galgo en opvoeding

Hallo,

We zijn tijdens onze zoektocht naar een buitenlandse hond verliefd geworden op de galgo's (over het algemeen het winhondenras).
Nu zijn wij in een asiel wezen kijken bij een galga die net ongeveer 2 weken in Nederland is, we hebben met 2 gewandeld en kennis gemaakt, waar de ene heel erg onzeker en schrikachtig was en ook eigenlijk geen contact met je zocht, was de andere meer open en ook al was zij ook wat onzeker, was dit in veel mindere mate. We hebben ook gezegd erover na te denken, het is immers geen paar schoenen dat je koopt. Ze is een jaar oud en moet dus nog veel leren, mijn vraag is dus eigenlijk of er mensen zijn die wat meer kunnen vertellen over de opvoeding van hun galgo, hoe ging dit, liep je nog tegen dingen aan, hoe snel leren ze dingen. Natuurlijk zijn het geen herdershonden en zullen ze niet een onwijs grote will to please hebben, maar domme honden zijn het ook niet. Is het verstandig om de hond als enige hond te hebben of zullen ze toch zich beter voelen met een honden vriendje? Hoe kun je het beste omgaan met een onzekere hond?
bedankt alvast voor de reacties!

Wat leuk (en terecht) dat jullie voor de langpoten zijn gevallen 

Wat mij eigenlijk als aller eerste bevreemd is dat er 2 Galgo's in een Nederlands asiel zitten die net 2 weken in Nederland zijn.

Normaal gesproken komen windhonden alleen via een stichting binnen die de honden dan bij een adoptiegezin plaatst of tijdelijk in de opvang op speciale adressen voordat ze geadopteerd worden

Hoe komen 2 Galgo's zo vers de grens over en dan meteen in het asiel.

Het kan dat ze van een stichting zijn hoor, die hebben wel eens afspraken met asiels hier omdat er soms een chronisch tekort is aan hokvullers, en dan kan je beter een buitenlandertje de kans geven.....maar dan zou dat wel aangegeven moeten zijn door het asiel

Hebben ze iets aangegeven over de achtergrond?

Ik zal heel eerlijk zeggen dat ik er nog nooit 1 van dichtbij had gezien voor ik mijn zoektocht begon. Dus het is dat iemand mij erop wees dat ze als gezinshond wel een galgo zagen, toen ben ik me in het ras gaan verdiepen etc. Het zijn zulke lieve rustige honden. en heerlijk lui in huis haha

Zij zitten in een asiel die meer buitenlandse honden opvangen, ze hebben me eigenlijk weinig verteld over haar achtergrond behalve dat ze gevonden zijn met nog meer broertjes en zusjes in Spanje. Dat heb ik nog wel in een mail gevraagd nu.  Dat gedeelte houd bij mij de twijfel erin, ik weet inderdaad dat de volwassen galgo's veelal in een gezin zitten om te wennen aan het Nederlandse leven en om zo ook aan de adoptant een goed beeld te kunnen geven. Ik heb nu geen idee hoe ze zijn in een huis, natuurlijk wel dat ze erg veel moeten leren nog. 

Hoe ze zijn in huis, over het algemeen zoiets 

Hoe ze buiten zijn....tja, geef ze de gelegenheid om een rondje te racen en daar zullen ze dankbaar gebruik van maken. 

Maar over het algemeen zijn ze vreselijk lui en kan je ze eigenlijk meer vergelijken met een kat als met andere honden.

Mocht je nog antwoord krijgen van het asiel, kijk of je er achter kan komen via welke stichting ze naar Nederland zijn gehaald.

Mocht je geen duidelijk antwoord krijgen zou ik heel graag via een pb-tje horen welk asiel ze zitten en jullie adviseren om toch via een goede stichting jullie zoektocht voort te zetten.

Juist omdat je dan inderdaad veel meer info krijgt over de betreffende hond omdat die of al langer in de opvang in Spanje zit, of al in Nederland in een gezin meedraait en je dus ook weet hoe ze zich ontwikkelen na hun verhuis naar hier.

Galgo's zijn absoluut dankbare huishonden en normaal gesproken vreselijk lief voor hun gezin en bezoek.

Geef ze een bank een dekentje en een paar handen om te aaien en je zult ze niet horen of zien 

Natuurlijk kan het zijn dat er in het begin veel dingen spannend zijn....gewoon omdat ze vaak in Spanje geen al te leuke tijd hebben gehad, maar normaal passen die langpoten zich razendsnel aan in hun nieuwe leefomgeving.

