DA bang voor grote honden?

gister zijn we voor Syco zn jaarlijkse "check"
bij de da geweest.....
hij als gewoonlijk hyperdepieper!

we hebben hier een dierenartsen praktijk waar 3 of 4 artsen werken wij hebben meestal elke keer hetzelfde kreng

we komen binnenlopen en ze kijkt al een beetje verschrikt....
ze gaat zn tandjes kijken ( amper )
en voelt over zn buikje Syco gromde een beetje
waarbij ik denk:"hey zou hij daar miss een beetje pijn hebben?"

het enige wat ze zei was:"oh wil je dat niet?"
en springt haast een meter de lucht in!

ik kan me vergissen maar als dierenarts zijnde ga je dat dan niet een beetje meer onderzoeken of hij miss echt pijn heeft daar ofzo? toen we thuis kwamen heb ik ook even over zn buikje geaaid en gevoelt of hij daar miss pijn had maar hij gaf geen kik!

gelukkig maar

verder blijkt alles goed te gaan met onze schat hij is nu ruim een jaartje weegt 51 kg!

ben benieuwd hoeveel er nog bij komt haha

vinden jullie dat die da beter had moeten kijken?

liefs

Uiteraard vind ik dat de DA beter had moeten onderzoeken.. hij had desnoods moeten vragen of hij vaker zo reageert als ze over zijn buikje aaien.
Vind de reactie van de DA erg vreemd
Maar fijn dat alles goed is

groetjes

Volgens mij is het tijd voor een andere DA. Nu ga je er heen voor z'n jaarlijkse "check" maar als hij vandaag of morgen echt wat mankeert is een dierenarts waar je vertrouwen in hebt en die met jouw hond weet om te gaan toch wel heel belangrijk.

Dat klinkt niet echt vertrouwenswekkend zeg. Lijkt meer dat ze het dan maar afraffeld. Kan je bij jullie niet vragen wie er is trouwens. Bij ons zijn er ook 3, allemaal heel lief en goed,maar bij ernstige dingen hebben we echt onze voorkeur naar 1 en dus vragen we altijd wanneer zij er is.
Maar ja moet wel kunnen natuurlijk.

Wauw 51 kilo al.

Groetjes Marianne

51 kilo??? Sow hey ...

ik zou ook naar een andere DA gaan.
misschien is ze eens gebeten geworden o.i.d.
en heeft daarom wat schrik.
Of je vraagt gewoon voor één van de andere 4 die daar zitten.

Maar op deze manier hoefde het voor mij niet, of goed nakijken of niet.

Groetjes Debbie

de andere artsen zijn er alleen overdag en zij is er blijkbaar steeds s'avonds haha

heb het al weleens meer gehoord over haar
dat ze kleinere honden beter vind...
als dierenarts snap ik dat je miss weleens meer naar het eene dier neigt te gaan dan naar het andere dier
maar als zoiets dan gebeurt dattie even bromt vind ik dat je daar op DIE plek juist ff moet kijken!

heb net weer even gevoeld maar lijkt idd iets gevoelig te wezen miss toch maar weer even een afspraak maken!

Vind ook wel dat ,dat mag een voorkeur. 1 DA bij ons is bijv veel beter met katten. Maar ze doet net zo goed haar best bij honden en andere dieren. Maar je merkt gewoon aan het enthouisiasme waarmee ze er over praat dat, dat haar grote liefde is.

Zou ook weer afspraak maken, zulke piepers zijn honden toch meestal niet.En beter voor nop dan dat die straks meer pijn heeft vind ik altijd maar.

Groetjes Marianne

honden te groot ? ja ken het, had een newfoundlander die moest voor een check, samen met mijn man er naar toe, niet Bamse hoor, ennnnnnnnn, uhhhhhhhh, jaaaaaa

zet hem maar op tafel, een gewicht van 65 kilo. hihihi

mijn man deed het ook nog, en wat gebeurde er ???????

je raad het al he
mijn man scheurde zo helemaal uit zijn broek

dierenartsen ? heb niet zo,n hoge pet of van zulk. laat hem gewoon op de grond, en ga er bij zitten, desnoods op een krukje, ja de arts he. haha

maar vertrouwen is een hoog goed voor een dierenarts, geen vertrouwen erin ? naar een ander gaan.

gr. willemijn.

hoe oud is Bamse eigenlijk als ik vragen mag?

bij Syco zit er een kwart new foundlander doorheen en ik vind echt dat hij daar het karakter van heeft!

liefs

hahahahaha til hem maar even op de tafel
En dan ook nog uit de broek scheuren hahahaha

Bij ons helpen ze de grote honden vaak op de grond.
Moeten ze echt op de tafel dan tillen we altijd met zijn 2-en.

Menselief ik zie me al 65 kilo van de grond op een tafel tillen. Ik ben natuurlijk harstikke sterk en ben dan ook nog wel zo eigenwijs dat ik het zonder blikken en blozen zou doen alsof het heel gewoon is, maar het de spreekkamer uitlopen zonder stram te gaan lopen lijkt me toch niet te lukken dan hahaha

Groetjes Marianne

Ben ik blij dat onze dierenartsen ook allemaal anders reageren.

