Help ik kan mijn pup niet aan

kort en bondig. Ik heb zelf een paniek stoornis en sinds ik ben gaan samenwonen (uithuis) ging het heel goed. Heb me hondje wat ik bij mijn ouders had meegenomen en gaat heel goed. Ik wou altijd een tweede hond en deze kwam er ook. Sinds dat hij er is dan spreek ik vanaf dag 1 gaat het steeds slechter met me. Dus wou ik overwegen hem weg te doen omdat hij nu nog klein is. Maar ik weet het niet zo goed. Mijn hoofd zegt doe hem weg want je gaat er onder uit. Maar ik voel me ook weer onwijs schuldig. 

Onze andere hond vind er trouwens helemaal niks aan hij is onwijs gespannen de hele dag. Vlucht alleen maar de tuin in want daar komt het hondje niet. 

Hoe lang heb je de tweede hond? Wat denkt je partner erover? Heb je je twijfels al besproken met de fokker?

Nou wij hebben hem van een thuis nestje. We zouden hem pas in december krijgen en hun belden ineens op dat hij weg moest paar uur later was hij er. Maandje is hij nu hier. Mijn partner vind het wel leuk maar hij weet zich niet goed raad met hem. Omdat hij ook vrij onhandelbaar is. Ik heb bij mijn ouders meerdere honden gehad vond dit altijd super leuk. Heb nog nooit een puppy gehad die zo “stout” is.... zacht uitgedrukt.

Rosie wat naar allemaal, zie je de pup graag of is het te veel werk voor je, je hebt een paniek stoornis, houdt dat in als het niet lukt dat je dan in paniek raakt, en waar uit dat zich dan uit.....twee honden is altijd wat meer werk dan een hond, is het het werk wat je niet aankan ? 

Bij mij is het dat ik momenten echt heel depri kan worden en ergste dat ik niet meer uit bed kom. En dat punt heb ik nu wel bereikt. Mijn andere hond en ik zijn echt dik en dun. Beste vriendjes. Samen slapen hele dag knuffelen. Dus leek mij ook voor hem leuk nog een hondje erbij. Maar zelfs mijn andere hond moet er niks van hebben. Dat een pup veel werk is dat wist ik en dat vond ik ook niet zon probleem. Maar ik heb nog nooit zon puppy als dit gehad..

Zie je de pup graag ondanks dat het een druktemakertje is en ..stout..?

Als ik bloed eerlijk ben. Niet echt door mijn frustaties en moe heid die opstappelt zie ik hem minder graag.

Rosie, het is moeilijk voor je, de pup....een pup is niet makkelijk, zeker geen stuiterbal en wat stoutig zoals jij de pup omschrijft....misschien toch terug naar de fokker, en daar moet je je niet schuldig over voelen, als het niet gaat gaat het niet....en kan je beter nu de pup terug brengen dan dat jij het helemaal niet meer ziet zitten, je bed uitkomen lukt je nu niet, dan kan de pup beter naar een ander gaan.....

Ik denk ook dat ik misschien beter een andere passendere plek voor hem kan vinden. Dankjewell voor de tips.

ik ga het wel nog weekje of 2 aankijken. Of er verbetering komt.

Ga eerst in contact met de fokker, zij kan je misschien helpen, of een ander gezin zoeken voor je pup...en voel je niet schuldig...nergens voor nodig, je pup kan zeker goed aarden ergens anders...

Je zou de pup in december krijgen, maar hij moest eerder weg en je hebt hem al een maand in huis?

Of je hebt de pup veel en veel te jong gekregen, met 4 weken terwijl een pup wettelijk met 7 weken pas het nest mag verlaten, of de fokker had een oudere pup waar ze vanaf moesten en heb je niet de pup die jij hebt uitgekozen. 

Ik gok dat het onhandelbare komt door niet de juiste socialisatie vanuit het nest als ook van de mensen die het nestje thuis hadden.

Als jij denkt dat je de pup niet aan kan, breng hem dan richting het asiel. Daar hebben ze vrij snel weer een nieuw huisje voor de pup. 

Je moet zelf niet op je tandvlees gaan lopen en last krijgen van je paniek stoornis. Dat is het allemaal niet waard.

Wellicht kun je het beter bij één hond houden en als die ooit uit de tijd komt, voor een oudere herplaatser gaan. Eentje die al z'n wilde haren verloren heeft, waarvan het asiel kan zeggen hoe z'n karakter is enz.

Misschien past dat wel veel beter bij je dan een pup.

ik vraag me eveneens af of het nog 2 weken aankijken zo slim is, ik volg willemijn, neem contact met de fokker

" Ga eerst in contact met de fokker, zij kan je misschien helpen, of een ander gezin zoeken voor je pup...en voel je niet schuldig...nergens voor nodig, je pup kan zeker goed aarden ergens anders... "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin

Ik gok maar zo dat terugbrengen naar de fokker niet zo'n best plan is... 

Hoe oud is die pup dan, als je hem al een maand hebt, maar ie eigenlijk pas in december ging komen?

Welk ras?

