Pup vindt bos niet leuk

Hoi, ik heb een labrador pup van nu 15 weken oud. Zij vindt de meeste dingen erg leuk en lijkt niet zo snel bang. Ze vindt naar de stad gaan bv hartstikke leuk en gaat daar alles zelfverzekerd tegemoet. (Mensen, fietsen, scootmobiel, vogels, rare geluiden).
Maar: wandelen in het bos lijkt ze niet leuk te vinden (of het is te spannend). En nu heb ik juist een hond genomen omdat ik wandelen zo leuk vindt . Als we bij het bos zijn aangekomen gaat ze eerst even snuffelen, maar na een paar minuten begint ze te piepen en tegen me op te springen. Ze wil terug! Ze wil niet verder, en trekt eigenlijk het liefst zsm een sprintje terug naar de auto. De eerste keer dat ze dit deed ben ik gelijk terug naar de auto gegaan, ik wilde niks forceren.
Toen er na twee pogingen geen verbetering kwam ben ik gewoon iets verder gaan lopen, en probeerde ik het leuk te maken met zoekspelletjes enz. Ik wilde haar eigenlijk laten ervaren dat het bos hartstikke leuk is. Dit werkt niet want ze vindt het na een paar keer proberen nog steeds niet leuk. Als we een hond in de verte zien lijkt ze dat wel spannend te vinden (ze vindt het wel interessant maar ze blijft op haar hoede). Maar we zijn tot nu toe alleen honden tegen gekomen die rustig waren en haar negeerden. Ze heeft geen negatieve ervaringen gehad. 

Is het normaal dat een pup het bos niet leuk vindt? Gaat dit vanzelf over? Ik denk nu eigenlijk dat ik haar niet moet forceren en gewoon terug moet gaan zodra ze dit aangeeft (ook al is dit na 30 meter lopen). Of houd ik het dan in stand?

Ik weet niet of je in een stad woont of ,dorp of de natuur dichtbij ,maar een bos ruikt natuurlijk heel anders als een stad. 

Behalve de dagelijkse dingen die je noemt , en auto's enz enz ruikt het bos naar andere dieren , wilde dieren die ook hun geur (al dan niet sterk) achterlaten. 

Misschien helpt het om eens iemand ,kennis , familie mee te nemen met een andere hond? 

Ik zou eigenlijk gewoon regelmatig eens proberen. 

Zolang je maar niet hoeft mee te slepen , waar er 4 pootjes stevig in de grond gehaakt staan 

Komt vanzelf wel, zoveel geuren in een bos, ik denk dat je dat langzaam moet opbouwen, je hebt nog maar een baby..

Beer vond het bos ook een beetje indrukwekkend. Misschien door het geruis van de bomen en de takken? Komt vanzelf!

Mijn hond vindt houtvezels(? schorsstukken?) en kiezelpaden echt helemaal niks. Bospaadjes worden vaak ‘moddervrij’ gehouden daarmee. Mijn hond had hier in het begin nog niet al te veel last van, bij haar kwam het nogal plotseling dat ze het echt 3x niks vond toen ze 4-6 maanden was volgens mij. Hiervoor liep ze er al met minder plezier op, maar ondertussen heb ik een sjokkend ‘depressief’ hond achter me in het uiteinde van de lijn als we over een ‘groffere’ structuur moeten. Er is pasgeleden een brug waar we vaker gingen extra ‘zand’ of ‘grind’ structuur aangebracht, tegen gladheid waarschijnlijk in de winter. Dit vindt mijn hond dus ook helemaal niks, en het liefst mijdt ze deze brug nu ook.

Vorig jaar zomer is er glasvezel in de straat aangelegd, en hebben ze een hele lading grof zand over de tegels gedaan, om de voegen weer op te vullen denk ik. Mijn hond loopt pas sinds een paar maanden weer zonder mokken over de stoep in onze straat. Ze loopt nog steeds sommige stukjes liever over de weg omdat ze dat gewoon zo gewend is omdat we dit maandenlang gedaan hebben, want ze liep zoveel mogelijk op de stoeprand en sprong dan plots op de weg als ze dan toch wel op wat grover zand stapte. Dan vond ik het makkelijker maar gewoon op de weg te lopen, dan haar kort aan de lijn achter me aan te slepen.

