Onzeker meisje

Hallo, wij zijn wat zoekende naar adviezen voor onze Luna. Afgelopen maandagavond heb ik Luna uit haar lijden verlost en heb ik haar weg gehaald bij een gezin waar ze niet welkom en gewenst was. Onze eerste ontmoeting was zo liefdevol, direct sloot ik haar in me armen. Thuis gekomen werd de schade duidelijk. 

Luna is super onzeker, aan haar nagels te voelen nooit uitgelaten op straat, dit merk je ook aan haar bange gedrag op straat. Ze is enorm bang voor andere honden, duikt direct op haar rug en kruipt weg, ik heb videos gezien van haar dat ze als jonge pup steeds door de reu dus papa op haar rug wordt gegooid de eigenaar vond dit geloof ik nogal grappig. 

Inmiddels wat dagen later gaan we iedere dag met 100 stappen voorruit. Ze is gek op de kids, mij en mijn man, de boomers van oma vallen ook ernstig in de smaak maar op straat blijft het een drama. In het donker vliegt ze van hoekje naar hoekje en overdag vindt ze het ook super lastig, ik heb het advies gekregen haar veel te belonen dit doe ik ook en om voorlopig dagelijks hetzelfde rondje te lopen maar haar staart blijft tussen haar benen. Hoe krijg ik haar weer wat zekerder, hoe kan ik haar helpen minder angstig te worden? 

Thuis gaat het prima, dreutelt achter mij en de kids aan en als ik de was aan het doen ben krijgt ze tegelijkertijd training voor de bench waarin ze laat zien dat ze super leergierig is en het ook super doet. Gisteravond pakte ze zelfs haar kluif en ging heerlijk kluiven. 

Zijn hier ras kenners? Het zou een kruising Maltezer shih tzu zijn maar ik zie het er niet in. Eind maart wordt ze 1. 

Alle tips en tricks zijn welkom.

Mijn honden worden eigenlijk ook nooit uitgelaten op straat. Ik heb het ze wel geleerd als pup maar vermijd het waar mogelijk. Ik vind de straat gewoon geen goede omgeving voor een hond. 

Mijn tip is dus ook om alleen voor poep en plasrondjes de straat op te gaan als daar echt geen enkel ander alternatief voor is. Wandelingen in de natuur doen.

Op straat bedoel ik in het algemeen met buiten dus ook strand en bos 

En wat beloon je dan? Want de hond is nog steeds bang.

Hoelang is ze bij jullie? Ze gaat met 100 stappen vooruit, zeg je, dat is toch al super dan.

Wat het wandelen betreft: zoek rustige omgevingen op, ga samen een beetje zitten kijken naar de wereld en neem daar je tijd voor.

Dwing niks af, wees zelf kalm en standvastig, zodat je hond zich aan jou kan spiegelen.

En benoem de dingen. Niet de woorden, maar de toon in je stem kan geruststellend werken: 'Ja, daar staat een container.' 'Kijk, een vogel.' 'Heb je dit gezien, een muizehol!'

Zo ontdek je samen, heel bedaard en op eigen tempo, de omgeving en zal ze, vanuit zichzelf, merken dat alles okee is.

Persoonlijk vind ik de link met snoepjes volstrekt onnodig (en zelfs ongewenst). De omgeving moet niet gelijk staan aan lekkers krijgen, maar aan gerustheid en die emotie groeit vanuit de hond zelf, met jouw begeleiding.

Ik beloon haar alleen met lieve woordjes en niet met lekkernij. Ze is nu sinds maandag hier, ze gaat echt voorruit dat absoluut, vindt het alleen rot dat ze zo angstig is buiten. Kan het buiten spelen haar misschien wat helpen of is dat alleen afleiden van de werkelijkheid? 

Thuis gaat ze met sprongen vooruit maar daar is ze ook meer. Ik zou persoonlijk inderdaad de rust en ruimte opzoeken. Als je haar niet los durft te laten lopen een lange flexlijn gebruiken zodat ze de ruimte heeft om te snuffelen en haar eigen gang te gaan. Het zal tijd en geduld nodig hebben.

Okee, fout begrepen. 