Jachtintinct is iets wat je zeker niet moet onderschatten.

Ik ken ze die nooit of te nimmer hun kop op tillen voor langslopende katten, eenden, konijnen of wat dan ook.

Die kunnen prima loslopen en zullen een rondje rennen om daarna weer keurig mee te wandelen.

Maar wij hebben er hier 1tje die het jagen heeft uitgevonden, zelfs aan de lijn zal ze nog elke keer een poging doen om te zien of ze er toch niet bij kan komen.

Zij kan dus ook absoluut niet los als het niet 100% veilig is....., en niet omdat ze wegloopt, maar omdat ze voordat je met je ogen kan knipperen een snelheid van 50km en meer haalt en in haar jacht zeker voor de kill gaat.

Helaas pindakaas voor haar, maar ook dan hoeven ze niks te kort te komen hoor.

We wandelen veel en vooral op plekken waar ze haar neus lekker kan gebruiken, we fietsen regelmatig met haar, zodat ze toch even lekker haar snelheid kan maken.... op het strand kan ze prima los en daar wonen we gelukkig niet al te ver vandaan, dus al met al hebben wij een heel tevreden meisje in huis 

haha wat een geweldige foto's, ik zit op facebook ook in wat groepen en daar zie ik ook de meest grappige foto's over hoe ze slapen  

Ik zal een pb sturen waar ze zitten, ik heb nog geen antwoord terug gekregen. Wat ik al zei ik weet dat ze meer buitenlandse honden hebben. Ik hoor inderdaad verschillende verhalen, de een kan wel loslopen en de ander gaat achter alles aan wat ze zien. We zijn best vaak in Zandvoort te vinden dus een goeie tip van het strand, die ga ik zeker onthouden. Natuurlijk moeten ze genoeg wandelen en beweging krijgen dat is bij alle honden zo, we zijn namelijk geen super actief gezin, natuurlijk wel lekker wandelen en naar het bos etc. Misschien eventueel zelfs naast de fiets met mijn man maar over het algemeen houden we ook van lekker rustig thuis zijn. 

De twijfel ligt echt bij ons of ze dus wel gelukkig word als enige hond en dat we niet goed weten hoe ze het zou doen in huis, omdat een kennel niet te vergelijken is met een gast gezin natuurlijk!

Geen idee of het ook galgo,s zijn, maar hier in het plaatselijke asiel, komt iedere zoveel weken een auto vol met honden uit spanje aan, samenwerking. Hier krijgt het asiel dan subsidie voor de opvang van honden zonder thuis, tja. . Wellicht zittten daar ook galgo,s tussen. Het asiel hier zal niet veel afwijken van asiels elders in het land.

Ik zal je zeggen dat windhonden sowieso vaak wat meer timide zijn, al helemaal naar vreemden. 

Herplaatsers zijn vaak helemaal niks gewend, je zal dus intensief met ze aan het werk moeten, maar ze kunnen zeker “verbeteren” (vb: youtubers jenna mourey (alias jennamarbles) en julien solomita, die hebben een windhond geadopteerd).

Onzekere honden zal je veel moeten ondersteunen. Wij hadden twee jacks, eentje erg onzeker eentje totaal niet. De onzekere onttrok veel steun van de ander, toen die overleed onttrok ze die steun van mij. Het verschilt per hond.

Klopt hoor, dat een aantal asielen afspraken hebben met stichtingen, maar ik weet ook dat veel stichtingen die zich voornamelijk bezig houden met windhonden juist dit type hond niet snel in een asiel plaatsen maar liever in een gastgezin.

Maar ik ken natuurlijk ook niet alle stichtingen en er zullen zich allicht ook windhonden bij die transporten bevinden, maar ik vermoed dat dat 'algemene' transporten zijn 

Leuk, ik heb even gekeken naar de you-tubers en super zoals zij een geredde dame een 2de kans geven en haar alle ruimte bieden om zich te ontwikkelen op haar tempo

Maar Bunny is niet een standaard Galga, zij is bloeddonor geweest en heeft dus haar leven gesleten in een kooitje en werd daar dan regelmatig 'getapt' (een beetje als beren voor hun gal)

Een vreselijk leven en zoals je bij haar ook kan zien is ze echt helemaal niks gewend.

