Kalmerende signalen - een trainingsmethode?

Het ligt heel erg aan de hond,wat het karakter is,hoe de socialisatie was enz enz enz. Mila kan/kon zelfs als ik hier op de laan even met iemand klets ineens gaan krabben,standaard als ik sitl sta en ga kletsen
Mila vond het stilstaan (en kan dat nog steeds vinden) op een stoep gewoon nog wat eng/spannend,dan komen al die mensen op je af lopen,en dat trekt een slecht gesocialiseerde hond aan de lijn niet helemaal. Zij zou dan het liefst door lopen,maar ja,ze zit aan de lijn en had geen keus,dussss krabben.

Overigens deed ik dat kletsen nooit lang,Mila had ook maar 3 seconden nodig om in strijd te raken met de situatie.

Als Biko tijd wil rekken, geen zin heeft of iets gewoon spannend vind, gaat hij zich ook uittttgebreid krabben.
Wat opvalt is dat hij dat met name in winkels doet. Hij gaat dus niet graag mee winkelen
En het is net alsof ie vlooien heeft, zo vaak krabt hij zich dan.

Maar tijdens cursus merk ik ook dat als we te vaak dezelfde oefening doen of hij verveelt zich of vind het teveel worden.
Soms laat ik hem even, geef ik hem even die tijd om de omgeving te scannen en om zich 'klaar' te maken zeg maar.
Een andere keer merk ik dat ik dat teveel heb gedaan en hij gaat uitproberen: 'hoeveel tijd voor mezelf ga jij mij precies geven?'
Dan is het een 'klaar' en dan stopt hij met krabben of wassen en dan gaan we verder. Dan zie je m denken (denk ik dan : 'oke.. ik ga al!'

Biko is ook het typje wat zich niet laat vertellen wat hij moet doen. Door mij inmiddels wel, maar dat moet ik met respect voor hem brengen. Ik hoef niet uit te varen of iets dergelijks. Als hij in de auto moet en hij heeft geen zin, is het ook niet voor mij niet verstandig om hem vast te pakken. Zeker niet plotseling, dan kan hij happen. Niet hard, niet raak, maar hij laat wel weten: dit wil ik niet.
Ik moet hem op een andere manier overtuigen dat het echt de bedoeling is dat hij de auto ingaat.
Aan de riem kan hij zich gewoon laten vallen.. ja als een klein kind.. en niet mee willen lopen. Hij gaat gewoon liggen.. en je kijkt maar hoe je hem in de auto krijgt.
Nu we echt een team zijn gaat dat steeds beter, maar zeker als we publiek hebben zet hij me graag nog eens voor schut

Maar een vreemde hoeft hem echt niet zomaar vast te pakken, want hij staat zijn mannetje. Bij de Treibbaldemonstratie wil de cursusleidster iets met hem voor doen, en pakt wil de treibbal pakken.. dan kijkt hij haar recht aan, gromt en trekt een lip op. Dat is zijn bal.. En ik mag hem pakken, maar verder niemand.
Ook wou ze dat hij ging liggen, loopt op hem in en roept hard: AF. Nou hij blijft staan en gelukkig zag ze op tijd dat ze moest stoppen, want hij hapt dan gewoon.
Zijn geen eigenschappen die ik nou echt waardeer.. ik vind het niet leuk dat hij van een vreemde het gewoon niet pikt als hij aan zijn bal zit en dat als een vreemde (maar kan ook een kennis of familielid van mij zijn) hem een opdracht geeft en er druk opzet hij gewoon in de aanval gaat.
Maar dat is wel zijn karakter. Hij staat voor zichzelf. Hij laat zich niet 'bedreigen' in zijn ogen.
En dat is bij Gorby denk ik een beetje hetzelfde verhaal, maar dan nog een tandje erger.

