Grommen/irritatie

Graag wil ik hier mijn vraag stellen, omdat onze situatie niet beschreven staat op andere forums of google artikelen. 

Ik heb een super lieve goedige en gevoelige reu miniatuur bullterrier van 2 jaar. Sinds bijna 5 maanden hebben we er een super energieke karaktervolle teef pup bij, ook mini bullterrier. Ze is nu een half jaar.

Helaas is ze iets van irritatie of jaloezie aan het ontwikkelen tegenover onze reu. Hij mag steeds minder bij haar in de buurt komen, hij mag nergens mee spelen, niet bij mij zitten, hij mag eigenlijk niks meer; want dan gaat ze grommen.

Nu is het zo dat onze reu zo lief en goedig is dat hij alles goed vindt en nooit van hem af bijt, waardoor ze nooit leert dat ze te ver gaat. Hij gaat elke confrontatie uit de weg wat bijna niet te doen is.

Mijn vraag is dus aan jullie; hoe stop ik het grommen? Straffen hielp compleet niet, haar gerust stellen en laten zien dat ze ook samen bij mij kunnen zitten helpt niet. Los van elkaar tijd door brengen helpt ook niet. 

Kan ik het haar afleren zonder dat de reu een keer voor zichzelf opkomt?

(Grommen: serieus waarschuwen met bijten als gevolg. Wat ik gelukkig nog ,op een enkele keer na, kon voorkomen)

Jij zult zelf voor de reu op moeten komen. Zeg je teefje dat ze niet mag grommen maar op zo’n moment afstand moet nemen. Stuur haar elke keer naar haar mand als ze het doet.

En zowel je reu als het teefje moeten leren geen gedrag uit te lokken: niet bij elkaar in de mand, geen eten afpakken (het zou zelfs nog beter zijn als ze niet bij elkaar in de buurt kunnen komen tijdens het eten), geen geruzie om speeltjes, geen ruzie om plekjes op de bank of in de buurt van jullie en ga zo maar door.

Oftewel: jij bent de baas en je honden hoeven dit niet zelf op te lossen. Stel regels op en laat ze zich eraan houden. Wie dat niet kan gaat maar weg.

Je zult een tijd politieagentje spelen maar daarna zal het beter gaan! Laat ze voor die tijd voor de zekerheid maar niet bij elkaar als er niemand bij is; bij een ras als de bulterriër is dat een te groot risico.

Bedankt voor je uitgebreide reactie. Het ontwijken van in elkaars mand, bij elkaars eten etc ben ik vanaf het begin af aan al gaan doen, en dit is ook het makkelijke gedeelte waar ik iets aan kan doen.

Maar dat hij niet binnen een straal van 6 meter langs mag lopen is natuurlijk niet te voorkomen. Hij gaat zich steeds meer weghouden en niet bij mij komen.

Maar dan is dat het gene wat ik verkeerd doe. Het advies van google opvolgen: stel je hond gerust omdat je hond je laat zien niet op haar gemak te zijn. 

Ik ga vanaf nu aan haar wegsturen bij elke grom ipv geruststellen.

Ik heb geen ervaring met 2 bullen tegelijk. Bulleke hier van het forum wel :) daar zou ik ff op wachten.

Zitten ze al gescheiden als je niet thuis bent? Dat lijkt me wel verstandig namelijk.  

Goedenavond, onze oudste is altijd vrij hier thuis. Tokio, de teef heeft een afgeschermde ruimte. Ik ben van te voren goed ingelicht over mogelijke conflicten dus wilde ze inderdaad apart van elkaar hebben. Maar ik wil er wel voor gaan dat ze later als ze volwassen is ze samen los kunnen als we niet thuis zijn. 

Kan het jaloezie zijn omdat ze ziet dat Rakker meer vrijheid heeft?

zeker weten!

Om het nog even duidelijk te maken, ook als ze volwassen zijn heb ik hier geleerd dat dat niet kan..

Ik denk niet dat honden op die manier zichzelf met anderen vergelijken en daar dan op die manier mee om gaan. Nee, ik denk eerder dat de puberteit er aan zit te komen en je teefje de regels uit aan het proberen is.

