We weten het niet meer zo goed 
Hallo iedereen,
hierbij is dit mijn eerste post op deze website.
Ik ben Maaike en samen met mijn ouders hebben wij bijna zeven maanden geleden een Shiba Inu pup (90% shiba, 10% keeshond) genomen.
Het is onze eerste hond, en we weten soms niet wat we moeten doen.
Het ging heel erg goed vanaf het begin. Hij was snel zindelijk, heel erg lief en zat graag bij je op je schoot om aan zijn botje te knabbelen.
Nu sinds een maand of 2/3 is dit veranderd. Hij heeft een enorme voernijd en gromt als je zijn bullenpees (in het begin was dit niks anders, alleen de bullepees) af wil pakken. Ik snap wel dat dat voor een hond niet leuk is, alleen mijn ouders zijn ervan overtuigd dat het verstandig is dat we het gewoon af moeten kunnen pakken.
Als hij bijvoorbeeld zijn bullepees heeft en je wilt hem aanraken, dan komt er een soort waas voor zijn ogen en dan is het een werkelijke duivel. We proberen hem dan te corrigeren. Dit duurt dan maximaal vijf minuten en hij is weer de lieve Shiba.
Ikzelf ben al meerdere keren in mijn vingers en handen gebeten omdat ik hem wilde aaien tijdens zo’n ‘waas’..
Sinds die twee maanden geleden, is eigenlijk alles wat we hem hebben geleerd als sneeuw voor de zon verdwenen en wordt hij alleen maar agressiever en agressiever. Het is verder gegaan en nu is het met veel meer zaken zo. We mogen hem niet meer optillen of hij bijt al weer.
Ik ben al op het punt gekomen dat ik lichtelijk bang voor hem ben en niet meer weet wat ik ermee moet doen.
Als we hem laten loslopen in het bos luistert hij ook amper, hoewel dit eerst veel beter ging.
We weten niet meer zo goed hoe we dit moeten behandelen.
Moeten we hem zijn rust geven, negeren, niet aan hem zitten?
We willen gewoon weer onze lieve, rustige en vooral niet-agressieve hond terug.
Ik hoop dat jullie wat advies voor ons hebben, want we zitten aardig met onze handen in het haar.
1 doggies
Vanaf hier is het altijd wat moeilijk om advies te geven, toch probeer ik het, ga eens zonder hond naar een hondenschool, leg daar het probleem voor, ze zullen je vast dan uitnodigen voor een gesprek met en zonder hond.....dat zou ik zeker gaan doen....thuis geen bot geven waar je hond lang over doet, laat dat even achterwege, kleine snoepdingentjes, lekkernij die zo op zij , kan wel.... eerst maar eens met iemand een afspraak maken die jouw hond eens bekijkt...en waar jij misschien dan mee kan trainen een op een.....
Ik ben het eens met Willemijn.
Daarnaast is het niet verstandig om aan een hond te zitten die iets eet. Al helemaal niet als je het steeds afpakt. Laat hem voorlopig echt met rust als hij iets aan het eten is en als je langs loopt gooi je iets heel erg lekkers bij hem. Zo leert hij dat jullie aanwezigheid bij zijn eten niet betekent dat het wordt afgepakt, maar dat het iets goeds is. Uiteindelijk kun je dan gaan ruilen, zijn botje voor iets heerlijks. In een noodgeval kun je het dan ook zonder ruilen afnemen. Maar beeld je in dat je zelf aan het eten bent en elke keer wordt dat van je afgepakt. Dan word je op een gegeven moment ook kwaad! Je hond anticipeert daar ook op en ook als je hem dan alleen wil aaien ziet hij dat als iets slechts.
Dat hij slecht luistert met loslopen nu is normaal. Honden puberen ook en vinden dan alles erg interessant. Er gebeurt een hoop in hun lichaam en in hun koppie en dan lijkt het wel eens of ze dingen vergeten zijn. Dat doen ze niet omdat ze geen respect voor je hebben. Probeer jezelf extra interessant te maken, dus oefen met heerlijke beloningen en verwacht niet teveel van hem. Dus verwacht niet dat hij midden in zijn spel naar je toe komt. Maar als je hem dan mee wil krijgen, loop er heen, geef wat lekkers, lijn hem desnoods even aan en neem hem een stukje mee terwijl je zijn aandacht vraagt en veel beloont.