Ik zou het nooit toestaan dat iemand tegen mijn hond in liep en dan ook nog eens hard af roept. , die methode geeft mij al de indruk dat iemand geen verstand heeft van honden en hun opvoeding

Nou dat was dus tijdens de workshop tot Treibbalinstructeur waarbij ze Biko uitkoos om even wat voor te doen. En dat gebeurt in een tel eigenlijk. Ik was er niet op bedacht dat ze zou gaan gillen en dat Biko daarna ook nog dacht: 'en als je nu ook nog aan mn bal komt ben je helemaal de pineut!'
Het werd allemaal met de clicker aangeleerd, dus ik begreep het ook niet helemaal.
Biko is geen makkelijke.. die vrouw dacht,die pak ik wel even aan en Biko dacht: no way

Ah, die van mij had meteen al in haar hand gehangen

kijk daar heb je het weer, hij hapt helemaal niet snel, sterker nog het was de 1e maal

Ieder zou hem 6 maanden kunnen hebben en hij zou dit niet doen, want hij zou het conflict vermijden, je bent nog helemaal niet in beeld, bent voor hem..... niks.
Dus gaat hij nog ff lekker door krabben (want jij denkt dat hij aan het kalmeren is of aan het oversprong gedrag tonen en je toont nog begrip ook, stapt terug naar de hond, krab je misschien nog even mee?) en dan als je nog eens 2x heb gezegd dat hij mee moet, komt hij vast wel overeind en gaat mee, zo'n makkelijke hond heb je nog nooit gehad. (dacht ik ook)

en zo verlaag je je status keer op keer, en op een dag, als je dan wel denkt iets te mogen eisen, sta je tegenover een hond die levensgevaarlijk zou kunnen worden, want hij heeft geen respect.
hij gaat de leiding nemen, zijn weg banen en zal je een keer grijpen. (ook ervaring)

het hele verradelijke is dat je het hele beeld niet ziet, de hond niet kent, en maar uit gaat van allerlei reactie's vanuit een onzekere hond, maar Gorby kent geen onzekerheid, maar hij reageert wel heel puur, ik schrik er ook niet van, totaal niet zelfs.

wij zijn met hem heel langzaam "in gesprek gegaan" en dus was ik zelfs blij dat hij reageerde, hij ziet me blijkbaar staan en dus kan ik daarna antwoorden, wat ik ook gedaan heb. Ik denk juist dat dat incident heel veel duidelijkheid geschapen heeft, en hij zich duidelijk meer en meer schikt in zijn positie en zich daar ontzettend goed bij voelt.

ik wist dat er zo gereageerd zou worden en daarom heb ik het ook neer gezet

je kan nooit oordelen zonder de hond in de context te hebben gezien
en wederom komt dat belerend (en enigsinds denigrerende toontje) zo links en rechts

ohhhh, die hond heeft gehapt, nee, hij geeft antwoord, heel honds
eindelijk gaf tie antwoord zou ik zeggen

en Gerdine
mijn hond is geen studie object, en je zal hem ook niet in 1 wandeling doorgronden
die fout is door meer mensen gemaakt, vandaar dat hij zat waar hij zat

Ook krabben is in veel gevallen een conflict signaal(kalmerend signaal)het is in zulke situaties eigenlijk nooit jeuk

Of hij snel hapt, in mijn ogen, in dit verhaal wel ja. Hoe hij verder is, weet ik nog steeds niet.

En doorgronden in 1 wandeling, haha ik wou dat alles zo makkelijk ging. Nee, bij geen enkele hond kan je in 1 wandeling de hond doorgronden, wel kan je een hoop zien en leren van de hond. Door dingen uit te proberen leer je weer meer en zo ga je verder.
En ik heb dan ook totaal niet de bedoeling om jou te vertellen wat je met je hond moet doen. Ik vind het gewoon intresant hoe hij reageerd op jou, zoals je vertelt.

Ik heb trouwens een 'studie object' thuis zitten en eentje bij mijn vriend. Ik doe eigenlijk weinig anders dan observeren en uitproberen waar de honden op reageren..
Vind het jammer dat je het zo opvat..

