Wat als je vind dat je partner te weinig investeert in julie hond?

Mijn vriend en ik hebben sinds 3,5 week onze hond. Ik ben de persoon die 1,5 week vrij heeft genomen van mijn werk en de eerste dagen 24/7 bij hem is geweest. Ik sliep op de bank beneden en hij lag naast me op de grond. De eerste paar dagen liep ik 5 keer op een dag een klein rondje met hem omdat hij zo verschrikkelijk angstig was voor alles en iedereen dat ik het gewoon zielig vond. Maar ja hij moest wel bewegen en zijn plasje en poepje doen. Naarmate hij zich wat meer op zijn gemak ging voelen gingen we wat langer lopen en nam ik mee naar de winkels, de paarden, de dijk bij ons achter en het kleine bosje bij ons in de buurt. Ik kon hem ook steeds makkeijker aaien, zijn staart kwam tussen benen vandaan, en hij begon aan dingen te snuffelen. Hij werd dus steeds meer hond. Nu loopt hij sinds een aantal dagen ook los bij mij, en als ik roep komt hij over het algemeen. De eerste keer kost wat meer moeite, maar als ik hem eenmaal een keer heb aangehaald komt hij gewoon naar me toe. Hij blijft ook bij me in de buurt.

Mijn vriend is een heel ander verhaal, die vind hij nog eng. Als mijn vriend hem aait duikt hij nog ineen. Mijn vriend loopt ook niet langer dan 30 minuutjes met hem. En raakt soms geriteerd omdat Chiro nog bang voor hem is en dus niet bij hem komt, hij hem geen snoepje kan geven etc. Ik snap het op zich wel als hij ziet wat ik allemaal al kan. Maar ik heb hem ook uitgelegd dat het niet te vergelijken is, en dat hij ook meer met de hond zal moeten doen om zijn vertrouwen te winnen, hij zal wat harder voor moeten werken dan ik. Als hij langer met de hond wandelt ben ik bij omdat hij dat gezelliger vind.. Maar ja dan ben ik zijn veiligheid, dus wordt er nog niet aan hun band gewerkt.. Hij is tot nu toe 1 keer zelf het bos in geweest met hem, en gaat vandaag.

Hij is beledigd als ik het aankaart dat hij niet genoeg investeert. En dat ik vind dat hij wel wat langer met hem weg kan. Ik ben uuuuren met hem weg en hij is altijd binnen 30 minuten terug.

7 januari begint de hondencursus. Je kan maar 1 iemand opgeven. Hoe graag ik het zelf wil doen, gun ik het mijn vriend dat hij aan de band kan werken met onze hond. Ik vind alleen dat hij daarvoor wel wat meer mag investeren.

Mensen ervaringn? Ervaring? Zie ik het misschien verkeerd? Ben ik te hard voor mijn vriend?

Hmm licht er ook een beetje aan of julie samen voor de hond gekozen hebben of niet. Als alleen jij voor de hond gekozen heeft kan ik me voorstellen dat je vriend niet al te veel tijd in de hond steekt, maar hebben julie samen ervoor gekozen dan moet hij idd meer gaan doen met de hond..

Maar ergens vind ik ook dat als hij "zeurd" over het feit dat de hond nog bang is voor hem hij er dan ook maar aan moet gaan werken.. Heeft hij daar geen zin in dan moet hij ook niet gefrustreerd raken daarover..

succes iig!! en fijn dat de hond iig over zijn angst heen is bij jou!

Hoi,
Ik heb gelukkig geen ervaring met zo'n situatie.

Het is natuurlijk sneu voor je vriend dat de hond niet erg op hem gericht is.
Je weet de precieze voorgeschiedenis van de hond niet, mogelijk is de hond in Spanje getraumatiseerd door een manspersoon en moet dat trauma langzaam eruit slijten (als dat lukt).