Mij is altijd verteld dat je een speeltje, een botje, of gewoon eten nooit moet afpakken maar het moet ''omruilen'' met iets lekkers. Ik heb vanaf het begin altijd mijn hand erbij gelegd terwijl ze lekker bezig was. Zo wist ze zeker dat ik er niks mee zou doen, ik kan dus nu ook gewoon als ze aan het eten is gewoon mijn hand in het voederbakje stoppen. Als ik een botje bij haar wil weghalen dan ''ruil'' ik het altijd voor een snoepje.
Het niet luisteren in het bos herken ik ook heel erg. Ik heb zelf een Akita die heel erg eigenwijs is.
Als hij bijvoorbeeld zijn bullepees heeft en je wilt hem aanraken, dan komt er een soort waas voor zijn ogen en dan is het een werkelijke duivel. We proberen hem dan te corrigeren. Dit duurt dan maximaal vijf minuten en hij is weer de lieve Shiba. Ikzelf ben al meerdere keren in mijn vingers en handen gebeten omdat ik hem wilde aaien tijdens zo’n ‘waas’..
Ik vind het begrijpelijk dat je iets van je hond wil kunnen afpakken, maar het gaat over de manier waarop je dat aanleert. Het is namelijk niet zo dat het maar 'gewoon' moet zijn, want dat is het niet.
Je hond moet je eerst vertrouwen. Ten volle. En dan zal ie het toestaan dat je iets wegneemt van hem, of uit z'n mond haalt. Als ie je niet vertrouwt, kan daar heibel van komen.
Het komt er dus op aan dit op een zeer opbouwende en positieve manier aan te leren, en niet op een manier van 'hij moet dat maar toelaten', want dan bereik je net het omgekeerde: hij gaat het verdedigen en jullie wantrouwen.
Wat je nu bij je hond ziet, is dat hij dat wantrouwen gaat doortrekken naar andere situaties. En dat wil je toch echt niet zien gebeuren!
Dus ga helemaal terug naar de basis. Laat hem voorlopig in alle rust eten, vraag niets, aai niet, bemoei je niet. Geef hem ruimte.
En pas als je ziet dat zijn wantrouwen wegebt (en dat kan een tijdje duren, gezien de manier waarop jullie hiermee zijn omgegaan), dan kan je je hond aanleren dat het positief is als jij in z'n buurt komt tijdens het eten. Bijvoorbeeld door hem net wat extra te brengen.
Als ie ook dit okee vindt en niet langer argwanend reageert, kan je vragen om zijn bullepees te ruilen voor wat anders lekkers dat je aanbiedt. Zo leert hij dat loslaten niet erg is.
En pas in nog een later stadium, als dit probleemloos gaat, kan je dan dingen weghalen zonder dat ie per sé wat anders hoeft te krijgen.
Maar zorg eerst voor een goeie vertrouwensbasis! Dat is superbelangrijk. En pas dan kan je een stapje verdergaan.
Een bot en een voerbak.......de voerbak geef je op een rustige plaats, eten is binnen vijf minuten op, een langzamer eter doet er tien minuten over, zorg dat je de hond dan niet stoord.......... een bot, een bot is voor en van de hond, maar er zijn altijd wel opeens omstandigheden dat het bot gelost moet worden en weggehaald moet worden, dat leer je met ruilen...... ga maar op de grond zitten met het bot, ondertussen heb je een stuk kaas in je zak gestoken.....je roept je hond... en geef het bot, je houdt het bot vast... laat de hond vijftien minuten er aan knagen, je haalt het stukje kaas uit je zak, houdt het voor de neus van de hond...... de hond laatt het bot los.... je geef het commando los gelijk, sta op en geef direct het stukje kaas.... dan leg je het bot weg, negeer verder de hond, je hoeft niets te zeggen... tot de volgende keer... weer hou je het vast, ruil het weer voor de kaas, wel de hond tijd geven om het bot te knagen, en je doet het zelfde, gaat dat een week goed.... geef je eerst het commando...los... je gaat staan en dan geef je het stukje kaas, steeds een stapje verder...niet denken, o hij moet dat binnen een week leren, nee met beleid..... prijs de hond als die het los laat..... voorlopig ruil je met iets....als dat goed gaat.... dan geef je de hond een bot, laat hem met rust, na een poos ga je naar de hond, commando los...gelijkertijd ruil je weer...haal het bot weg en herhaal het de volgende keer weer, wel de tijd geven dat de hond het bot een poosje heeft.... dat doe je niet bij zijn eten.....en steeds een stukje verder, kleine stapjes .
