Ik weet het even niet meer...

Hoi ik zal mij even voorstellen ik ben Gerda en ik ben 25jaar. Ik woon samen met mijn vriend. En met onze kat en hondje. Ons hondje hebben we nu 3 maanden in huis. Hij is net 1 jaar en is al gecastreerd. Dit hondje komt uit het buitenland.

Nu waar ik ontzettend mee zit. Ons hondje vind mij bijna altijd lief. Maar mijn vriend bijna dus niet. Het ene moment zijn ze dikke vrienden van elkaar maar het andere moment denk ik dat ons hondje me vriend zo aan wil vliegen.

Zodra me hondje iets verkeerds doet en me vriend al iets een boze stem op zet dan is ons hondje helemaal van de leg. Dan gaat hij grommen als een gek en zelfs zo erg dat hij ze tanden laat zien. Me vriend had laast ook zijn we lekker wezen wandelen in het bos niks aan de hand. En me vriend roept ons hondje zodat we in de auto konden gaan zitten. En wat doet ons hondje weer grommen als een gek.

Naar mij heeft hij ook een paar keer al gegromt en dat was op het moment dat toen hij gromde naar mijn vriend ik hem wou coriceren.

Hij kan dan zo vel reageren dat we echt bang van hem worden om gebeten te worden. Nu hebben wij hulp ingeschakelt die ons helpt. En ons ook leert hoe we daar mee om moeten gaan. Maar niks echt niks helpt en het kost ons handevol geld nu.

Het nare eraan ook is dat mijn vriend nu inmiddels echt een hekel aan ons hondje hierdoor heeft gekregen. En hij ons hondje nu weg wil doen terug naar de stichting waar hij vandaan komt.

Ik weet het even niet meer. Ik ben wel gek op die hond. Maar wat hij doet kan echt niet. En het lijkt plaats van beter juist erger te worden. En echt we doen zo ons best. Ik moet er niet aan denken om hem terug te doen naar de stichting. Maar we wouden samen een hondje om plezier aan te beleven en vooral veel gezelligheid. Maar nu hebben we alleen zowat maar ellende met hem. En zijn we veel kosten eraan kwijt door de persoon die ons ermee helpt.

Wat moet ik nou? Ik weet het niet meer. Hem terug doen? Of hem houden maar me vriend die kotst hem nu echt uit door ze gedrag. Jeetje had dit nooit verwacht...

Er kunnen meerdere redenen zijn waarom deze hond dit gedrag laat zien. Angst voor mannen? Of er word over zijn grenzen heen gegaan? Grommen is in iedergeval een duidelijk signaal van de hond, en daarop volgt tanden laten zien als daar niet naar geluisterd word. Dat dit word gecorrigeerd is dus ook eigenlijk niet eerlijk ten opzichte van de hond, die voelt zich nog meer onbegrepen en kan in de toekomst zelfs dan wel ineens bijten, in plaats van eerst waarschuwingen te geven.

Mag ik je vragen op welke manier de hulp die je hebt ingeschakeld te werk is gegaan? Ikzelf zou een GT (gedragstherapeut) aanraden welke dus niet werkt met corrigeren en het over de grenzen van de hond blijven gaan, maar eentje die kijkt naar wat de hond jullie nu eigenlijk wilt vertellen.
Wat zegt zijn lichaamstaal? En wat moet je daar dan mee? Hoe verbeter je de vertrouwensband tussen jullie en de hond?

En na 3 maanden een hondje al weer terug doen, dat is ieder voor zich, maar ik zou het zeker nog een kans geven.

Hij heeft idd waarschijnlijk iets tegen mannen. Mijn vriend zet daarom vaak expres een hoge stem op maar niks helpt. Hij verwend hem met koekjes. Koekjes pakt hij wel aan maar erna gromt en blaft hij meteen weer. Alleen als me vriend al langs hem loopt dan gromt hij al en wil zelfs bijten.

De gedragstherapeut probeerde eerst terug te blikken op het verleden van ons hondje. Maar ja wat er allemaal in het buitnland met hem gebeurt is weten we dus niet. Dus zocht die persoon het probleem bij ons op. Ik zelf moet afstand nemen van de hond. Mag hem geen eten of snoep meer geven. Me vrend juist weer wel. En als we samen op de bank bv zitten dan moetde hond naar ons toe komen en dan mag me vriend hem pas aaien. dus afwachten totdat de hond zelf naar je toe komt.

