Volgende week komt mijn buitenlandertje Jetta

Hoi,
Ik was hier een aantal jaar geleden erg actief, herken nog een paar namen
Nu ben ik terug, want... volgende week komt mijn senior spanjaardje Jetta toe na 3 vreselijk lange maanden aftellen.
Ik heb gelukkig tijd genoeg gehad om rond te lezen maar ben toch nog erg benieuwd naar ervaringen van mensen die een volwassen hondje hebben geadopteerd.

Jetta is een +10ertje die al vele jaren in een erg groot asiel in een betonnen kennel heeft geleefd. Hoe lang is onbekend want ze zat er al van de vorige eigenaren. Ondanks dit vreselijk saaie en trieste leven is Jetta een stabiele hond. Ze verblijft door onze adoptie sinds eind januari bij een opvanggezin en doet het daar super.
Maar ik ben toch wat zenuwachtig over hoe we die eerste dagen/weken moeten aanpakken.
We zijn van plan alleen blijven langzaam op te bouwen. Maar hoe doe je dat 's nachts bv? Moet je dan die eerste weken ook op de bank slapen?
Wat is jullie dagbesteding geweest die eerste dagen/weken? Vooral veel laten doen of toch al veel mee bezig zijn?

Dit is onze knapperd

Wat fijn dat ze nog een thuis krijgt!

En wat een lieve uitstraling heeft ze 

Ik denk dat op die leeftijd ze al veel slaapt, helemaal na zo'n reis.

Toen mijn hondje (die inmiddels overleden is) echt oud begon te worden, kon die juist helemaal niet meer alleen zijn, wat hij daarvoor wel altijd kon.

Ik denk dat je eerst moet kijken naar hoe ze is en zich gedraagt, en jezelf daarop aanpassen.

Meer kan je toch niet doen?

Is het wel de bedoeling dat je haar wilt aanleren bepaalde uren  overdag alleen te kunnen zijn? 

Dat is toch eerst afwachten hoe ze is.

Of ze ook lichamelijk nog staat is zonder ongelukjes alleen te zijn.

Mijn oude  hondje (17.5 geworden) is pas overleden daarom staat mij de laatste jaren nog zo goed bij, van het oud zijn/worden.

Mijn hondje kon niet meer zo lang zijn plas ophouden, moest veel vaker naar buiten om te plassen, had desondanks ook wel eens een ongelukje in huis.

Werd wat slechtziend en slechthorend, zijn wereld werd steeds kleiner, toen ging het alleen zijn ook niet meer.

Misschien willen je ouders tussen de middag Jetta er even uitlaten?

Ik zou zeker de 1e nachten de hond niet alleen laten, dus of op de bank of mee naast bed en dan steeds verder van je bed afleggen, uiteindelijk deur dicht en hond ad andere kant. Ooit iemand horen zeggen, een nwe volwassen hond ? net zo doen als een pup. Maar alles gaat veel sneller natuurlijk. Ook alleen zijn vanaf 0 opbouwen.

Succes.

Alvast gefeliciteerd met je hondje vind een mooie thuis 

Wat een lieve uitstraling, en fijn dat ze toch nog iets anders gaat beleven dan het asiel.

Mijn eerste herplaatser Lola kwam na vier jaar asiel bij  ons op ongeveer zes jarige leeftijd en nu is Jenna er, een hond die 1 jaar in het asiel zat en ook op ongeveer zes jaar geschat werd toen we haar kregen, nu inmiddels alweer vijf jaar geleden.

Lola was de eerste nacht zo onrustig bij ons in de buurt dat ik besloten heb in de kamer er naast te slapen, pas toen kwam ze tot rust,  maar ik was dichtbij genoeg om haar te horen als er iets zou zijn.

Jenna mocht in de slaapkamer, we wonen gelijkvloers en ze kon kiezen waar ze wilde slapen, ze is op de slaapkamer gaan slapen maar ergens in de nacht is ze naar de woonkamer gegaan en is daar verder gaan slapen.

Beiden hebben de eerste tijd veel achter me aangehobbeld. Het alleen laten deed ik zo relaxed en spontaan mogelijk zonder groots getrain. Ik liep eens een andere kamer in bijv. en kwam dan gelijk weer terug, of even de tuin in en gelijk weer terug en dan gewoon verder met waar ik mee bezig was, dus niet teveel spanning erop leggen.

Beiden waren meteen zindelijk, sliepen door en maakten niets kapot. Jenna was wel een schooier, als ze iets vond op het aanrecht oid dan pakte ze het en at het op, maar dat is vanzelf over gegaan.

