Weet een hond of iets express gaat of per ongeluk?

Het is misschien een hele domme vraag...maar weet een hond het verschil tussen expres of per ongeluk?
Net was ik buiten aan het trainen met Cody, en we deden de wave ( zigzaggen door mijn benen)
Ineens schoot hij weg omdat hij iets rook, en toen kwam mijn schoen tegen zijn hoofdje aan.
Hij jankte heel hard. Was ook direct weer over daarna. Maar toch heb ik zo'n rotgevoel.
Ik wil echt niet dat hij denkt dat ik hem expres tegen zijn hoofd schopte.

Hij was daarna heel onderdanig en kwam naar mij toe zoals hij doet als hij straf heeft gehad. Bijvoorbeeld een time oud op zijn kleed.
Ik weet dat je een hond niet mag troosten als je bijvoorbeed op zijn staart staat als hij in de weg ligt, maar ik heb hem nu we getroost omdat ik niet strak door wilde lopen nadat dit gebeurde.

Cody mankeerd trouwens niets hoor, heb daarna weer verder geoefend en hij deed alles perfect.

ik weet het niet, ik denk ook wel dat het aan jou houding ligt. Als je straft heb je toch een andere energie dan dat iets per ongeluk gaat lijkt me zo.
Gelukkig mankeerd hij niets.

Ja oke,..mijn houding was natuurlijk anders als wanneer ik straf geef. Maar Cody zijn houding was weer precis hetzelfde...

Ik merk bij die van ons wel, dat ze anders reageren als je ze per ongeluk raakt of zo.
Denk dat je eigen reactie bij zoiets dan ook anders is.

Misschien was zijn onderdanige reactie weer op jouw "emotie", dat voelt ie wel.
Als je iets expres doet zit er een andere lading achter, lijkt me.
Tjee, leuke vraag Simone!

Die van mij is een rare bikkel, soms bij het wandelen schop ik per ongeluk tegen zijn poot, ben ook weleens op z'n poot gaan staan, nog nooit een krimp gegeven!

Ja dat weten ze wel want honden onder elkaar bijten per ongeluk wel eens hard en gaan daarna gelijk likken om het goed te maken.
Ik stond vorige week echt met mijn lompe voeten op fleur haar kleine pootje ach ach piepen zo zielig toen kwam ze helemaal tegen me aan zitten voelde me ook schuldig heb haar pootje gemasseerd en daarna heb ik haar gekroeld en gek gedaan toen was het weer ok hoor.

Of ze het echt weten of beseffen dat geloof ik niet. Alles valt of staat met jouw reactie, denk dat een hond daar dan wel weer informatie uit kan halen..

Als ik weleens per ongeluk op Bijou's pootje stond dan schrok ik me kapot en ging ik haar gelijk even knuffelen en zei ik sorry. Dat is heel anders dan als je boos bent (niet dat ik ooit geweld heb gebruikt, maar je begrijpt wel wat ik bedoel).

als ik op die kleine pootjes van poppy per ongeluk stap,dan slaakt ze een gil en ik ga haar meteen troosten.jazzy is iets groter dus bij hem gebeurt het niet maar pop die wil nog wel eens precies achter me gaan staan. en als ik boos op ze ben dan zeg ik alleen maar ga af en dan gaan ze ook af.ik schreeuw niet (kan ook niet met zulke snoetjes)maar zeg alleen maar ga af.

een hond weet zoiets wel, het ligt idd helemaal aan je eigen houding/ energie. hier gebeurt ook weleens een ongelukje, ik zeg dan altijd sorry tegen dr en geef dr n kus. dan zit ze me aan te kijken alsof ze wil zeggen 'wat is er dan' hahaa. niks aan t handje (of pootje)

Ik weet dat je een hond niet mag troosten als je bijvoorbeed op zijn staart staat als hij in de weg ligt, maar ik heb hem nu we getroost omdat ik niet strak door wilde lopen nadat dit gebeurde.

Waarom mag je een hond niet troosten eigenlijk? Ik doe dat namelijk wel altijd.. Ff 'sorry' zeggen.
Maar ik denk ook dat Cody jouw energie gevoeld had nadat je voet tegen zn hoofd aankwam. Honden hebben vaak eerder door wat voor energie je hebt dan jij.

Ik zeg altijd automatisch "sorry!" als ik mijn hondjes per ongeluk pijn doe En daarna krijgen ze een aai, dus ik denk dat ze hier het verschil wel kennen?