Puppies kunnen héél uiteenlopend zijn: je hebt lieve, schattige moppies, maar er zitten ook echte draken tussen, absoluut.  

Misschien helpt het als je beschrijft waar jullie tegenaan botsen qua opvoeding. Je partner weet zich geen raad, misschien gaat het stukken beter met wat tips & tricks en geeft dat jou ook een opgelucht en sterkend gevoel.

Hij is hier sinds 6 weken... ja ik weet t ik was er niet blij mee maar hard gezegt wouden deze mensen van de pups af. Dus het was of het hondje halen of hem ergens laten waar de kans groot was dat hij niet goed meer werd verzorgt.

nou dingen die hij doet hij bijt onwijs veel. Jaagt achter je benen aan hij hangt letterlijk aan je broek. Hij jaagt achter onze andere hond zelfs al gromt of hapt onze sam naar hem het boeit hem niet. De dierenarts zei leg hem op zijn zij tot hij rustig is.. meneer springt op en bijt direct weer in je hand. Terwijl dit bij onze oudere hond toen hij klein was wel werkte.

Iemand zei bij het nekvelletje pakken. Hij draait zich zo dat hij he nog kan bijten of als hem dan los laat begint hij weer.

ik leid hem vaker af door iets anders te geven. Maar naar paar seconden bijt hij toch liever weer in ons. Terwijl als bezoek komt hij heel lief en snoezig doet.... wolfs in schaapkleren

het is trouwens een chihuahua mix

Hoe oud is de pup nu? Wanneer is ie geboren?

Nu 9 weken

De pup is 9 weken oud, en je hebt 'm al 6 weken... dus hij was maar 3 weken oud toen je hem in huis nam?

Klopt dat?

Nee ik zei we hebben hem een maand kleine maand we hebben hem nu 3 weken. Hij was 6 weken toen we hem kregen.

Ah, okee. Omdat je schreef 'hij is hier sinds 6 weken', dacht ik dat ie 6 weken bij jullie was... Vandaar de vergissing. 

Nu is de leeftijd van 6 weken ook heel erg vroeg om al van de moederhond weg te gaan, ze hebben dan nog zoveel te leren qua hondengedrag.

Qua bijten: de ene pup is daar veel feller in dan de andere. Probeer het voor te zijn. Als je weet dat ie erg happerig wordt tijdens spelletjes, hou de speeltjes dan zeer kort en rustig. Beter 10 maal een klein spelletje van 1 minuutje, dan 1 spelletje van 10 minuten dat hem happerig maakt. 

Op z'n zij leggen, nekvel pakken... een hondje dat al in opwinding zit, kan hier nog feller door worden. Dus als je zelf ziet dat het niet werkt, stop je ermee. 

Wordt de pup bijterig? Niet aaien of knuffelen, dan. Stap weg uit de situatie. Kijk zelf naar waar ie opgewonden van wordt (bijvoorbeeld van oefeningetjes, wandelen in drukte, lawaai,...) en hou dit dan beperkt. Geef 'm voldoende rust maar biedt hem ook de mogelijkheid leuke, ontspannende dingen te doen (bijvoorbeeld korte boswandeling, snuffeltjes in de dorre bladeren,...). Zo komt er een balans tussen actie en rust.

En hou voor ogen: wat jullie zelf uitstralen, daar kan de pup zich aan spiegelen. Probeer dus kalm, geduldig, vriendelijk en zelfzeker met de hond om te gaan, zodat ie van jullie kan leren. Als het jou op bepaalde momenten niet lukt, laat je partner dan overnemen. 

Als Ik het zo lees sta je niet echt open voor deze pup. 

Dat is beslist geen verwijt hoor! 

Maar je voelt aan dat dit diertje eigenlijk geen plekje in je hart heeft; er lijkt geen plaats voor te zijn door jouw gemoedstoestand. Nogmaals, dat is geen verwijt. 

Het ging zo en je dacht dat je het wel aan kon. 

Maar je kunt het nu niet aan. En eerlijk gezegd is het naar de pup ook niet eerlijk als hij niet van ganser harte mag opbloeien in een thuis. 

Plus dat je eerste hond niet erg blij is met de nieuwkomer.....

AL met al zou Ik denken dat deze pup beter in een ander huis geplaatst kan worden zodat iedereen weer rust en kansen heeft.

En dan zou Ik geen 2 weken of zo nog doorsukkelen; wie doe je daar een plezier mee? 

Besef trouwens wel dat als je je pup herplaatst dat dat dan definitief is. Je kunt niet na 2 maanden bv de pup weer terug willen omdat het je bv beter zou gaan. Dat is niet eerlijk naar de pup toe.

Succes! 

Ik sluit me aan bij Coby. Meestal probeer ik kersverse puppy baasjes een hart onder de riem te steken, maar afgaande op wat je schrijft lijkt me dit geen simpele puppy-blues. Voor dit hondje lijkt idd geen ruimte in je hart.