Ik denk dat je vriend geduld moet hebben (en jij dus ook...) en blij moet zijn met hele kleine stapjes.
Laat je vriend op de grond gaan zitten en geef de hond de kans om zelf op je vriend af te komen om te snuffelen.
Zorg dat je vriend degene is die de hond eten geeft.

En inderdaad, ik zou zeggen laat je vriend met de hond op cursus gaan, dat versterkt de band.
Jij kunt kijken aan de zijlijn en de oefeningen buiten de cursus doen met de hond.

Ik wens je veel sukses, hopelijk komt het allemaal in orde.

Groetjes, Jantien

Jullie wilde wel samen de hond? En hoe oud is de hond trouwens?

Mannen zijn op dat gebied vaak anders. Ze denken dat het vanzelf gaat en willen vaak veels te snel en zo niet dan grijpen ze sneller naar een 'hardere' manier. Er zijn natuurlijk uitzonderingen.

Ik heb ook een vriend die redelijk zo is. Toen ik een relatie met hem kreeg had ik Bailey al, en Diesel stond in de planning. Hij is elke week meegegaan naar de pup en ondanks dat hij heel koel bleef vond hij het wel prachtig. Heel veel aandacht gaf hij er aan toen hij hier kwam, maar alleen de leuke dingen natuurlijk. Al heeft hij toch wel af en toe een plasje opgeruimd.

Met bailey was het anders. Het is natuurlijk een chihuahua (met een hele grote bek) en daar moest hij even aan wennen. Veel grapjes maken over er perongeluk op gaan zitten en dat ze dan weg is enzovoort. Hij meende het niet hoor, maar wilde mij gewoon op de kast jagen voor de grap. Hij is namelijk degene die er constant mee aan de gang is. Ik laat de honden altijd apart uit, maar als hij er is dan zegt die vaak: ik loop wel even mee met bailey. Als ze soms plast uit enthousiasme, dan staat hij met doekjes te dweilen. En wanneer diesel vervelend tegen der is, neemt hij het voor der op. Wanneer ik even niet kijk liggen ze samen in bed of op de bank en o wee als ik er bij wil komen.

Ze blijven vaak gewoon heel nuchter, heel koel. De mijne heeft nog de smoes: Ja ehh, jij wilde die honden. En ik vind het niet erg want ik ben zo perfectionistisch dat ik toch het liefst alles zelf doe. En dat hij dan wil genieten van ze, helemaal goed!

Ik ben nu bezig met kalmerende signalen en ik hoop dat hij vanavond (ben sinds gister begonnen) even wil luisteren en in zich opnemen wat het allemaal is en hoe hij dan ook moet doen. Vaak heeft hij hier wel respect voor, andere momenten doet hij gewoon wat hij denkt dat goed is (en dat laat ik dan ook maar even).

Je moet hem nergens toe dwingen, maar je kunt het altijd aan hem vragen. Wanneer de een zich inschrijft kan de ander toch kijken. Zodra hij misschien daar is moet hij wel luisteren en kijken. Ook daar leert hij van! Op de weg terug naar huis kunnen jullie dan weer alles bespreken enzo.

Heb geduld haha!

Bedankt voor je reactie! We hebben er samen voor gekozen. We hebben beide in het verleden honden gehad, en vonden dat het tijd werd om samen voor een hond te gaan

Hoewel hij wist dat dit geen hond zou zijn als die van mijn ouders bvb (een allemans vriend die iedereen vrolijk begroet) heeft hij het denk ik wat onderschat.. En ik snap dat het niet fijn is voor hem te zien wat ik allemaal al met Chiro kan, maar dat is me ook iet aan komen waaien. Ik spendeer zoveel tijd met hem, en heb ook vanaf het begin geen verwachtingen gehad. Dat scheelt ook denk ik.

Hij neemt het van mij niet aan dat hij zelf wat meer tijd en aandacht in de hond moet steken.. Hij gaat vanmiddag met hem het bos in. Ik benieuwd! En heb hem ook gezegd dat hij dit een paar in de week moet doen.

