Blijf je er wel of niet bij tijdens het in slaap maken van je hond voor een operatie.

Donderdag word Lotus gecastreerd, ze heeft dan de leeftijd dat dit zonder problemen kan en door de omstandigheden van de intacte Balou is dit de beste optie. Nu was het de bedoeling dat ik Lotus om kwart voor negen bracht en haar dan bij de dierenarts achter laat, dit wil ik dus niet. Ik heb Mowgli voor haar laatste operatie wel zo moeten achterlaten, ik was hier niet op bedacht dus het ging toen ook niet meer anders. Ik moest haar zelf in de kennel stoppen, deurtje dicht doen en de riem op hangen. Ik heb er de rest van de dag een rot gevoel over gehad maar bij het ophalen bleek Mowgli goed wakker en in de praktijk rond te scharrelen. Voorheen mocht ik er altijd bijblijven als er een van de honden in slaap werd gemaakt voor een operatie maar de praktijk is groot geworden met meerdere dierenartsen en veel dingen zijn nu veranderd, je hebt b.v.b. iedere keer een andere dierenarts wat ik ook nadelig vind.

Ik heb mij indertijd voor genomen om nooit meer een hond op deze manier voor een operatie bij de dierenarts achter te laten. Gelukkig is mijn dierenarts begripvol en mag ik er nu wel bij zijn als Lotus in slaap word gemaakt maar hier voor moet hij wel het operatieschema aanpassen.

Hoe denken jullie hier over, ben ik te gevoelig en bezorgd of zullen jullie er net als ik op staan om bij het in slaap maken te kunnen zijn?

Persoonlijk bij het in slaap brengen zou ik er sowieso bij willen zijn lijkt me prettiger voor de hond.

En als t even kan wil ik dat ze ook in mijn bijzijn wakker worden. 

Ik heb n hele makkelijke DA waar ik zelfs de hele operatie mee mag kijken dus hier is dat geen probleem 

Tuurlijk, ik blijf erbij tot de laatste seconde.

Zou de Da daar niet akkoord mee zijn zoek ik me een andere.

Dit was ook mijn plan maar gelukkig had mijn da waar ik wel alle vertrouwen in heb begrip.

Nee ik heb het niet gedaan. Ik heb hem in de wachtkamer overgegeven aan de assistent. Reden: Het lijkt voor mij (en mijn hond) verwarrender dat je er tijdens het in slaap gaan wel bij bent en bij het wakker worden niet. Zo hebben hun dat ook uitgelegd en ik vond het logisch klinken en ik zou het op deze manier weer doen (hij lag gewoon rustig in zijn hok te slapen toen wij hem kwamen halen). Tenzij het om een operatie of onderzoek zou gaan waar je zelf ook bij mag blijven en ook tijdens het wakker maken.

Ik geef hem altijd huilend mee aan de assistente  Ik denk dat als ik erbij zou blijven, ik flashbacks krijg naar het moment dat Bink werd ingeslapen en dat is voor niemand leuk. 

Bij mijn dierenarts blijven alle eigenaren bij het in slaap brengen..

Zelf heb ik ook geassisteerd toen diva een spoedoperatie moest..

(Darmen gepeforeerd door botspinters)

Maar dat is toch wrl erg moeilijk om je hond open te zien liggen..

In slaap brengen met eigenaar ben ik wel een voorstander van is toch voor de hond wat vertrouwder met de eigenaar erbij

Nog maar 1x voorgekomen en toen wilde Charlii niet gaan slapen omdat ik erbij was. Uiteindelijk ging ze toch, natuurlijk, maar je zag haar vechten. Dus ik denk dat ik het een volgende keer maar uit handen geef. 

Als het gaat om inslapen in de zin van leven beëindigen, blijf ik er natuurlijk wel bij, maar hoop dat dat nog jaaaaren weg is.... 

Ik geef hem mee aan de assistent. Twinko is altijd erg bang bij de dierenarts, of ik erbij ben of niet, dat maakt geen verschil. Ik denk juist dat als ik weg ben hij zich eerder zal berusten in zijn lot. Anders blijft hij de hele tijd de hoop houden dat ik hem mee naar huis ga nemen. Dat is enkel verwarrend voor hem. En de assistentes zijn heel lief en dragen hem altijd op de arm mee, lief tegen hem praten en gerust stellen.

Wel geef ik een dekentje mee zodat hij wakker wordt met een vertrouwd geurtje. 

Erbij blijven zou in ons geval puur voor mezelf zijn en niet voor hem.