De baas geeft de opdracht dat we gaan wandelen, Gorby heeft er moeite mee om te gaan wandelen op initiatief van zijn baas, en gaat krabben(daagt de baas uit)het baasje gaat in op de uitdaging van de hond, en wordt fysiek, en Gorby corrigeerd dit fysieke, vrij normaal gedrag eigenlijk van een hond van dit caliber

dank je JT/HD soms is het moeilijk iets onder woorden te brengen, maar zo is het wel

helaas reageerde ik nog niet instinctief op de juiste wijze en kreeg dus inderdaad de reactie
voordeel daarvan is, dat ik wel gelijk kon antwoorden op de juist wijze en het initiatief gelijk rustig kon overnemen, we hebben daar veel aan gewerkt, maar inmiddels gaat dat heel erg goed, Gorby heeft het geaccepteerd, begrijpt en voelt de bedoeling. Maar, alert zijn we elke dag, want dat is hij namelijk ook

kijk, en nu komen we terug op het begin waar Biko en Mekje mee begonnen:
kan je aan 1 signaal (uiting) een heel verhaal van gedrag op hangen..... nee dus

je moet het in de hele context zien, de hond zien, er voor en er na
hapte Gorby snel, nee, helemaal niet, hij hapte ook niet, als hij had willen happen, had hij dat wel gedaan, hij gaf een fysieke reactie op een fysieke actie van mijn kant, dat is echt wat anders, maar in zijn beleving heel normaal, hij is een honden hond, is groot geworden tussen een groep honden van zijn eigen kaliber, dat zijn dingen om in gedachte te hebben, maar die je niet weet als je niet verder graaft als een oppervlakkige waarneming van iets wat geschreven staat.

sterker nog: ik was blij met zijn reactie, want eerder zou hij met een stalen gezicht de andere kant op hebben zitetn kijken, of doorgegaan zijn met zijn uitdaging, om op een ander moment keihard de leiding te nemen, en zijn regels aan zijn omgeving op te leggen.

als jij dit bij hem gedaan zou hebben had hij letterlijk zijn rug naar je toegekeerd, maar als je dan (zoals wij in het begin) zou denken dat hij "kalmerend" bezig is omdat de druk te hoog is. oww, dan zit je zo ontzettend fout.


dus nogmaals om on-topic te komen; ik ben niet zo dol mee rop dat kalmerende signalen boekje, het kan je hooguit openstellen tot het besef dat honden met hun lichaamstaal communiceren, verder is het veels te 1-zijdig en ik vind soms zelfs gevaarlijk om te zeggen: de hond draait zijn kop weg, dat is een kalmerend signaal....... dat ligt maar helemaal aan wat de hond nog meer zegt.

Het boekje is idd een eye opener. Het leert je te observeren en anders te kijken.

Als er interesse is dan wil ik best weer een lezing geven. Ik ga er dan dieper op in en zo wordt er meer duidelijk.

@Gorby
De "kalmerende signalen" zijn inderdaad niet zaligmakend. Veel van die signalen zijn in mijn optiek uitingen van stress en zeker niet altijd bedoeld om te kalmeren. Zo ook bij Gorby. De vraag bij een hond aanvallen of niet levert al stress/intern conflict op. Wegkijken kan een uiting daarvan zijn.

Heel veel van die signalen geven mensen ook nog af bij stress. Zijn die bedoeld om te kalmeren? Nee dit zijn ook gewoon uitingen van stress. Word je daar zelf of de andere partij rustig van??? Nee integendeel, vaak wordt het zelfs nog erger.

Wat ik wel belangrijk vind is dat je die signalen herkent, maar je hoeft er niet altijd iets mee te doen. Als je wel reageert, dan is de prikkel waar je hond op reageert, context, de achtergrond en de motivatie van de hond wel heel belangrijk om mee te nemen in je verhaal anders kunnen er inderdaad gevaarlijke situaties ontstaan.