Geruststellen is een goede eerste aanpak maar werkt hier blijkbaar niet. Tijd om iets anders te gaan proberen dus 

Het is een vraag om meer afstand..maar als ze al naast jou zit en hem daarmee wegjaagt(en zelfs wil happen) dan zou ik het niet goed vinden, ze is nu aan het bepalen dat hij niet in jouw buurt mag komen en jij hebt dit verder aangemoedigd door haar juist "gerust te stellen", heb je haar daar ook bij aangeraakt? Dan is dat eerder een bevestiging dat ze het goed doet..
Tuurlijk mag zij haar grenzen aangeven, op dé juiste momenten, maar dat is dit natuurlijk niet. Ze hoeft ook niet bestraft te worden hoor, maar ze heeft duidelijkheid nodig!! Weg sturen naar haar mand, of tegenhouden als ze dichterbij komt en je reu al bij je zit.

Kijk ook naar of ze voldoende rust en slaapt krijgt,zo'n 16-18 uur per dag. En of de geestelijke uitdaging,lichamelijke activiteiten en de rust in balans zijn. Teveel aan prikkels en te weinig echte slaap maakt je hond ook instabiel en kribbig!

Als Rakker bij me zit en Tokio ziet dit en springt er gezellig tussen in of boven op, springt Rakker gelijk weg. Hierdoor krijgt Tokio al snel wat ze wil. (Dit is dan zonder grommen, meer claimen) Ik probeer Rakker wel terug te halen maar als hij dan eindelijk komt en Tokio geeft een grom heeft Rakker er al geen zin meer in. Best lastig dus. 

Die voldoende slaap had ik al ontdekt want na onze lange wandeling wil ze gewoon echt met rust gelaten worden en gat ze in de bench.

Wat doe je op zo'n moment als ik vragen mag?

Rakker verstaat zijn hondentaal gewoon erg goed Een grom is een vraag om meer ruimte en afstand. Alleen moet het natuurlijk niet ingezet aan worden om je zin te krijgen en alles op te eisen.  In zo'n situatie zou ik haar van de bank roepen, dat kan gewoon vrolijk hoor, naar haar slaapplekje lopen, zij volgt, wijzen/uitnodigen dat ze daar kan gaan liggen en dan terug naar de bank en Rakker weer bij je uitnodigen, komt Tokio er dan al weer aan gesneld(wat vast nog heel vaak zal gebeuren gezien haar jonge leeftijd) dan gewoon herhalen,herhalen,herhalen,tot ze opgeeft...wat wellicht de eerste paar dagen veel geduld zal vergen(misschien wel langer), omdat ze toch wat succes heeft gehad met dit gedrag en dingen zo te regelen en het kan natuurlijk ook als een leuk spelletje gezien worden in het begin door haar hahaha.

Hoe heb  je haar hiervoor gestraft?

Grommen straffen werkt helaas niet. Met grommen is de stres al hoog, door straffen verhoog je de stres nog meer.

Als je grommen corrigeert, kans dat het grommen overgeslagen wordt en ze gelijk zal bijten.

De rede voor het grommen, los je er ook niet mee op. 

Belangrijk is, waarom gromt ze.

Ze is 6 maanden, rond die periode krijgen ze een pre puber dipje, dan testen ze hun grenzen een beetje uit. Kan dat ze kijkt wat er gebeurd als ze je oudste weg gromt. het kan ook uit onzekerheid zijn of hormonaal, dat de loopsheid er aan zit te  komen. Sommige teven, hebben een lange aanloop tot de eerste loopsheid, waarbij ze soms erg humeurig en minder tolerant kunnen zijn.

Jaloezie of irritatie lijkt me minder waarschijnlijk. 

Je hebt ze altijd apart van elkaar?

Je reu ontloopt, vermijd een conflict, dat is prima gedrag. Kennelijk vind hij het geen waarvoor zij gromt niet de moeite om er ruzie over te krijgen

Als het met grommen is zet ik haar in de bench en probeer ik het later opnieuw. Is het zonder grommen mogen ze zelf weten of ze bij me willen zitten of niet. Heel soms als Tokio niet óp hem springt vindt hij het goed en blijft ie. Het kan dus ook soms wél goed gaan :-)

" Hoe heb  je haar hiervoor gestraft?
 