Ze weten het niet uit zichzelf denk ik .. Ze halen het uit jouw reactie..
Als ik per ongeluk op de poot van 1 van de honden sta en ze janken, dan schrik ik en (misschien heel raar) zeg ik "ach, sorry jochie!" .. dan kwispelen ze al meteen weer en is dr niets aan de hand.. terwijl als ik ze op hun donder geef en ze bij me weg stuur, weten ze donders goed dat ik het meen en dat het niet perongeluk is..

Denk dat er meerdere dingen meespelen waardoor een hond weet of iets wel of niet perongeluk is..

jouw hond krijgt een stoot tegen zijn kop, van jou, ja dat is van jou uit niet bedoeld zo, je had het gelijk moeten negeren, gewoon moeten doen, doorgaan met de oefening.

maar zo erg is het niet hoor, je beschrijft aan het eind dat tie alles perfect heeft uitgevoerd, aan jouw houding bemerkt jouw hond ook dat het zo niet bedoeld is. als jij maar gewoon doet, is er niets aan de hand.

er gebeurt altijd wel eens wat meis, ik heb wel eens de staart van bamse tussen de deur gehad, per ongeluk, hoe rot ik het ook vond, ik negeerde het gedrag van bamse. en daarna was er niets aan de hand, ga je er op in, dat je je hond troost, dan denkt tie ook wat gebeurd er.

en ik begrijp ook dat je je hond wilt troosten door dat ongelukje van je, beter niet doen.

mij gebeurt dat ook nog wel eens

ik weet dat ik het beter kan negeren...maar toch zeg ik altijd ahhhh sorry meisie haha
t scheelt dat ze niet snel onder de indruk is en tegen n stootje kan, ze reageert er ook niet echt op..

wel als ik bv loop te vloeken in huis om iets..komt ze met dr oortjes naar achter van: wat deed ik dan baasje??
dan krijgt ze ook n lekkere knuffel omdat ik t niet tegen haar had

ik denk dat wij er meer mee zitten dan de honden

Interessant om over na te denken!

Ik denk ook dat wij er meer mee zitten dan onze viervoeters. Maar inderdaad ook in combinatie met onze reactie. Onze jonge 'spring-in-t-veld' loopt weleens voor je voeten. Ik schenk er geen aandacht aan en doe 'normaal', voel me natuurlijk dan wel even schuldig. Een vriendin van me had het ook en vond het heel erg, wilde gelijk een koekje geven en 'ahhh wat is Moos zielig', toen vond hij het maar al te fijn....'áls ik zielig doe krijg ik KOEKJES', nee hoor grapje, zo snel zal de link niet gelegd worden.

Had het ook een keer andersom, was wat met Moos aan het stoeien en hij had m'n hand in zijn mond, ik zei direcht 'nee' en hij begon gelijk te likken, 'sorry lief lief vrouwtje' ahhhhh de schat!

nog even late reacitie: denk ook dat ze merken aan je energie dat het per ongeluk was. Maar ik zeg ook altijd sorry, gevolgd door knuffel.

Iets anders, maar toch in zelfde lijn is het volgende: ik voel mij altijd beetje slecht en schuldig als ik haar stok of nootje of wat dan ook waar ze tijdens wandeling mee aan het spelen is verkeerd gooi waardoor ze er niet meer bij kan of het niet meer vindt. Ik stel mij dan voor dat ze dan denkt: kan ze nu eens niet van mijn spullen blijven, ze doet ze altijd verloren. Maar als ik dan naar haar kopje kijkt, lijkt ze mij dat ook niet kwalijk te nemen. Ze vindt wel weer iets anders. Ik denk niet dat een hond je iets kwalijk kan nemen, of toch?

ik zeg ook altijd sorry en dan komt Tess blij kwispelend naar me toe qua "geeft niet.... "....

bij ons is het zo:

expres als ik hem daarna aandacht geef (hoe positief voor mijn gevoel ook)
per ongeluk (als ik hem compleet negeer)

hij kijkt daarna altijd naar me om te controleren hoe het bedoeld was.

Als het bezoek bv per ongeluk op een pootje trapt zeg ik, naar buiten kijken, niet naar de hond! Want gaan ze aaien en het heel erg vinden, gaat hij helemaal onderdanig en bangig worden, zelfs urine verliezen. Niet naar kijken is niks aan de hand.

Ik reageer eigenlijk nooit als zoiets gebeurd. (Met pijn in het hart hoor, zou ook liever gewoon sorry zeggen.)

Mijn hond kom heel zachtjes onder de tafel bij mij of mijn man liggen. Ik verzet mijn voeten en oeps, hond vliegt op.Zij gaat nu beter opletten dat onze voeten meer ruimte van haar krijgen.Er is ruimte zat,de tafel is groot.
Dus denkt ze na,ze wil niet weer een tik krijgen. In haar gedachtengang doen we het niet expres.
(denk ik)!!