Geen echte klik hebben met je hond, wie herkent dit?

Wat leuk al die reacties! En ook leuk te lezen dat iedereen een 'klik' anders interpreteerd...

Dobry schreef: 'Ze is gewoon heel erg slim!' en Oukje: 'een heerlijke eigenwijze teckel die doet waar ze zin in heeft!'

Klopt... ze is onwijs slim en ook vreselijk eigenwijs. En dat is ook weer ontzettend leuk aan haar. Wat dat betreft moet ik ook wel veel om haar lachen. Ze houdt me op de hei erg goed in de gaten en als ik op bepaalde plekken maar even ben afgeleid, gaat ze er als een haas vandoor, haar neus achterna (konijnenholen induiken).

Wat anderen ook zeggen, elke hond is anders, jazeker! Maar toch vind ik het jammer dat die klik er niet is, dat ene 'wij horen bij elkaar' gevoel.

Ook ik heb inmiddels ervaring met 5 eigen hondjes en daarnaast nog zo'n 11 uitlaathonden van vroeger. Een klik is toch een persoonlijke ervaring. Maar, ik denk ook dat het met de fokeigenschappen te maken kan hebben. Ik heb ooit een hond gekend die werkelijk contactgestoord leek. Absoluut totaal geen affectie of interesse naar/ voor mensen... en dat is toch best raar.

Ik heb met mijn vorige honden gehad dat ik dacht dat ik met mijn jongste hond niet zo'n goede band dacht te hebben. Tot ik haar een paar dagen alleen mee heb genomen, toen bleken we een uitstekende band te hebben.

Ik herken het ook. Zowel bij de honden, de poezen, de konijnen en de paarden. Jammer genoeg eigenlijk, want je zou het liefst met allemaal een goede band hebben. Ik toch.

Het hondje wat ik net verloren heb, had ik een enorme band mee. Dat was ook echt mijn hond en ik deed heel veel met haar. Ik was dagelijks met haar bezig vanaf ze 6 weken oud was (omdat mijn werkgevers haar gefokt hadden) en ze is maar de mijne geworden toen ze 4 maand oud was. Toen wist ik dus al goed dat het tussen ons klikte, we hingen echt al aan elkaar.
Onze hond voor haar (gezinshond) is er op mijn vraag gekomen. Ik zag haar doodgraag maar heb met haar nooit zo'n band gehad als met Caedlih. Ik moet wel toegeven dat ik met haar ook nooit veel gedaan heb. Wel veel knuffelen en spelen, maar dus niet wandelen of agility of zo.
We zouden waarschijnlijk wel een betere band gehad hebben, had ik dat wel gedaan. Maar ik was nog een kind. Wist ik veel dat er zoiets bestond als een agilityclub of dat ik het zo fijn zou vinden om naar het bos te gaan. Nog afgezien van het feit dat ik toen natuurlijk niet kon autorijden.

Met mijn overleden paardje had ik, ondanks dat ze helemaal niet van knuffelen hield, ook een goede band.
Haar dochter heeft vreemd genoeg een aantal karaktertrekken die ik heel leuk vind (in tegenstelling tot haar moeder niet snel zenuwachtig/gespannen en aanhankelijk) en toch heb ik geen band met haar. Kan zijn omdat ik nooit veel met haar kunnen doen heb (wegens mijn gezondheidsproblemen). Kan ook zijn omdat ze een paar kartaktertrekken heeft waar ik het erg moeilijk mee heb.

Onze huidige poes vind ik, in tegenstelling tot onze vorige poes, geen leuke poes. Zal heus wel zo zijn dat andere mensen haar net erg leuk zouden vinden maar ik dus niet. Vind ik ook niet erg want uiteindelijk heb je niet veel werk aan een poes. Die van ons is allang tevreden als haar bakje gevuld is, ze kan slapen waar ze wil en ze naar binnen/buiten kan wanneer ze wil. Die poes mag van mij zijn zoals ze is, maar ik blijf het jammer vinden.

En het ene konijn was een echte knuffel, zijn opvolger is altijd bang gebleven en plaste op je schoot. Kan best zijn dat ik gewoon niet genoeg kende van konijnen.

Maar als ik die 2 dieren vergelijk waar ik echt een band mee had, moet ik toch zeggen dat die met mijn hondje het sterkst was. Omdat we dezelfde dingen leuk vonden, omdat we qua karakter goed op elkaar leken (beide aanhankelijk, knuffelig, niet graag alleen) én ze een paar van mijn slechte kantjes mooi opvangen kon (ik overbezorgd, snel paniekerend en een piekerkoningin, zij kalm, onverstoorbaar en nooit paniekerend. Ik wat neigend naar somberheid, zij altijd speels, opgewekt en zin in actie. Ik, moeilijk contact leggend met anderen, zij super sociaal en mij daarin meeslepend).

Groetjes, Floortje.

Ja, ik snap zeker wat je bedoelt. Op de hondenclub was een tijdje terug een groot agilitytoernooi. Als je daar op het terrein liep of ergens naast mensen met hun honden stond/zat wilden sommige honden wel een aai, maar met een paar (3/4 op de 400 die er daar waren) heb je echt een soort klik. Dat is toch anders, die band die er is als je die klik wel hebt of niet hebt.

Als er bij mij een hond komt zal ik de pup ook uitkiezen op die klik, als dat bij de fokker mogelijk is natuurlijk, maar dat lijkt mij wel het fijnst. Die klik is toch maar een raar iets eigenlijk, je kunt er niet echt de vinger op leggen, terwijl het wel duidelijk aanwezig is, of niet.

Groetjes Nienke

Wat ik persoonlijk interpreteer als 'de klik' heb ik met mijn beide honden.
Wel is de relatie geheel anders, en het gevoel dat ik erbij heb ook. Dat heeft voor mij niks met eisen of verwachtingen te maken maar met het karakter van mij en de honden.

Chelsea is wel aanhankelijk en blij naar mij toe, maar net zo lief naar iemand anders hoor hihi.. Chels is een allemansvriendje.. Loopt op straat net zo lief mee met een tegenligger die enkel "was jij daar?" mompelt.. Ze houdt me wel in de gaten hoor, ook als ze in een losloopgebied met andere hondjes speelt, dan loop ik door en komt ze uiteindelijk wel, dus ik mag niet klagen, en ze is pas 11 maanden dus nog wel een klein beetje pup..

ik had/ heb dat met het hondje van mn ex..

toendertijd gingen we samen voor een pup,
hij wilde formaat schoothond.. ik een husky
hij wilde een beestje die je hup overal naar toe neemt, en genoegen neemt met niet al te veel beweging.
ik wilde een huksy..

naja uit die standpunten zijn 2 pups gekomen.. mijn husky en zijn .. iets wat op een schoothondje lijkt

Flush is aangeschaft als zijnde Sheltie X Keeshond,
iedereen die em ziet is er heilig van overtuigd dat het een Sheltie X Corgy is maar goed..
ik heb erg weinig gedult met hem, als ik wat met em doe/ deed begint hij standaard bijna altijd met een demoeds-plasje.. iets wat je hoort te negeren, maar t haalt t bloed onder mn nagels vandaan, aangezien ik echt mn best doe om zo rustig/vriendelijk mogenlijk hem te benaderen..


ja t is een lieverd hoor, en als ik lekker uitgebreid de bossen inga dan haal ik em nog steeds op zodat hij oook een heerlijke wandeling heeft...
maar ik ben toch blij dat ik mn husky heb, en hij flush heeft hihih