Ik raad je aan om je even aan te melden bij de facebookpagina shibalog.nl
Daar zitten een hele hoop mensen met verstand van het ras, en met verstand van 'problemen' met het ras en misschien kunnen ze jullie een goede gedragstherapeut met kennis van het ras aanraden.
Als je vooronderzoek hebt gedaan, weet je natuurlijk dat loslopen en een shiba gewoonweg niet geweldig samengaan. Ze gaan graag hun eigen weg en komen dan ook pas terug als ze zelf willen.
Wat betreft voer afpakken: niet doen. Probeer te ruilen. En met de voerbak: gooi er extra in, als je langsloopt en hij eet. Strooi wat over de grond, geef het uit de hand. Hij moet beseffen dat jij zijn eten niet af zult pakken. Dat het juist positief is als je bijvoorbeeld langsloopt terwijl hij eet (Hij krijgt dan nog meer voer in het bakje). Evenals met de bullepees. Ruil in plaats van afpakken. Bijvoorbeeld een heerlijk stukje kaas. Voor zijn neus, laat de bullepees los, geef stukje kaas een meter verderop (gooi het desnoods), pak bullepees.
Optillen vinden ze niet altijd leuk. Het zijn zelfstandige honden, die niet altijd aangehaald en/of opgetild willen worden. Gewoon met rust laten dus. Laat hem naar jou toekomen. Gewoon voorkomen, niet corrigeren.
Ik neem nooit iets van voer of beentje af. Dan krijgt Lance ook een waas voor zijn ogen en laat hij zijn tanden zien.
Ik vind dat ik dat signaal moet respecteren.
Alleen in noodgeval, MOET ik kunnen afnemen, en geloof me dan zal het me lukken ook.
Grijp ik hem in zijn vel ofzo....dan ben ik even toch de baas.
Ik heb zo al een gevallen pilletje van mij uit zijn muil kunnen grijpen, ging ook niet makkelijk 
Een hond gromt om zijn grenzen aan te geven, gaat dan de persoon of andere hond of kind toch over zijn grens heen dan is de kans heel groot dat de hond zijn grens nog duidelijker wil aangeven door te bijten. Hoe vaker je over zijn grenzen gaat hoe heftiger je hond de grens kan gaan verdedigen en hoe sneller hij zal gaan grommen en hoe harder hij zal gaan bijten. Dit hoeft niet voor elke hond te gelden, maar als ik jouw verhaal zo lees dan denk ik dat het alleen maar erger zal worden als jullie zo doorgaan als dat je nu doet.
Ik bedoel ook niet dat je je hond dus bij elke grom moet laten omdat hij zijn grens aan geeft, maar je moet ook zeker het gevecht niet aan willen gaan door hem te straffen want hij voelt zich dan niet gehoord en kam zich dus genoodzaakt voelen om nog duidelijker te zijn. Moet je dus over de grens van je hond gaan als eigenaar (omdat hij iets gevaarlijkste in zijn mond heeft of omdat de hond toch echt uit moet terwijl hij ligt te grommen in zijn mand) dan zal je dus dat met respect moeten doen, wees slim en gebruik de tips hierboven omtrent het voer/kluifje. Het is dan een win win situatie voor beide.
Ik denk dat je idd even helemaal terug naar de basis moet zoals Alaska zegt. Het vertrouwen is helemaal weg dus breng eerst rust zodat de hond minder de neiging krijgt om fel zijn eten te verdedigen.
Ik heb een hondje gehad die in de avond luid begon te grommen als ik haar wakker maakte voor de laatste wandeling. Als ik dan daar boos op reageerde dan dook ze in elkaar, ogen werden groot en hapte wild om haar heen. (Ze kwam uit het asiel) Iedereen vertelde mij ''sta boven je hond, dat hoort ie niet te doen, leg haar op de rug en bla bla bla''. Maar ik vond haar vooral angstig en merkte dat stem verheffen en echt boos worden het alleen maar erger maakte.
Ik ben met de riem naast haar gaan zitten en weg kijken. Grommen werd minder en bood haar een koekje aan. Daarna ben ik verder weg gaan zitten en legde een koekje achter mij op de grond neer zodat ze uit haar mand kwam en ik haar kon aanlijnen.
Het is nooit helemaal over gegaan bij haar en snel snel kon ik haar vaak ook niet aanlijnen dan trok ze de lip al op. Maar na jaren was het vertrouwen wel zo groot naar elkaar toe dat ik (ondanks haar opgetrokken lip en lichte grom met rust haar toch kon aanlijnen en mee kon nemen zonder koekjes en agressie.