Het kop weg draaien vind ik meer gewone hondentaal, honden gebruiken dit veel met het opvoeden van een pup/jonge hond, en het is niets anders dan negeren,"jou houding staat mij niet aan, ik geef even geen aandacht aan jou" of dit nu gebruikt wordt in de ontmoeting met andere honden of in het opvoeden van honden, beide keren wordt hetzelfde gebruikt, als je dit gedrag gaat observeren zie je wel verschil dat wanneer een volwassen hond nu een pup opvoed of wanneer een volwassen hond een andere hond ontmoet, honden die een pup negeren laten echt zien dat zo'n pup op dat moment voor de volwassen hond helemaal niet bestaat, ontmoet een volwassen hond een ander hond dan kan het stokstijf stilstaan(bevriezen) er ook nog bij komen, in beide gevallen is de betekenis hetzelfde maar het spanningsniveau is verschillend.

Hetzelfde verhaal zie bij het snuffelen, snuffelen hoort gewoon bij het ontdekken van de omgeving, wie is hier geweest, wie pist hier het hoogst, enz. maar snuffelen kan ook een soort van negeer gedrag zijn van een ander wezen(mens,dier, andere hond, object enz.) ook als je dit gedrag gaat observeren ga je zien dat honden over het algemeen gewoon echt staan te snuffelen, maar ook zie vaak dat wanneer een baasje bijv. een opdracht geeft, of er komt een andere hond aan, dat een hond ineens gaat staan snuffelen en als je dan heel goed gaat kijken zal je ook zien dat de hond helemaal niet aan het snuffelen is, of de neus zit verder van de grond af, of hij snuffeld continu op één en dezelfde plaats, dus zo op het eerste gezicht lijkt het gedrag hetzelde terwijl er wel degelijk verschil is, ook bij dit laatste voorbeeldje van snuffelen zie je vaak conflict signalen(een spanning in het lijf die zich aan de buitenkant laat zien door bijv. tonggelen, bevriezen, poot opheffen, knipperende ogen, smakken, gapen, enz.) maar ook dit is niet een vast gegeven het hangt van het spannings niveau af. En het spanningsniveau daar moet je op letten en, als het nodig is, op reageren.

Als de hond, zoals Gorby bijvoorbeeld, na een opdracht ineens gigantisch veel jeuk heeft, dan kan je er wel van uitgaan dat hij op dat moment geen zin heeft om de opdracht van het baasje op te volgen en wil de situatie, de opdracht, naar zijn eigen hand zetten, even controleren of het baasje nog steeds consequent is in zijn opdracht,zoals Gorby dit al eerder had gezien. Dit krabben, maar ook ineens heel nodig moeten snuffelen, na een opdracht, zie ik heel erg vaak terug komen, bijna elke hond doet dit, als je er op gaat letten.

Garby, volgens mij ben ik niet de gene die hier maar 1 ding leest. Jij reageerd telkens weer op 1 ding dat ik zeg. Terwijl je de rest negeerd.
Volgens mij ben jij de gene die mij totaal niet begrijpt

Jaap, jij ziet dit als het negeren van een commando, even geen zin hebben om het op te volgen.
Wij zien dit ook als innerlijk conflict, een reactie op de baas zijn houding, stem enz.
Vaak helpt het dan ook als je een andere houding aanneemt of je stem zachter maakt.
In onze ogen negeerd de hond ons niet, hij probeerd ons duidelijk te maken dat wij te fel(boos, enz) reageren en dat dat niet nodig is.

@Gorby, ik geloof niet dat het ergens staat, anders sorry. Maar ik was heel benieuwd wat in het geval van Gorby wél de 'juiste' reactie van jou geweest was in het krabverhaal?

Jaap, ik ben blij dat jij dit als normaal hondengedrag ziet maar menig 1 die hier bij mij privelessen krijgt, vind snuffelen bv. ergelijk en zeer vervelend en verbied het de hond.

