Wat hebben jullie allemaal als aandenken?

Ik heb bijv. van allebei hun penningen,
van allebei een grote foto (40x30) (in de maak trouwens)
En ik laat binnenkort van beiden een hondenpootje als tatoeage zetten..


Wat hebben jullie als aandenken van jullie overleden hondje(s) ?

woody is nog niet overleden maar waarschijnlijk ook zijn penning

goede herinneringen en een paar foto's . Eigenlijk niet veel. Grafjes in de tuin met een paar mooie stenen erop.

ah en natuurlijk foto's en levendige filmpjes

Na twaalf jaar nog steeds haar foto aan de muur en ons e-mail adres is nog altijd haar naam...
en nog steeds zou ik alles willen geven voor nog één dagje knuffelen met haar... stom hé

Foto's, filmpjes, paspoortje en de brief van het crematorium (zodat ik de datum kan opzoeken).

Greetje dat is helemaal niet stom.. ik zou het ook doen, dat is nou eenmaal zou als je iets kwijtraakt waar je ontzettend veel van houdt/ hield..

Het is bij ons nu een week geleden... ik zou er ook alles voor geven om haar terug hier te krijgen.. helaas gaat dat gewoon niet... ik mis mijn meisje zo verschrikkelijk veel

Dit geld natuurlijk ook voor onze Sasja, die wij 15 jaar terug moesten laten gaan.. ook haar mis ik nog steeds... en ook haar zou ik zo graag terughalen..

Ik heb aan onze overleden yorkie Macy, mijn allereerste hond als aandenken nog enkele van haar spulletjes. Opgeborgen boven in een doos maar ik kijk daar eigenlijk weinig naar (doe ik maar heel af en toe).
Voor onze chow chow Belle die helaas jong is gestorven geldt hetzelfde plus dat ik van haar nog een grote hondenmand heb die onder een bed ligt.

Verder hangen van beide meiden door het hele huis flink wat foto's, dat sowieso...
En van beide meiden heb ik urnen hier staan. Zowel van het crematorium als wat kleinere, mooiere urnen met wat as van hen er in. En ik heb een assierraad met 2 kamers met as van beide meiden er in. En mijn allergrootste herdenkingsode aan hen zijn de gedenkborden die hier in de huiskamer hangen ter ere van hen...

Alle materie op deze wereld zal je overleden hond niet terug kunnen brengen. Van mijn overleden dieren heb ik niet meer dan een foto, ergens in een fotoboek, als een familiekiekje. Want wat uiteindelijk overblijft zijn alleen mijn herinneringen aan dat dier, en dat alleen. Mijn dieren leven niet voort in dat ene object of op die ene foto, maar in mijn gedachte waar ze vereeuwigd zijn tot ik weer met ze herenigd wordt.

Ik heb een scrapbook album, daar was ik al mee bezig, en die moet ik ooit nog afmaken als ik daar aan toe ben..(het is een heel uitgebreid foto album).

Ik heb een tandje aan een zilveren ketting, met daaraan ook een ashangertje. Daarnaast een hele mooie foto van haar aan de muur op een canvas doek van 60x60cm, die hing er al.
Daaronder staat dan haar urn.

En verder nog al haar speelgoed, tuigje met riem, etensstandaard, favoriete deken, mand en een doosje met melktandjes/kiesjes. Die zijn opgeborgen in de herinneringskist.

weet je wat ons e-mail adres is Nikita

Nikkita@ en de rest... haar naam was Nikkita maar we noemde haat Nika alleen al ze echt moest luisteren werd het Nikkita.. het was een zwarte amerikaanse cocker spaniel .. Nu hebben we een ruw harig teckeltje en ik hou heel veel van haar maar ons eerste hondje... oef... Mijn man krijgt er nog tranen van in zijn ogen als we het er over hebben....

Hahah, ik heb meerdere honden hier gezien die dezelfde naam als mij hebben Vind het wel leuk eigenlijk!

Kan me voorstellen... Nu is het een Odie dus geen mensen naam

Ik heb van ze allemaal een foto staan op mijn kantoor.... klinkt wellicht heel stom.... maar ik zeg iedere ochtend "hoi beesies".... maarja... ik heb m'n eigen bedrijf en m'n eigen kantoor.... dus verder niemand die het hoort

Als poster, hangt aan de schoorsteen.

Waxinehouders met hun naam en vier hondenpootjes gegraveerd.
Halsbanden met hun penningen.

Wij hebben 2 urnen en alle honden riemen van af puppen tijd.Ik heb 2 lijsten van kantoor vervangen ze waren te groot,daar heb ik een foto collage ingemaakt de foto's gaan gedeeltelijk over elkaar. Het was een probeersel maar is erg mooi geworden. De foto's zijn op een A4tje gekopieerd.

Hallo Nikita. Tosca is bijna 15 jaar geworden !? Natuurlijk zoals altijd weer te vroeg, maar toch, .. wat een mooie leeftijd heeft ze gehaald.