Ik zelf vind de kleine stapjes vooruit al super! Hij ziet ze niet..

Als mijn vriend op zijn knieen gaat met een snoepje, loopt de hond hem angstig voorbij. Of hij geeft er geen aandacht aan. Wat begrijpelijk wel wat frustrerend is. Maar hij geeft het dan naar mijn idee al snel op..

Ik had hem ook gezegd dat hij hem beter kan geven maar net als met de katten vergeet hij het en doe ik het dus.. Hij kan het geduld niet opbrengen en dan ben ik bang dat hij dat met de cursus dadelijk ook niet kan, en dat hij dadelijk een hekel aan de hond gaat krijgen omdat het niet gaat zoals hij wil..

Dwingen kan ik hem idd niet, en ik denk dat ik mijn vriend maar even niet meer achter zijn vodde moet gaan zitten en hopen dat het met de cursus beter gaat. Ik vind dan alleen omdat hij zo weinig doet niet 'verdien' om op cursus te gaan zeg maar. Maar die gedachte moet ik gewoon uitzetten..

Bedankt voor de reacties!

De hond is overigens 2,5 en waarschijnlijk heeft hij wat 'mindere' ervaringen met mannen. Maar dat zullen we nooit weten natuurlijk..

Wat ik zeg, probeer hem niets te dwingen, want dan kan hij het alleen maar minder leuk gaan vinden.

Probeer hem bij alles wat je vraagt uit te leggen waarom dit goed is en bereid je voor op tegenantwoorden. Ze hebben je namelijk als jij stil bent na een antwoord van hun. Dan denken ze dus dat ze het beter weten en gaan gewoon door waar ze mee bezig zijn.

Goed communiceren is het belangrijkst. Neem jij gewoon de eerste weken het voortouw, jullie hoeven niet perse alles samen te doen. Vraag bijvoorbeeld of hij mee gaat als jullie gaan wandelen. Hij hoeft dan niets te doen maar kan wel mee gaan. Vanzelf zal hij dan met der gaan spelen of iets dergelijks.

Gefeliciteerd met jullie leuke hond!

Ok, dus jullie wilden allebei een hond, maar ook een herplaatser?
Mijn man moest daar ook aan wennen, had nooit zoveel hoeven doen zeg maar, met een hond.
Zij hadden altijd honden gehad waar het allemaal "vanzelf" ging.
Nu heeft hij net zo hard eraan gewerkt als ik dus in dat opzicht herken ik het niet.

Maar w.b. de cursus, wij mochten om en om een les doen.
Daarbij hadden we elke les vantevoren een uur theorie, daar zaten we altijd samen bij.
Hij heeft de examens gedaan trouwens
Maar ook verder hebben we alle taken verdeeld, we wandelen evenveel en ook in de andere dingen(eten, kammen, spelen, dat soort dingen) is het 50/50.

Het klinkt ook inderdaad of je vriend misschien wat andere verwachtingen had, dat het gewoon een leuke hond moest zijn die alles al kan en durft etc. Soort teleurstelling?
Heb je hem weleens gevraagd of dat zo is?

Misschien toch vaste afspraken maken om de verdeling wat gelijker te krijgen.
Daarnaast, nog belangrijker, je vriend er van bewust laten worden dat ie sowieso geen band krijgt als ie niet iedere dag voldoende tijd aan Chiro besteedt.

Succes hoor, lijkt me niet echt een leuke situatie zo!

Mijn vriend en ik zijn samen bij Chiro wezen kijken. De vrouw waarbij hij in een pleeggezin zat heeft alles helder en duidelijk uitgelegd. Hij wist het dus. We waren het al gelijk eens dat we een hond uit het asiel zouden nemen dat zoiezo. Alleen denk ik dat hij het alsnog onderschat heeft idd.