Grommen straffen werkt helaas niet. Met grommen is de stres al hoog, door straffen verhoog je de stres nog meer.
Als je grommen corrigeert, kans dat het grommen overgeslagen wordt en ze gelijk zal bijten.
De rede voor het grommen, los je er ook niet mee op. 
 
Belangrijk is, waarom gromt ze.
 
Ze is 6 maanden, rond die periode krijgen ze een pre puber dipje, dan testen ze hun grenzen een beetje uit. Kan dat ze kijkt wat er gebeurd als ze je oudste weg gromt. het kan ook uit onzekerheid zijn of hormonaal, dat de loopsheid er aan zit te  komen. Sommige teven, hebben een lange aanloop tot de eerste loopsheid, waarbij ze soms erg humeurig en minder tolerant kunnen zijn.
Jaloezie of irritatie lijkt me minder waarschijnlijk. 
 
Je hebt ze altijd apart van elkaar?
 
Je reu ontloopt, vermijd een conflict, dat is prima gedrag. Kennelijk vind hij het geen waarvoor zij gromt niet de moeite om er ruzie over te krijgen "

Suzanne en Luca

Bedankt voor alle info. 
Je eerste vraag; mijn straf is eigenlijk altijd in de bench zetten. Al weet ik niet of ze dit als straf ziet want ze houdt van haar bench. Eerst een duidelijke nee en daarna bench.

Als ik niet thuis ben gaat Rakker gelijk de trap op, die heeft boven zijn mand staan. Tokio dan in haar afgeschermde ruimte. 

Als ik thuis ben, ik werk thuis dus dat is bijna altijd zijn ze los. (Rakker alsnog veel boven die slaapt veel)

En op je laatste punt te antwoorden, ik denk soms dat hij de communicatie zelfs niet snapt omdat ik nog nooit zoiets gedrag van zijn kant gezien heb.

Mijn eerste idee zou zijn: niet toestaan dat Tokio ertussen springt. Dat jaloerse gedrag herken ik wel van Beer als een andere hond mijn aandacht wil. Hij kan dit niet uitstaan en wil dit afreageren op de andere hond. Helaas hoor ik dit heel veel. Ik zou zeggen, maar nogmaals ik heb maar 1 bull in huis: als je met Rakker bezig bent, houd je aandacht dan bij Rakker en probeer te voorkomen dat Tokio jouw aandacht claimt en ertussen komt. Wegsturen en pas weer aandacht geven wanneer je dat zelf wil, want bullen kunnen soms behoorlijk bazig en drammerig zijn en voor je t weet wordt je andere bull door het hele huis heen gebruld Of je het er helemaal uit krijgt dat denk ik niet.. Maar zorg wel dat Rakker er niet te veel onder gaat lijden hoor!

" Als het met grommen is zet ik haar in de bench en probeer ik het later opnieuw. Is het zonder grommen mogen ze zelf weten of ze bij me willen zitten of niet. Heel soms als Tokio niet óp hem springt vindt hij het goed en blijft ie. Het kan dus ook soms wél goed gaan "

Barends

Ik zou haar wegsturen. De bench niet als strafplek gebruiken. Het moment dat ze eigenlijk al tussen jou en rakker in wilt komen moet je dit afkappen en haar wegsturen. Als ze rustig is en je bent klaar met Rakker dan roep je haar bij je. Werkt hier als een trein. Nu komen ze vaak met z'n 2en 1 aan de ene kant en de ander aan de andere kant kroelen met vrouwtje (:

Wanneer ze gromt naar rakker omdat hij bij je wil komen, zou ik haar gelijk wegsturen voor mij is dat onacceptabel. Ik bepaal wat en hoe het gebeurt in huis niet mijn jongste hond.

Ik heb inderdaad ook ervaring met 2 bullen en ook hele vervelende ervaringen gehad. En helaas ken ik legio van deze verhalen van eigenaren met 2 of meer bullen.

Ik schrik eerlijk gezegd wel dat de teef op deze leeftijd dit gedrag al laat zien.