Ik denk dat je massa's mooie herinneringen aan haar hebt en foto's kunnen die ook weer oproepen. 'k Heb op je profiel foto's gezien die ik nog mooier vind dan je profielfoto... Maar dat is er wel eentje alsof je Tosca zo een zoen op haar neusje kunt geven Sterkte nog met het verwerken van je verdriet en bewaar je maatje vooral in je hart.

penning
paspoortje
een hele hoop tandjes en 1 aan een ketting..
honderde foto's op mijn computer en
tientallen echt foto's..
een litteken op mijn wang
een kapot stukje trap van de puppen tijd

Dankje Kylie voor de lieve woorden,

Tosca zou inderdaad op 27 november 15 jaar zijn geworden, we weten dat dit een hele leeftijd is aangezien TH normaal zo'n 11 a 12 jaar worden. Maar dan nog blijft het heel veel zeer doen, en hoe oud ze ook mogen zijn, je wilt ze nooit kwijt.. egoistisch zijn mag je op zo'n moment niet, ookal is het verdomd moeilijk..

je weet ergens heel goed dat het eraan komt.. maar toch komt het alsnog ineens.. Helemaal als je voor hun de beslissing moet maken of ze ingeslapen moeten worden, zoals er al staat was ze lichamelijk op, maar wilde ze geestelijk absoluut nog niet toegeven eraan..

We hebben onnoemelijk veel herinneringen aan haar natuurlijk, maar op dit moment is elke herinnering mooi maar ook pijnlijk, omdat je weet ze is er niet meer, ze komt niet meer terug en je zal het niet nog een keer meemaken met haar..

ik ging normaal veel met haar wandelen.. nu zit ik alleen maar in een dotje op de bank te snikken, zielige films te kijken enz enz... ik heb gewoon bijna nergens geen zin in op het moment.. alles gaat grotendeels aan me voorbij, mijn ouders wilden ook al dingen van haar opruimen maar dit wilde ik nog niet... dan is het ineens zo definitief..

Alles op jouw tempo..Hier hebben de meeste spullen er nog weken gestaan. Wegdoen kan ik zoiezo niet, vandaar dat ze in de herinneringskist zitten.
Ik ben het met Claudia eens dat de grootste herinnering en aandenken in je hart en gedachten zit, maar ja, de spullen zijn ook o zo persoonlijk..In mijn geval wil ik die heel graag bewaren.

Veel sterkte gewenst Nikita, doe nogmaals waar jij je het beste bij voelt, voor zover mogelijk, want het blijft heel erg zwaar en verdrietig.

en ik hoop dat het wel even duurt tegen dat woody dood is

Haar papieren e.d. een lok haar in een medaillon, foto's, halsbandjes, haar kleed.

Bovendien is ze begraven in de tuin onder een appelboom, daar hebben we een mooi plekje gemaakt.

Van Chieta, mijn eerste Brussels Griffonnetje en herplaatser, staat een fotootje naast mijn bed, gemaakt in de laatste weken van zijn leven.
In de woonkamer hangt een foto aan de muur die gemaakt is tijdens mijn eerste zelfgeregelde vakantie in Brugge (1995). Het is qua kwaliteit niet de beste foto, maar wel een dierbare omdat Chieta er zo echt als zichzelf opstaat. De foto werd gemaakt door die als gelaarsde kat verkleedde man in winkelpromenade Ter Steeghere die alle passerende toeristen aanklampt om ze een foto aan te smeren.
Verder heb ik Chieta's map met stamboom, foto's enz. in de dierenboekenkast staan.

De kleine versie van de laatste 'statiefoto' van Sharey, gemaakt door een fotograaf bij de dierenwinkel, staat naast mijn bed.
In de woonkamer staan op de grootste vensterbank de map met de grote versie van bovengenoemde foto en de uitgeprinte herinneringsbrief die ik heb geschreven over Sharey.
Ernaast staan nog 2 ingelijste dierenfotograaffoto's van Sharey op jongere leeftijd (half jaar en +/- 5), zijn prijsbeker van de clubmatch en nog wat spulletjes die we kregen bij het behalen van ons brevet gehoorzaamheid en overgang Agility.
Op een andere kast staat ook nog een 'statiefoto' van Sharey (leeftijd ouder dan 10 jaar) tussen 2 planten in.
Verder loop of fiets ik regelmatig door het bos waarin beide hondjes begraven liggen. Bij Sharey's grafje ga ik regelmatig nog even kijken.
Ik heb van Sharey 2 mappen in de dierenboekenkast staan, 1 met zijn papieren en 1 met foto's.
Op HP heb ik een herinneringstopic voor Sharey en voorlopig blijft zijn koppie mijn profielfoto.
Dit alles voelt goed, niet te prominent in huis, maar wel dicht bij me. Het geeft genoeg emotionele ruimte voor mijn nieuwe griffonnetje.

Nala is gelukkig nog niet dood maar als ze dat later wel is dan denk ik dat ik werkelijk alles van haar bijhoudt. Ze is mijn eerste hondje en ik heb zo'n vreselijk speciale en unieke band met haar.. Ik huil al bijna als er nog maar aan denk dat ze hier ooit weggaat

Ik heb de hondenpenning ook en ik heb een pluk haar afgeknipt, ook heb ik haar halsband en riem bewaard.
Ik heb haar knuffel en bal met haar mee begraven.

Van al onze honden hangt een foto op onze slaapkamer.En van degene waar ik de stamboom van had , die heb ik nog en de penningen.

Ik heb nog alles,het zit allemaal in een grote doos
en staat op mijn zolder.
In huis staat zijn urn met bloemetje en kaarsje en
mooie foto.
In mijn hart zal hij altijd blijven zitten.