Ik denk dat je er het beste aan doet snel een nieuw baasje te zoeken voor je pupje (eventueel via asiel). Chihuahua’s zijn pittige hondjes die helemaal niet altijd gediend zijn van knuffelen en kroelen. Als je een rustig knuffel hondje zocht was dit dus niet echt een handige keus. 

Met als gevolg dat de pup zich niet geaccepteerd voelt en gaat rebelleren. Vicieuze cirkel dus.  Zoek een nieuw huis voor de pup. Dit is voor niemand in dit verhaal een goede situatie.

Als je er ooit nog een hond bij zou nemen, ga dan echt op je gemak naar een volwassen, goed opgevoede en sociale adoptiehond waarmee jij en je andere hond een echte klik hebben en je niet al die stress van het puppy-opvoeden hebt.

Niks aan toe te voegen, hoe eerder hoe beter voor de pup, hoe jonger hoe meer belangstelling er is voor de pup.

Ik vind het lastig omdat ik me ook schuldig voel. Maar ligt ook aan onze andere hond. Hij vlucht weg en als t tot een confrontatie komt doet hij echt vals. 

Ga je nou alsjeblieft niet schuldig voelen. Dit kon je niet weten!

Je weet pas hoe iets is als je de ervaring aan gaat en iets doet. Je kunt soms met tegenzin aan iets beginnen en dan ontdekken dat je het eigenlijk supertof vindt om te doen, maar andersom kun je er ook achter komen dat iets heel erg tegenvalt en er veel meer bij komt kijken dan je had voorzien, Je kunt nou eenmaal niet alles van te voren weten!

Als iets niet werkt, dan is dat zo. Ik denk dat het niet goed is als je nu nog lang gaat zitten twijfelen of hopen dat het toch nog goed komt. Als je er echt van overtuigd bent dat het niet gaat werken en je niet de energie hebt om het wel te laten werken, kies dan wat het beste is voor iedereen, en hou vast aan het gevoel dat je voor nu de beste keuze maakt en jij, de pup en je eigen hond zich daardoor allemaal gelukkiger zullen voelen.

Bespreek eerst met je partner waar jullie staan, wat jullie willen, en wat je concreet ziet zitten voor deze hond, m.a.w. of jullie willen investeren (tijd, energie, liefde) in de hond, of niet. 

Als je ervoor wil gaan: begeleid beide honden dan, leer hen elkaar te respecteren. Jullie moeten ervoor zorgen dat beide honden zich fijn en ontspannen voelen thuis. En niet dat de ene hond de andere belaagt en treitert, en de andere moet gaan bijten om wat duidelijk te maken. De opvoeding moet van jullie komen, jullie moeten het leefkader uitzetten, voor beide honden.

Als jullie beiden echter geen zin hebben om dit aan te pakken, herplaats de pup dan. Maar neem hierin wel je verantwoordelijkheid, en zorg voor een goeie thuis, bij mensen die er vol voor willen gaan! Dat verdient die hond nu echt wel!

Als ik het zo lees zou ik de pup herplaatsen. Ergens waar hij wel echt oprecht gewenst is en bij iemand die wat steviger in zijn/haar schoenen staat. Dat bedoel ik dan niet lullig overigens maar zo is het nu wel.

Als jouw huidige hond de pup al niet wil accepteren wordt het al lastig en dan al helemaal in jouw persoonlijke situatie. Ik heb zelf ook een tijd terug een hond moeten terug brengen. Niet omdat mijn honden hem niet accepteerde maar hij hen steeds aanvloog en ze dus niks meer konden in huis. Dat was de reden dat ik zelf totaal geen band met hem kreeg. Als ik met hem alleen was kon ik alles met hem hoor en hij was dan ook vreselijk leuk maar voor andere honden niet en die gingen echt voor. Dat, en het risico dat mijn grote (intacte)reu zich wel een keer zou laten gelden heeft mij toen doen besluiten hem terug te brengen. Achteraf gezien bleek de hond nog moeilijker dan hij hier was, maar goed daar zijn ze gewoon niet eerlijk over geweest en daar heb ik en die hele hond helemaal geen fluit meer aan. 

Wat voor pup is het? En wat voor ras/kruising is je oudere hond? Misschien dat dit kan helpen in adviezen.

Herplaats jouw pup zo snel je kan, wacht geen twee weken af, dat is tijd dat hij verder verknoeit wordt.

Jouw situatie is niet zodanig dat je een pup kan opvoeden, je weet immers nooit of het een "moeilijk" hondje zal zijn of een makkelijk.  Neem dus aub geen pup meer in huis, het kan weer tegenvallen met als gevolg dat er weer een hondje aan een ander huis moet wennen.

Wat ik hier lees zijn normale puppystreken en niets van een wolf in schaapskleren. Je pup is een baby en moet alles nog leren en hem bij zijn nekvelletje pakken en op zijn rug leggen gaat hier zeker niet bij helpen. Ik vrees zo te lezen dat de opvoeding van de pup momenteel te veel voor je is en raad je aan om hem zo snel mogelijk te herplaatsen, naar het asiel brengen is ook geen gek idee, die zoeken een geschikt baasje voor hem.