Bij mij was het precies andersom, wij hadden al een teefje van 17 maanden en daar kwam een reutje bij van 7 weken.

De eerste 4 jaren waren het dikke maatjes, al merkte ik bij de reu al eerder jaloezie/claimgedrag, als het om visite ging of het bij de baas op de bank zitten. Dan gaf hij weleens een flinke snauw of grom. Ook eten was een grote trigger. Net zoals er bv een pakketje werd bezorgd en beide naar de deur rende om te kijken wie er was, ook zo'n moment dat hij haar wilde grijpen. Hij wilde alles voor haar bepalen. En dat is net hetgeen waar jij op moet ingrijpen, jij bepaald, niet zij.

Op zijn 4e jaar viel hij haar in 1x aan. Althans voor ons was dat op dat moment in 1x.  Op dat moment stonden er wat hapjes op tafel, onze hapjes wel te verstaan en de teef smakte. Hij dacht schijnbaar dat zij iets had gehad. Maar binnen 3 seconden had hij haar te pakken. 

Geen grom of snauw. Later ben ik zijn blik gaan herkennen, hij verstarde een soort van, ook zag ik het direct aan de teef dat er wat te gebeuren stond, zij werd onrustig, wende haar blik af. Sterker nog, ik voelde het aan de hele sfeer die op zo'n moment in de kamer hing. 

Het is moeilijk om hier mee om te gaan. Wees blij dat je reu een goedzak is, dat was ons teefje ook. Zij heeft nooit terug gebeten of uitgehaald. Misschien zou het voor jullie op dit moment wel gunstig zijn gezien jullie teefje nog heel erg jong is en moet leren, maar bij 2 volwassen bullen wil je echt niet dat die in elkaar vliegen. 

Wij hebben ten eerste alle regels aangescherpt en dat was onder andere geen 1 hond meer op de bank. 

Als er visite kwam, deden we de reu tijdelijk in de bench, teefje kon op haar gemak de visite begroeten zonder aangevallen te worden. Daarna hielden we het teefje apart, daar zorgde ze zelf overigens ook al voor dat ze uit zijn buurt bleef op die momenten en kon hij de viste begroeten.

Kluiven en speeltjes altijd uit elkaars zicht, de ene in de gang, de andere in de keuken of tuin.

Eten altijd apart, zelfs koekjes konden niet naast elkaar worden gegeven.

Nooit samen alleen laten in huis, dat is al iets wat ons duidelijk gemaakt was door de fokker van onze reu, die zal ook uit ervaring hebben gesproken.

Ik weet niet of je aan je teefje een duidelijke blik kan zien dat ze wil gaan grommen of bijten? Maar dat moet je voor zijn met een hele duidelijke "nee".

Een bench is niet per definitie een strafplek, wel gebruikte ik hem als een time-out als de reu opgefokt was om af te koelen. Ik lees hierboven dat je haar op zo'n moment van grommen of bijten niet in de bench moet doen, maar weg moet sturen. Dat werkt meestal niet bij een bull, die gaat daar niet naar luisteren en komt 9 van de 10x feller terug.  

Laat je reu duidelijk merken dat je hem beschermd, laat hem weten dat hij het niet zelf moet opknappen. Hij moet op jou kunnen vertrouwen.  

En nog een vraag, ging Rakker altijd al boven liggen? Ik herken het namelijk van ons teefje, die ging met regelmaat op de slaapkamer liggen, ik zag dat meer als vluchten. Dat kon ook de bedoeling niet zijn, dat ze de rest van haar leventje boven zou doorbrengen. Daarom is het zo belangrijk dat je goed laat zien wat je accepteert en vooral niet accepteert. 

En dan als laatste dat je denkt dat je reu de hondentaal niet snapt, die begrijpt het uitstekend, hij gaat de confrontatie uit de weg. Geweldig zulke honden!  

Oké, je zegt nee tegen het grommen en dan de bench in.

 Ik zou geen nee zeggen, de vraag is of ze dat snapt, dat kan ook stres verhogend werken.

In de bench, max 20 seconde is een time out.

Dat kan je zeker gebruiken.

