Hallo iedereen
4 jaar na de dood van zijn papa heeft mijn vriend woensdag de moeilijkste beslissing ooit moeten nemen. Afscheid nemen van zijn steun en toeverlaat.
Dinsdagavond deed Lucky opeens heel raar. Overdag was er niets aan de hand maar s avonds nadat ik de hond uitliet voor haar behoeften kon ze plots niet meer stappen. Toen we binnen kwamen liet mijn vriend Lucky haar bandje los en liet ze naar boven gaan. Hij merkte op dat ze de trap niet meer op kon. Hij kon ze nog net tegen houden of ze viel van de trap. Hij heeft ze naar boven gedragen. Eenmaal we boven in de living waren laat het ze stappen en hij merkte op dat omviel. Elke keer ze stapte viel ze om. Als ze haar uitschudde in de zetel viel ze om. Heb s avonds laat de dierenarts gebeld want het beterde niet. Hij zou de dag nadien om 9u komen. De nacht was goed verlopen maar nog steeds viel ze om. Ze was nog vrolijk, actief en kwispelde nog. Maar we zagen wel dat ze raar keek. Op de momenten dat ze rustig was leek het alsof ze door ons keek. Ze staarde vaak.
Om 9u kwam de dierenarts en die merkte haar probleem ook op. Hij zei dat hij Lucky nog medicatie kon geven. Maar ze zou maar goed zijn voor 2-3 weken en daarna zou het weer verslechteren. Ze zou waarschijnlijk een trombose gehad hebben. Tevens had ze ook een mama tumor die redelijk groot was. Mijn vriend besloot om haar toch te laten inslapen. Bij de eerste spuit is ze beginnen janken :( Ze was nog vrolijk en kwispelde nog. De dierenarts moest ze op haar kussentje leggen. Eenmaal ze neerlag verzwakte ze. En toen kwam de ergste spuit. Ze was er niet meer. Wij voelen ons heel schuldig dat we haar van het leven ontnomen hebben terwijl ze nog vrolijk en actief was. Maar ergens was dit het beste voor haar. Die tumor was zo groot dat die de huid spande en ooit ging openscheuren.
Het verdriet die we hebben is onebschrijfelijk. Toen ze thuis weg was ontstond er een groote leegte. Mijn vriend en ik slapen alle twee boven in de living om toch nog een beetje bij haar te zijn.
Ze is gecremeerd en hebben haar terug thuis. We hebben een pootafdruk gekregen en plukjes haar.
Ik kan al 2 nachten niet slapen. Eens de nacht valt begin ik te huilen en te huilen. De band die ik 1 jaar met haar het opgebouwd is ongelofelijk. Ondanks het mijn vriend zijn hondje was , had ik ook een klein beetje het gevoel dat ze ook een beetje van mij was.
Ik hoop dat ik het snel een plaatsje kan geven want ik heb voorlopig de fut niet.
Lieve Lucky,
Bedankt dat ik jou mocht leren kennen. Jij was een pracht van een hond. Zo een schattig snoetje. Jij deed niemand kwaad en was sociaal bij iedereen.
Sorry dat het op deze manier moest gebeuren schattebollie. Ik ga heel goed voor jouw baasje zorgen. Zorg jij ook goed voor jouw andere baasje en papa van jouw kameraadje hierboven?
We zullen je nooit vergeten!
Wat een ontzettend mooi koppie had Lucky.
Heel veel sterkte, je hebt alleen maar lijden bespaard, dus voel je niet schuldig..
Heel veel sterkte
We voelen ons allemaal schuldig om deze verdrietige beslissing te moeten nemen, je hebt er goed aangedaan, een uitstel van een paar weken is de lieverd niet mee gebaat en ook jullie niet, ze is bij jullie ingeslapen en het is goed gegaan ze is nu weer daar bij anderen...heel verdrietig en een groot gemis, heel veel sterkte voor jullie.
Heel veel sterkte. Wat verdrietig. Ze is voor altijd in jullie hart.
Heel veel sterkte.
Heel veel sterkte.
Eigenlijk zaten we er al lang mee in ons hoofd. Ze begon plots binnen te plassen, gaf soms over.. Dat zal die tumor geweest zijn die daar voor zorgde. Maar je zag nooit aan haar dat ze wou opgeven. Dus die beslissing plots nemen was moeilijk. Zeker voor mijn vriend. Hij is op gegroeid met Lucky, zij is vroeger op straat gevonden en heeft een goede thuis gehad bij mijn vriend. Na de dood van zijn papa was zij zijn steun en toeverlaat. Maar toen ze niet meer op haar benen kon staan was het eigenlijk de druppel. Ze was ook fel vermagerd. Aan haar korrels kwam ze niet meer. Enkel als het niet anders kon. Als we restjes hadden van eten gaven we dat aan haar en dat ging ze dan wel eten. Soms dit ons dat echt pijn want vaak hadden we dan geen restjes en dan zou ze een ganse dag niet eten. Natte voeding moest ze ook niet hebben. We deden er alles aan om haar evenwichtige voeding te geven, maar het enige wat ze wou eten de laatste maanden was de restjes van ons eten.
Maar we trekken er ons aan op dat ze nu terug is bij mijn vriend zijn papa en dat ze altijd over ons zal waken ?
Wat een triest bericht.
Lucky was niet meer te redden en haar lijdensweg zou alleen maar erger worden.
Jullie hebben er goed aan gedaan haar uit haar lijden te verlossen.
Wat het actief en vrolijk blijven betreft: Honden zijn bikkels en gaan door tot ze er bij neervallen. Lucky is hier een duidelijk voorbeeld van.
Heel veel sterkte om het verlies en gemis te verwerken. Lucky blijft in jullie hart.
Klopt. Lucky was echt geen opgevertje. Blijven doorgaan zei ze. Zelf als ze haar evenwicht verloor probeerde ze toch door te gaan. Dat maakte het net zo moeilijk
Wat ontzettend verdrietig.
Ook al heb je er goed aan gedaan, het doet ontzettend pijn, en het gemis en verdriet is enorm.
Heel veel sterkte!
(wat een lief koppie had ze)
Ja he, ze was veel te schattig. Daar kon je gewoon nooit boos op blijven
nog heel veel sterkte hier weten we hoe het is ze zit voor altijd in jullie hart
Heel veel sterkte!
Dank jullie wel.
We hebben haar ondertussen een eigen plekje gegeven bij haar dekentje en kussen.
Binnekort wordt er een kleine beetje as uitgestrooid op de begraafplaats waar mijn vriend zijn papa ligt.
Veel sterkte Eveline. Wat een lief snoetje had je hondje.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?