Als ze graag speelt buiten, mag je dat natuurlijk doen, als je merkt dat dit het stressniveau doet dalen.

Let op haar lichaamstaal: ontspant het spel haar echt, of maakt het haar net meer opgewonden.

Je kan pauzes inlassen tussen het spel: dus even ontspannend spelen, dan even snuffelen, ontdekken, rondkijken. En dan weer een kort spelletje. Je kan ook de omgeving betrekken in je spel: in een hoop dode bladeren gaan scharrelen, verstoppertje spelen tussen de struiken, over een omgevallen boomstam lopen,... zo is het samenzijn buitenhuis leuk en de omgeving niet eng.

" En wat beloon je dan? Want de hond is nog steeds bang.
 
Hoelang is ze bij jullie? Ze gaat met 100 stappen vooruit, zeg je, dat is toch al super dan.
Wat het wandelen betreft: zoek rustige omgevingen op, ga samen een beetje zitten kijken naar de wereld en neem daar je tijd voor.
Dwing niks af, wees zelf kalm en standvastig, zodat je hond zich aan jou kan spiegelen.
En benoem de dingen. Niet de woorden, maar de toon in je stem kan geruststellend werken: 'Ja, daar staat een container.' 'Kijk, een vogel.' 'Heb je dit gezien, een muizehol!'
Zo ontdek je samen, heel bedaard en op eigen tempo, de omgeving en zal ze, vanuit zichzelf, merken dat alles okee is.
Persoonlijk vind ik de link met snoepjes volstrekt onnodig (en zelfs ongewenst). De omgeving moet niet gelijk staan aan lekkers krijgen, maar aan gerustheid en die emotie groeit vanuit de hond zelf, met jouw begeleiding. "

Alaska's Finest!

Helemaal eens, op 1dingetje na.

Honden zijn net als wij, emotie eters.

Als je 1 voertje geeft, is dat als beloning.

Geef je een hele hoop, heeft dat een positieve invloed op de emotie.

Honden leren ook door associëren en zo kan je dus via voertjes geven en dat herhalen, zorgen dat een hond iets leuk gaat vinden.

Dat kan met een situatie, dus buiten, maar ook naar kinderen, andere honden oid.

Door de neus te gebruiken, worden ze bovendien moe en tevreden. Dat is ook een voordeel van voertjes zoeken. Ze hebben ook altijd succes, is voor onzekere hondjes een mooie opsteker.

Het veranderen van de emotie heeft een hoop tijd en geduld nodig.

De hond is al zo opgeknapt, jou tips zonder voertjes gaan zeker helpen.

wat fijn dat je Luna daar weg hebt kunnen halen en ze nu mag gaan genieten van haar leven

wb het uitlaten, dat zou ik nu voorlopig bij kleine saaie rondjes houden, waar ze zoveel mogelijk goede ervaringen opdoet. Is er een in haar ogen gevaar (andere honden, auto's, fietsen etc.) zou ik haar kort naast me houden, jij tussen "het gevaar" en Luna in. Boogjes maken, in sommige situaties even stilstaan. In andere situaties waar geen "gevaar" is, de lijn lang en los houden zodat ze lekker kan snuffelen. Als snuffelen nog te spannend is, kan je evt. wat lekkertjes strooien af en toe, dat ontspant.

Verder is hersenwerk (als ze daar al aan toe is) bevorderlijk voor het zelfvertrouwen. Begin heel makkelijk en zorg voor succes. 

Voor het wandelen en ontspannen is Turid Rugaas haar boekje Help mijn hond trekt, een aanrader. Ook het boek BAT2 van Grisha Stewart is een aanrader.

Ik denk dat je blij mag zijn dat zo'n hondje het na nog geen week al zo goed doet. Je wilt te snel... 

Is het een idee om haar de komende weken eerst in de tuin uit te laten? Ze heeft een stressvolle periode achter de rug, dat is niet zomaar 1,2,3 uit het lijf verdwenen. En dat beïnvloed ook haar gedrag. Grote kans dat ze met een paar weken rustig bijkomen en de stress uit het lijf krijgen, ook een stuk beter mee wil lopen op straat . 

