Kan een bot geven stress veroorzaken?

Sinds twee weken hebben wij een herplaatser in huis. Het is een nogal onzekere en angstige hond.
Nu gaven we haar gister middag een groot bot waar nog wat vlees aan zat. Hier was ze erg enthousiast mee. Na een tijdje was dit klaar en wilde ze het bot verstoppen. Duurde even voordat ze het bot op een goede plek neer had gelegd. Ze loopt dan erg gestresst in huis rond. Is het beter om het bot dan af te pakken? Maar dan loopt ze het weer te zoeken.
Is het handig om nu grote botten aan onze hond te geven of levert dit teveel stress op?

Op zich is kluiven heel goed maar misschien voelt ze zich nog niet veilig genoeg. Afpakken zou ik niet doen, probeer of je kunt ruilen met iets lekkers.

Dat kan zeker. Dat ze iets waardevols (in dit geval een bot) wil behouden en dan het gevoel heeft dat ze het moet bewaken, in de gaten moet houden, eventueel zelfs verdedigen.

Je zou haar, nu ze nog maar net bij jullie is, een knabbelsnack kunnen geven die ze helemaal kan opeten (zoals bullepees, kophuid,...). Zo hoeft ze daarna niet te stressen over wat er overblijft. Want op = op 

Eens ze vertrouwd is met haar nieuwe thuis, kan je altijd es proberen haar opnieuw een bot te geven, en zien of het dan beter gaat.

Ik ben het volledig eens met Alaska’s Finest, ik wil er alleen aan toevoegen dat je vleesbotten wel rauw moet geven mits je vers vlees voert. Echte botten met vlees die gekookt of gerookt zijn kunnen splinteren, en dat kan leiden tot schade in de organen. Veel mensen zijn zich van geen kwaad bewust omdat je ze vaak gewoon in de dierenwinkel ziet liggen, dus men kan daar niet genoeg voor waarschuwen. 

Ik heb dat ook gehad met onze eerste herplaatser. Ze verstopte het soms ook op plaatsen waar het duidelijk zichtbaar was voor ons . De eerste tijd liep ze het steeds te checken of het er nog wel lag en regelmatig van verstopplaats te veranderen. Ik heb het nooit weggehaald, op een gegeven moment kreeg ze het vertrouwen dat het veilig was in huis, dat wij haar kluif met rust lieten. 

Bedankt voor jullie reacties. Ik heb vandaag van het asiel gehoord dat bij de vorige eigenaar het voer door de kinderen werd afgepakt en ze achter haar aan renden en aan haar staart trokken. Dit verklaard al veel, voorlopig alleen kleine botjes .

Ik zou desnoods kijken of t mogelijk is om te helpen wat stopplekjes te gaan creeeren.

Geen pogingen ondernemen erbij te komen.

Eerst vertrouwen en dan dan daarna kun je stapje voor stapje gaan kijken in hoever ruilen tot de mogelijkheden behoort. 

En als een bot weg moet omdat ie te lang ligt. Denk ik dat ik dat weg zou nemen als de hond even in een andere ruimte zit. En niet ziet wat je doet en er dan een vervangend bot voor terug legt. 

Vertrouwen is vaak al kwetsbaar bij herplaatsers en ja als de kinderen haar dingen afpakten bij het vorige thuis is dat wel echt een ding geworden wat heel veel tijd geduld en vertrouwen nodig heeft.

" Bedankt voor jullie reacties. Ik heb vandaag van het asiel gehoord dat bij de vorige eigenaar het voer door de kinderen werd afgepakt en ze achter haar aan renden en aan haar staart trokken. Dit verklaard al veel, voorlopig alleen kleine botjes . "

Marielle

Ik zou juist geen kleine botjes doen. Juist de laatste stukjes zijn eng. Om in de keel te raken. Dan zou je ze juist moeten ruilen. Dat zou ikzelf in dit stadium in elk geval juist niet doen.

En kauwen zelf is ontstpannen en als je hond merkt dat ie echt met rust word gelaten als ie aan het kauwen is en hij niet in de gaten word gehouden als ie een verstopplekje zoekt. Dan zal vertrouwen op dat vlak vanzelf komen.

En dan word t zaak met kleine dingetjes te beginnen om te kijken of jullie kunnen ruilen. Bijvoorbeeld een bal voor een stukje gedroogde runderlong of zo.

Ruilen moet iets opleveren zeg maar. Spelender wijs kun je ook los leren voor beloning. Maar het zal meer tijd kosten dan gemiddeld.

" Bedankt voor jullie reacties. Ik heb vandaag van het asiel gehoord dat bij de vorige eigenaar het voer door de kinderen werd afgepakt en ze achter haar aan renden en aan haar staart trokken. Dit verklaard al veel, voorlopig alleen kleine botjes . "

Marielle

Ach jeetje wat sneu. Goed dat je dat nu weet zeg.

Zeker kan dat stress veroorzaken, mijn Spaanse straathond die heeft precies hetzelfde, dat begon ook zo, en afpakken is een no go, wij ruilen voor wat anders heel erg lekkers.

Grote botten die niet op geraken die gaat mijn hond nog steeds na 1 1/2 jaar verstoppen, sommige botjes die wat makkelijker weg te eten zijn, daar is geen probleem mee, maar de grote botten, die juist goed voor de tanden zijn zijn soms nog een probleem, wij halen het bot dan weg en dat doen we in de vorm van ruilen, maar als ze zo gaan piepen dan ben je eigenlijk al te laat, afpakken zou ik nooit doen onder de neus van de hond, maar wel weghalen door wat anders lekkers te geven, de volgende dag kan je je hond weer laten kauwen.

Als er kinderen in je huis wonen dan zou ik heel duidelijk maken dat ze echt niet aan het eten van je hond mogen komen, die van mij kan nog steeds bijten als ik te laat ben.

Ik geef inderdaad niet meer van die hele grote kauwhuidbotten, maar genoeg om in een half uur weg te kauwen..

Ik vind het heel belangrijk dat je het laatste stuk kunt ruilen i.v.b. met verstikkingsgevaar. Mijn honden zijn ook wel wat gestrest als ze iets om op te knagen krijgen, ze zijn bang dat het door de ander word afgepakt ook al kan dit helemaal niet. De een gaat knagen tot ik het ruil en de ander verstopt het ook wel in zijn bench of onder een kussen. Laatst gromde de jongste toen ik de churpi wilde bekijken terwijl ik eerder wel de zacht gekauwde stukken van het kophuid af kon knippen. Ik wil wel tussendoor kunnen kijken of ze nog veilig kunnen knagen ze weten immers dat ze het terug krijgen. Pas als ik het weghaal ruil ik het, dit ging tot de churpi altijd goed.