Verlatingsangst? Aandacht vragen?

Hallo Allemaal,

Wij hebben een klein probleempje met onze (bijna) 5 maanden oude husky pup Lector!
Ondertussen is Lector (zo goed) als zindelijk. Hij weet waar en wanneer hij zijn behoefte mag doen, en dat gaat goed. Dit vertel ik omdat het probleem wat we hebben, waarschijnlijk niets te maken heeft met zindelijkheid.

Nu is er het volgende aan de hand; telkens als wij even weg gaan (nooit langer dan 1,5uur) of even naar boven vertrekken om bijvoorbeeld een was te draaien, en we weer thuis of beneden komen, ligt er 9 van de 10 keer een drol in te huiskamer, soms zelfs meerdere! Voordat we van huis weg gaan, laten we Lector heel erg uitgebreid uit, en meestal doet hij dan zijn behoefte.

We hebben het hierover ook al met de "leider" van de puppycurcus gehad, en die vond het een typisch geval van "aandacht vragen". Zij gaf ons de tip om de drollen min of meer te negeren, er vooral niet naar te kijken, en ze pas op te ruimen als Lector er niet bij is. Weer iemand anders denkt dat het misschien wel met verlatingsangst te maken heeft!?

Herkent een van jullie dit probleem, en zo ja, hoe moeten we dit gaan aanpakken?
We hopen echt dat een van jullie hier iets meer over kan vertellen!

Alvast bedankt!

Om inzicht te krijgen in de oorzaak van het gedrag moet je weten vanuit welk gemoed het gedrag ontstaat. Hier kom je alleen maar achter door je hond te filmen gedurende het alleen thuis zijn.
Alleen zo weet je hoe de hond zich gedraagt tijdens alleen zijn (hoeveelheid stres/onrust) waaruit je een conclusie kunt trekken.

Misschien kun je uit onderstaand artikel informatie halen wat een hulp kan zijn bij het interpreteren van de oorzaak. Het is een artikel met oa achtergrondinformatie bij verlatingsproblemen in het algemeen.

http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_490-Artikel-Verlatingsangst.php

Ja dat is een moeilijke. Wij hebben ongeveer hetzelfde gehad met onze malamute (toch soortgelijk ras) en die deed dat ook toen ze nog net niet volledig zindelijk was (ze wist al wel dat ze eigenlijk buiten moest plassen, maar er gebeurden toch nog enkele 'ongelukjes'). We wisten ook niet of het nu verlatingsangst was of aandachttrekkerij. De tip van jullie leraar is in ieder geval goed: gewoon binnenstappen en doen of je ziet de drol niet, en als de hond niet op je let het snel even opruimen. Dus geen aandacht aan besteden! Wat wij toen es hebben gedaan, is onze laptop op een kast geinstalleerd en de camera laten draaien, zodat we zagen wat de hond eigenlijk deed als we van huis weggingen. Toen bleek dat ze eerst piepte en jankte, dan ging liggen, om vervolgens onrustig in de kamer te beginnen rondlopen en haar drol te leggen. Daarna werd ze dan weer rustig. Het kwam er dus toch op neem dat ze onrustig werd als we van huis waren. We hebben dan getraind op rustig worden en de tijd dat we van huis gingen minuut per minuut op te bouwen. Dat hielp om haar zich op haar gemak te laten voelen als ze alleen was en ik moet zeggen: een paar weken later was ze volledig zindelijk en hield ze ook haar drol op. Dus ik denk dat het een beetje een combinatie is van verschillende dingen: de hond voelt zich niet op zijn gemak als ie alleen is, zindelijkheid is er nog niet volledig of nog maar net en dus is dat zijn uitlaatklep (hij zou ook dingen kunnen beginnen slopen) om eigenlijk aan jullie duidelijk te maken: hey! ik ben niet graag alleen!
Heeft ie een bench? Anders het alleen leren blijven aanleren in de bench?

Het zou kunnen dat het alleen zijn hem toch stress opleverd.
Soms helpt het als ze niet het hele tot hun beschikking hebben, maar bijv. In een bench gaan.
Fedor ligt in de gang, met traphekjes dicht.

Ik zou het alleen zijn wat langzamer oefenen, opbouwen.

