Adoptie hond te bang om naar buiten te gaan

Hallo iedereen,

Met de kriebels in onze buik mochten we 1,5 week geleden onze nieuwe vriendin Troef ophalen van het vliegveld. Ze is 6 maanden, middelgroot en komt uit Portugal. Ze is daar opgegroeid in het asiel met nog 5 andere broertjes en zusjes. Logischerwijs was ze na de reis helemaal verstijfd van angst. Ze vond wel gelijk haar plek in de woonkamer op het kussen wat we voor haar hebben gemaakt. We creerde een zo rustig mogelijk plekje voor haar waar ze op haar gemak kon komen en heb de nacht met haar doorgebracht. Die nacht kwam ze al gelijk knuffelen en helemaal tegen me aan liggen. 

We wonen in de stad op de 2e verdieping. Niet ideaal voor een hond maar we zijn actieve buitensporters, natuurliefhebbers en wandelaars en kunnen Troef een actief fris leven bieden. 

Na die nacht wilde we een klein rondje met haar lopen. Ze wist natuurlijk nog niet hoe ze trappen moest lopen dus hebben we haar naar beneden gelopen. Ze liep zelf naar buiten. Eerst trok ze enorm aan de lijn (tuigje + halsband) maar toen er plots een rits auto's voorbij kwam versteef ze weer helemaal en wilde hoe dan ook niet meer verder. Daarna schrok ze nog een aantal keer van andere onverwachte geluiden en de omgeving buiten bleek veel te veel voor haar te zijn. We hebben haar toen weer naar binnen moeten tillen en vervolgens kwam ze 4 dagen niet meer van haar matje. We hebben wel een band met haar op kunnen bouwen, maar bij elk geluidje schrikt ze zich rot en kruipt ze gauw tegen ons aan. 

We zijn na een week nog eens met haar proberen te wandelen, maar ze ervaarde de zelfde angst. 

Ik probeer aan verschillende mensen om advies en ervaringen te vragen. Sommige adviseren een ondersteunend middeltje, andere zeggen dat we toch moeten doorgaan met naar buiten gaan (mini rondjes) en ik zelf neig naar haar nog langer binnen houden en eerst hopen dat ze zelf ondernemender wordt en andere kamers gaat verkennen. Maar heb dan wel de angst dat ze gaat wennen aan binnen haar behoeftes doen en het zo wel prima vind.

We weten dat het weken tot maanden duurt voordat ze zich helemaal op haar gemak kan voelen, maar we vragen ons wel af of we haar al zachtjes moeten laten wennen aan de rumoerige buitenomgeving of dat we door moeten gaan met het wennen van binnenshuis. Wat denken jullie? 

ps. Ze doet haar behoeftes ook op haar kleedje (waar ze ook slaapt) en soms probeert ze haar ontlasting te eten wat wij snel proberen op te ruimen.

Gefeliciteerd met je mooi hondje natuurlijk moet het wennen aan alles maar ze doet het zeer goed met jullie al hier zijn wel mensen die jullie kunnen raad geven welkom en veel succes hoor 

Acharme. 

Ik lees al veel geduld in je tekst, fijn! Dat heeft zo een hondje echt nodig.

De meningen zullen verschillen, persoonlijk denk ik dat je je hondje ergen mee naar een uitlaatplekje moet nemen (kan je ze tot daar tillen?) ga desnoods picknicken of gewoon in het gras zitten strooi wat snoepjes rond als ze dat eet en ga dan rustig terug naar huis.

Houd voorlopig wel de rondjes klein en saai/bekend.

Veel plezier met je nieuwe huisgenoot, ze is mooi 

Hier op hp zijn nog mensen met adoptie hondjes 

Als jullie de beschikking hebben over een auto, misschien proberen naar een stillere plek te gaan, zoals een bos (maar dan niet in het weekend) en haar daar de auto uit laten? Dan krijgt ze misschien een positief gevoel over "buiten".

Misschien ook eens lezen of het kennelsyndroom, want als de pup is opgegroeid in het asiel dan heeft ze misschien niet zoveel meegemaakt.

https://www.uu.nl/nieuws/ongezond-gedrag-angst-bij-dieren

Hier ook ongeveer hetzelfde gedrag met onze Griekse herplaatser. 