Onze blonde dame heeft dan ook absoluut enige normale socialisatie ontbeerd.... nooit een huis van binnen gezien....mensen waren kwelgeesten, want ze werd voorbereid op rennen...goedschiks of kwaadschiks ....eten was iets wat als noodzakelijk kwaad werd gezien, de rest van de roedel heeft haar waarschijnlijk regelmatig te grazen genomen, want ze vind alle honden leuk....behalve grote groepen windhonden

Maar...zodra ze voet op Nederlandse bodem zette liet ze niks meer zien van angst voor mensen of wat dan ook

Ik kan me geen vergevingsgezinder ras voorstellen als Galgo's

Als je je bedenkt hoe ontzettend slecht ze het hebben gehad, zal het gros toch nog steeds mensen zien als veilige haven en willen ze zooooo graag lief gevonden worden....echt onwaarschijnlijk.

En ja, er zijn er ook heel veel die de eerste tijd wat afstandelijk kunnen zijn, maar zodra ze één keer doorhebben wie hun veilige haven is, wie hun buik vult en van wie het zachte bankstel is, zullen ze heel snel bijdraaien

Vreemden kunnen in eerste instantie bekeken worden als vreemden.....maar die van ons springt bij wijze van spreke, iedereen in de armen en lebbert ze af en heeft zelden een probleem met onbekenden.

En ja, wij hebben echt wel eens met onze ogen gerold en ik zei regelmatig gekscherend tegen mijn man 'jou hond' (hij heeft haar uit Spanje gehaald) als ze weer eens wat uitgehaald had ....., mijn hond (de Spaanse Gordon-dame) zou noooooooit zoiets doen 

Want omdat ze nooit bij mensen binnen gewoond had was het voor haar heel normaal op voor zichzelf te zorgen, honger betekende dat ze opzoek ging naar iets eetbaars.....dus de fruitschaal op de eethoek werd dan vakkundig leeg gegeten, het aanrecht was iets waar je gewoon met 4 poten bovenop sprong en de pannen leeg ging eten en ga zo maar door

Het was in het begin echt een drakenmeisje.....een pup in een puberlijf, die dus alles nog moest leren wat wij normaal vinden en die echt onze grenzen regelmatig opzocht 

Maar als ze dan moe tegen je aan kroop en knorrend genoot van je warme aaiende hand.....dan vergat en vergaf je haar direct haar streken 

Maar ook hierin verschillen ze onderling net als bij alle andere rassen....ze hebben behalve een verleden ook een eigen karakter en genen van pa en ma die natuurlijk allemaal meespelen in hoe ze zich gaan ontwikkelen.

@Ina, misty en aysa

Ja, klopt. Bunny heeft echt een heel triest verhaal :(. Wilde daarmee laten zien dat met veel liefde, aandacht en tijd veel mogelijk is. 

Klinkt als een leuke hond, fijn dat jullie haar een goed thuis hebben kunnen bieden!! Denk dat jij ook wel #1 op het forum bent als het gaat om spaanse windhonden ;)

! Denk dat jij ook wel #1 op het forum bent als het gaat om spaanse windhonden "

bente

Dat weet ik wel zeker, ze zeggen wel eens eens een Galgo altijd een Galgo..wel heb ik gehoord van eigenaren dat ze wel eens kleine hondjes als prooi zien.

Bij wandelingen met Podecoworld en Animal In Need, word er altijd gewaarschuwd, pas op met kleine hondjes.

Ik vind een Galgo, zo als ik ze heb gezien niet zo nerveus als een windhond, ja ik weet het is een windhond, maar jullie snappen me wel.

Wat leuk een galgo! 

Heb zelf een galgo kruising uit Spanje. Tijdens mijn stage in Spanje (waar ik ook mijn hond heb geadopteerd) de galgo leren kennen, echt super leuke honden. 

Mijn hond is qua karakter net een echte galgo. Behalve dan dat ze niet alleen op zicht jaagt, maar met alles...  het heeft even geduurd, maar ze loopt nu vrij betrouwbaar los. Tuurlijk gaat ze nog steeds achter een haas aan als ik te laat ben, dat zal er nooit uit gaan. Maar ze kan eigenlijk overal los, en het gebeurd bijna nooit keer dat ze weg rent. En als dat wel een keer gebeurd is ze binnen een paar minuten terug. 

Er zijn best veel galgo s die gewoon los kunnen lopen. Het voordeel is dat ze alleen op zicht jagen. Maar als er een haas over steekt zijn ze weg, dus blijft opletten. Maar zou het niet bij voorbaat al uitsluiten omdat het een galgo is. 

Mijn (halve) galgo is in huis super rustig, je merkt bijna niet dat ze er is. Ik vind het heerlijk. 