Verder denk ik dat je prima beloont op de manier zoals je het nu doet . Zonder voertjes gaat het langzamer, maar je investeert juist in een persoonlijke band met je hondje. Voertjes geven zorgt alleen voor een positieve associatie als de hond rustig genoeg is. Een hond die bang is en wil vluchten heeft veel meer aan steun, aanhalen en geborgenheid geven.

Dat zou ik dus ook doen op het moment dat ze erg bang is. Ga maar op één knie zitten, haal haar bij je en houd haar tegen je aan. Praat tegen haar en laat haar even rustiger worden. Als jij zelf erg bang bent, dan heb je toch ook meer behoefte aan wat woorden en een knuffel van je man, dan een stukje taart? 

Bovendien, vergeet niet dat die vertrouwensband tussen jou en het hondje er nog niet is. Dat ze met stappen vooruit gaat betekent niet dat ze jullie ook al helemaal vertrouwt op het moment dat ze bang is (het vluchten). 1 week is daarvoor te kort. Met je stem en fysiek contact als beloning kweek je die vertrouwensband. En ondertussen ga je niet ergens naar toe waar ze dusdanig bang is, dat ze weg wíl vluchten (ipv bij jou komen voor steun). Geen kat op het spek binden .

Overigens heb ik een opvangertje dat erg lijkt op jouw Luna: onzeker, bang en nog nooit op straat gelopen (ze komt uit een Roemeens asiel ). Ik heb haar nog nooit beloond met voer, ook niet als ze bang was (ze zou het niet eens aannemen). Als ze nu bang is, komt ze bij mij steun zoeken: aaien, tegen me aan houden etc. En dat is m.i. een veel duurzamere beloning dan koekjes.

Ook vandaag zijn we weer wat stappen verder...met de riem spelen buiten en achter de kids aan rennen, dit alles zolang het maar licht is buiten...in het donker blijf ik haar positief stimuleren en lief tegen haar praten en belonen, vooral als ze ook de tijd neemt om lekker te snuffelen.

Spelen gaat ook steeds beter, haar staart draait als een helikopter en je ziet bijna een lach op haar gezicht...vandaag de eerste lange dag (5 uurtjes) alleen geweest en ze heeft zich keurig gedragen, gelukkig kon ik haar met de camera thuis in de gaten houden anders had ik dit denk ik nooit gedaan...

Volgende week woensdag avond hebben we puppy cursus, ze mag bij de kleinste pups mee doen om te kijken hoe ze zich daar gedraagt en zo nemen we onze stapjes. Ik merk dat ze enorm aan mij hangt, dribbelt de hele dag achter me kont aan, zelfs als ik de was ga doen bemoeit ze zich ermee, kan er wel om lachen.

Ik heb veel lieve karakters en honden mee gemaakt maar zij breekt voor mij wel alle records, zo trouw, intens lief, knuffelig, speels in 1 woord een prima aanvulling in ons gezin...

Je gaat hartstikke goed, het heeft maanden tijd nodig, maar wat ik echt niet goed vind is dat je naar puppycursus gaat, dat is veel te vroeg, je hond moet eerst wennen aan jullie, aan het huis, de vaste rondjes, gewoon rustig wennen.

Ik heb het idee dat je te snel wilt gaan, even ademhalen en alles in het klein doen, heel even behoefte doen buiten, en weer terug naar huis, lekker langzaam de tijd geven om weer vertrouwen te krijgen.

Verder, lekker thuis bezig met haar zijn als ze dat leuk vind, pootje geven, dat soort dingen, niks belangrijks, over een half jaar kan je kijken of ze aan een puppycursus toe is.

Hangt van de hondenschool af Joop.

Bij ons regelmatig angstige hondjes met divers verleden.

Broodf, uit het buitenland, van alle leeftijden. Net in NL, net bij de eigenaar.

Wij leren de eigenaar hoe hij zijn hond goed kan begeleiden. We leren de baas, kleine stapjes te nemen, kijken wat de hond aankan.

Doordat we vaste groepen hebben, is dat voor de hond een goede gecontroleerde en veilige omgeving.