In het begin zijn we wel steeds naar buiten gegaan zodat ze daar haar behoeftes kon doen. We liepen (in het begin voornamelijk tillen, later stilstaan en dingen rustig bekijken en nog later durfde ze zelf stukjes te lopen). Ik zou wel naar buiten gaan met haar, het lijkt me ten eerste fijn als ze eraan went om buiten haar behoeftes te doen, ten tweede is het denk ik toch wel goed om haar geleidelijk aan toch aan de geluiden en drukte te laten wennen. Hier heb ik geen onderbouwing voor maar zou gevoelsmatig mijn voorkeur hebben en zo hebben wij het dus ook met onze hond gedaan. Als je een auto hebt kan je haar ook naar de auto tillen en naar een rustigere plek rijden zodat ze wat positievere associaties aan het buiten zijn kan koppelen. Het kernwoord is hoe dan ook geduld! 

Om je te bemoedigen, hier is het helemaal goedgekomen. Inmiddels is ze niet meer echt snel bang, al vindt ze sommige dingen nog wat spannend maar dan trekt ze bijvoorbeeld wat meer aan de riem en dat is het. De totale verstijving heeft ze echt nog maar zelden. We lopen tegenwoordig bijvoorbeeld wel eens mee met een wedstrijdje canicross, zo'n hele dag vindt ze dan wel wat spannend maar het grootste deel van de tijd is haar staartje dan fanatiek aan het kwispelen en loopt ze super goed en geconcentreerd.

Als ik je openingspost zo lees denk ik dat ook bij jullie helemaal goed gaat komen. Het zal gewoon tijd kosten (als ik even terugdenk heeft het bij June geloof ik grofweg een jaartje geduurd voordat het ergste eruit was, al is het lastig om te bepalen omdat het heel geleidelijk gaat). Wat een leuk hondje is het trouwens!   

Goed zo ik heb expres mijn mond even gehouden, ik heb net zelf sinds 2,5 week uit Spanje, maar die gaat gelukkig dolgraag naar buiten.

Maar zo zou ik het ook doen.

Wat fijn om te horen dat het bij jullie goed is gekomen en jullie aanpak klinkt ook goed! 

Misschien inderdaad toch maar eens beginnen met haar tillend naar buiten brengen op een rustig plekje en weer terug. 

En auto heb ik nog even niet gedaan omdat ik dacht dat ze dat nog als een negatieve plek ervaart door de reis, maar als we dat naar een positieve buiten ervaring kunnen omdraaien is dat natuurlijk ook de moeite om te proberen.

Tnx voor het delen van jullie ervaring, stelt me zeker gerust.

" Misschien ook eens lezen of het kennelsyndroom, want als de pup is opgegroeid in het asiel dan heeft ze misschien niet zoveel meegemaakt.https://www.uu.nl/nieuws/ongezond-gedrag-angst-bij-dieren "

Wilma en Dobby

Dit gaan we eens in de gaten houden, maar hier hoop ik echt niet op. En denk (hoop) ook niet dat dit het geval is. Wat ik wel erg positief vind is dat ze nu al heel netjes met onze kat om kan gaan en ze lijkt te wennen aan het gladde laminaat. Daar durfde ze de eerste paar dagen ook niet op te lopen. Pas nadat we overal kleden hebben neergelegd en die steeds wat kleiner maken maakt ze wat stapjes. 

Ik had hier nog niet van gehoord, maar goed om in achterhoofd te houden. tnx :) 

Wat een ontzettend mooi hondje! 

En wat fijn dat ze zulke geduldige baasjes getroffen heeft. Het is al heel mooi dat ze jullie vertrouwt.

Ik kreeg één van mijn spanjaardjes met 7/8 maanden en toen was ze vrij terughoudend naar alles dat ze niet kende. Nu, jaren later, is ze erg zelfverzekerd en stabiel. Naar mijn idee speelt de leeftijd hierin ook mee (jonge honden kunnen erg onzeker zijn en maken diverse angstfases door). 

Je kunt zeker een ondersteunend middeltje geven (geen angstmedicatie!). Bijvoorbeeld iets als L-Theanine of L-Tryptofaan. Ik heb goede ervaringen met LTO3 van Lucovitaal. Dat kan echt de scherpe kantjes ervan af halen. 

Volg ook vooral je gevoel, jullie kennen haar het beste en kunnen het beste inschatten wat ze wel en niet aankan. Persoonlijk zou ik wel proberen haar voorzichtig aan mee naar buiten te nemen, en daarbij zoveel mogelijk op te tillen en steun te bieden in spannende situaties. Uit je beschrijving maak ik op dat ze veel steun zoekt bij jullie, dat is al heel positief na zo'n korte periode. Heel veel succes met haar, het is een plaatje. 