Buiten is ze actief, houdt van heel hard racen, het liefst met andere honden. En van muizen zoeken en graven. (Weet niet of dat typisch galgo is eigenlijk?) Met een half uurtje rennen en graven is ze tevreden. Maar ook uuuren wandelen vindt ze geweldig. Ideaal. 

Ze is heel voer gericht, dus goed te trainen. Op de hondenschool deed ze het dan ook super. Maar ze doet het echt omdat ze er iets voor krijgt, niet om mij een plezier te doen.  het is wel een heel ander type dan mijn border kruising zeg maar, die heel veel will to lease en werklust heeft. 

Maar ik vind het super fijne honden. Vind windhonden in het algemeen trouwens ook helemaal niet nerveus, maar juist heerlijk relaxed.

Voor ik ze kende had ik dat beeld ook altijd. Maar nu ik er veel ken (ook whippets en italiaantjes) ben ik daar totaal op terug gekomen. 

Voor mij zal er denk ik altijd een windhond blijven.  

Naomi, ik dacht dat de Galgo net zoals de Podenco, zicht, geur en neus gebruikt bij de jacht, dat maakt ze zo bijzonder.

En van de foto is toch geen volle Galgo?

Wat leuk dat je zelf 1 uit Spanje hebt uitgekozen! dat zal wel extra speciaal zijn. en die foto van haar  Ik weet dat de galgo waar we zijn geweest dus wel grote jachtinstinct heeft. Dus ik denk niet dat ze ooit los zou  kunnen lopen, maar goed zeg nooit nooit. Ik ben ook benieuwd hoe leergierig degene waar wij zijn geweest is, volgende keer als we langs gaan, ga ik toch eens kijken hoe leergierig ze is! maar er werd gezegd dat ze het graag goed willen doen dus dat moet goed komen dan. 

1 van de twee galgo's waar we mee hadden gewandeld was wel erg nerveus, maar dat komt meer omdat ze dus blijkbaar niks gewend zijn. Ik denk dat zodra ze in een huis zullen wonen dat wel minder wordt. Al hoewel ik denk dat 1 van de zusjes zich beter op zou trekken aan een andere hond in huis die stabiel is. Maar goed ik ben geen kenner haha. Ik vind het in ieder geval prachtige honden! en vooral erg lief

Dit zou ik ook even lezen.

http://www.greyhoundsinnood.nl/pages/loslopen-van-uw-galgo

Nee dat is puck, een halve dus. 

Nee galgo s jagen alleen op zicht. Dat vind ik persoonlijk ook hun grote voordeel. Podencos zijn geweldig, maar loslopen is met een  podenco een flink tandje moeilijker dan bij een galgo. 

Gemiddeld genomen dan, er zijn altijd uitzonderingen. 

aaah ik snap het nu, Puck is mooi hoor, daar niet van.

Ja Podenco's jagen wel zo, ik dat dat het bij Galgo's hetzelfde was, niet dus.

Ik heb nu een 2 de Podencomix, en die gaat heel goed los, maar die is ook heel baasgericht, wat niet bij de Podenco hoort, mijn vorige was ook een Podencomix, maar die was eigenwijs, en moest je zeer zeker in de gaten houden..

Dan is het inderdaad slim om heel goed op te passen met loslopen. Beter te voorzichtig dan te makkelijk denken. 

Mocht je uiteindelijk denken dat je het wil proberen, kun je overwegen een gps aan te schaffen en een omheind gebied opzoeken natuurlijk. 

Logisch dat ze nerveus zijn als ze niks gewend zijn. Hopelijk went ze snel. 

Puck was ook niks gewend toen ze hier kwam. Toen ze net in het asiel kwam was ze heel bang schijnbaar. Een half jaar later toen ik kwam was daar niks meer van te zien, blij ei was ze inmiddels. Eenmaal in Nederland waren veel dingen toch weer spannend natuurlijk. Maar ze is super snel gewend gelukkig. 

Ik vind het inderdaad ook super lieve honden. 

Nee die zijn wat dat betreft wel heel verschillend. 

Vind podencos echt super leuk. Maar om die reden durf ik het niet aan helaas. Wil graag een hond die los kan.  

Super fijn dan Sam los kan! 

Dat is de reden waarom ik Podenco mixen leuker vind, al ken ik wel Podenco's die gewoon los kunnen, en helemaal niet jagen, Sam jaagt wel, maar komt wel terug, al zou ik hem niet los laten in het bos waar wild zit, dat gaan we dit jaar voor het eerst meemaken met hem, dan gaan we naar de Ardennen.

Faro werd helemaal gek van groot wild, dan was hij zichzelf niet meer (of juist wel)