Zelfs hondenscholen verbieden het, hup doorlopen!! en geven als advies geef maar een ruk aan de lijn.

Kalmerende signalen zijn signalen die een hond vanuit nature geeft en ik vertaal dit voor dit mensen naar jip en janneke taal (dus mensen taal) wat bedoelt een hond met signalen.

gewoon rustig doorlopen en de hond meenemen, en op een ander moment weer de handelingen/oefeningen uit voeren.

terugstappen, reiken naar de hond, aantikken, was zeer onverstandig, en dat bleek dus

@gerdine
een zachte stem?
ik gebruik op dat moment helemaal mn stem niet, ik stap gewoon met linkerbeen weg, dat is voor Gorby heel duidelijk hoor, behalve dus dat hij deze keer even zijn wil aan mij op wil leggen.
ik gebruik zelden mn stem voor commando's, ook niet luid trouwens, Gorby is wel slechthorend, maar niet doof, we gebruiken veel lichaamstaal.

wat jij niet wilt of kunt begrijpen is dat er honden zijn die helemaal niet onzeker zijn
je kan het een "innerlijk conflict" noemen, ja, das een leuke omschrijving en klinkt zo vriendelijk, maar in feite is het voor Gorby een uiting van niet volgzaam willen zijn, hij had er gewoon geen zin in. als je mij goed leest, leg ik de schuld ook niet ! bij Gorby
van die zachte stem ligt tie in een deuk, en zal nog lekker ff doorkrabben of zich arrogant van je af draaien.


wat men hier op HP gewoon zo'n beetje als uitgangspunt heeft is dat honden bezwijken onder de druk die ze wordt opgelegd, veel wordt naar onzekerheid geredeneerd en dat is niet altijd het geval en dat kan je pas weten als je de hond kent, ziet, , uittest.

(en dat was mijn laatste reactie op dit topci)

Het baasje van Gorby had gewoon door moeten lopen en de hond mee nemen.

Gerdine, aan één kant heb je gelijk, verandering van stem werkt vaak wel, maar....waarschijnlijk, en misschien dat het baasje van Gorby het bevestigd, ging Gorby krabben precies op het moment dat het baasje opdracht gaf om te volgen, daarbij gebruikte het baasje van Gorby geen verbaal commando, maar gaf enkel met lichaamstaal aan dat er gevolgd moest worden, door dus gewoon te gaan lopen. Op het moment van het commando 'volg' met lichaamstaal, direct daar opvolgend ging Gorby krabben, dus heeft Gorby heel goed in de gaten wat het commando was, en wilde dit commando gelijk naar zijn eigen hand zetten zodat het initiatief niet bij de baas weg kwam maar bij de hond, dus de hond wilde bepalen wanneer te gaan lopen, op een eer subtiele manier..

In andere gevallen Gerdine, bijvoorbeeld de hond wil niet op het commando bij het baasje komen en het baasje wordt een beetje gefrustreert, kan de hond ineens ook veel jeuk hebben, of heel druk gaan snuffelen, en dan heb jij gelijk dit is een signaal dat de hond niet durft te komen bij de baas, maar ook hierin is het geen vast gegeven

wederom gast bedankt..........

ik had ook gewoon in hetzelfde tempo zonder om te kijken moeten wegstappen, die fout maak ik dus ook niet meer, en in een later stadium door milde oefeningen opnieuw mijn positie moeten bevestigen.