Heb je niet een hond in de buurt die stabiel is waarmee je kan faan wandelen mijn pup van Fokker daar heel veel gewend en meegeweest. Was hier ook bang gelukkig heb ik nog 2 andere stabiele honden vanaf de 2e x buiten ging het super. Misschien is dat een idee en over die ontlasting maak je niet druk Komt goed ga op haar tempo dan maar wat vaker poep en plas ruimen toch hihi 

Inderdaad ook een goede tip! Als je iemand kent met een stabiele hond kan het zeker helpen om een aantal keren samen te gaan wandelen. Een onzekere hond kan zich enorm optrekken aan een zelfverzekerd exemplaar. En honden zijn experts in het kopiëren van elkaars gedrag. 

" Dit gaan we eens in de gaten houden, maar hier hoop ik echt niet op. En denk (hoop) ook niet dat dit het geval is. Wat ik wel erg positief vind is dat ze nu al heel netjes met onze kat om kan gaan en ze lijkt te wennen aan het gladde laminaat. Daar durfde ze de eerste paar dagen ook niet op te lopen. Pas nadat we overal kleden hebben neergelegd en die steeds wat kleiner maken maakt ze wat stapjes. 
Ik had hier nog niet van gehoord, maar goed om in achterhoofd te houden. tnx   "

Noortje

Ik heb een hond met kennel syndroom gehad

ook daarmee is het goed gekomen

al kon hij  ook later niet zoveel impulsen hebben als normale hond en dreef hij op gewoontes

verder kon hij heel veel wel door stap voor stap leren

Ik zeg wel naar buiten en tillen tot rustige plek om te beginnen

Ik wandelde zelf graag zeer vroeg of laat

hoe minder impulsen hoe beter

zorg dat er blije associatie komt met  buiten

dubbel aanlijnen tuig en halsband ...ivm hoe rustig dan ook ze overal van kunnen schrikken

penning om voor de zekerheid

hou de lijn kort...slap naar beneden als ze aan hiel lopen 

anders breek je nek als ze voor je langs vliegen bij schrik..en dat gaat zeker gebeuren

 je kan de lijn overpakken achter je langs voor altijd beschutte kant in een situatie

tegen verkeer inwandelen geeft meer overzicht

In begin optillen bij onrut of van a naar b  ect..bij rustige  lekker laten snuffen

mijn hond wist niks van normaal leven

maar ook hij kreeg stap voor stap de wereld onder controle

zijn vrienden en ik noemde dat hij is slimmer dan hij bang is

stapje voor stapje heeft hij alles geleerd wat nodig was

en stapje voor stapje leerde hij hoe zich te gedragen als hij iets eng vond

hij kreeg levens ervaring en was blij..wist hoe zich te handhaven

Ga naar buiten maar kijk als een coach...stap voor stap

wandelen is belangrijk wandelen is fijn

Ik heb geen nieuwe tips voor je, net als velen hier lijken geduld en tillen mij de beste handeling.

Maar ik wou je even zeggen dat je echt top bezig bent! Uit hoe je schrijft klinkt veel geduld, super! 

goeie tip Rick, dat gaan we zeker eens proberen

Ik kan aan alle goede tips eigenlijk niets toevoegen.

Behalve dan:  zorg dat ze niet ontsnapt buiten, dus hou haar altijd goed aan lijn, halsband en tuig.

Heel veel succes gewenst.

Beste Accalia,

Bedankt voor je reactie! ik heb van ons contact van de adoptie stichting Phytonics strezz als tip gekregen. Wat ik begreep ook echt als ondersteuning. Wat bedoel je dan precies met angstmedicatie en waarom is dat af te raden? 

Dank ook aan iedereen voor jullie super support, heel fijn om jullie mening te horen!

Wat een geluk dat Noortje bij jullie terechtgekomen is. Zo te lezen voel je haar goed aan.

Ik ga met bovenstaande adviezen mee.

Een rustig vast schema lijkt me het meeste houvast geven. Al ga je maar heel even naar buiten. Als er verkeer of voorbijgangers langskomen, zou ik tussen de hond en "het gevaar" blijven. In het boekje van Turid Rugaas help mijn hond trekt, staan ook veel goede tips om rust in de wandelingen te brengen. 

Je zou ook nog aan een speciaal voor Noortje op maat gemaakte Bach Bloesemmix kunnen denken ter ondersteuning. Ik heb die voor onze Jenna laten maken, en vond wel dat er verschil was. Maar dat middel wat je aangeraden hebt gekregen lijkt me ook goed.

Wat ook heel belangrijk is, is dat het zenuwstelsel tot rust komt, en ze wat meer zelfvertrouwen krijgt en vertrouwen in jullie, al lijkt dat al goed te zijn.