Hondje gaat eens snuffelen bij een andere hond en baas en krijgt zo rustig de tijd om te wennen.

Voor zo een hond zijn commando’s leren geen doel, maar zich veilig voelen buiten tussen mensen en honden.

Dus niet een hondenschool waar je gelijk aan de slag moet, dat is idd niet handig.

" Hangt van de hondenschool af Joop.
Bij ons regelmatig angstige hondjes met divers verleden.
Broodf, uit het buitenland, van alle leeftijden. Net in NL, net bij de eigenaar.
 
Wij leren de eigenaar hoe hij zijn hond goed kan begeleiden. We leren de baas, kleine stapjes te nemen, kijken wat de hond aankan.
Doordat we vaste groepen hebben, is dat voor de hond een goede gecontroleerde en veilige omgeving.
Hondje gaat eens snuffelen bij een andere hond en baas en krijgt zo rustig de tijd om te wennen.
Voor zo een hond zijn commando’s leren geen doel, maar zich veilig voelen buiten tussen mensen en honden.
 
Dus niet een hondenschool waar je gelijk aan de slag moet, dat is idd niet handig.
  "

Suzanne en Luca

Ja maar wees realistisch, zoveel goede hondenscholen bestaan er niet, en iedereen die ervaring heeft met een buitenlander of angstige hond, weet dat als je te vroeg begint met bijvoorbeeld puppy cursus dat ze niks opnemen, te veel prikkels voor de hond. Vaak ook een reden waarom ze weer weg worden gedaan, men moet wat meer geduld hebben..zo komen mensen met honden bij de hondenschool, en dan krijgen ze de naam dat het probleemhonden zijn, niks meer aan te doen, terwijl ik vind als je met een buitenlander al na 3 maanden op cursus gaat, dat je dan echt te snel gaat, tenzij je geen hond heb met angsten.

Ik zie het hier voorbij komen, iemand die les geeft aan honden die net 3 maanden hier zijn en er dan niks mee kunnen, en dan de honden of import van honden de schuld geven, dan ben je in mijn ogen geen goede hondentrainer.

Zelf heb ik het met Faro ondervonden, en dan gingen we na 1 half jaar pas naar de hondenschool, hij nam niks op, de hondenschool zei ook, hij is zo afgeleid, er is nu niks mee te beginnen, laat hem eerst maar eens zich helemaal veilig voelen.

Later hebben wij hem heel veel kunnen leren gelukkig, hij moest gewoon aarden noemde wij dat.

Dat is helaas waar.

Geen rekening houden met de hond, maar moeten en moeten.

Dat werkt niet en is de hond idd fout.

Zo sneu.

Wij gaan naar de les puur om zelfvertrouwen te kweken en rustig te kijken hoe ze reageert, ze is super leergierig. Als het me niet bevalt of ik zie dat Luna teveel stress krijgt ben ik zo weer weg. 

Dat is goed dan toch? rustig aan doen, niet elke herplaatser is hetzelfde, maar het komt wel heel veel voor helaas.

" Dat is helaas waar.
Geen rekening houden met de hond, maar moeten en moeten.
Dat werkt niet en is de hond idd fout.
Zo sneu.
  "

Suzanne en Luca

Ja ik heb zelf ook de fout gemaakt, Faro werd er niet slechter van, maar leerde echt niks, de hondentrainer keek hoofdschuddend naar hem, whahahaha later zijn we met Faro er heen gegaan, zo van kijk eens, wat een stabiele hond het is geworden, en toen begon die te janken omdat hij een hert rook hahaha gelukkig zag hij toch wel verschil.

Met Sam heb ik het expres niet gedaan, te bang, happerig, van angst en dan zou hij alleen maar meer stress hebben. Gelukkig gaat het al heel goed met Sam..op wat kleine dingen na, die nog steeds met angst te maken hebben, maar ik heb er vertrouwen in, het komt wel goed met ons ventje.

Ik had Anuska nog maar een paar weken toen ik haar al meenam naar de hondenschool. Maar ze was alleen mee voor de sjeu en omdat ze al direct veel vertrouwen had in mij en Dobber. Ze tufte dus ook mooi met ons mee en ik heb totaal geen druk op haar gelegd. Ze hoefde niks te doen, mocht gewoon rondlopen en alles van een afstandje bekijken. 