Bossen maak ik haar dus niet blij mee, alle wandelingen doen we in de stad. Ook omdat ze het niet altijd op andere honden heeft, loopt ze dus altijd aangelijnd. Er is een park met asfalt en aanlijnplicht, maar daar krijg ik mijn hond amper in; ik denk omdat er nog redelijk wat honden er wel los lopen. Soms gaat ze er vrijwillig in, meestal moet ik haar omkopen. Terwijl toen ik het huis kocht dit me zo’n leuk park leek om met haar te wandelen; hij is best groot en op een paar honderd meter afstand. Maar nee, steegjes zijn en blijven haar favoriet.

Het is niet zo dat ze nooit aan deze texturen heeft kunnen wennen. Tussen ons vorige huis en de straat hadden we een kiezelstenen oprit waar we dus elke wandeling over heen gingen. Ik kon de lijn gewoon laten vallen en naar de straat lopen, en ging daar dan wachten tot zij er eindelijk aan kwam. Zelfs al ging in door mijn hurken ging ze wel kwispelen enzo, maar er niet harder om lopen. Ze loopt over kiezels zoals ik dat eerlijk gezegd ook zou doen op blote voeten: alsof het niet fijn voelt of zelfs pijn doet.

Raar beessie 

Maar wie weet is het dus niet geurtjes maar om hoe het bos ‘voelt’? Al is de kans niet heel groot, volgens mij heb ik gewoon een rare hond  Maar het duurde even voor ik er achter kwam dat ze dus iets heeft tegen bepaalde texturen, vooral omdat ze ze allemaal vanaf pups af aan al tegenkwam, dus dacht, noem het wel op. Mijn hond was al een jaar toen het patroon me pas opviel bij mijn hond, terwijl ze er al vroeg ‘last’ van had.

Hoe lang heb je hem?

Waar ben je tot nu gaan wandelen? Wanneer begon dit, had je al vaker in het bos gewandeld?

Het kan dat hij geschrokken was en eigenlijk, hoewel goed bedoelt, omdat je gelijk weg bent gegaan, had je hem eigenlijk laten weten, dat het spannend was.

Honden kijken gedrag van ons af, ik snap dat het niet fijn is als je pup weg wilt en het eng vind, maar als er niets engs is, laat het hem dan ook weten.

Wat je kan proberen, weet niet of hij een favoriet speeltje heeft of een hond waarmee ze graag speelt?

Dan kan je nl kijken of ze vergeet dat het spannend is, door te gaan spelen, met speeltje of een andere hond. 

Anders proberen door te lopen, juist niet terug gaan. Je pup zal moeten ervaren dat er niets engs is die moet even over de drempel heen geholpen worden

Staan er bankjes in het bos? Of een veldje waar je even rustig kunt zitten en de pup gewoon wat rond laten scharrelen en op zijn eigen tempo wennen aan het bos, zonder dus perse verder te moeten lopen.

Ik denk dat de enige oplossing is het gewoon heel erg vaak te doen. Blijkbaar is je pup het niet gewend. Komt ze ook bij een fokker vandaan uit stedelijk gebied? Dan is alles in het bos nieuw voor haar; de geuren, geluiden, ondergrond.. alles.

Maar ik kan er niet echt over meepraten. Mijn pups komen uit het buitengebied en ik woon zelf half in het bos dus zelfs de poep en plas rondjes vinden hier in het bos plaats. Mijn honden voelen zich juist heel onwennig in de bebouwde kom.

Inderdaad, gewoon veel doen maar niet lang, eventjes laten ruiken, luisteren en vrolijk blijven, en geen medelijden tonen, natuurlijk kan je ook snoepjes geven, dat moet iedereen zelf weten.

Ze komt juist niet uit een stedelijk gebied. Daarom vind ik het best vreemd dat ze de stad wel leuk vind en het bos spannend. Bij alle andere honden die ik gehad heb was het precies andersom :-) 

Met textuur heeft het niet te maken. Waar ze zich veilig voelt rent ze ook gewoon over de meest rare ondergronden.

Ik heb ook al geprobeerd haar gewoon een beetje te laten zitten en kijken. Dit was geen succes. Dat bouwde bij haar juist extra spanning op. 

Wat ik vanuit jullie reacties opmaak moet ik het gewoon blijven proberen in korte stukjes, dus dat ga ik doen.

Bedankt voor het meedenken 

blijven lopen als je hond mee loopt, trekken niet natuurlijk..