Het klinkt misschien gek, maar om het zenuwstelsel tot rust te brengen is als basis goed voedsel nodig, met de nodige vitaminen en mineralen zodat alles goed kan herstellen. Evt. een tijdje wat extra supplementen.

Is ze al in voor denkspelletjes? Als ze eraan toe is, helpt dat ook voor het zelfvertrouwen, uiteraard simpel beginnen en zorgen voor succes.

Hoi Noortje, met Phytonics Strezz heb ik zelf geen ervaring maar dat is vast ook het proberen waard bij Troef. Je zou zelfs kunnen overwegen om een aantal ondersteunende supplementen te combineren in het begin (let dan wel even op de samenstellingen, dat je een bepaalde stof bijvoorbeeld niet per ongeluk dubbel doseert). L-Theanine heeft hier in ieder geval veel goeds gedaan, voor mijn snel overprikkelde/onzekere dame maar ook voor één van mijn honden met een hernia (die hierdoor onzeker en zelfs chagrijnig werd), die met behulp hiervan weer lekker in zijn vel is gaan zitten. Er zijn ook nog allerlei andere goede supplementen op de markt, zoals YuCALM van Lintbells, dit is een combinatie van o.a. Citroenmelisse en L-Theanine. Met de andere producten van Lintbells heb ik tevens zeer goede ervaringen bij mijn roedel en in mijn naaste omgeving. Het kan per hond echter enorm verschillen hoe ergens op gereageerd wordt, wat voor de ene hond perfect werkt doet voor de andere hond mogelijk niets, en andersom. 

Met angstmedicatie doel ik op 'honden-antidepressiva', die sommige dierenartsen helaas nogal gemakkelijk voorschrijven. Bijvoorbeeld Clomicalm en Selgian. Dit soort middelen hebben doorgaans veel (nare) bijwerkingen en zou ik in dit geval dus ook niet aanraden. 

Maar ondersteunende supplementen (producten die 'gewoon', dus zonder recept, in de dierenwinkels/webshops te verkrijgen zijn) zijn van een heel andere orde en kun je in principe veilig geven. 

Even een update, Troef was sinds gisteren ineens weer heel bang, at niet, zat in een hoekje. Vandaag kwam een vriend met hond op bezoek en tot ons grote geluk leefde ze helemaal op! Ze vond zowel de hond als het baasje helemaal leuk. We zijn ook met de twee honden naar buiten gegaan. Ze vond het spannend maar ook leuk, ze ging op onderzoek uit, snuffelend en hier en daar een kwispeltje. Natuurlijk nog wel op haar hoede, maar zo'n grote doorbraak hadden we niet verwacht.

Net zijn we nog eens zonder andere hond gaan wandelen en het ging heel goed. Op het uitlaat veldje ging ze druk snuffelen en ook rustig zitten. Ze wilde er niet meer weg. We hebben haar een klein stukje moeten tillen maar heeft het grootste gedeelte zelf gelopen.

Eenmaal thuis begon ze te kwispelen en leek ze zich ineens heel zelfverzekerd te voelen. Oortjes helemaal omhoog, staart om hoog en zelfs streken uithalen. Die blije ondeugende kant hadden we nog niet van haar gezien, een pak van ons hart.

Dus heel erg bedankt voor de tip om een andere hond mee te nemen! We hebben  ook wat valeriaan extract in haar vacht gesmeerd dus wellicht ondersteund het ook een beetje, maar de grootste factor is toch de andere hond geweest, iemand die haar taal spreekt en kan bevestigen dat het hier leuk is.

Vind het leuk om te lezen dat me tip ook bij jouw hond werkte spreek af om vaker samen uit te laten je hond zal hier echt van opknappen ga bijvoorbeeld ook bij die mensen met die hond langs desnoods doe je in het begin alles samen zoals naar centrum of zo voor de socialisatie komt wel goed.

Echt proberen vaker te doen, zo heeft mijn overleden hond zoveel honden over hun angst geholpen, dat ze later vrolijk zonder hem buiten liepen.

Hopelijk kan je met dezelfde hond vaker lopen.

wat fijn zeg

in mijn ervaring hebben ze goede/ slechte dagen...dus schrik niet van terugval

meestal hebben ze dan daarvoor iets te veel impulsen gehad ..en moeten ze gewoon alles verwerken

even rustig aan...slapen kluiven ect

en nu weet je een goede ingang om het tij te keren

en ja dan gaan zo zomaar een reuze sprong vooruit

Blijf doen wat je doet.

en pas je aan in wat de hond kan op dat moment ..zogoed als je kan

dan zal je zien dat de steigende lijn doorgaat

en terugval komt ...maar de momenten worden steeds minder erg en vaak