Maar ja leuk gezegt maar in de praktijk gaat het heel anders. Hond komt gewoon niet in de buurt mits er een koekie in de buurt is. Maar zodra hij dat koekje heeft is hij meteen weer weg. Als ik niet thuis ben en de hond moet uitgelaten worden ja moet me vriend toch op me hond af stappen en wat gebeurt er dan hond duikt in elkaar en laat zijn tanden zien.

Hij heeft duidelijk een trauma. Vind ik zelf ook echt sneu hoor. Maar de gedragstherapeut heeft haar zakken gevult met de hulp die ze aan ons gaf maar helaas is het probleem nog steeds niet opgelost. Is echt PIEP zeg maar. Me vriend is er echt klaar mee en het nare ervan is dat wij nu steeds ook ruzie erom krijgen. Mijn vriend is er helemaal klaar mee en ik neem het steeds op voor ons hondje. Ik had het zo graag anders gezien...

Ik weet me geen raad. Ik kan wel huilen. Hij is voor mij zo'n lief hondje. Wat kunnen we nou nog meer doen? Me vriend wil zich er al niet meer voor in zetten of de moeite ervoor doen. Hij zegt dat hij ze best doet voor mij maar eigenlijk ziet hij liever ons hondje vandaag nog uit huis gaan dan morgen.

Wat een ellende...

Het probleem met angst voor mannen zie en hoor ik vaker van honden die uit het buitenland komen en ik heb het zelf ook met enkele honden meegemaakt.
Gelukkig heb ik zelf het vertrouwen kunnen herstellen, maar anderzijds vind ik zelf eigenlijk dat de stichting waar je de hond vandaan hebt ergens ook de (morele) taak heeft hier nazorg bij te leveren. Zeker aangezien het een probleem is wat vaker dan eens voorkomt bij deze herplaatsers (uit zuid/ oost europa).
Ik zou hoe dan ook contact opnemen met die stichting, want aan deze (dure en vervelende) situatie heeft niemand baat bij lijkt mij; jullie niet, maar de hond ook niet.

Oh! Ter aanvulling: met "het vaker voorkomende probleem" bedoelde ik dat er in zuid en oost europa soms weinig zachtzinnig met (zwerf-) honden omgegaan kan worden en dan met name door mannen; die ze bijvoorbeeld van hun erf verjagen oid. Of degene is die ongewenst gedrag met harde hand eruit heeft proberen te halen.
Veel honden uit die landen hebben zodoende een trauma cq probleem in het vertrouwen van mensen en in het bijzonder mannen.

Mijn kritiek op deze stichtingen is dan ook dat hier soms van te voren weinig over gewaarschuwd wordt of dat zo'n stichting hierin soms geen enkele (gratis) nazorg verleent. Zelf vind ik zelfs dat zo'n stichting moreel verplicht is om de hond bij deze problemen de hond zonder enkel probleem terug te nemen en ze elders beter proberen te herplaatsen.

Volgens mij is je hond bang voor je vriend en probeert ie zich te verdedigen. Dat is waarschijnlijk in zijn verleden de enige effectieve manier geweest om mannen met kwade bedoelingen op afstand te houden.
Hier moet je het echt goed met je vriend over hebben, want hij gaat degene zijn die met de hond terug van nul moet beginnen en een nieuwe, positive relatie moet opbouwen. Dat gaat niet op een-twee-drie lukken. Als je vriend dit niet wil opbrengen en er niet achterstaat, gaat dit nooit lukken. En 'doen alsof' werkt niet bij een hond, hoor, die kijkt daar gewoon door. Dus als je vriend moeite wil doen voor jou, maar eigenlijk de hond nog steeds haat, gaat het niet werken. Daar kan die GT ook niet aan doen, het moet echt oprecht vanuit jullie komen.
Ik hoop dat je vriend het nog een kans wil geven...