Ga eens 1 minuutje weg, en kom weer terug, doe gewoon, ga hem niet uitbundig begroeten.
Maak de tijd steeds wat langer, 10 minuutjes, half uur, doe langzaaam aan. Gewoon weer van voor af aan beginnen.

Ten eerste: bedankt voor jullie snelle reacties! Echt super!

We hebben wel een bench, maar het is steeds paniek in de tent als Lector daar in gaat. Dat hebben we heel rustig proberen op te bouwen, maar Lector raakte er echt gestresst door. Hij heeft zelfs meerdere malen zijn pootje bezeerd omdat hij klem kwam te zitten. Gelukkig waren we toen gewoon in de kamer, en hebben we hem kunnen helpen. De bench is dus geen succes, en we hebben ons er maar bij neergelegt dat Lector geen bench-hondje is!

Verder; ik denk dat het inderdaad een goed idee is om een camera te instaleren in de kamer, om te zien wat Lector nou precies doet. Het wisselt ook heel erg. Voor een paar weken terug hadden we zoiets van: Hey, Lector begint te snappen dat het niet de bedoeling is om in de kamer te poepen, dit is ook een aantal dagen achter elkaar goed gegaan.
In het begin trok Lector nog het behang van de muren af als hij alleen was, dat doet hij tegenwoordig ook niet meer. Als we 'snachts naar boven gaan, blijft Lector meestal rustig in zijn mand liggen, we hebben de deur naar de trap open staan zodat we hem kunnen horen, en hij ons ook.

Het is inderdaad een lastige, vooral omdat Lector niet in een bench zit en dus de hele kamer tot zijn beschikking heeft.



Nogmaals bedankt voor de reacties, we hebben hier zeker wat aan!

Oh zooooooo herkenbaar! De onze wou ook niet in die bench! Dan gooide ze zich tegen de tralies, werd helemaal gek. Wij hadden toen ook zoiets van: dat is echt geen hond voor een bench. Maar we volgden toen lessen bij een GT, en die heeft ons hetvolgende aangeleerd: namelijk de hond rustig krijgen, want daar draait dit natuurlijk allemaal om. Het ging als volgt: de pup in de bench zetten met iets lekkers en rustig het deurtje dicht doen. Dan voor de bench gaan zitten in een makkelijke houding die je lang kan volhouden, je rug goed recht, schouders achteruit, dus: een zelfzekere maar heel kalme houding aannemen (beetje yoga-meditatie houding, haha). Onze hond at dan eerst snel het lekkers op en begon dan aan haar ontsnappingspogingen: krabben, piepen, zich tegen de tralies gooien, enz. Je reageert niet, blijft rustig zitten, kijkt wel naar je hond, maar niet staren. Uiteindelijk wordt het hondje moe, en begint contact te zoeken, hij kijkt je aan, gaat zitten, gaat zelfs liggen. Dan zeg je rustig: "flink zo" of "brave hond" of 'ja, rustig" of wat je maar wil. Als ie aan de klank van je stem maar hoort dat dat het gedrag is wat je wil. Je opent kalm het deurtje vd bench. Nu schiet ie meteen direct op en wil eruit. Maar je doet rustig het deurtje terug dicht. Als ie weer gaat liggen, zeg je "flink zo" en doet weer rustig het deurtje open. Het kan lang duren, hoor, dit open en dicht doen, maar als je het volhoudt, zal je zien dat er een moment komt waarop ie blijft liggen, ook al is het deurtje open. Dan zeg je: "kom maar" en mag ie eruit. Op geen enkel moment mag je je kalmte en zelfzekerheid verliezen, dus doe deze oefening alleen als je er tijd voor hebt, anders gaat het mis. Herhaal dit meerdere keren per dag en bouw de tijd dat ie ook rustig in de bench is met het deurtje open op. Zo leert ie dat een bench niet alleen iets is waar ie opgesloten zit.
Onze hond is nooit een 'bench-lover' geworden en ze moet er ook niet vaak in, maar als ie erin moet, is ie wel rustig, omdat ze de bench heeft geassocieerd met rustig zijn. En dat heeft zijn voordelen: als je de hond eens meeneemt op vakantie en hij daar niet los op de kamer mag, of als ie eens naar de dierenarts moet voor een operatie of zo en daar ook in een bench moet, dan slaat ie dan tenminste niet in paniek.
Succes!