Als ik hem uitleg waarom ik vind dat hij meer aandacht en tijd aan Chiro moet besteden dan vind hij dat niet terecht en niet eerlijk. Omdat ik al zoveel met de hond kan.. Maar ik heb hem ook gezegd dat dat komt omdat ik juist zoveel tijd en aandacht aan hem besteed. Ik hoop dat het kwartje bij hem gaat vallen vóór de cursus begint.
Al denk ik dat de curusus ze wel goed zou ddoen, maar dan moet hij toch ook meer tijd in hem gaan steken om de oefeningen thuis te oefenen. Ik zal hem dat anders eens vragen of dat hij dat dan wel ziet zitten..

Ik heb contact gehad met de man van de cursus en bij hem mag er maar 1 persoon de cursus doen..

Pfff, ik zou er wel een beetje iebelig van worden hoor.

Als hij een band wil krijgen met Chiro zal hij daar zelf in moeten investeren.
Daar is niks niet terecht of niet eerlijk aan.

Als ik alle cursussen alleen met Santa had gedaan, en thuis alleen was gaan oefenen hadden wij nooit gekomen waar we nu zijn.
Op onze cursus werd tijdens de 1e keer verteld wat je allemaal moest hebben voor tijdens de cursus. Er was één ding wat je nodig had en niet kon kopen....geduld.
Mijn man heeft een andere kant van zichzelf gezien, en ik trouwens ook.

..was nog niet klaar....

Eerlijk is eerlijk, het heeft bij ons het afgelopen jaar ook de nodige stof tot discussies opgeleverd, een hond, en dan ook een herplaatser met wat problemen, trekt soms wel een wissel op je relatie.
Dan zei ik iets over de manier waarop hij iets aanpakte of andersom.
Heeeel gezellig soms!! Je leert elkaar weer even goed kennen.

Heb je niet overwogen om een andere cursus te zoeken?

Dat probleem heb ik na 3 jaar nog steeds, hij wordt enkel door mn vriend uitgelaten als ik ziek ben en 's avonds de energie niet meer heb om de deur uit te gaan. Dan vraag ik of hij even met Devil naar buiten wilt en doet dat ook. Maar echt niet meer dan het noodzakelijke.

Nu is mijn situatie wel compleet anders, ik heb de hond sinds ik 13 ben en nog thuis woonde, ik ben nu 20(deze maand 21) en woon dus samen. Nu ligt het niet alleen aan Deniz, want van de hond kan hij ook dood neervallen, als ik er maar ben.

Deniz heeft wel eens gefilmd hoe de hond is als ik er niet ben: Hij negeert Deniz eigenlijk volledig. Deniz zit achter de computer en de hond zit bij de trap te wachten. Praat mn vriend tegen Dev dan kijkt de hond hem aan en gaat dan weer verder met op de trap concentreren. Toen stond Deniz op, liep naar hem toe, begon te kletsen en probeerde hem mee te krijgen naar de pc, maar als hij zich op het filmpje in de kamer omdraait kun je nog net de staart van de hond zien die weer naar de trap loopt.

Ook tijdens wandelingen samen loopt de hond wel eens over hem heen, zelfs letterlijk: Toen we wat jonger waren liepen we door een weitje hier in de buurt en er groeide ontzettend hoog gras. We liepen allebei een andere kant uit en bukte toen zodat de hond ons moest zoeken. We maakten afentoe geluidjes om de hond te helpen. Bij mij maakte hij keurig een cirkeltje om mij heen en bij Deniz ging hij er gewoon over heen. Niet 1 keer, maar meerdere keren.

Als de hond op bed mag dan word ik altijd ontweken met de poten, gebeurt zelden dat Dev een keer op mij staat, bij Deniz gebeurt het regelmatig.

Tijdens apporteren krijg ik als ik dat vraag altijd de bal keurig in mijn hand en Deniz kan op zn hoofd gaan staan en dan gebeurt er nog niks. Dan probeer ik Deniz te sturen hoe hij het beter kan vragen, maar vaak heeft hij er al geen zin meer in omdat de hond zo duidelijk laat merken dat hij hem niet moet.