Gorby is heel fysiek, dat zal het gevolg zijn van zijn 1e levensjaar in een kennel vol met dit soort typjes, ook daar was hij "ranghoog" je mag het hier niet zeggen op HP, maar het was wel zo, hij werd daar veel uitgedaagd en is dus een meester in de situatie's willen beheersen en dat ook kunnen, en conflicten vermijden.


uiteraard en ik denk dat we dat 100% met elkaar eens zijn: de hele verantwoording ligt bij de baas, de hond is wie hij is, de baas is degene die moet zorgen dat de hond goed functioneert op de manier die bij die hond past, en wat hij begrijpt.

zoals onze trainer tegen ons begon toen wji echt in de problemen kwamen met Gorby's gedrag:
Gorby heeft geen probleemgedrag, jullie hebben een probleem met het gedrag van Gorby
en 2. niets buiten jullie triggert hem (steeds meer), die trigger zijn jullie zelf.

en ik denk dat er best veel mensen zijn, die dat heel moeilijk vinden te onderschrijven, wij proberen het wel, en we genieten van het efefct wat deze aanpak op onze hond heeft, en hij geniet er van mee, want wat zo super is, juist door die strakke regels heeft hij meer vrijheid gekregen, iets waar de vorige eigenaar alleen van kon dromen: gorby kan loslopen, spelen en rauwzen, dat was bij hem totaal ondenkbaar.

Ik vind het nog steeds erg apart dat jullie alles zo verdomd persoonlijk opvatten en persoonlijk maken.
Mijn reactie was puur algemeen over hoe wij dingen zien, het ging hier helemaaaaal niet om Gorby.

En volgens mij zijn jullie er ook heilig van overtuigt dat ik ook echt alles probeer om jullie manier naar beneden te halen. Nou think again.
Ik heb helemaal niets tegen jullie roedelmethode behalve dat ik het niet gebruik en liever anders naar een hond kijk.
Dat jullie je steeds persoonlijk aangevallen voelen komt echt alleen door jullie zelf.
En ik word er dan ook kots misselijk van dat de schuld van deze discussies ook steeds bij mij gelegd worden, en dat jullie je steeds aangevallen voelen.

Raar dat mensen zoals ik dan niet meer durven te reageren op dit soort topics, en ik mezelf er elke keer weer overheen moet zetten om toch mijn mening te geven..

Uiteraart ligt de verandwoordelijkheid bij ons, wij gaan onze honden opvoeden volgens onze maatstaven, wat wij vinden wat waarheid is, daarbij komt maar al te vaak voor dat honden ons niet begrijpen, dit niet begrijpen van elkaar gaat altijd gepaard met conflicten, en dit uiten wij allemaal,zowel hond als mens, als we elkaar gaan begrijpen worden zo langzamerhand alle conflicten recht gezet, en jawel er is samenwerking mogelijk. Een mens is conflict vermijdend omdat wij mensen toch in een bepaalde mate afhankelijk zijn van een ander maar ook moeten kunnen samenwerken, dit geldt ook voor honden, maar dat zegt niet dat we ons niet kunnen redden in ons uppie. Door conflicten te vermijden leren wij elkaar kennen, want we staan open voor informatie van een ander, honden leren dit ook, maar door conflict vermijdend gedrag leren ze ook hoe ze een ander daar kunnen krijgen waar ze die willen hebben.

Dus in eerste instantie leert een hond hondentaal, als de hond dit geleerd heeft gaat hij dit natuurlijk gebruiken in de situaties dat het nodig is, maar de hond kan het ook gebruiken in bepaalde situaties voor zijn eigen voordeel, nu is een hond natuurlijk niet een mens, wij mensen kunnen verder vooruit plannen en op die manier een heel groot plan ten uitvoer brengen, honden plannen niet vooruit dit kunnen ze niet, maar een hond is razend snel om op een bepaalde manier te reageren in een bepaalde situatie.

Voor ons is het zaak om het gedrag van de honden te gaan onderscheiden van elkaar, aan de ene kant heb je de lichaamstaal en aan de andere kant heb je de motivatie, deze twee stroken niet altijd met elkaar, de hond kan iets aan geven met zijn lichaamstaal maar een hele andere motivatie hebben, een hond kan zich, in onze ogen overgeven, maar de motivatie hoeft helemaal niet overgave te zijn maar kan ook een bepalende motivatie zijn, om bijv een ander onder controle te krijgen. Ook kan je verschil in lichaamstaal en motivatie ontdekken doordat de hond conflict signalen gaat laten zien, de lichaamstaal is zelfverzekerd, maar de motivatie is onzeker, en daar is een conflict wat zich dus uit in oncontroleerbare uitingen, trillen, gapen, tongelen enz.