Een basisregel is dat een hond in alle rust moet kunnen eten en slapen.
Stoor je hem steeds en ga je dingen afpakken zal hij je gaan wantrouwen en kan je hem zelfs baknijd aanleren, ik ben bang dat jullie hem dat onbedoeld zelf aangeleerd hebben.
Aaien is voor honden niet hetzelfde als voor ons. Hij wil rustig eten en ineens is daar die hand, dat is voor hem niet fijn, het geeft onrust.
De hond dus alleen aaien als hij zelf aangeeft dat hij aaien fijn vindt, en nooit terwijl hij eet.
Hier is nog een informatief filmpje over aaien in het algemeen
https://www.youtube.com/watch?v=-cGDYI-s-cQ
Ik had een herplaatser die zeer agressief was bij haar etensbak, van dingen afpakken kon dan ook geen sprake zijn. Het kwam omdat ze ons niet kende en dus niet vertrouwde.
Door haar gewoon in alle rust te laten eten en ook op andere punten aan haar vertrouwen werken kwam ze op een dag ineens met haar botje aan mijn voeten liggen knagen. Dat vond ik een heel mooi moment, een teken van vertrouwen. Daar hadden we eigenlijk niets voor hoeven doen behalve haar laten zien dat we te vertrouwen waren.
Dat dat vertrouwen goed van pas kwam bleek toen ik van haar zonder moeite iets (bleek achteraf rattengif te zijn dat iemand daar neergezet had) kon aannemen.
Had ik geen vertrouwen gewekt moet ik er niet aan denken wat had kunnen gebeuren. Dat is dus een belangrijk punt om aan te werken je hond leren dat jij iemand bent bij wie hij veilig is, iemand die hem begrijpt. Daarvoor is het ook goed om hondentaal te leren, hoe honden communiceren.
Dit is een goede basis.
http://upsidedown.homestead.com/Kalmerende_signalen__de_kunst_van_het_overleven.pdf
http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien
Vervelend dat je al een beetje bang voor hem bent, maar zorg er gewoon voor dat hij niets te grommen heeft, beter voorkomen dat hij het nodig vindt.
Blijf altijd kalm en rustig, hang niet over de hond heen, loop niet naar hem toe, laat hem naar jou toekomen, dus altijd met rust laten als hij eet of slaapt.
Voor de wandelingen zou ik hem voorlopig aan de lange lijn laten, onderweg lekker laten snuffelen, zorgen voor positieve ervaringen zonder veel spanning. Hem af en toe (vooral niet te vaak) eens bij je roepen ook al is hij aan de lijn en hem dan iets heel extra lekkers geven. Als hij het leuk vindt is een spelletje onderweg, of eens wat tempoverschillen ook een idee.
gaan jullie ook naar een hondenschool?
Ik vind dat ik dat signaal moet respecteren.
Alleen in noodgeval, MOET ik kunnen afnemen, en geloof me dan zal het me lukken ook.
Grijp ik hem in zijn vel ofzo....dan ben ik even toch de baas.
Ik heb zo al een gevallen pilletje van mij uit zijn muil kunnen grijpen, ging ook niet makkelijk
"
Heb jij niet een heel klein hondje Anny.? .....een hond van 75 kilo is even wat anders hoor, die grijp je niet in zijn vel want anders grijpt tie terug.....
. zeker een goede band mee opbouwen, dat gebeurd hier...
haha ja dan kende je Lola ook nog niet, die had volop in de aanval gegaan als je haar fysiek de baas wilde zijn. Met vertrouwen opbouwen lukt het beter.
Niet voor het een of ander, maar een grom moet ik nog van Bams krijgen, en ook Ogin zal dat niet doen, een goeie band opbouwen is een eerste vereiste dan gaan je honden door het vuur voor je....... toch zijn er honden die het even laten blijken, ga er met respect mee om, leer je hond dat afgeven heel gewoon moet zijn, en worden...daar is ruilen een hele goede optie voor.... hier wordt niet geruild !! Maar bij sommigen honden is dat een heel goed leerproces, en maak dat de band met je hond in orde is.
Iedere hond is natuurlijk anders, als een hond naar je gromt , vraag je dan af wat je er aan kan doen, dwars zijn en in de vel of nek vastpakken maakt het alleen maar erger..... en heus je hoeft niet te zeggen, please ik wil het bot, met beleid krijg je het bot...