Nu moet ik zeggen dat ik wat dat betreft een heel eenkennige hond heb, want de hond is nu 7, we hebben hem vanaf 10 weken en mijn broertje(18) kan pas sinds de afgelopen 1 - 1,5 jaar leuk los met hem lopen, zonder risico dat de hond niet meer terug komt oid.

Maar goed, hier was de hond er al een aantal jaar voor mn vriend, dus Deniz heeft een goede band met Devil eigenlijk opgegeven. Ik heb hem wel eens gevraagd dat als de hond meer open was of hij er dan ook meer mee zou doen en dat beaamde hij. Nu moet alles van 2 kanten komen, maar de hond lijkt gewoon geen behoefte aan zijn aandacht te hebben.

Volgend jaar krijg ik mijn pup en alhoewel ik hoop dat het dan tussen Deniz en de nieuwe hond beter gaat, ga ik er wel van uit dat het enkel mijn verantwoordelijkheid wordt. Ik koop de hond en ik ga er mee trainen, maar het zou leuk zijn als hij buiten de trainingen om ook eens een spelletje met de honden zou doen. Maar meer dan hopen doe ik niet.

Poeh zwart monster.. Dat lijkt me niet zo fijn voor je vriend id.. Ik heb 2 katten die eerst bij mij alleen hebben gewoond en inderdaad eenkennig zijn..

Mar bij onze hond kan het echt wel goed komen denk ik, ik denk niet dat hij eenkennig is, mits je hem laat zien dat je te vertrouwen bent. Maar dat moet je zelf doen..

Ik ben de leider dat is duidelijk, maar dat betekent niet dat anderen geen hechte band met hem kunnen ontwikkelen.. De hond van mijn ouders is helemaal weg van mij, als we er zijn kijkt ze niet naar onze hond om nee, ik moet met haar spelen! Ze is dan alleen maar bij mij in de buurt, maar mijn vader is de leider..

Ik ga idd kijken voor een andere cursus, toen ik die man aan de lijn had vond ik hem niet echt behulpzaam ofzo..

Waar woon je eigenlijk?

Wij hebben de cursus bij MArtin Gaus gedaan, daar mochten we dus afwisselen.
Ik weet alleen niet of dat bij alle MG scholen mag.

Bij mijn hondenschool werd er juist aangeraden om zo veel mogelijk mensen van het gezin mee te nemen. Wie de les deed maakte niet uit, maar ook met de theorie was dit erg fijn. Als je de les deed moest je wel echt er achter staan, anders moest een ander lid het overnemen. Maar hoe meer mensen hoe beter zei ze tegen ons.

Ik woon in Dordrecht.

Deze man zei dat er 1 persoon de cursus mag volgen. De rest mag wel aan de zijlijn meekijken.. Maar ik zal het eens uitzoeken..

Ik heb een beetje gegoogled en kwam uiteindelijk uit bij een hondenschool in Zwijndrecht. Dat is hier dichtbij. De vrouw was heel vriendelijk en ook van mening dat hij naar verschillende mensen moet luisteren. We zouden vanaf a.s. zondag al terecht kunnen! En dan in een gemengde groep van pups tot een paar honden van de leeftijd van Chiro. Dat vind ik wel goed klinken! Helaas kan mijn vriend niet a.s. zondag (was ik vergeten). Dus gaan we volgende week zondag eens kijken. Maar hier kunnen we dus in prinicpe al gelijk tercht!

Ik heb een beetje gegoogled en kwam uiteindelijk uit bij een hondenschool in Zwijndrecht. Dat is hier dichtbij. De vrouw was heel vriendelijk en ook van mening dat hij naar verschillende mensen moet luisteren. We zouden vanaf a.s. zondag al terecht kunnen! En dan in een gemengde groep van pups tot een paar honden van de leeftijd van Chiro. Dat vind ik wel goed klinken! Helaas kan mijn vriend niet a.s. zondag (was ik vergeten). Dus gaan we volgende week zondag eens kijken. Maar hier kunnen we dus in prinicpe al gelijk terecht!