Tja, ik wil het eigelijk niet meer meemaken. Joy is thuis in de dietenambulance gesteriliseerd. Ik moest met haar tot het einde van de straat lopen om het te laten werken. Na 5 stappen zakte ze door dr poten en moet ik haar terug tillen. Dat was een super eng gevoel, had het idee dat ze dood neerviel. Half slaperig mocht ze naar binnen en rustig wakker worden, dat was dan wel weer fijn, in eigen omgeving. Maar er nogmaals bij zijn met in slaap vallen, nee..

Ik ben er bij gebleven en zeker omdat ik Shadow nergens kan achterlaten. Die raakt al in paniek als ik alleen de riem maar uit handen geef. Shadow is 2 keer onder narcose geweest. 1 keer voor castratie en 1 keer voor een graasaar in haar oor waar ze zo niet bij konde. Maar zelf vind ik het wel heel erg om ze zo te zien als ze dus slaapt en niet meer reageerd. Ik Denk dat ze daarom ook niet graag naar de dierenarts gaat omdat ik haar daar dus al 2 keer heb moeten ophalen. Maar ze blijft wel altijd lief als de dierenarts haar na kijkt en bij haar prikjes. Zal nooit grommen of haar tanden laten zien. Maar ze wil er wel zo snel mogelijk weer weg.

Kijk gewoon wat je zelf het prettigste vind en waaraan je denkt je hond goed aan te doen. 

Als ik kan kiezen blijf ik er graag bij. Toen Pyxis haar hoektanden weg moesten heb ik haar vast gehouden en viel ze echt met haar kop in mijn schoot. Maar eerlijk...Het gaat zo snel dat het voor de hond niet veel uitmaakt denk ik. Je moet het meer voor jezelf doen.

Ik had ook wel flashbacks naar onze vorige hond die we hebben laten inslapen maar op dat moment ben ik er voor haar. 

Als de dierenarts er nu absoluut tegen is zou ik ook niet in discussie gaan. Honden voelen die spanning aan dus dan is't beter dat je gewoon snel toegeeft, nog een dikke knuffel en hop.

Ja, ik blijf er bij als mijn hondje tot slaap gebracht wordt en de dierenarts belt mij zodra de operatie klaar is, dan kan ik in alle rust daarheen rijden. 

Puck zet namelijk de hele boel op stelten door te gillen als ik er niet ben. Dat hebben we één keer meegemaakt, zowel de dierenarts als ik vonden dit erg zielig en sindsdien doen we het dus zoals bovenstaand. 

Ik heb al beide gedaan en het hangt een beetje van het dier af. Mijn kat is altijd erg bang bij de dierenarts, maar lijkt echt wel wat steun te hebben aan mij wanneer ik erbij ben. Dus bij haar zou ik er gewoon zoveel mogelijk willen bij blijven. Bij haar sterilisatie heb ik dat toen niet gedaan en ik hoorde van de dierenarts dat het een ramp geweest was. Ze had echt enorm moeilijk gedaan, terwijl dat niet is wanneer ik erbij ben. Dus bij haar zou ik er wel echt willen bij blijven als dat kan in de toekomst. En ik heb dat ook gedaan toen ze voor een onderzoek onder verdoving moest. 

Bij ons hondje dat ondertussen overleden is, vond ik het moeilijker in te schatten wat beter was voor haar. Bij ons huidige hondje weet ik het ook niet goed. Ze heeft verlatingsangst, maar is al tevreden als er iemand bij haar is. Dat hoeft niemand te zijn die ze kent. Ik denk dat ik er ook wel liever zou bij zijn als ik echt de keuze had, maar dat ik het anders ook wel oké zou vinden. 

Het gaat mij dan ook niet echt om het moment van verdoven zelf, maar eerder dat ze op voorhand dan nog eventjes moet wachten wanneer ik weg ben tot ze haar verdoven. 

Ligt eraan welke hond ik achterlaat denk ik. 

Bij Aiden heb ik er geen problemen mee om hem te brengen en achter te laten. Die vindt dat allemaal wel gezellig.

Bij Abby zou ik er graag bij willen zijn, vanwege haar onzekere karakter, maar ook omdat ze bepaalde genen meedraagt waardoor ze slecht tegen bepaalde narcosemiddelen zou kunnen. Ik wil dus alles controleren bij haar.

Gelukkig is mijn dierenarts meegaand wat betreft mijn "soort" honden en zou ik zelfs bij de operatie mogen blijven.

Ik blijf er bij tot de hond slaapt en vertrek als hij klaargemaakt wordt in de operatiekamer. Zo weet ik ook dat hij niet onnodig nog uren in een kennel zit te wachten. 

bij Lola mocht ik de verdovingsspuit zelf geven aangezien ze de dierenarts niet dicht bij zich liet, we zaten in een zijkamertje en hebben daar rustig gewacht totdat de verdoving zijn werk deed. En we hebben haar aangezien ze niet in de auto kon nog onver verdoving, maar wel met het tegenspuitje, vlak voor het wakker worden meegenomen in de auto naar huis, zodat ze daar goed wakker kon worden.