Voor een trainer cq GT is het zaak om dit soort dingen te kunnen onderscheiden van elkaar zodat je de honden leert lezen, en de conclusie gaat overleggen en overdenken met de klanten. Honden zijn unieke wezens die communiceren op hun eigen unieke manier, wat voor ons een reden kan zijn om in te grijpen kan voor een hond zoiets zijn van, hé waar bemoei jij je mee?laat mij even.....

Gerdine, wie bedoel je met jullie vallen mij aan? ik snap t even niet meer geloof ik....

Oke, bedankt

je draait het nu een beetje om vind ik
als je neer zet "als hij is zoals jij zegt" "en een week in huis hebben" geef je (naar mijn gevoel hoor) aan dat je me eigenlijk niet geloofd, want het past niet goed in wat je tot nu toe gezien en geleerd hebt. als je dus persoonlijk reageerd, krijg je persoonlijk antwoord.

Voor mijn gevoel !! trek je het in het ongeloofwaardige, en dat is nu net het gevaar van het internet, we zien elkaar niet, we kunnen niet nuanceren, we zien de honden in kwestie niet.

En ik zeg niet dat andere honden niet heel anders bestaan en wel degelijk kalmerend willen overkomen, en heel veel baat hebben bij een totaal andere benadering.

mijn vorige hond zat totaal anders in elkaar, heel ambivalent, onzeker maar toch koppig in het doorzetten en toonde dus ook andere dingen, ik vind het altijd jammer dat ik toen niet wist wat ik nu weet, maar dat is ook een ding: je leert niet alleen in studie's maar ook door ervaring.

maar een forum is een discussie platform, geen bij elkaar rapen van meningen die onder elkaar staan, dus gaat het over en weer, "no hard feelings" hoor, niet van mijn kant tenminste

verder zijn mijn meeste reactie's algemeen bedoeld ter verduidelijking van wat ik zie en meemaak, niet tegen jou gericht, dus ik denk dat we allebei met een bepaalde bril lezen.

gast Jaap (wie hij ook zijn mag) is natuurlijk helemaal niet persoonlijk, dus ik ga er vanuit dat je mij bedoeld, het was niet de bedoeling je "in een hoek" te zetten, in tegendeel.

ik weet zeker dat we uiteindelijk hetzelfde doel hebben: zo goed mogelijk onze honden leren doorgronden waardoor we beter met hen kunnen communiceren.

maar dat lukt niet uit verhaaltjes, dat blijkt dus maar weer

Mijn vraag was ook niet gericht op jou Gorby2009, ik vroeg Gerdine iets , want ik begrijp niet zo goed waarom zij zich zo aangevallen voelt, de manier zoals de reacties op het scherm komen gaat toch netjes? we vullen elkaar aan, de meningen worden niet af gekraakt maar bevestigd...