Hier ook zo'n 'man'.
Maar de situatie is iets anders. Voor mijn man hoefde er geen hond te komen maar ik wilde al een hond sinds we voor het eerst gingen samenwonen. Maar ja mijn man vond een hond op de flat niet kunnen. Toen verhuisde we naar een rijtjeshuis, maar dat was nog steeds te klein voor een hond volgens mijn man, want als er dan toch een hond moest komen moest het wel een echte hond zijn en geen kuitenbijtertje.
Ruim drie jaar geleden zijn we verhuisd naar een veel groter huis met een ruime achtertuin in Zeewolde dus ook nog eens volop natuur om een hond uit te laten. Dus gaan excuses meer.

Nu moet ik zeggen dat mijn man Borres goed verzorgd, hij zou niets te kort komen en als ik aan het werk ben dan laat hij hem 's middags uit. Vult ook zijn bak en ze kunnen heerlijk voor de openhaard liggen knuffelen. Maar o wee als Borres niet luistert, of iets verkeerd doet, dan is het opeens alleen mijn hond.

Maar goed is wist waarvoor ik koos en dat is in jou situatie iets anders.

Ik had het ook graag anders gewild maar ik heb het geaccepteerd en als mijn man ineens op een zondagochtend zijn laarsen aan trekt en met Borres het bos ingaat kan ik daar ontzettend van genieten en weet dat het misschien weer maanden kan duren voor hun volgende uitjes, dus doe ik de lekkere boswandelingen, de fietstripjes en de zwemwandelingen. Wij hebben een goede draai hierin gevonden en ik hoop dat jullie dat in de toekomst ook gaan doen. Maar ik ben bang dat je vriend niet heel veel zal veranderen en dat het meeste van de opvoeding van de hond op jou neer gaat komen.

Succes

Hoi Irma,

Ik zou het niet eens erg vinden als mijn vriend inderdaad zoiets zou hebben van het is jouw hond. Dat heb ik met zijn kinderen namelijk ook . Die zijn er om het weekend, en ik ben aanwezig en corrigeer soms, en doe wel eens wat met ze. Maar het zijn zijn kinderen. Ik heb totaal geen moedergevoelens ofzo even cru gezegd..

Maar hij wilde die hond ook, en nog steeds. Dus hij vind het helemaal niet leuk dat het op deze manier gaat. En ik vind dat hij er zelf te weinig voor doet, hij ziet dat helaas anders.

Ik denk dat het er niet beter op zou worden als hij het nu zou laten voor wat het is. Omdat we samen een hond wilden en ik dan de enige ben die een band met hem heeft zeg maar. Dan zou ik een hele ongelukkige vriend hebben denk, en dat begrijp ik ook wel..

Ik zal nog eens voorzichtig voorleggen dat hij hem voortaan eten moet geven, en een koekje als hij terugkomt van buiten etc. En verder hoop ik dat het door middel van de cursus dadelijk beter gaat als hij inziet dat inzet en geduld loont..

Mooi dat die andere school wel jullie beiden wil laten meedoen!

Ik heb nog eens zitten denken, soms werkt het ook goed als je heel positief en complimenteus doet over iets, dus als hij iets doet met Chiro, laat dan merken dat je dit opmerkt en fijn vindt.
Misschien kinderachtig, maar als 't werkt...

Toen wij met Santa problemen bleven houden met het rijgedrag zijn we heel bewust gaan kijken wat mijn man deed en wat ik. Santa kreeg automatisch zijn eten van mij. Omdat ik er 's morgens bij ben en 's avonds het dan ook maar deed.
En zo meer dingen.

