Voor het eerst "gefietst".

Nou ja, gefietst... met de fiets gelopen dan. Dobby heeft nog niet aan de lijn meegelopen, maar dat komt vast nog wel.

Ik speelde al langer met het idee om Dobby te leren naast de fiets te lopen, voor het geval dat ik een keer iets mankeer en niet goed kan lopen. Dan is naar het park fietsen en daar loslaten wel zo handig. Nu kwam ik vandaag bij de huisarts vandaan en heb ik een hielspoor, en daarom had ik zoiets van "zie je nou wel, fietsen leren is handig, je weet maar nooit".

Dobby is al gewend aan de fiets, want die staat hier in de gang geparkeerd en Dobby ligt 's avonds regelmatig in de gang. Soms zelfs tegen de muur met zijn kop tussen muur en achterwiel. Maar een bewegende fiets, nee, da's niet normaal.

Dus Dobby naar buiten en vast gezet, fiets naar buiten. Deur dicht. Dobby zijn riem gepakt en normaal links naast me laten lopen met de fiets rechts aan de hand. Dat ging prima. Op het eerste gedeelte was ik toch niet van plan om ooit met hem te fietsen, omdat ik dan een hele drukke straat door moet. Dat doe ik wel op de stoep, aan de hand. Desnoods in een noodgeval met mezelf zittend op de drager en steppend.

Toen bij de laan naar het park. Dobby rechts van de fiets. Dat vond hij toch wel even doodeng. In een slakkentempo zijn we verder gelopen, en hij stribbelde behoorlijk tegen, tot ik hem om de zoveel stappen verbaal de hemel in prees als hij rustig meeliep, en er af en toe een brokje in gooide. Alleen toen we een geparkeerde auto met twee blaffende honden wilden passeren ging het even mis. Paniek. Ik ben rustig blijven staan tot de blaffers ermee stopten, Dobby terug rechts gedaan, beloond, en rustig doorgelopen met een brokje in de hand. Focus op het brokje! Goedzo!

In het park los gelaten en door de spanning was hij gelijk helemaal hyper. Echt dolle 5 minuten hyper. Ik ben opgestapt en heb een paar keer NO! moeten roepen toen hij dreigde tegen me op te springen. In slakken tempo, nog langzamer dan ik normaal wandel, ben ik gaan rijden. Na een minuutje was hij uitgeraasd en ging hij wat meer zijn eigen gang. En maar zeggen "VRIJ!". Hij was zeer alert, bleef goed in de buurt en kwam door de nieuwe situatie om de paar seconden even contact maken.

Ik reed zo rustig, we hebben veel langer over het rondje gedaan dan normaal, maar dat maakt niet uit. Aan het begin van het park aangelijnd, rechts naast de fiets geplaatst, en weer heel rustig richting huis gelopen. Héél veel brokjes, brave jongen, knappe vent, goedzo's verder (en gekke blikken van andere voetgangers) kwamen we weer bij het zebrapad hier, en weer veilig links van me laten lopen voor de drukke oversteek en de smallere stoep hier bij huis.

Allemaal perfect gegaan, zéker de terugweg. Oh ja, op de heenweg bouwde hij zeker spanning op, maar dat is deels wennen aan iets nieuws, en heeft hij natuurlijk los in het park weer kunnen lossen. De terugweg was al veel relaxter. Ik ben trots op hem, dit hadden we 8 maanden geleden echt niet kunnen doen, alleen al omdat hij toen helemaal niet goed reageerde op beloningen en helemaal doordrenkt was van hyperigheid. Nu kan hij dit soort spannende dingen aan omdat hij de spanning daarna ook weer kwijt kan.

Morgenochtend weer, zodat meneer er aan gaat wennen en we een voor-het-geval-dát alternatief voor wandelen hebben.

Enne, nu krijgt mijn knappe vent een lekker eendkarkas, voor gedane arbeid.

wauw, ik krijg helemaal tranen (nog wat emo van maandag) en kippenvel van je verhaal! Jeetje, dit had je een jaar geleden echt niet gedacht! Super! Heerlijk joh... Het is echt super als je ze lekker naast de fiets kunt meenemen!!!

En met je hielspoor? Op naar de fysio? Ik had er ook 1 (tenminste.. Een beginnende haha), gelukkig was ik er vroeg bij. Voelde m maandag opkomen, paar dagen rustig aan gedaan, veel gefietst ipv gelopen, en was er na een week weer vanaf. Gelukkig. Want die zaterdag moest ik op de hondenschool lopen!

Dat gaat de goede kant uit

Ik heb al 4 weken last van die hielspoor, zeg maar op en af. Ik moet nu steunzolen en als dat niet werkt fysio. Wel zo handig, kan ik mijn zorgverzekering updaten en dat erbij doen. Dat was ik toch al van plan, maar nu helemaal.

Dobby ligt nu wel te meuten met zijn karkas. Hij vind zulke grote stukken maar niks, al zijn die botjes zo broos dat ik ze kan breken. Tsk, het mag dan wel een jonge blonde god zijn, maar hij heeft wel zijn nukken.