Dat is heel duidelijk voor honden. Niets zeggen, niet boos worden, gewoon even de bench in.

Dan vertel je haar, dat dat geen goed plan is om je andere hond weg te willen krijgen.

Je oudste hond zal communiceren zeker begrijpen, leren ze in het nest.

Hij gaat gewoon liever het conflict uit de weg.

Hier mag wel een lijstje om, ophangen in je huis!!

Dank je wel Yooop , ik hoop ook dat ze er wat aan hebben. 

Aller eerst bedankt dat je je ervaring en kennis met mij wil delen. Wordt heel erg gewaardeerd :-)

Wat rot om te horen dat het zelfs na 4 jaar in 1 keer ( voor ons idee dan ) helemaal mis kan gaan. Ik hoop dat ik er vroeg bij ben en zo veel mogelijk nog kan veranderen voor ze. We zijn hier thuis heel erg vrij voor onze bulletjes. Ze gaan overal mee naar toe en morgen vrij rond rennen met 4 buurt honden achter op de het voetbalveld, in het weekend bij ons slapen etc. Komt je vast bekend voor met jou bullen haha!

Om te antwoorden op je vraag of ik iets kan zien, ja. Ik kan mijn honden erg goed lezen. Tokio kijkt mij aan en haar oren gaan in haar nek. Ik voel dan dat haar huid strak aanvoelt, mondhoeken komen daarna hoger te zitten.

Qua strafplek vind ik een beetje lastig. Ze is graag buiten in de tuin dus dat is geen optie daar gaat ze vrolijk rond snuffelen, de gang probeerd ze altijd snel in te sluipen als de deur open staat dus die ook niet. Ik heb ik de woonkamer haar bench staan met een groot hek er om heen zodat ze wel kan lopen en drinken etc als ze in de bench zit. Ik denk dat ik het toch bij de bench hou maar nu veeeel sneller haar er in zet. 

Wat je zegt over kluiven en speeltjes, daardoor is het dit weekend inderdaad zo erg geworden. Ik kocht 2 botten. Met dat ik thuis kwam 1 in haar bench (met hekje open) en andere onder de tafel voor Rakker. Ze zit te kauwen op die van haar, hoorde rakker op die van hem kauwen, rent haar hekje uit haalt uit naar rakker en wilde die van hem pakken.

Toen dacht ik oke nu moet ik even dingen anders gaan doen.

Onze fokker verteld ons altijd; als je je bullen het vertouwen geeft en geloofd dat ze samen kunnen kunnen ze dat. Het is wat jij wil wat er gebeurd. Maar ik heb genoeg andere verhalen gehoord om hier klakkeloos naar te luisteren. 

Wat je zegt over Rakker vind ik wel heel leuk want ik merk inderdaad aan hem dat hij mij aankijkt als Tokio vervelend doet. Net of hij me om hulp vraag. Maar ook bedankt! Als ik in grijp laat hij mij altijd even weten dat hij dat fijn vind. Heel lief.

Zijn mand staat altijd al boven, naast ons bed. Rakker heeft een autoimmuunziekte, en zit daardoor aan de prednison. Er zijn tijden geweest dat we hem dag en nacht in de gaten moesten houden met krabben daarom lag hij naast ons. Is zo gebleven omdat hij het fijn vind boven.

Bijwerking van zijn medicijnen zijn angst en schrikken. Dat hij zo snel aan de kant gaat als onze drukke Took aan komt, komt dus ook daardoor. Ik probeer voor beiden een ideale situatie te creëren en aan hun behoefte te voldoen. Tokio mag spelen en bully runs doen, ze is pup. Maar dan doe ik eerst even de deur open voor rakker dat hij er geen last van hoeft te hebben. 

https://www.moniquebladder.nl/agressie/

Mooi voorbeeld, van wat er kan gebeuren als de stres te hoog oploopt.

Voor de reu, waren eten, visite, speeltjes een enorme trigger.

Verschil in aanleg bij de rassen is, dat bij mijn collie het drijfgedrag door selectief fokken is versterkt en bij de bullen, het aanvallen en bijten versterkt is.