angst voor mannen, Dusty had het zelfde probleem toen hij bij me kwam wonen ... ging als een gek te keer als een vriend of zelfs me vader op bezoek kwam. ging grommend, bibberend en angstig bij me liggen. op straat naar vreemde mannen begon hij als een gek te blaffen. Duidelijke tekens van een trauma. Ik ben toen heel voorzichtig te werk gegaan. Heb gevraagd of als er een vriend of me vader op bezoek kwam hem totaal te negeren (geen oog, lichaams contact ook niet aaien). lekker laten lopen, gaf hem een kauwstaafje die hem afleide en hij in zijn mandje ging op eten. na verloop van een paar weken werd Dusty toch wel nieuwsgierig want uiteindelijk was hij toch gek op aandacht. heel voorzichtig durfde hij dichterbij te komen en te snuffelen ook toen heb ik gevraagd hem nog te negeren (geen oogcontact, praten of aaien) alles op Dusty's eigen tempo en je raad het al na tijdje won zijn eigen nieuwsgierig heid het van zijn angst. ik had in die tijd altijd snoepjes bij de hand. en als hij dan ook kwam kijken of snuffelen dan mochten ze hem een "speciaal snoepje" geven (deze roken heel erg sterk en gebruikte ik dan ook alleen voor hele moeilijke situaties) er zijn een paar maanden over heen gegaan maar langzaam aan ging het steeds beter, hij ging gister zelfs bij me vader op de bank liggen op zijn rug om te knuffelen. op straat leidde ik hem eigenlijk altijd af met een snoepje of spelletje. want voor mij hoefde hij geen alles vriendje te worden met mensen die we hooguit 1x tegen zouden komen. langzaam aan leerde hij ook daar andere mensen negeren op straat. Dusty was ook altijd een vluchter ipv van een vechter dus ben ook tijden bezig geweest om als hij wilde gaan vluchten dat hij naar mij toe zou vluchten ipv van me af, dus ook met vreemde mannen die we tegen kwamen als hij los liep liet ik het gaan. Belangrijk is dat je heel rustig aan doet met dit soort dingen, stapje voor stapje, alles op het tempo van de hond.

Wat zegt de stichting er zelf van?

Bij degrelijke problemen kan de stichting (als het een goede stichting is) juist nazorg verlenen... Ze hebben vaak vrijwilligers die veel van hondengedrag afweten en kunnen begeleiden in deze.. Dan hadden de kosten sowieso niet zo hoog hoeven zijn, misschien alleen voor de reiskosten bijvoorbeeld omdat ze voor de stichting ook allemala vrijwillig werken natuurlijk...

Ben dus wel benieuwd wat de stichting er zelf van vind en wat ze als oplossing aandragen?

Vergeet niet dat het hondje nog maar 3 maanden bij jullie is..
Dit is veels te kort om al vertrouwen te hebben...
Jullie zullen het hondje in alle rust moeten leren dat jullie echt geen kwaad doen..
Deze lieverd heeft een hoop meegemaakt, komt ook nog eens uit het buitenland en herkend ook jullie taal niet.. Ik zou juist het hondje op eigen tempo laten wennen, dan maar niet geregeld om jullie heen maar ergens op een plekje waar het een veilig gevoel heeft... Het uitlaten kunnen jullie samen doen en dat je vriend dan wat lekkers geeft... Als het hondje bang is voor je vriend als hij de riem aan moet doen koop dan een halsband die als ene lus gemaakt is... Is een soort slip maar dan van touw... Die kun je tot een grote lus maken en zo rustig om de hond zijn kop laten zakken... Op die manier hoeft je vriend niet teveel moeite te doen en de hond kan zo rustig leren dat je vriend geen kwade bedoelingen heeft... Je vriend kan de hond ook eten geven... Belangrijk is dat hij rustig blijft en zeker niet aandringen tot meer... Eigen tempo van de hond.. Je zult zien na een hoop energie en een hoop maanden zal het hondje merken dat er niks meer is om bang voor te zijn...

Bij een goede stichting waarschuwen ze hier trouwens ook voor, het zijn namelijk honden die een heel naar verleden hebben en daar kun je niet meteen teveel van verwachten...

Hoop dus dat jullie zeker nog door willen zetten, je vriend moet het hondje niet haten, dit voelt het diertje ook en heeft het zeker niet verdiend...

Wij hebben ook een herplaatser, die is nu ruim drie maanden bij ons. Hij had weinig of geen problemen. Ik merk pas nu dat hij echt naar mij toe begint te trekken, dat hij bij mij komt als hij onzeker is, leuk komt knuffelen enzo...
hij is nu nog maar drie maandern bij jullie, in een heel andere omgeving en met heel andere regels. Hij moet dus nog heel erg wennen... Daarnaast is er ook een man. Waar hij vermoedelijk weinig positieve ervaring mee heeft gehad in het verleden. Hij wil die man niet (grommen), hij moet leren dat je man te vertrouwen is. Welke methoden worden er gebruikt om te 'corrigeren'?

Zou je vriend het zien zitten om naar een hééél hondvriendelijke hondenschool te gaan, waar stemverheffing of corrigeren niet mag?
ik denk dat dit een goede methode is om vertrouwen op te bouwen tussen beiden.