Een koekje na het uitlaten, of wat dan ook.
Jullie moeten hem hetzelfde behandelen, anders vindt Chiro jou sowieso leuker.
Omdat wij zoveel "regels" meekregen vanuit de cursus en deze allebei hadden gehoord deden we ook automatisch hetzelfde.

Ik snap het verschil hoor Chiro.
En natuurlijk is het niet leuk voor je vriend, helemaal omdat hij zelf ook een hond wilde, als de hond leuker is bij jou als bij hem.
Maar ik denk inderdaad dat hij zich meer moet inzetten voor de hond en dus meer geduld moet kunnen opbrengen.

@nne; moest een beetje lachen bij jou stukje.
Complimenteus doen als haar vriend iets goeds gedaan heeft , misschien een koekje geven .
Ze is niet alleen druk met het opvoeden van Chiro maar ook in het opvoeden van haar man.
Het werkt wel zo. Dus het is zeker het proberen waard en maar hopen dat Chiro snel wil meewerken.

Soms zou je willen dat honden gewoon nederlands kunnen verstaan en begrijpen. Dan kan je ze een hoop uitleggen waardoor het leven voor iedereen leuker wordt.

Succes met alles.

Misschien helpt het inderdaad als ik hem ook beloon haha! Misschien is dat een stimulans voor hem..Ik zal dan ook voorstellen om samen de hond uit te laten en dat hij hem dan vast heeft de laatste ronde. En hem stimuleren ook dan met de hond bezig te zijn. Dus dan ook hem roepen en aaien etc. Evenals thuis, en hij moet hem maar eten en koekje geven in plaats van mij. Ik zal julie op de hoogte houden

Ik ben hier thuis de hondenmens. Voor mijn man is dit de eerste keer dat wij samen een jonge hond hebben. Hij heeft geen ervaring in het opvoeden van honden. We hebben dan ook de afspraak gemaakt dat ik de opvoeding van Lady voor mijn rekening neem en dat ik daarnaast hem ook opvoed. Ik wil namelijk niet dat hij door zijn onervarenheid iets doet wat mij en Lady weer stappen terug zet in de opvoeding. Ik vertel mijn man heel duidelijk waar we mee bezig zijn en hoe Lady het allemaal doet. En mijn man kan dit dan zelf ook weer in de praktijk brengen. Het klink misschien een beetje school juffrouw achtig maar het werkt heel goed. Ik vind het fijn, mijn man vind het fijn en Lady vind het fijn!

Ik begon verkeerd.. Had hem net aan de telefoon. Ze zijn wandelen, hij vertelde dat Chiro schrok van een geluid en hij hem aanhaalde omdat hij het zieig vond.. Ik heb gezegd dat we een zelfverzekerde Chiro wilde maken, en dat we dat hem dan dus niet moeten aanhalen als hij ergens van schrikt.. (hebben we het vaker over gehad overigens). Gelijk weer gezucht natuurlijk. Ik snap dat dan niet maar goed..

Ik ging maar verder met ideetjes dat hij hem moest roepen en kijken of hij hem kon aaien etc. Toen hij vertelde dat Chiro aan hem rook, complimenteerde ik hem idd. Dit was een stap in de goede richting! Hij dook niet weg, maar rook aan hem. Dus ik heb hem even de hemel in geprezen

Ik denk dat dat inderdaad meer stimuleert dan alleen de negatieve dingen.. Die moet ik maar voor lief nemen. Ik ben alleen iemand die alijd zegt wat ze denkt dus ik moet even wennen om sommige dingen in te slikken..

Haha, herkenbaar hoor!
Ik merk dat dat me ook steeds beter afgaat, soms is beter even slikken en weer doorgaan, anders belandt je in een eindeloze negatieve discussie. Daar is hond sowieso niet mee geholpen.
Ik heb ook als valkuil dat ik denk dat ik alles beter doe, omdat ik er meer over lees enzo...
Dus ga ik dingen uit handen nemen, en doet de ander een stap terug, terwijl dat soms niet goed is.

Leuk dat er ook iets goed ging .