Je hebt het heel goed opgelost Bulleke! Zorg dat als zijn stres oploopt, hij in de bench gaat. Als dat een fijne plek is, kan hij daar rustig worden. Je teef voelt zich dan veilig, dat is wel zo prettig

Als je alleen bent, weet je nooit wat hem gaat triggeren dus geen risico lopen.

Ik weet van jou, dat je de bench op een goede manier gebruikt, dan is het een handig hulp middel.

Dit teefje is nog maar 6 maanden en laat nu al van zich horen, deze situatie  zal  duidelijk begeleid moeten worden.

6 maanden krijgen ze een klein puber dipje, even kijken wat er gebeurd als ik de ander weggrom.

Als ze hiermee succes behaalt, zal dit gedrag versterkt gaan worden en dat is gewoon niet wenselijk.

Voor een hond is het doen en handelen vaak duidelijker dan woorden, om te corrigeren. Dus in de bench, zonder iets te zeggen, dat voegt nl eigenlijk niets toe. 

De time out, is heel duidelijk voor de teef. Zo gaan we niet met elkaar om.

Als zij moeite heeft de bank te delen, dan houd de bank op.

Ik zou nu wel eerst kijken of ze de boodschap van de time out oppakt. Elke keer als ze gromt, de bench in.

Altijd apart eten geven, speeltjes idd niet laten slingeren. Proberen ze los van elkaar uit te laten, zodat ze beide individueel aandacht geeft.

Zou wel veel wandelen met je teef en buiten zoek en snuffel spelletjes gaan doen, zodat ze binnen moe en voldaan is. Voorkom dat ze binnen zelf een taakje gaat verzinnen en gaat klieren.

'Thuis veel te kluiven geven en wat bijna alle jonge honden leuk vinden, een kartonnen doos om te slopen. Jonge zeker bullen, vinden slopen gewoon leuk. Dan kan je dat beter in goede banen lijden

Dit doen mijn hond en ik buiten veel, voertjes verstoppen. Ze moet zoeken, en klimmen en klauteren, is goed voor de mobiliteit en van zoeken worden ze moe. 

Zou het kunnen dat ze voor de eerste keer loops word? Teven zijn dan echt niet te genieten.

Ik zou ze wat vaker apart houden, ze geeft aan haar eigen rust te willen dus waarom dat niet geven? Evt een puppyren neerzetten waar ze zelf in kan. Zou ze ook zeker scheiden als je weg bent.

Dat je reu die confrontatie niet aan gaat, is alleen maar goed hoor. Betekent gewoon dat ie wat passiever is. Omdat hij ouder is en een reu, betekent niet dat hij de teef ‘op haar plek’  gaat zetten ofzo. 

Zo kan het ook! 

Wat super lief!

 ahhhh smelt

" Aller eerst bedankt dat je je ervaring en kennis met mij wil delen. Wordt heel erg gewaardeerd
 
Wat rot om te horen dat het zelfs na 4 jaar in 1 keer ( voor ons idee dan ) helemaal mis kan gaan. Ik hoop dat ik er vroeg bij ben en zo veel mogelijk nog kan veranderen voor ze. We zijn hier thuis heel erg vrij voor onze bulletjes. Ze gaan overal mee naar toe en morgen vrij rond rennen met 4 buurt honden achter op de het voetbalveld, in het weekend bij ons slapen etc. Komt je vast bekend voor met jou bullen haha!
 
