En dan zou ik niet mogen roepen?!!!

@Judith, daarin ga ik met je mee. Kalmte en trefzeker handelen is belangrijk als signaal naar de hond. De hond moet ook werkelijk kunnen voelen dat jij in controle bent. Of je dit nu bent met de hond op de grond of de hond op de arm.

Zoals ik het Topic start bericht las was de paniek vooral om de loslopende chi die achternagezeten werd. Het is niet handig, maar ik denk dat veel mensen het in zo'n situatoe lastig vinden om kalm te blijven. Dat vraagt oefening om juist op acute momenten ook helder en kalm te kunnen blijven.

ik zeg al jaren, dat ik liever een hond heb die opgevoed is dan getraind....wat heb ik aan getrainde hond als hij niet opgevoed en sociaal is...dan wil ik geen eens een hond,dan genieten we niet van elkaar zo als we nu wel doen,

@ Petra: Judith heeft nog niet deelgenomen aan deze dicussie hoor We hebben alleen beide een toller

Inderdaad, het kost wat oefening. Vaak moeten mensen eerst hun eigen angst overwinnen ten opzichte van grote honden.

Bedankt voor jullie reacties.
Fijn om te lezen dat mijn reactie dan toch niet zo abnormaal was

Straks gaan we weer naar hetzelfde bos. Bas lijkt oké, nu moet het vrouwtje nog even over haar trauma heen

Gewwon uit nieuwsgierigheid..
wat was die website?

Dat heb ik ook wel meegemaakt (met Bumper), alleen ik kon de aanvallende hond, rustig blijven, al is het nog zo moeilijk. Door in paniek te raken vererger je de situatie. Maar ik snap het helemaal hoor dat je een hartverzakking krijgt van zoiets.

ook ik heb dit helaas meegemaakt toen mijn teckel nog maar een pup was. Er liep een vrouw met een aggressieve herder die weliswaar was aangelijnd, maar die ze niet hield...lekker dan. Mijn hondje ook piepen en gillen...ik dacht ook dat loopt niet goed af, gelukkig had ook mijn teckel geen schrammetje, maar wel angst voor alle andere honden opgelopen.
In de zomer ben ik ermee begonnen mijn hond te steunen als die bang was ipv te negeren met succes! Mijn hondje is nu bijna niet bang meer, maar herders daar loop ik nu toch echt een blokje voor om en als ik andere honden niet vertrouw doe ik dat ook.
Ik kan me hele goed voorstellen dat je je hondje hebt opgetild. Je leert van alles op een hondenschool en vanuit boekjes, maar in sommige situaties lijkt het mij beter zo te handelen!

Ben blij dat Bas geen verwondingen heeft.
Hoop dat deze wandeling goed verloopt en je zelf hierdoor ook weer beter voelt.
Natuurlijk schrik je als er 2 honden op je af komem stormen.

Ts gilde niet alleen omdat er 1 hond achter aan Bas aan ging maar door het opstuivende zand was het zicht beperkt en door het gepiep van Bas ging ts schreeuwen en roepen.
Logische reactie.

Tja... Zoey is op puppycursus gegrepen door 8 pups van een groot ras. Zij was 13 weken en amper 1 kilo en de pups al 7 a 8 maanden. Ik mocht haar ook niet oppakken van de instructrice. Daar heb ik nu na bijna 4 jaar gigantische spijt van. Had ik het maar wel gedaan. Mijn meisje heeft een angst ontwikkeld dat zich uit in agresseiebijten en niet kunnen spelen met andere honden. En een houding van: Aanval is de beste verdediging. Dat ze dan niet kijkt op een maatje meer of minder is levensgevaarlijk. Ze durft namelijk ook zo een grote herder te snippen.

Laatst kwam er een bullmastiff los bij ons de hoek omzeilen. Ik schrok me rot omdat zoey aan de lange lijn liep. Ik kon haar dus niet zo snel binnenhengelen. De bullmastiff kwam luid grommend en met de bek al open op Zoey afgestormd.
Mijn reflex was toen keihard achteruit rennen, spanning op de lijn van Zoey en een flinke ruk naar de zijkant geven. Zoey tuimelde en schuurde met haar zijkantje over het grindpad heen. Inmiddels was het geschrokken baasje van de bullmastiff er. Ik heb Zoey opgepakt en ben verschrikkelijk opgelucht dat er niks gebeurd was, maar ook me verschrikkelijk schuldig voelend naar huis gelopen. Schuldig omdat ik haar zo hard had aangetrokken... Heb me maanden rot gevoeld hierom.
Maar ik kon niet anders. Dat besef ik nu wel, anders was het heel anders afgelopen. (bullmastiff heeft namelijk een teckeltje doodgebeten en loopt nu met muilkorf en verplicht aangelijnd)

Ik, als baas van een grote ond, benaltijd erg voorzichtig met kleine hondjes. Fedor is los altijd een schatje, maar wel lomp. Ik ben me. Een keer rotgeschrokken toen we een leuke kleinere hond tegenkwam, nog niet eens echt klein. De baas vond het goed om ze samen even los te laten, maar het kleinere hondje schrok toch wel van Fedor zijn grootte, en begon te vluchten. fedor ging er achteraan, maar kwam gelukkig terug toen ik riep. Het andere hondje niet. We hebben n og een half uur gezocht, volgens haar baas was ze waarschijnlijk naar huis gerend. Ik ben latet nog gaan vragen of het was goedgekomen, en gelukkig wel.
Dus, ik ben voortaan veel voorzichtiger. Ook al meent hij het goed, het verschil is soms te groot.