Het gedrag van je hond is heel logisch.
Voor een hond is bezit belangrijk. Eten vinden de meeste honden echt super belangrijk. Als je eten afpakt, dan zorg je er eigenlijk zelf voor, dat een hond zijn eten zal gaan verdedigen.
Logisch, je hond wilt niet, dat zijn eten wordt afgepakt, veel te lekker.
Als je in de buurt komt, dan zal hij al proberen, jou weg te jagen.
Stel, je moeder pakt elke dag jou eten af. Dan ga jij ook je eten verdedigen.
Stel, je bent aan het eten en je moeder geeft je een aai over je bol. Behalve, dat je niet weet of ze je eten af zal pakken, is het ook nog super irritant, als je lekker zit te eten.
Met eten, wil je rust.
Ook als je aan het werk bent, heb je geen behoefte aan een aai over je bol.
Het gedrag van je hond, is dus eigenlijk een logisch gevolg, van eten weg pakken.
Je hond heeft geen vertrouwen meer.
Wat je kan doen, elke keer als je hond eet, geef hem dan iets lekkers erbij. Zorg dat je niet gebeten wordt, in het begin zal je afstand moeten nemen en gooi het lekkers voorzichtig naar hem toe.
Blijf dit oefenen en pak nooit meer eten af!
Zo zal je hond merken, dat hij zijn eten niet meer zal hoeven te verdedigen.
Zo zal hij ook leren, dat jij zorgt voor extra lekkers bij het eten. Zo zal het fijn worden, als je in de buurt van zijn eten komt.
Alleen maar iets echt bijzonder lekkers bij geven.
Ga nooit naar hem toe.
Roep hem af en toe bij je, en geef iets lekkers.
Als hij naar je toe komt, kan je proberen hem onder zijn kinnetje één aai te geven en gelijk voertje. Of even aan de zijkant van lijn lijf en gelijk voertje.
Buiten, doe leuke gekke dingen met hem en neem een kilo voertjes mee. Roep hem en voertje, ga samen rennen en voertje. Laat hem, met behulp van een voertje, over een tak springen, er onder door kruipen, vraag zit en voertje.
Doe heel blij en zorg dat je een super leuke baas bent.
Strooi brokjes in het gras en laat hem zoeken.
Zo zal je het vertrouwen weer gaan opbouwen. Daar gaat het om.
Een Akita is wel een zelf standig ras, als ze iets niet willen, dan doen ze het ook niet. Accepteer dat ook gewoon.
Weet niet waar je woont? Een gt kan bij je komen en jullie samen helpen.
Het is het aller beste, dat iemand jullie en je hond ziet, eigenlijk kan je alleen zo echt gericht advies geven.
Succes en dit komt echt weer goed!
Hie zie je trouwens de agressie ladder. Het zijn signalen, die honden kunnen laten zien, als ze spanning oploopt.
Ze laten niet alle signalen zien, elke hond gebruikt zijn eigen signalen.
Voor het bijten, zie je als voorbeeld, weg kijken, tongelen (heel snel de tong uitsteken) beklikken, pootje heffen, verstarren, ronde ogen. Grommen is het laatste signaal, voordat ze fysiek in grijpen.
Met deze signalen, laten ze zien, dat ze zich niet prettig voelen in een bepaalde situatie. Ze vertellen je wat, ze communiceren.
Lees veel dat vertrouwen de basis is. Daar ben ik het volkomen mee eens.
Toch heb ik misschien net een andere blik want ik vind, ja een hond moet in rust kunnen eten en slapen. Maaaaarrrr ik ben ook van mening dat een hond het moet accepteren als jij hem stoort tijdens het eten of slapen. Dat is in mijn ogen respect. En dan bedoel ik niet pesten tijdens eten en slapen. Maar de bak weg kunnen nemen mocht dat echt noodzakelijk zijn of je hond rustig wakker maken voor de laatste wandeling zijn in mijn ogen normale handelingen die een hond te accepteren heeft. En daarvoor is een vertrouwensband en is wederzijds respect nodig.
Onze pup was in het begin heel fel met botjes. Die kreeg hij daarom alleen als ik de andere kant vast kon houden. Al heel snel accepteerde hij dat prima. Daarna kreeg hij zelf het botje en ruilde ik die voor een nog lekkerder exemplaar. Ook voeren deed ik in twee keer zodat als ik aan de bak kwam dit alleen maar positief was. Nu ververs ik vaak even het water als hij aan het eten is. Dan leert hij dat als ik in de buurt kom echt niet naar z'n eten kom grijpen. Knuffelen deden/doen we ook wel samen in z'n mand. Nu een hond die nergens problemen mee heeft.