Om te antwoorden op je vraag of ik iets kan zien, ja. Ik kan mijn honden erg goed lezen. Tokio kijkt mij aan en haar oren gaan in haar nek. Ik voel dan dat haar huid strak aanvoelt, mondhoeken komen daarna hoger te zitten.
Qua strafplek vind ik een beetje lastig. Ze is graag buiten in de tuin dus dat is geen optie daar gaat ze vrolijk rond snuffelen, de gang probeerd ze altijd snel in te sluipen als de deur open staat dus die ook niet. Ik heb ik de woonkamer haar bench staan met een groot hek er om heen zodat ze wel kan lopen en drinken etc als ze in de bench zit. Ik denk dat ik het toch bij de bench hou maar nu veeeel sneller haar er in zet. 
Wat je zegt over kluiven en speeltjes, daardoor is het dit weekend inderdaad zo erg geworden. Ik kocht 2 botten. Met dat ik thuis kwam 1 in haar bench (met hekje open) en andere onder de tafel voor Rakker. Ze zit te kauwen op die van haar, hoorde rakker op die van hem kauwen, rent haar hekje uit haalt uit naar rakker en wilde die van hem pakken.
Toen dacht ik oke nu moet ik even dingen anders gaan doen.
Onze fokker verteld ons altijd; als je je bullen het vertouwen geeft en geloofd dat ze samen kunnen kunnen ze dat. Het is wat jij wil wat er gebeurd. Maar ik heb genoeg andere verhalen gehoord om hier klakkeloos naar te luisteren. 
Wat je zegt over Rakker vind ik wel heel leuk want ik merk inderdaad aan hem dat hij mij aankijkt als Tokio vervelend doet. Net of hij me om hulp vraag. Maar ook bedankt! Als ik in grijp laat hij mij altijd even weten dat hij dat fijn vind. Heel lief.
Zijn mand staat altijd al boven, naast ons bed. Rakker heeft een autoimmuunziekte, en zit daardoor aan de prednison. Er zijn tijden geweest dat we hem dag en nacht in de gaten moesten houden met krabben daarom lag hij naast ons. Is zo gebleven omdat hij het fijn vind boven.
Bijwerking van zijn medicijnen zijn angst en schrikken. Dat hij zo snel aan de kant gaat als onze drukke Took aan komt, komt dus ook daardoor. Ik probeer voor beiden een ideale situatie te creëren en aan hun behoefte te voldoen. Tokio mag spelen en bully runs doen, ze is pup. Maar dan doe ik eerst even de deur open voor rakker dat hij er geen last van hoeft te hebben. 
  "

Barends

Geen dank. Ik merkte zelf in die tijd, dat veel (bullen)eigenaren het niet graag willen toegeven of willen vertellen dat het bij hen ook allemaal niet even lekker loopt.

Daar kom je of via via achter of als je bij degene thuiskomt en blijkt dat de honden om de beurt los worden gelaten. En dan hoor je pas de echte verhalen. Het is juist fijn dat je de ervaringen kan delen.

Ook bij de fokkers waar ik thuis ben geweest, leven ze nagenoeg niet allemaal samen in één ruimte. Bij de fokker van onze toenmalige reu, zaten alle reuen gescheiden van elkaar, sommige reuen konden zelfs met geen enkele teef.

Ik ken de lijnen van de miniaturen helemaal niet, maar bij de standaard zit er best veel verschil in de lijnen qua felheid in het ras.

In onze ogen was het inderdaad pas na 4 jaar, daarvoor was er nog nooit echt iets voorgevallen, behalve een snauw als ze naast elkaar een koekje kregen.

Kluiven en eten hebben ze altijd apart van elkaar gedaan. Maar dat heb je nu zelf ook ondervonden, beter kluifjes geven waar ze niet bij elkaar kunnen komen.

Met een bal in de tuin konden ze prima samen, dat ging later ook niet meer.

Je merkte zelfs als ze bv op het strand waren dat ze de eerste 15 minuten leuk met elkaar speelde en dan zag je de blik van onze reu weer verstarren, wat hem dan irriteerde? Geen idee. Maar dan ging hij aan de lijn. Teefje liet het wel uit haar hoofd om hem op te zoeken, die deed lekker haar eigen ding.

Klopt wat je zegt over vrij zijn met je bulletjes, voordat wij er 2 kregen, hadden we altijd maar 1 bull en die mochten en konden vrijwel alles doen wat zij wilden, we hadden heel weinig regels. Met 2 bullen werkt dat niet echt goed, bij ons althans niet, hadden we er 2 gehad met het karakter van ons teefje, hadden we nooit problemen gehad.  

En ja, je ziet het wel aan mijn profielfoto, de bullen in bed, haha. Ook de andere foto’s die op mijn profiel staan, paar pagina’s terug, zie je dat het altijd dik en mik was met elkaar. Ze konden niet zonder elkaar, lagen en zaten altijd bij elkaar.