Buiten was wel een dingetje, beiden vielen uit, het was te spannend allemaal. Dus korte saaie rondjes in het begin gemaakt en dit langzaam uitgebouwd.

Succes en heel veel plezier en geluk met haar.

Oh wat een toffe daad van jullie, dat hondje gaat het goed hebben op haar ouden dag .

Een super lief uitzicht heeft ze, dat grijze snoetje .....

Ik duim dat alles goed gaat verlopen. Dat kranige bonmaatje gaat ni weten wat ze nu allemaal gaat meemaken , hondehemel op aarde. Zacht kussen ipv harde beton . 

Ik tel mee af  wordt lange week he.

Wat super dat je voor dit oudje gaat, en wat heeft ze een ontzettend lieve uitstraling!

Waar ze het misschien het moeilijkst mee zal hebben, is dat ze voor het eerst enige hond zal zijn. Maar misschien ook helemaal niet. De eerste nacht(en) op de bank slapen is sowieso een goed idee. Als je het niet echt een probleem vindt, zou ik haar trouwens meenemen naar de slaapkamer en haar daar een eigen mandje geven, of in elk geval de eerste tijd. (Een van de hondjes die ik in opvang heb gehad, ging bij haar nieuwe baasje in het begin ook mee naar de slaapkamer maar besloot na 2 maanden dat ze eigenlijk liever beneden in de woonkamer sliep; mijn honden slapen bij mij op de slaapkamer en ik geloof echt dat daardoor de onderlinge band heel sterk is geworden en het ook veel rust en vertrouwen geeft. Dat ze op de slaapkamer slapen is meer uit noodzaak, mijn huis is verder een grote open ruimte en ze zouden op strooptocht gaan in de keuken voor een nachtelijke snaaipartij...)

Het scheelt in elk geval al een heleboel dat ze al 2 maanden in opvang is en al kennis heeft gemaakt met het leven in een huis en het ritme van een gezinsleven.  Ik zou even navragen hoe vaak en hoe lang ze bij het opvanggezin gewend is om te wandelen en dan kijken hoe het met haar gaat als je eenmaal buiten loopt. Als alles goed gaat kun je de 'oude tijden' als richtlijn nemen, als je merkt dat ze toch moet wennen aan een nieuwe omgeving doe je het wat rustiger aan. De eerste dagen/weken kun je het beste een vaste route nemen, dan leert een hond ook dat je gewoon weer naar huis gaat en dat er niets geks gaat gebeuren. Rustig de tijd nemen en alles lekker besnuffelen om ermee kennis te maken, liever een klein rondje in slakkentempo dan in een kwartier het hele park door marcheren...

Mijn honden waren allemaal vrij jong toen ze hier kwamen, maar wel volwassen. Ik heb opvangers in verschillende leeftijden gehad. Mijn oudste opvanger was een jaar of 9, had nog niet zo lang in het asiel gezeten en wss duidelijk een huis gewend; hij was slim en deed gewoon mijn anderen honden na en na een paar dagen was het alsof hij er al jaren was... Wat me steeds weer opvalt is hoe ongelofelijk goed honden zich kunnen aanpassen en zelfs nog vrij makkelijk nieuwe dingen leren, ook op latere leeftijd en ook weer hele nieuwe dingen als ze dan worden geadopteerd.

Ik heb geen ervaring met herplaatsertjes maar ik wil wel zeggen dat je oudje een lief grijs koppie heeft, veel plezier met haar.

Wat een geweldige daad van jullie, zo'n oudje van 10 plus nog een gouden mandje te geven.

Wat een ontzettend lief grijs koppie heeft ze zeg!

Wij hebben een moeilijke herplaatser uit het asiel, weet natuurlijk niet of dit ook voor jou oudje geld, maar wij hebben gewoon niks verwacht in het begin.

Gewoon heel rustig in zijn tempo laten wennen.

Wel bij hem geslapen.

Ik denk dat dat een goede manier is, geen verwachtingen, gewoon rustig aan laten wennen het is natuurlijk voor jou oudje een enorme cultuurshock om na al die jaren deze verandering dit mee te maken.

Maar nogmaals super dat je dit doet!

Heb hier ook al eens een iets oudere hond geadopteerd (uit Spanje).... Wat ik altijd doe bij herplaatsers (zeker de eerste 2 maanden) is helemaal niets....in zoverre ik laat de hond wennen aan de nieuwe situatie, aan de nieuwe mensen, aan de nieuwe geluiden. Ik zorg er altijd vooral voor dat de 3 "R"s worden nageleefd : rust, regelmaat en reinheid. Klinkt misschien heel ouderwets, maar het werkt als een tierelier bij herplaatsers. Vooral die regelmaat, dat ze weten wat ze te wachten staat. Dit geeft rust en veiligheid voor de herplaatser.