En buiten niet luisteren. Tsja dan maar aan de riem. Desnoods aan een Flexi. Want een hond die door krijgt dat als hij niet luistert daardoor vrijheid ervaart is zeer zelfbelonend gedrag en daarna nog moeilijker corrigeren. Probeer te oefenen aan de lijn of in een omheind gebied.
Toch is het vanaf zo een beeldscherm natuurlijk makkelijk praten want misschien doe/ of heb je al heel veel geprobeerd. Dan zou ik zoeken naar een goede GT.
Een toevoeging, ik heb nog nooit iets van mijn hond afgepakt.
Door op een positieve manier, met haar te gaan samen werken, er altijd voor haar zijn En zo vertrouwt ze mij volledig.
Ik geef soms wat lekkers erbij in haar voerbak.
Wat ik wel,oefen, aanraken van haar lijf en alles benoemen. Linker oor, rechter oog, neus, rechter poot, bek en ik kijk in haar ook en bek.
Zo is ze gewend aan dat ik aan haar zit. Door het te benoemen, wordt het voor haar voorspelbaar.
Bij nood, weet ik zeker, dat ik zonder problemen iets uit haar bek kan halen. Ze is gewend aan het bek open maken en ziet mij niet als gevaar.
Toch heb ik misschien net een andere blik want ik vind, ja een hond moet in rust kunnen eten en slapen. Maaaaarrrr ik ben ook van mening dat een hond het moet accepteren als jij hem stoort tijdens het eten of slapen. Dat heet respect. En dan bedoel ik niet pesten tijdens eten en slapen. Maar de bak weg kunnen nemen mocht dat echt noodzakelijk zijn of je hond rustig wakker maken voor de laatste wandeling zijn in mijn ogen normale handelingen die een hond te accepteren heeft. En daarvoor is een vertrouwensband en is wederzijds respect nodig.
Onze pup was in het begin heel vel met botjes. Die kreeg hij daarom alleen als ik de andere kant vast kon houden. Al heel snel accepteerde hij dat prima. Daarna kreeg hij zelf het botje en ruilde ik die voor een nog lekkerder exemplaar. Ook voeren deed ik in twee keer zodat als ik aan de bak kwam dit alleen maar positief was. Knuffelen deden/doen we ook wel samen in z'n mand. Nu een hond die nergens problemen mee heeft.
En buiten niet luisteren. Tsja dan maar aan de riem. Desnoods aan een Flexi. Want een hond die door krijgt dat als hij niet luistert daardoor vrijheid ervaart is zeer zelfbelonend gedrag en daarna nog moeilijker corrigeren. Probeer te oefenen aan de lijn of in een omheind gebied.
Toch is het vanaf zo een beeldscherm natuurlijk makkelijk praten want misschien doe/ of heb je al heel veel geprobeerd. Dan zou ik zoeken naar een goede GT. "
Tuurlijk moet je als het noodzakelijk is wel iets weg kunnen nemen of wakker kunnen maken zonder een snauw te krijgen. Maar dat kan alleen als je hond jou vertrouwt. Als je keer op keer iets afpakt van je hond dan vertrouwt hij je niet. Iets opeten terwijl jij het vasthoudt of ruilen, dat is een goede basis opbouwen waardoor je wederzijds vertrouwen krijgt. Dat is hier dus overgeslagen. Je krijgt nu dat vertrouwen niet zo snel weer als wanneer je dat vanaf het begin hebt gedaan, zoals jij beschrijft. Dus zul je (TS) eerst naar 0 moeten om een hond die al heeft geleerd dat er iets naars gebeurt weer vertrouwen te laten krijgen.