Het is gelukkig niet zo dat ze na die 4 jaar helemaal niets meer samen konden, maar je moest wel altijd alert zijn.

Inderdaad misschien een groot pluspunt dat jullie teefje nog zo jong is en je het nu nog in de juiste banen kunt leiden. Het zal ook een stukje pubergedrag en uitproberen zijn. Wat niet betekend dat dit gedrag maar geoorloofd moet zijn omdat ze aan het puberen is. 

Mooi dat je goed aan Tokio kunt zien wanneer zij iets van plan is. Probeer te zorgen dat je haar voor ben met een duidelijke NEE. Als ze al gromt en de aanval wil inzetten is een “nee” inderdaad overbodig. Dan zou ik haar zonder wat te zeggen, in de bench zetten.

Alles wat je zegt is aandacht. Al moet ik bekennen dat ik ook weleens tegen onze reu zei: Ben je verdomme nu helemaal belazerd! Meer mijn frustratie op dat moment. Maar dat is niet de bedoeling. Zodra ze gromt en/of uitvalt/aanvalt, oppakken en in haar bench zetten, totdat je ziet dat ze weer rustig is.

Ook niet op dat moment dat ze in de bench zit, overdreven veel aandacht aan Rakker geven. Dat was bij ons tenminste weer een trigger om de reu bloedlink te maken. Uiteraard een aaitje en even wat zeggen kan geen kwaad, maar Rakker snapt sowieso de situatie wel, en begrijpt dat jij hem beschermd.  

Tsja, wat jullie fokker jullie vertelde, dat dachten wij eerlijk gezegd ook. Het ging in onze ogen ook goed. Onzeker zijn wij er nooit over geweest of het wel goed zou gaan. Als ik thuis was en boven ging schoonmaken, dan liet ik ze ook alleen in de kamer, nooit wat gebeurd. Alleen als ik echt van huis ging, dan deed ik ze apart of tenminste apart, de reu zat sowieso dan in de bench omdat het een sloper was, teefje lag altijd in haar stoeltje of op de bank.

Je moet wel altijd het vertrouwen blijven houden in je honden en zeker niet onzeker of nerveus worden. Ze pikken zo gauw je gemoedstoestand op, ze lijken wel lomp en onbehouwen, maar ze zijn zo ontzettend gevoelig. Maar alert zijn kan zeker geen kwaad, het blijven dieren en vooral het zijn bullen.    

Rakker is net als ons teefje was, een heel gevoelig bulletje die ook heel veel begrijpt, dat is alleen maar fijn. Heel triest dat Rakker zo’n nare ziekte heeft en zo jong al. Is er geen andere medicatie mogelijk als prednison, gezien hij zoveel last heeft van de bijwerkingen?

Wel super dat je rekening met hem houdt en hem de keuze laat weg te gaan als Tokio een dolle bui heeft, want vlak de bullyrun niet uit hé, heb nu toevallig ook weer een pup van 5,5 maand en ik zie bont en blauw. Als Rakker al zo angstig is en snel schrikt, dan zijn dat hele vervelende situaties voor hem.

Wat Susanne zei over het apart wandelen, dat deden wij ook, vanaf het begin af aan al. Tenminste, niet alle wandelingen, want ze moeten ook samen lekker kunnen lopen en niet vervreemden van elkaar. Maar eenmaal per dag kregen ze apart van elkaar een lange wandeling, de andere lange wandeling en de 2 korte liepen zij samen. De 1 op 1 aandacht is heel belangrijk, zeker ook voor Rakker, die net als ons teefje toch wat heeft moeten inleveren. Misschien is dat mijn menselijke gedachte, maar zo heb ik dat wel ervaren.

Ik wens jullie heel veel succes met jullie bulletjes, het is een geweldig ras, ook al zijn ze niet altijd even makkelijk. Ze toveren toch ook altijd weer een grote lach op je gezicht.

Ik hoop ook dat Rakker naarmate hij ouder wordt wat zal verbeteren qua gezondheid of andere medicatie kan krijgen. Al is een auto-immuunziekte eigenlijk vaak levenslang helaas. Als jullie nog vragen hebben, stel ze gerust, via je topic of pb. Al heb ik ook niet overal een antwoord op