Persoonlijk vind ik het ook erg snel om nu al naar de hondenschool te gaan om te oefenen etc. Ik zei het al eerder: je hondje doet het zó goed, eigenlijk te goed. Want daardoor ga je vaak te snel en wil je te veel. Dat ze op het ene vlak zich goed gedraagt betekent niet dat ze zich al helemaal zichzelf is. Bij het buiten wandelen gaat het totaal niet goed, dat is een reminder dat ze helemaal zo ver nog niet is als dat het lijkt.

Het feit dat ze constant achter je aan loopt is ook niet per sé aanhankelijkheid, maar eerder onzekerheid. Jij bent op dit moment de enige zekere factor in haar leven en dus loopt ze continue achter jou aan. Ik heb dat ook gezien met mijn opvangertje. Die liep continue achter me aan en sliep zo dicht mogelijk naast mijn stoel. Pas later toen ze meer ontspannen werd ging ze verder weg liggen, maar zelfs nu nog loopt ze direct naar mij toe als ik opsta etc. Ze plakt niet meer zo als in het begin, maar dat heeft echt een tijdje geduurd. 

Zelf denk ik dat je de hondenschool beter even uit je hoofd kunt zetten, totdat ze in huis niet meer zo ontzettend achter je aan loopt, en ze buiten ontspannender is. 

Nogmaals: je wilt te snel...

Ik zou dat niet als fout zien, je hebt het beste met je hond voor en gaat er vanuit, dat ze het wel weten op een hondenschool.

Er weinig scholen, die naar de hondjes kijken en wat binnen zijn vermogen ligt.

Ze draaien hun lesje af, trucjes leren. Als jou hond iets niet doet, voelt dat als falen en dat is jammer. 

Voor ons gaat het om leren kijken naar je hond, wat verteld hij jou en hoe kan je samen met je hond aan de slag om jullie band te versterken.

Ze hoeven niet slaafs te gehoorzamen, of strak naast je te gaan zitten.

Je hond moet zich prettig en begrepen voelen.

Ik geef je gelijk het zelf te doen met Sam. Je weet ook hoe je hem kan helpen.

Honden blijven bijzonder, wat ze ook hebben meegemaakt, toch weer vertrouwen te krijgen.

Dat kunnen ze beter dan ons mens.

ze is er echt nog maar net, ook ik zou eerst een paar weken wachten en dan besluiten of een hondenschool iets is voor haar. 

Helemaal eens met wat Yooop en Dobber schrijven.

Je zou natuurijk wel alvast zelf wat leuke hersenwerkjes binnen doen, als ze daar al aan toe is.

Wij kregen van de stichting het advies, dat je tenminste 2 weken (maar voor de meeste honden veel langer) heel rustig aan moet doen met wennen, en elkaar leren kennen, zodat jij je hond kan leren "lezen" en zien wat ze werkelijk aangeeft aan te kunnen, zij kan wennen aan de gang van zaken thuis en de vaste korte rondjes en leert vertrouwen te krijgen in jou en in haar situatie. Dat heeft tijd nodig.

Het probleem is dat niet alle bazen honden taal kunnen lezen.

Er wordt van de hond veel te veel verwacht, wat ze nog helemaal niet aankunnen.

Ze moeten bezoek leuk vinden, met andere honden spelen, gelijk alleen kunnen zijn.

Dat heeft vervolgens geen kans van slagen en moet de hond weer terug.

Goede begeleiding voor de eigenaar vind ik heel belangrijk.

Helaas zijn niet alle hondenscholen hierop ingesteld.

Er zijn stichtingen die goede tips geven, maar ook die dat niet doen.

Maar ja, zolang het heel makkelijk is een hond te kopen, zal het niet altijd goed gaan.

" Het probleem is dat niet alle bazen honden taal kunnen lezen.
Er wordt van de hond veel te veel verwacht, wat ze nog helemaal niet aankunnen.
Ze moeten bezoek leuk vinden, met andere honden spelen, gelijk alleen kunnen zijn.
Dat heeft vervolgens geen kans van slagen en moet de hond weer terug.
 
