zowel innerlijk als uiterlijk een beeldschone hond. Wat zul je haar missen.
Heel veel sterkte Soraya! "
Dank je Arina. Dat waren we ook. Het is flink wennen aan deze (lege) situatie.
Dankjewel Nynke.
Ik zit jouw topic (al een tijdje) in stilte te volgen en hoop dat Dobber nog lang bij je mag blijven, veel beterschap voor Dobber.
Droevig nieuws het verlies van Mila. Het gemis van je soul mate zal groot zijn.
Hoe reageert Tommie op.het verlies?
Veel sterkte.
Jeetje dit raakt me, heel herkenbaar 
Heel veel sterkte met dit ongelooflijke gemis, mooi dat jullie elkaars leven zo hebben kunnen verrijken.
Heel veel sterkte met het verlies van Mila.
Er spreekt veel liefde uit je bericht.
Wat zal je haar missen.
Droevig nieuws het verlies van Mila. Het gemis van je soul mate zal groot zijn.
Hoe reageert Tommie op.het verlies?
Veel sterkte. "
Dank je Loesje, idd heel zwaar.
Het Tom gaat het wel. We wandelen nu samen verder. In huis is hij rustiger.
Hij had vooral een hele sterke reactie toen ze werd "ingepakt" op de brancard van ambulance van het crematorium...
Wist ik veel hoe dat werkte. En blijkbaar had hij nog niet door gehad dat ze al was gestorven,dat komt omdat ze de afgelopen weken graag op balkon lag,uren,dus die "houding"was hij ondertussen gewend en dat ze niet veel meer bewoog of wilde spelen,dus na het inslapen zat ik naast haar en hij kwam wel kijken,maar heeft daar niks anders aan gezien. Pas toen die man haar neerlegde op de brancard, rook hij aan haar neus en toen deed die man eerste flap over haar heen en kijk hij die man aan en begon hard te blaffen,op een andere toon dan normaal en aanhoudend, ook bozig naar die man.
Ik zei nog 'lekker traumatisch voor hem'. Hij ziet zijn vriendin verdwijnen onder 2 flappen en nu brengen we haar zo naar buiten, ik liep mee. Tommie bleef blaffen op dezelfde toon. Daarna ben ik met hem naar buiten gegaan, hij leek haar wel te zoeken buiten...we hadden haar immers naar "buiten gebracht" voor hem.
Verder doet hij wel zijn ding. Het gekke is ook dat Mila steeds slechter ging eten/niet wilde, koek niet wilde en Tommie zo ook niet (graag) meer wilde eten,snoepen enz. alsof hij daar wel genoeg van mee kreeg om dan ook maar niet te willen. De dag na haar overlijden had hij veel honger, at goed en wilde opeens wel weer zijn koekjes.
Ik denk dat hij haar ook mist, want hij was wel gek op haar, maar dat hij net als ons doorgaat, je wel het gemis voelt, maar meer keus is er niet.
Hartverscheurend, de liefde spat van het scherm, ik wens je heel veel sterkte, heel veel mensen hier, waaronder ik begrijpen jouw verdriet en het gemis.
Sterkte hoor!
@Ukkepuck dankjewel.
@Christel, ze zitten véél dieper dan je denkt. Ik ben geen drama-mens, maar het slaat je een paar keer per dag in je gezicht dat je niet met haar loopt,dat je buiten nu handschoenen ziet liggen en denkt 'oh das een mooie voor jou Mila'(daar was ze zo dol op,we hebben een hele verzameling thuis van zwerfhandschoenen,waar we dan koekjes in deden) en het meest rare is nog wel dat ik na die 3 snikhete dagen en 1 dag na haar overlijden echt de meest dikke handschoen zie liggen op straat,wie verliest er in godsnaam zó'n dikke handschoen na 3 tropische dagen!!! Dat als je met Tom aan de overkant loopt, even naar huis kijkt.. denkt 'Mila ligt daar even te wachten..oh nee, ze is er niet meer'. Automatisch die draai maken om haar bakje eerst te pakken om eten in te doen..draai maak je nog steeds, maar je grijpt naar niks...Een paar keer per dag de woonkamer in lopen en automatisch met de ogen die 2 honden 'zoeken' in een oogopslag. En dat gaat de hele tijd zo door. We moeten er maar doorheen.
@Nori, dank je.
@Kees, dank je.
@Sofie, dank je.
@Willemijn, dankjewel , het was méér dan zwaar, maar op dat moment gaat het om haar, niet om mij.
@Marijke dank je.
@Hetti, dank je.
@Arran&Aedon, dankjewel.
@Ingeborg, dank je.
@Renate, dankjewel. Zal ik doen.
@Fresta&Link, dank je.
@ Chantal, dankjewel.
@Kiki, dank je.
Heel veel sterkte met dit ongelooflijke gemis, mooi dat jullie elkaars leven zo hebben kunnen verrijken. "
Dank je Marijke, blij dat ik haar bij mij heb gehad.
Er spreekt veel liefde uit je bericht.
Wat zal je haar missen. "
Dankjewel Kath. Ik mis haar ontzettend.
Sterkte hoor! "
Dank je Yo.
Idd hartverscheurend, je raakt een stukje kwijt. Gelukkig hebben we Tommie, voor hem moet je in ieder geval naar buiten, hem wil je ook helpen met dat hij haar kwijt is, dus kunnen we samen het verdriet er wat uit lopen.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?