Zelf haal ik nooit de voerbak weg, ik zou niet weten waarom. Als iets niet goed is dan stop ik het niet in de voerbak. Wel kan ik er gewoon dingen bij gooien en er langs lopen zonder dat er stress bij komt kijken, sterker nog er wordt alleen maar met gespitste oortjes en kwispelstaart naar me gekeken als ik langs kom lopen want misschien komt er wel wat bij. Kluifwerk kan ik zo weg nemen als het nodig is, omdat ik het bijna nooit doe. Ik word alleen vaak als houder gebruikt, want het is wel erg handig om op schoot te komen zitten kluiven terwijl ik het bot vasthoudt. :) Maar gelukkig wordt dat niet gedaan met karkassen haha. Natuurlijk is het belangrijk dat er geen nijd is en geen stress en dat je iets af kunt nemen als het nodig is. Maar ik denk ook dat veel mensen er teveel op focussen, waardoor steeds eten afgenomen wordt en het alleen maar in de hand gewerkt wordt. Laat de hond gewoon gerust en hij ziet je vanzelf niet als vijand. Als je merkt dat hij toch stress heeft dan gooi je lekkers naast hem neer. En als je echt iets nodig hebt dan kun je ruilen. Maar hoe meer je er bovenop zit hoe meer de hond dat ook doet. Is mijn ervaring althans.
Hier wordt ook niets afgepakt, gegeven is gegeven, maar een hond die een groot karkas heeft gehad , en er komt wat tussen, dat kan toch altijd, zal het af moeten geven, hier geen enkel probleem...... daar is natuurlijk wel voor in de plaats het vertrouwen in mij ... is het bedtijd, dan moet ik ze ook wakker maken.... en zonder mopperen gaan ze even plassen dat zijn normale dingen....eten laat ik ze met rust, hier geen voer/baknijd...en het eten is zo op... en als het bedtijd is..... ze weten dat de koelkast open gaat ..komen ze graag voor...
Los is heel handig als ze dat kunnen, ik heb het met ruilen geleerd, als ik nu wat af wil pakken, buiten of zo, dan zeg ik los, en dan gaat meteen de mond op en krijgt hij er een snoepje voor terug en als ik geen snoepje krijg een beloning met stem.
Met tegenwoordig al die gifstrooiers of een allergie is dat een must om te leren vind ik.
Ik zou trouwens een hele goede hondenschool zoeken, een Shiba is nu ook niet de makkelijkste hond.
En buiten niet luisteren. Tsja dan maar aan de riem. Desnoods aan een Flexi. Want een hond die door krijgt dat als hij niet luistert daardoor vrijheid ervaart is zeer zelfbelonend gedrag en daarna nog moeilijker corrigeren. Probeer te oefenen aan de lijn of in een omheind gebied.
Toch is het vanaf zo een beeldscherm natuurlijk makkelijk praten want misschien doe/ of heb je al heel veel geprobeerd. Dan zou ik zoeken naar een goede GT. "
Dat knuffelen in de mand ligt ook erg aan de hond. De ene hond knuffelt graag en de ander niet of minder.
Bij Moh steek ik gerust mijn hoofd in de bench om eens heerlijk te knuffelen, mevrouw vind dat heerlijk.
Bij Bambi deed ik dat niet, die vond dat echt stom. Zelfs een nachtzoen op der hoofd terwijl ze bij mij op bed lag was niet welkom hihi. Ze was best een bitchie af en toe 
.
Maar als Bambi dat echt niet leuk vind waarom zou ik dan perse haar daar in haar mand of op een andere slaapplaats moeten willen knuffelen?
Bambi en ik hadden respect voor elkaar. Ik respecteerde haar grenzen en probeerde haar, zo goed en zo kwaad als het ging, in haar angsten te begeleiden.
Moh is een heel ander hondje en heeft nog nooit gegromd naar mij en kan alles met haar. Of ze dat alles ook even leuk vind weet ik niet, Moh is heel subtiel in haar signalen met aangeven als ze iets niet prettig vind. Bij haar moet ik dus ook veel beter opletten om deze signalen op te pikken. Bambi was veel duidelijker.
Ja dat scheelt natuurlijk 
Je hebt al veel tips gekregen waar ik weinig aan kan toevoegen, buiten dat je hond zo ongeveer ook in de pubertijd zit, misschien speelt dit mee.
Ik heb zelf ook een hond die rond de puberteit zit en een lastige is. Je moet gewoon consequent blijven. Bij dingen waarbij ze moeilijk gaat doen moet je die dingen in het vervolg gewoon vermijden. Dat doe je met dat kluifje door te ruilen of even af te leiden. En durven om streng te zijn.
Eens, met vertrouwen win je meer. We hebben het eens gehad dat er bij Bruce een runderoor half in zijn keel stak. Dit hebben we er uit kunnen halen, gelukkig. Schade: 1 blauwe vinger, zijn bek klapte te snel dicht. Maar dat kan je niet doen bij een hond die geen vertrouwen in je heeft. Dan heb je meer schade dan een blauwe vinger.