Toevallig heb ik pas ook het boek van Turid gelezen en ik vind het reuze interessant. Ik heb het pas al een paar keer toegepast met groot succes.
Bij ons in de buurt wonen enkele mensen met kleine hondjes die behoorlijk druk worden als ze Haakon zien. 1 daarvan is een hele dominante Boomer, die al eens op Haakon heeft gereden, waarop Haakon reageerde (Haakon zat vast en die Boomer liep los) en 1 daarvan (een Japanse Spaniel) gaat altijd al helemaal tekeer tegen Haakon en heeft laatst, toen ze los was en Haakon weer vast, aan Haakon's achterpoten (gelukkig heeft Haakon veel haar) gehangen. Ze vloog gelijk als een idioot op Haakon af toen ze hem zag.
Hun lopen vaak met elkaar mee en zo ook enkele weken geleden. Hun stonden met elkaar te kletsen en hun hondjes allen op Haakon gericht. Druk blaffen, grommen....
Haakon is daar nogal gevoelig voor en wordt dan meestal ook druk.
Maar ik liet Haakon zitten en keek een andere kant op, mijn rug naar Haakon gekeerd, tot Haakon uiteindelijk rustig was.
Daarna ben ik met Haakon verder gelopen en Haakon liep rustig met me mee terwijl de andere hondjes nog steeds uit hun dak gingen.
Heeeeerlijk is dat, om zo te kunnen communiceren met je hond....
Laatst nog een keer met een Labrador. Ontzettend druk en aan het trekken. Ik kende hem niet en hij leek verder alleen maar goede bedoelingen te hebben, maar het werdt me iets te druk zo. Haakon dus weer laten zitten en weer hetzelfde riedeltje. Lab liep helemaal druk voorbij en Haakon was lekker rustig, de lab nakijkend....

haha, ik heb het boekje van rugaas ook gelezen, heb het net nog ff bij de DA toegepast ..

Er moest ff bloed worden afgenomen bij Ceas, om zijn nierwaarden te checken.. die DA heeft hem een paar keer een nare ervaring opgeleverd (ontstoken oren, meneer wilde de zalf niet in zijn oren, dus moest dat helaas met een muilkorf onder dwang gebeuren).. dus dit keer was hij helemaal van zn stuk zodra hij de DA zag en wilde niet naar hem toe.. ceas was aan het tongelen en extreem hijgen enz .. dus ging ik heeeeeeeeeeel uitgebreid gapen.. ( DA zat me een partij stom aan te kijken ).. maar meneer Ceasar kalmeerde en toen konden de DA gewoon zijn bloed afnemen zonder problemen.. zo hebben we van de week nog wel wat dingetjes gehad, heb het gewoon stomweg geprobeerd onder het mom baadt het niet, schaadt het niet.. haha

Maar goed, het had meerdere keren succes.. dus ik ben dr wel happy mee..

Ik heb deze discussie vaker
Want er zijn zachte honden waar je met zachte stem tegen moet praten en die meteen accepteren wat je zegt.
Maarrr er zijn ook echt honden waarbij je stevig in je schoenen moet staan, die gebruik zullen maken van enige zwakte die je toont. En die zijn er echt!
En die moet je niet hard aanpakken in de zin dat je fysiek moet worden, juist niet zou ik zeggen! Maar er is wel een andere aanpak nodig.

Ik ga ook weleens met baasjes mee naar de dierenarts omdat het baasje de hond onhandelbaar noemt bij de dierenarts. Als ik meega is het probleem al meteen een stuk minder en dat komt niet omdat ik zo geweldig ben maar om de instelling die ik heb. Niet iedere hond is zelf bang, maar reageert wel op de onrust van de baas. Ik ben niet van de nonsens. Een hond kan bang zijn, maar dan begeleid ik dat. Net als dat ik van mijn nichtje niet wil dat ze gillend en schreeuwend en schoppend naar de dokter ga, wil ik ook niet dat een hond zich ook gedraagd. Uiteraard met juiste begeleiding.

Ik denk dat het niet veel uit maakt welke manier van opvoeden je gebruikt. Maar wat wel belangrijk is dat je goed kijkt hoe je je zelf voelt.
Je kan bijvoorbeeld heel erg je best doen om je hond te kalmeren maar dit zal nooit lukken als je zelf niet kalm bent.
Je kan een hond een commando geven om bijvoorbeeld te gaan zitten. Maar veel honden die het commando wel kennen zullen niet luisteren als je niet serieus over komt.

Kijk daarom ook altijd eert naar jezelf hoe je reageert in een bepaalde situatie en gebruik dan je methode om je hond te laten begrijpen wat je verwacht.

Ik bedoel dit dan ook in het algemeen en wil niemand er mee aanvallen ofzo.