Dit gaat natuurlijk niet alleen over Chiro, maar door Chiro zie je ook weer van elkaar hoe verschillend je met dingen om kunt gaan. Zie mijn eerdere post van 9:44

Wellicht, als jullie gaan trainen, en je beiden een stukje ervan gaat doen, krijgt je vriend ook meer prikkels om meer te gaan doen.

Mannen hebben altijd wat meer tijd nodig om een band te smeden. Wij hebben Chihuahua's waar we samen voor gekozen hebben maar toen mijn man eenmaal zag op de hondschool hoe goed dat ze het deden was hij er helemaal voor gewonnen
Mannen zijn wat afhankelijker van prestaties
Laat hem maar op cursus gaan, dat is dan goed voor z'n ego.

Ik heb niet alle reacties gelezen, dus mischien vertel ik wel 'oud' nieuws.

Ik denk dat tijd en moeite wel de oplossing gaat zijn. Jullie hebben de hond pas, het heeft mischien heel lang geduurd om dit angstige gedrag te ontwikkelen, neem dus ook lang de tijd om te herstellen.

In het algemeen heb ik ervaren dat angstige/onzekere honden, sneller een band hebben met vrouwen dan met mannen.

Dus laat dit voor je vriend een troost zijn; het is niet persoonlijk door hem of tegen hem. Vrouwen in zijn algemeenheid hebben meestal sneller contact met angstige hond. Het ligt blijkbaar in onze natuur een angstig dier beter aan te voelen en hier geschikt naar te handelen.

Je vriend zal dus relatief meer moeite moeten doen dan jij, en minder snel succes hebben.
Daarbij komt nog dat het een herplaatser is waar je mischien niet van weet wat hij meegemaakt heeft. Als hij uit het buitenland komt, is de kans ook aanwezig dat hij door een man slecht behandeld is en daardoor langer nodig heeft het vertrouwen in een man te krijgen.

Ik zou je vriend niet teveel kritiek geven, want dan wordt het voor hem telkens vervelender, geef zowel vriend als hond de tijd, en laat hun elkaar ontdekken en realiseer je dat het voor beide niet makkelijk zal zijn.

Nogmaals bedankt voor de tips!

Ik probeer hem inderdaad niet meer kritiek te geven wat toch nog moeiljk is.. Hij zou gisteren avond Chiro de laatste ronde uitlaten. Ik heb het uiteindelijk 1.30 maar gedaan.. Van binnen was ik geiriteerd maar heb het niet laten merken. Ik was meer geiriteerd dat hij de hond zolang laat wachten! Toen was de afspraak dat hij de hond vanochtend zou uitlaten, maar hij zit beneden aan de koffie en Topgear te kijken wat hij heeft opgenomen.. Ik was dus toen ik net beneden kwam in staat om hem weer zelf uit te laten. Maar hij zei dat hij koffie zou drinken en daarna zou gaan.. Ik wacht het even af dus..

VOrige week zondag was het 10.30 toen hij hem nog niet had uitgelaten dus heb ik het gedaan. Ik vind niet dat een hond 10-12 uur met zijn pootjes gekruist moet zitten omdat het voor jou weekend is.. Dat weet je als je aan een hond begint..

Maar ik heb er dus toch nog moeite mee haha. Ik weet dat dit meer iets van mezelf is wat ik los moeten, ik ben een controlefreak als het om mijn dieren gaat. Ik heb 2 paarden waar ik zelf elke dag heen ga.. Sinds kort heb ik een verzorgster die ik het dan wel aandurf om met mijn volwassen paardje alleen naar buiten te gaan en ze dan te voeren zodat ik in principe 2 dagen in de week niet naar stal hoef. Maar meestal eindig ik er dan toch om ze even eten te geven.. Dus ik weet dat het ook aan mij lig en dat ik het soms los moet laten net als Anna..

Maar een hond 10 laten zitten voordat je hem uitlaat vind ik onacceptabel..