Als je dit al doet, kom je al een heel eind. En voor de rest is het inderdaad kijken naar wat de hond je laat zien. Waar heeft ze het meeste aan ? Misschien vindt ze het leuk om haar neus te gebruiken, dan kun je daar op inspelen... Vooral niet forceren, lekker haar eigen tempo laten bepalen.

Heel veel succes en lekker van genieten !!!!

Heel veel geluk samen! 

Ik heb Faro toen hij 8 was geadopteerd, nu Sam 2 jaar, beide honden daar heb ik rustig aan mee gedaan, als je hond graag zonder angst naar buiten wilt, gewoon doen dan, maar korte rondjes en dezelfde rondjes, dat kan je uitbouwen tot langere rondjes, zo leert je hond ook de weg naar huis.

Verder lagen beide honden in hun eigen bed naast het bed, alleen laten is vaak geen goed plan.

Waar ik me wel zorgen over maak is dat hij over een maand al 3 dagen alleen moet kunnen, ik hoop het voor je, maar mijn 2 honden vonden het verschrikkelijk om alleen te zijn, Faro de eerste hond, plaste van angst als hij alleen was, Sam gilt alles bij elkaar.

Laat de hond nu niet dan steeds achter je aanlopen, even alleen naar de wc, of slaapkamer, en dan weet je hoe hij reageert.

Elke hond is anders, dus wie weet, maar de meeste buitenlanders die ik ken en alleen zijn dus geen andere honden, hebben moeite met alleen blijven, maar wie weet, je weet het nooit natuurlijk.

Tis wel een knapperd zeg!!

Goh wat is Jetta mooi en wat een lieve uitstraling !! Ik geef jullie een dikke dikke pluim dat jullie voor haar gaan ! Zo krijgt ze haar langverdiende warme thuis !

Ben heel benieuwd naar haar en wens jullie alvast veel plezier samen. Elke hond is anders, het zal zichzelf wel aanwijzen, jullie moeten aanvoelen wat het beste is voor Jetta. Maar op dat alleen blijven zou ik alvast oefenen, kijken wat ze doet, eerst korte tijd alleen laten en zo opbouwen. Vooral niet te snel gaan, geef haar de tijd.

Dankjewel voor de vele reacties iedereen, ik heb jullie tips in mijn achterhoofd gehouden deze eerste dagen en ze hebben alvast geholpen.

Update:
Julietta is hier nu 4 dagen en elke dag gaan we vooruit.
De eerste twee dagen was ze eigenlijk erg op zichzelf en nog wat bang van ons.
Ik heb dus niet bij haar geslapen want ze voelde zich niet eenzaam. Ze had meteen onze kattenzetel uitgekozen als favoriete slaapplek en daar lag ze dan ook het grootste deel van de dag:



Ondertussen zoekt ze toenadering en is ze elke dag wat blijer om ons te zien, vanmorgen kreeg ik voor het eerst een kwispel ^^
Dit betekent ook dat ze wat onrustiger wordt als ze alleen is. Dus stilaan zullen we dit toch beginnen trainen. Al is het momenteel nog geen probleem als ik even boven ben bv.

Ze is momenteel nog niet zindelijk maar dat had ik ook niet verwacht.
En hier is jullie tip van saaie wandelingen dan weer heel nuttig geweest. Ze durft 5min na de wandeling binnen in huis plassen. Dat heb ik vanmorgen toch kunnen onderscheppen en naar buiten gespurt, waarbij ze toch flink in de tuin heeft geplast. De tuin is duidelijk minder spannend dan de straat/weggetjes dus daar wandelen we nu ook vaker in en vandaag hebben we voor het eerst nog geen accidentjes in huis gehad


Ze is bovenal superlief en makkelijk! De eerste dagen liep ze erg nerveus toertjes door het huis maar dat is vandaag ook nog amper voorgevallen. Verbazend hoe goed die beestjes zich aanpassen.

Zelfs met onze kat gaat het super, al vindt ze hem nog een tikkeltje eng. Maar dat komt omdat hij de eerste dag had uitgehaald naar haar. Nu wilt hij vriendjes worden maar zij denkt "geen twee keer" dat komt ook helemaal goed, ze heeft zo'n makkelijk karakter!