Goede begeleiding voor de eigenaar vind ik heel belangrijk.
Helaas zijn niet alle hondenscholen hierop ingesteld.
Er zijn stichtingen die goede tips geven, maar ook die dat niet doen.
Maar ja, zolang het heel makkelijk is een hond te kopen, zal het niet altijd goed gaan. "

Suzanne en Luca

ja dat klopt wel dat goede begeleiding heel belangrijk is het is ook niet altijd makkelijk te interpreteren wat een hond wil aangeven, als je niet weet waarop te letten, en al helemaal niet als je een hond nog niet goed kent en de ene hond is ook de andere niet. 

Maar hoe dan ook eerst maar goed wennen is een belangrijke stap die je denk ik niet over moet slaan.

En ondertussen veel lezen over hoe honden communiceren met elkaar en naar ons en dan kijken naar wat je eigen hond aangeeft.

" Ik zou dat niet als fout zien, je hebt het beste met je hond voor en gaat er vanuit, dat ze het wel weten op een hondenschool.
Er weinig scholen, die naar de hondjes kijken en wat binnen zijn vermogen ligt.
Ze draaien hun lesje af, trucjes leren. Als jou hond iets niet doet, voelt dat als falen en dat is jammer. 
Voor ons gaat het om leren kijken naar je hond, wat verteld hij jou en hoe kan je samen met je hond aan de slag om jullie band te versterken.
Ze hoeven niet slaafs te gehoorzamen, of strak naast je te gaan zitten.
Je hond moet zich prettig en begrepen voelen.
Ik geef je gelijk het zelf te doen met Sam. Je weet ook hoe je hem kan helpen.
Honden blijven bijzonder, wat ze ook hebben meegemaakt, toch weer vertrouwen te krijgen.
Dat kunnen ze beter dan ons mens.
 
 
  "

Suzanne en Luca

Nou de hondentrainer zei het al hoor, we hoefde ook niet alle lessen te betalen en mochten stoppen als het Faro te veel werd. Faro werd wel in bescherming genomen, maar er was niks mee te beginnen.

Wel hebben we er veel gehad aan het uitvallen naar andere honden, maar wij kregen meer les dan Faro, Faro hoefde niks, dus we hebben wel wat opgestoken.

Maar dat hij echt ging leren dat heeft even geduurd, en ik zie aan Sam dat hij ook pas veel later echt dingen leert of begrijpt.

Ruim een jaar later even een update. Een gek en bewogen jaar waarin Luna vele stappen heeft genomen zowel groot als klein. We zijn vorige maand begonnen met de cursus SHH en we gaan de juiste kant op, ze wordt nog zekerder dan ze al was, staat super onder appèl en loopt ook bijna altijd los. De maandagavond doen we samen behendigheid, zo gaaf om een blij ei te zien springen, racen en spelen met andere honden. 

We merken sinds de start op de hondenschool dat Luna veel minder blaft naar andere honden of mensen, de onzekerheid gaat steeds een beetje meer weg en nu na een jaar zien we pas de grote verschillen, ze heeft zich enorm ontpopt van een angsthaas naar een blije vrolijke hond. 

Vandaag is ze jarig en is ze nog een beetje extra verwend, wij gaan zeker door het cursussen op de school in de hoop dat we alle angst er nog verder uit kunnen krijgen. 

Gefeliciteerd en wat mooi dat je er zoveel tijd in haar gestoken hebt Wij zweten ons hier ook het leplazerus, het zijn allemaal kleine stapjes en jou update geeft weer even hoop dat het ook echt kan.

Gelukkige verjaardag, Luna! Wat een fijne update! 

Gefeliciteerd Luna. Zo te lezen gaat het een stuk beter, fijn voor haar dat ze bij jullie terecht is gekomen.

Fijne verjaardag voor Luna!

Wat een mooie update, goed om te lezen

Je harde werk met Luna heeft duidelijk vruchten afgeworpen.

Mooi om te lezen.

Gefeliciteerd met Luna's verjaardag.