Moeilijke keuze

 Méé ééns hoor FYN 

Ik ben ook alleen en werk fulltime. Ik heb een Duitse herder teef van 3 en 2 kittens. Ik heb nog niet zo lang geleden ook een topic geplaatst voor tips hoe je alles geregeld kan krijgen. Mijn hond gaat elke dag naar dagopvang, waar ze heerlijk kan spelen en moe en voldaan thuis komt, verder heb ik een poetsvrouw die 3 x per week even een half uurtje langskomt. De kattenbakken zijn het werk niet, koken? Ik ben erg makkelijk en kant en klaar eten is goed te doen. Zo hou je tijd voor jezelf over en behalve de grote poets op zaterdag heb ik het weekend voor mezelf en quality time met mijn dieren.

 Ook leuk en fyn 

 Goed bezig!!

Ha iedereen,

Ik merk dat Troy wat meer regelmaat krijgt. De afgelopen maandag heeft hij, nadat de uitlaat oppas is geweest, wel gesloopt in huis. hij heeft wat plinten kapot geknaagd en de prullenbak omgegooid, zat gelukkig niks gevaarlijks in en hij was bijna leeg...die staat voortaan ergens apart haha. Maar hij heeft ook de hele middag zitten janken hoorde ik van mijn buurvrouw. De dagen daarna ging het super! Geen slopen of janken, helemaal niks. :D Hij gedraagt zich heel goed en is heel rustig. Kom ook vaak andere honden tegen in de avond waarmee hij lekker kan ravotten. ;)

Er zijn alleen nog twee dingen die me dwars zitten:

Het knagende gevoel, dat als ik naar m'n werk ga, ik Troy alleen moet laten. Voel me nog steeds schuldig. En de vraag blijft: IS dit wel goed voor Troy. is hij niet beter af met een baasje die alle tijd voor hem heeft. Die de hele dag bij hem kan zijn? Ik voel me ook vrij gestrest omdat ik me op m'n werk druk maak of het thuis wel goed gaat met Troy. of hij niet sloopt, jank etc. Maar misschien is dat gewoon wennen en vertrouwen krijgen in de situatie. Ik had laatst ook contact met mijn ex. Die zei dat Troy beter af is bij een baas met alle tijd voor hem. En dat het zeilig voor hem is om hele dagen thuis te zitten ( wel met een uitlaatoppas natuurlijk). Ik vond haar opmerking nogal bot en misplaatst. Wat denken jullie hiervan?

Ik merk dat ik me erg moe begin te voelen. Ik voel me lichamelijk erg vermoeid. Ik mis nu de energie die ik graag zou willen hebben om lang op stap te gaan met Troy. Ik voel me na een wandeling van een half uur al erg moe. Dit slaat ook een beetje op m'n emotionele toestand. Soms snel brommen en chagrijnig. Kan me na alle inspanningen van werk, huishouden etc. maar moeilijk ontspannen. Als ik het zou makkelijk zou moeten verwoorden: Ik heb geen moment dat ik m'n batterijtje kan opladen haha :P Wandelen met de hond ontspant natuurlijk en met hem op stap gaan ook. Maar het is lichamelijk weer een hele inspanning. Iemand tips hiervoor.

PS: Heb wel zeker het gevoel dat het de goede kant op gaat hoor! Zijn een aantal obstakels die ik gewoon moet overwinnen :)

Hoe moeilijk je het nu ook hebt; dit gaat je aan werkelijk alle kanten iets opleveren. Door de drukte in je leven ga je conditie kweken en dat gaat je een energie opleveren die je nog nooit gekend hebt. Je zal over een jaartje echt alles aan kunnen en juist daardoor veel plezier in je leven krijgen. Je moet alleen nu doorzetten en door het momentum heen waarin je belasting je kracht nog overstijgt.

Maar geloof me; ik heb het veel zwaarder gehad dan jij en ik verlang terug naar de tijd dat ik daar de vruchten van kon plukken. Doordat ik het nu veel minder zwaar heb (periodes van werkloosheid, kinderen zelfstandig) heb ik nu die kracht en energie niet meer die ik toen opgebouwd heb door mijn kiezen op elkaar te zetten maar die me ook de kans gaf om veel meer van het leven te genieten dan nu.

Ik draaide toen mijn hand niet om voor een weekeinde weg in mijn overvolle agenda of een avond iets leuks doen, eens fiks doorzakken, zeilen, sporten, enorme afstanden afleggen op de fiets, soms ook nog eens om te gaan sporten.  Nu heb ik Bevrijdingsdag maar overgeslagen gewoon omdat ik 'geen puf' had. Dus alleen gechauffeerd voor de meiden en de veteranen maar zelf niets gedaan. Niet leuk.  

Je zal moeten wennen, net als Troy, aan de nieuwe situatie. Ik denk dat dit allemaal een beetje z'n beslag zal moeten hebben. Verder kunnen situaties binnen no time anders zijn. Wie weet sta je er over drie maanden heel anders voor en gaat het allemaal veel makkelijker. Nogmaals petje af voor je inzet.

Ik vind dat je het goed doet hoor.

Misschien moet je na het wandelen eens een meditatie gaan doen, mediteren is rust en kalmte in je lijf vinden, het is niet makkelijk maar als je het onder de knie hebt kan je via meditatie binnen een kwartiertje weer opladen.

Het is niet vaag, ook niet raar, je hebt er echt wat aan.

Op Internet is er zat te vinden over meditatie, je hoeft er niet voor weg.

Draai een favoriet muziekje waar je vrolijk van word, helpt ook.

Verder doe je het gewoon goed, het valt niet mee, en laat je nooit vertellen dat een ander het zwaarder heeft dan jou, want iedereen is anders.

Je bent hartstikke goed bezig , en kan je geen webcam in je kamer zetten zodat je op je werk af en toe kan kijken, misschien geeft dat wat meer rust in je hoofd.

Het is waar je voor kiest. Ik heb zelf gekozen om als alleenstaande voor honden te gaan terwijl ik werk. Ik heb een fantastisch netwerk om me heen die inspringen. Een vriendin, die voor een paar euro per keer, mijn honden uitlaten/ meenemen naar haar huis, als ik langer dan 6 uur werkt. Soms tijden denk ik ook dat ik alleen aan het werk ben voor mijn honden en dat klopt en i love it. Dit is een weloverwogen keuze geweest. Vroeger heb ik ook met mn handen in het haar gezeten als vaste oppas stopte. Maar even flink inzetten en regelen, maar dan komt het allemaal wel goed. Maar je moet er idd in investeren. Kijk even wat dichter om je heen. Durf te vragen. Wie kan er wat geld gebruiken en vind je hond leuk. Je hond went echt wel aan iets vast, maar niet van de één op andere dag. Daar gaat wat tijd in zitten. Daarbij vinden wij mensen het vaak erger dan de hond zelf. Als je er 100% voor wil gaan, dan gaat het je lukken. Vrienden/dagopvang/hus/ vraag op fb/kijk op plekken waar oppas word aangeboden/ studenten in de buurt/nichtjes/neefjes. Vaak in de buurt waar je woont is er wel zo'n crazy hondenvrouwtje of mannetje die het ook leuk vind honden op te vangen/ uit te laten. Je moet diegene net ff vinden. Praat met mede honden eigenaren. Nogmaals durf te vragen. Je zal zien dat de mogelijkheden zich aanbieden. :)

Succes. 

Ps. Stiekem erg jaloers op je met je schitterende Tamaskan (stiekeme droom van me, maar ben daar niet de juiste match voor)