Gefeliciteerd mooi hond en hij past hem al goed aan ligt al ontspannen in de zetel met de rest komt het ook goed en de kat misschien ook wel veel succes 

mooie update, het is toch heel wat allemaal, maar ze lijkt lekker te wennen

Blijf vooral natuurlijk en ga niet echt trainen op het alleen laten zou ik zeggen, gewoon af en toe even de tuin in zonder haar en gelijk weer terug zonder iets te zeggen en dat heel langzaam uitbreiden, alsof het allemaal heel gewoon is, wat het ook moet worden natuurlijk.

Misschien is het handig een oppas in de buurt te zoeken voor het geval dat het toch nodig mocht zijn.

Dobry: de oppas (ouders) woont naast ons moest het nodig zijn
En je hebt gelijk wat dat alleen blijven betreft, ik ga inderdaad gewoon geregeld de kamer uit.

Vandaag valt me op dat, omdat ik praktisch een hele dag bij haar ben om haar in de gaten te houden, ze nogal aan mij begint te plakken. En onrustiger wordt als ik weg ben.
Het in de gaten houden is wel nog nodig omwille van haar onzindelijkheid. Ook vanmiddag bv heeft ze een uur na de wandeling waar ze haar behoeftes heeft gedaan, opnieuw haaar behoefte gedaan in huis. En ze gaf het eigenlijk wel aan door nerveus te piepen maar ik had het niet door omdat ze pas geweest was. Ik dacht dat het kwam doordat ik druk aan het opruimen/kuisen was in huis. Daar maak ik verder geen probleem van hoor.
Maar dus omdat we daar nog zo intensief mee bezig zijn, durf ik haar niet te lang alleen laten. Wat dan dit als gevolg geeft.
Beetje lastig
Vanavond los ik het op door me op de bovenverdieping te verschalken en mijn vriend voor haar te laten zorgen. Want hem vindt ze nog niet zo interessant doordat ze alleen oog heeft voor mij.

Dat is heel handig zo'n adresje vlakbij!

ik herken het achternalopen wel, Lola en Jenna liepen me in het begin ook steeds achterna en hielden me in de gaten, denk dat het toch een soort houvast zoeken is. Bij hen werd dat vanzelf minder.

Op zich wel goed dat ze aangeeft dat ze nodig moest, toch een soort van communicatie, en een teken dat zindelijkheid ook niet ver weg meer is lijkt me.

Lang alleen laten zou ik zeker nu ook nog niet doen hoor.

Ben benieuwd hoe het ging met jouw bovenzitten en vriend voor haar zorgen.

Het achterna lopen deed Sam ook heel erg, ik liet hem af en toe een paar minuutjes beneden, en dan was dat meer dan genoeg, dit heb ik regelmatig gedaan, op een gegeven moment ook met de deur open, Sam gind zelfs mee naar de wc, zat voor de douch als ik onder de douche stond.

Nu pas na 10 maanden heeft hij vertrouwen dat ik gewoon boven ben, wij zijn nog lang er niet aan toe om hem helemaal alleen in huis te laten.

Nu ik alleen naar boven kan, kan ik gaan trainen dat ik naar buiten ga zonder hem.

En dan nog is de kans dat de verlatingsangst er blijft, ik kan hem nergens brengen want hij breekt de tent af, en als hij de kans krijgt dan glipt hij weg en rent naar huis.

Wat ik wil zeggen hiermee, fijn dat je ouders naast je wonen, neem hem vaak mee dat dat een veilige plek word, nu hij nog niet zindelijk is aan de lijn houden bij je ouders.

Je gaat ook vanzelf herkennen dat hij naar buiten moet, Sam was eigenlijk meteen zindelijk , op 1 ongelukje na, hij rende heen en weer en ik was te laat om te denken, ooh hij moet plassen.

Nu gaat het super, alleen in een vreemd huis wil hij toch nog zijn poot optillen als ik hem zijn gang laat gaan.

Ook dat is al veel minder gelukkig.

Mijn vorige Spanjaard had precies hetzelfde.

Zalig om zien die foto in de zetel !!!!  Heel herkenbaar wat je beschrijft, net buiten geweest en toch binnen wat doen, evenals dat overal achterna lopen. Gewoon rustig opbouwen, gaat nog wel beteren. Zij is er nog helemaal niet zo lang.

Ik wens jullie nog heel veel plezier samen met de knapperd !! Echt super dat jullie haar een huisje gaven !!!

Ach, dat lieve grijze koppie op de foto, daar smelt je toch van.

En verder gaat het allemaal goed komen, ik weet het zeker.

heel leuk om te lezen, en wat een pracht koppie! ik neem ook al wat tips over straks hihi! wij gaan overmorgen onze 4 mnd oude Griekse pup ophalen. ik ga er lekker naast slapen de eerste nacht... of eerste week.... eerste maand? 

Hoe gaat het nu?