Kerst met de hondjes

Kerst is bij uitstek geschikt om prullaria, die je normaal gesproken voor je verdriet niet in huis wil hebben, voor alle familie en vrienden ten toon te stellen.
Snel genoeg kom je er achter dat je hondjes, husky's, ook zo hun chthebben over kerst"versiering".
Een cruciale fout om dingen met veertjes(ook al is het nep) ergens in te steken of te hangen.
De paarse boa (een en al veertjes) waarvan je dacht dat hij wel hoog genoeg hing, wordt vakkundig door de "verwijderingsspecialisten" naar een andere lokatie gebracht. Als je dus even je hielen hebt gelicht, en vervolgens denkt dat de spullen ook daar zijn waar jij ze geplaatst had, heb je je vergist. De boa, of liever gezegd wat daar van over is, ligt ergens zielig in een voor één van de hondjes favoriete hoek. Half verorberd, de rest lekker onder de hondenkwijl. Eenzelfde lot was de met gepaste trots neergezette nepkip beschoren. Had ie maar geen veren (natuurlijk ook nep) moeten hebben. Dat is iig de gedachte die onze gezellige "draakjes" uit hun uiteraard instinctieve grijze cellen hebben laten ontspruiten. Ook kerstballen zien er maar raar uit, of dan toch wat er in die kerstballen te zien is. Één of ander raar opgeblazen dier, laat ik die eens een pootje geven. Husky's zijn erg sociale hondjes, moet je weten. Met als gevolg dat de onderste helft van de kerstboom van alle met zorg ingehangen ballen ontdaan is. Die ballen, ongeveer een stuk of twintig, zijn gedegradeerd tot een 30.000-delig tapijtje onder de kerstboom. Toch leuk van ze om aan te geven dat er nog geen sneeuw onder de boom lag, terwijl dat toch echt bij de kerst hoort. Ook husky en sneeuw hoort bij elkaar, dus vandaar.
Daar zit je dan, met je half opgetuigde kerstboom en kerststukjes zonder enig veertje. Was ook bijzonder dom van ons. Wat er nog aan veertjes en kipjes resteerde hebben we dan ook maar in een kast, achter gesloten deuren gezet. Er zit wel glas in de deuren, dus zien kunnen we het dan nog wel.
En dan bestaat er ook nog zoiets als het altijd weer gezellige "kerstdiner". Met de hele familie gezellig aan tafel. Dit jaar waren wij aan de beurt. Dus je pakt maar eens even uit met wat gezelligs. Hapje, drankje, je kent dat wel. Hoe ongelooflijk dom kon ik zijn, te denken dat ik dat bakje tonijnsalade (noeste arbeid van mijn vrouw), wel even op het hoekje neer kon zetten. Wat ik niet bemerkt had, was dat er één husky met mij meegeslopen was. Kunnen husky's sluipen dan? Jawel, zeker als het ze goed uit komt. Gevolg, toen ik terug kwam om het volgende op tafel te zetten, weg tonijnsalade. Ik kon nog net het laatste beetje salade klevend aan zo'n lange roze lap, in een bek zien verdwijnen. Je wordt vervolgens aangekeken met een smoel van, had je nog meer van dat spul?
Uiteindelijk dan het onvermijdelijke kerstdiner. Alles staat gereed op tafel, en we kunnen aanvallen. Na een klein half uurtje zijn we de jongste spruit van mijn schoonzus kwijt. Je kunt van een kind van 2 niet verlangen dat dat heel lang stil blijft zitten. Roepen dus, geen reactie.
Nu heeft mijn vrouw de tafel versierd met zo'n typisch kerstkleed, heel sfeervol. Maar ook erg geschikt om je daaronder te verstoppen. Daar zat mevrouw, met Senna. Een prima lokatie om van je eigen eten af te komen. Dat ging van haar bordje, zo in de mond van Senna. Je kunt je voorstellen dat vanaf die dag, Senna en zij, dikke maatjes zijn. Ondertussen, je bent ten slotte met het kerstdiner bezig, ontfermen de 2 andere husky's zich over de overgebleven "snaai".
Zo zonde als dat bederft.
Als dan iedereen de deur uit is, alles opgeruimd is, hijgen we gezellig met z'n allen na op de bank.
Dan zegt mijn vrouw wat ze altijd zegt;"En toch hou je van ze".
En ik denk, idd ik hou van ze, en van mijn vrouw.

Voor iedereen, hele fijne feestdagen, groetjes Emile.

Haha, wat een geweldig verhaal!!
Je hebt het zo leuk geschreven, ik zie het helemaal voor me

Hier beperkt het zich, dus dusver, met het pikken van de ballen uit de kerstboom deze zijn inmiddels ook vervangen door plastic ballen.
Hierbij wordt ook een handje geholpen door de katten
Voor Faith wordt het bij ons haar eerste kerst, ben benieuwd wat haar ervaringen met een kerstboom zijn

hahaha super geschreven!

ik heb geen idee hoe Bentho gaat reageren, zijn eerste kerst.
Onze kat die doet er verder niets bij, gelukkig.

Onze vorige poezen, zijn er weleens ingeklommen of de kerstballen
aantikken, haha!!

Inderdaad goed geschreven, zie het helemaal voor me ha-ha-ha.
Dit wordt de eerste kerst samen met onze witte monstertjes en we moeten alle prularia nog van zolder op zoeken.
Alhoewel een heuse boom op de grond….. en een reu….. mmmm… we zien het wel
Onze vorige 2 honden waren bouviers die een aantal keren heel vakkundig een kerstboom om konden krijgen, je weet wel met alle ballen door de kamer.

Super!!!

leuk geschreven , onze honden zijn vooral gek op de kerststal , bij wijze van sneeuw ligt er een fiber doek onder, die is natuurlijk lekker warm er ligt altijd wel één van de honden in de kerststal, verbazendwekkend is dat ze zelden iets omgooien

whahaha tuig is het! wat geweldig geschreven! nadat ik vanmorgen de eer had om het spul te mogen ontmoeten zie ik het helemaal voor me en kan wel een beetje raden wie wat deed!
maar de hussen van jou kan je ook niet anders dan van houden. oh over houden (hebben in dit geval)
mika je bent altijd welkom om hier voor altijd te komen logeren! de andere ook hoor maar wat een mooie, lieve super raket.
ben benieuwd hoe deze kerst jullie afgaat.

hahahaha wat een super leuk verhaal vooral de manier waarop je het geschreven hebt.

en wat een lekker stelletje.

dus als ik het goed begrijpt is dit jaar de boom kaal aan de onderkant.staat er geen geveerdehaan. wordt er goed op de tonijnsalade gelet.
hahahaha

maar toch wens ik je van deze kant een helefijne kerst toe.met je drie lieve kanjers.

Heerlijk om te lezen Emile! De liefde voor je dieren spat van het verhaal af!

En natuurlijk, jij ook heel fijne dagen gewenst!

Heel leuk verhaal en een fijne kert

Heel leuk geschreven, zo is de werkelijkheid maar zoals je besluit "we zien ze toch zo graag!"