Toen Rowan pas gecastreerd was moest hij op zondag avond naar de dierenarts omdat hij in de bench zijn kap af had weten te werken en natuurlijk heel gezellig aan de wond had gezeten. Was verdorie toen al meer als een week geleden. Maar ja, was een onderhuidse hechting acuut gaan vervelen en daar had hij last van. De wond was toen aan de bovenhuid open, de onderhuid zat gelukkig stevig op elkaar.

Maar logisch dat Rowan niet blij was dat ze daarbij moest zijn natuurlijk. Ze heeft toen aan mij gevraagd op ik op de grond naast hem wilde blijven zitten zodat hij lekker met zijn kop op schoot kon komen liggen. Een kwartier zitten aaien en strelen en knuffelen en toen ging hij op zijn rug liggen met zijn achterpoten wijd. Dus ik ben hem blijven knuffelen en tegen hem praten en intussen heeft zij die hechting verwijderd. En dat ging echt niet zonder dat hij een keer een hapbeweging maakte en wat bromde. Maar dan lachtte ze gewoon en aaide hem over zijn snoet, "tis toch goed Rowan je bent een grote stoere kerel" en gewoon lekker rustig alles. Zodra hij het echt niet meer leuk vond stopte ze, nam weer de tijd om hem rustig te krijgen.

Voor het verwijderen van een simpele hechting zijn we bijna een half uur in de praktijk bezig geweest omdat Rowan gewoon pijn had en het echt niet wilde accepteren. Uiteindelijk is Rowan tegen mij omhoog komen staan en is onze dierenarts gewoon op de grond onder hem gaan liggen en toen was het snel genoeg helemaal klaar. Daarna krijgt hij altijd een koekje en dan is t weer goed.

Maar ik denk wel dat een hond zeker voelt of een dierenarts bang is voor hem of niet, en zodra hij dat voelt zal hij ook eerder wat brommerig reageren als je bij zijn buik voelt. Dat is geen plek waar ze het gewend zijn om door vreemden geaaid te worden. Je kan er altijd naar laten kijken, als je het niet vertrouwt ook zeker doen! Maar het kan ook gewoon een reactie van de hond zijn omdat hij voelt dat die dierenarts bang was.

Succes! En ik zou wel een andere dierenarts vragen

Hetty

Ik zou zeer zeker een andere DA vragen
Als ze er met een paar zijn, is er toch wel een mogelijkheid, om één van de andere te krijgen?
Een DA, waar je geen vertrouwen in hebt is, als er echt iets aan de hand is, vreselijk.
Ik zou me bij het aanmelden voor een afspraak gelijk verzekeren, dat er een andere komt kijken.
En een plek op haar buik, waar ze moet grommen, als je eroverheen wrijft, lijkt me toch wel iets, om na te laten kijken hoor.
Succes.

En die Willemijn zou wel weer eens niet iets geks hebben . Ik zie het al helemaal voor me: een stoere man, die wel even zo'n vracht hond op de bahandeltafel zal tillen, en uit zijn broek scheurt.

Wij hebben een DA, die bang is voor kleine dieren.
Moest een paar jaar geleden met een marmotje van de kinderen naar de DA.
Hij wilde wel onderzoeken, maar ik moest hem vasthouden. Hij is echt bang voor alles, wat kleiner is als een konijntje. Zelf is hij een beer van een kerel en ontzettend lief.
Hij werkt ook als DA in de dierentuin bij de grote dieren. Zo kan het dus ook gaan.

Groetjes

Olga

bij ons kan de tafel naar beneden is miss een idee voor jullie da?

Haha Aadje nee dat hoeft niet hoor.(van die tafel)
Maar toen wij de eerste keer bij de DA kwamen zei die bij het weggaan: de volgende keer dat je hier komt trekt ie je alle kanten op. Ik antwoordde: mooi niet En ik heb gelijk gekregen, sommige Da's zijn toch ongelofelijke eikels....

ben het eens met monique (boven). dat hoort volgens mij niet helemaal zo te gaan...
melissa

Oeh dat is idd niet leuk.

Wij hadden ook een DA praktijk met 2 vrouwelijke DA's. De ene was afschuwelijk met herders, Mexx moest altijd een snuitje om wat er voor zorgde dat hij helemaal in paniek raakte en als een gek begon te grommen en proberen te grijpen (hij kan slecht tegen vastbinden etc).
De assistent moest hem dan stevig in zijn nekvel grijpen om hem vast te houden.

Nou die DA hebben we dus vermeden en gelukkig is de leuke DA nu alleen verder gegaan. Zij probeert nu elke keer Mexx zijn wantrouwen weg te nemen door spelletjes met hem te doen en truucjes aan te leren. Ook laat ze hem rustig alles zien en geeft ze hem de tijd om dingen te bekijken.

We kunnen nu gewoon bloed afnemen uit zijn poot terwijl hij kijkt, prikken gewoon is geen probleem, hij kan overal betast worden (door groeipijn was dat bij de poten vaak een probleem bij de DA) en vind der eigenlijk best leuk nu.

Ik zou zeggen weg bij de DA of iig der ontwijken en probeer er een te vinden die wel bij jullie past.