De voernijd bestaat al dus ik zou heel diep in de basis beginnen door iets zeer lekkers naar hem te werpen als hij aan het eten of kauwen is en hem verder te negeren. Als hij daar niet (meer) verdedigend op reageert kan je proberen dat lekkers in zijn buurt te leggen en dan steeds dichterbij tot je het uiteindelijk echt naast zijn bek kan leggen.
Dan komt je hand al zo dichtbij dat hij echt vertrouwen moet hebben gekregen dat je iets komt brengen en niet halen. Een proces dat misschien wel maanden kan duren.
Volgende stap is dan een aai voordat je dat lekkers neerlegt.
Pas daarna kan je gaan trainen met ruilen.
Dan komt je hand al zo dichtbij dat hij echt vertrouwen moet hebben gekregen dat je iets komt brengen en niet halen. Een proces dat misschien wel maanden kan duren.
Volgende stap is dan een aai voordat je dat lekkers neerlegt.
Pas daarna kan je gaan trainen met ruilen. "
eens
ik zou op dit moment zelfs nog een stap teruggaan en nog helemaal niets doen voorlopig bij de voerbak. Voor Lola was dat bijv. al genoeg. En had ik mocht het nodig geweest zijn haar bak kunnen wegnemen, er hoefde niet meer geoefend worden met dingen erbij gooien. En ze kwam echt van ver, veranderde in een grauwende wolf als je bij haar in de buurt kwam terwijl ze at.
De Shiba's .......
Ikzelf ben al meerdere keren in mijn vingers en handen gebeten omdat ik hem wilde aaien tijdens zo’n ‘waas’..
Sinds die twee maanden geleden, is eigenlijk alles wat we hem hebben geleerd als sneeuw voor de zon verdwenen en wordt hij alleen maar agressiever en agressiever.
In hoever hebben jullie zich ingelezen over de Shiba en hun karakter?
Dit is wat Nipponinu over de Shiba vertelt:
"Opvoeding
Koppig, eigenwijs en zelfstandig, maar ook heel slim! Neem ook de dominantie mee, en men denkt al gauw dat de Shiba met een harde hand dient opgevoed te worden. Dit is echter niet het geval. Een pittige Shiba is weliswaar niet geschikt voor mensen die hem willen behandelen als een kindje, maar een opvoeding met harde hand is zeer ongeschikt voor dit ras. De band tussen mens en hond zal verslechteren, de hond wordt wantrouwend, en kan zich zelfs tegen u gaan keren.
De opvoeding waarbij goed gedrag beloond wordt werkt het allerbeste, en vanwege zijn intelligentie zal de Shiba gauw door hebben wat van hem verlangd wordt.
Zijn intelligentie heeft ook een keerzijde, dit houdt in dat u zeer consequent moet zijn."
Ze zien er toch zo ongelooflijk super schattig uit als pup.
Maar het zijn GEEN schoothondjes.
"Het is een hond met een trotse uitstraling en een eigen gebruiksaanwijzing"
Ze bezitten meestal over een groot jachtinstinct. Dus laten loslopen? Er zijn er weinige die dat kunnen. Tenzij je ergens in een heel groot natuurgebied zit en geduld hebt.
Je hebt hierboven al heel wat goede tips gekregen.
Je zal echt moeten werken op een respectvolle manier aan het opbouwen van het vertrouwen.
Alsook begrijpen dat voeding voor een hond heel belangrijk is. Uiteraard heb je ook van die grote huissloeffen op 4poten, die er helemaal niets uitmaken. Maar in het algemeen zijn honden nogal gek op hun eten en zijn ze er niet echt mee gediend dat iemand het komt afpakken. Bullpezen, gedroogde kophuid, valt onder natuurvoeding. En er zijn maar weinig honden die daar niets uitmaken wanneer dat wordt afgepakt.
Het is uiteraard begrijpelijk dat wanneer de hond iets vast heeft wat niet ok is, dat hij dat lost en afgeeft. Doch dit moet ook aangeleerd worden. Door te belonen (met iets wat hij heeeeel lekker vindt) wanneer dit gedaan wordt en niet door af te pakken, want dan ga je de hond in de verdediging van, zetten. En ga je het zonder zelf te beseffen van kwaad naar erger.
En het lekkers om mee te belonen is een beetje uitzoeken. De ene hond is gek op kaas, terwijl de andere gaat voor stukjes gekookte kip of rauw rundsstoofvlees.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?