Ik zou er wel voor kiezen om erbij te blijven ja en ook erbij te zijn als ze wakker wordt.

Ik blijf er altijd bij tot ze slapen en als het enigszins mogelijk is, ben ik er ook als ze wakker worden.

Ik vraag altijd om ze zo snel mogelijk terug te mogen komen halen, zodat ze niet te lang zonder ons zijn.

Ik blijf er bij tot ze de hond komen ophalen voor de operatie, eerder ga ik niet weg, ook bij het bijkomen ben ik aanwezig.......

In de praktijk waar ik werk hebben we juist het liefst wel dat de eigenaar erbij is.

Ervaring leert dat de hond dan veel rustiger is als er een vertrouwd persoon in de buurt is.

Ook ik ben er bij gebleven, 1 keer tijdens sterilisatie en 1 keer bij een operatie voor haar breuk.. ook ik had iemand anders gezocht als ik er niet bij mocht blijven. De eerste keer werd Kahlúa bijna niet wakker, achteraf zei hij dat ze teveel narcose heeft gehad, Hollandse herders reageren hier heftiger op dan de meeste rassen, en hebben dus voldoende aan een stuk minder. Sinds dien wil ik er altijd bij blijven. Ik heb ook nog nooit van een DAP waar het niet mag. 

Het bijkomen kan ik niet bij zijn omdat ze pas aan het eind van de middag mag worden opgehaald. 

Wij zouden bij een operatie er gewoon bij mogen blijven, alleen mijn dierenarts heeft geen dure controle machines, een kleine praktijk.

Ik heb wel een keer een spoedgeval meegemaakt en toen heb ik gewoon ongevraagd van het begin tot het eind erbij geweest alleen ik mocht niet bij de operatie zijn, ik ben ook niet weggegaan ben er heel de middag gebleven, Faro kwam heel slecht uit de narcose, huilend echt heel zielig, ik ben in de kennel gaan zitten bij hem, hij leunde huilend tegen me aan.

Ik was er gisteren voor het eerst bij toen Paddy in slaap werd gebracht. Voor mij hoeft t niet, t gaat ook prima zonder mij, maar ik vond t wel leuk om er bij te zijn. Dat was niet in mijn eigen praktijk.

Bij Furby zou ik t een volgende keer wel vragen, omdat hij dingen minder goed toe laat zonder mij.

Ik blijf er altijd bij en ik merk dat mijn honden dan rustiger zijn. Ik geef ze dan ook massage zodat ze makkelijker ontspannen. Ik blijf tot ze op de operatietafel liggen en check voor de zekerheid of ze wel volledig inslaap zijn dan.

Ik ga nimmer naar huis, ik blijf in de kliniek, ze roepen me dan als de hond gaat ontwaken.....heb er wel eens een hele nacht gezeten, kreeg koffie en eten......ik ga echt niet naar huis.

" Ik ga nimmer naar huis, ik blijf in de kliniek, ze roepen me dan als de hond gaat ontwaken.....heb er wel eens een hele nacht gezeten, kreeg koffie en eten......ik ga echt niet naar huis. "

Willemijn, baasje van Bamse......en Ogin

 nope ik ook niet...

In mijn dierenartsenpraktijk hebben ze de ervaring dat honden moeilijker onder narcose gaan als de eigenaar erbij is. Dat betekent dus dat er meer narcosemiddel moet worden toegdiend.

Dus net zo als bij   Hettie & Charlii

Pepijn gaat huppelend de praktijk in en gaat blij met Lotte, zijn favoriete assistente, mee naar de kennels.

Helaas is hij donderdag weer aan de beurt voor een gebitsrevisie. Zijn gebit is zo slecht dat er waarschijnlijk elementen getrokken moeten worden.

Meestal wordt er afgesproken hoe laat de hond klaar zal zijn, maar de vorige maal belde Lotte al veel eerder, dat Pepijn 'graag naar huis' wilde........, dus daar zal ik nu ook maar rekening mee houden!

het hangt een beetje van de hond af, en van de eigenaar

sommige mensen maken de hond eerder gek dan rustig, dus die heb je er liever niet bij

maar van mij mag iedereen overal bijblijven

Ik ben er wel eens tijdens een spoedgeval bij geweest en gebleven tot het bittere eind, Gipsy heeft het toen niet gered. Maar voor mij is het nu makkelijker als ik Lotus als ze gehaald mag worden gewoon ophaal. Ik ben alleen en Balou is ook niet lekker dus die laat ik liever geen hele dag alleen en ik weet dat Lotus in goede handen is.