Wat hebben jullie allemaal als aandenken?

Ik woon ook nog thuis en ben nog maar net mijn hondje verloren.
Wat betreft haar spulletjes, hebben we een compromis moeten zoeken. Mijn ouders wilden het liefst alles meteen weg, vooral omdat mijn moeder het zo pijnlijk vindt om alles leeg/ongebruikt te zien. Drinkbakjes, etensbakjes, leiband in de auto, leiband in de garage, haar fietskarretje, de dekens in de auto, de ton met haar voorraad eten, haar matje in de living: alles was weggehaald zodra ze er niet meer was. De vloer dezelfde dag nog gestofzuigd en al. Vond ik verschrikkelijk. Gelukkig kon ik erover praten met hen. Wat me het meest aan haar herinnerd; namelijk haar matje onder de keukentafel en haar matje naast mijn bed, mogen blijven liggen zolang ik daar nood aan heb.
Mochten jouw ouders ook alles opruimen willen, zou je altijd kunnen vragen of datgene wat jou het meest aan haar herinnert, toch mag blijven liggen waar het altijd lag.

Verder heb ik er veel deugd van om toch elke dag onze wandelingen te blijven doen. De eerste keren dat ik één van onze wandelingen alleen moest doen, waren erg pijnlijk, een harde confrontatie. Nu heb ik het gevoel dat ik er haar mee herdenk. 'Ze' hangt in een hangertje om mijn hals, naar mijn gevoel 'gaat' ze nog steeds mee wandelen. Misschien kun je de eerste keren één van haar goede vriendjes 'lenen', dan voel je je zo eenzaam niet.
Sterkte, Floortje.

wij hebben de penningen nog die hangen aan me sleutelbos en aan een ketting, heb ee ketting met zijn as erin. en verder foto met een gedicht erbij een een foto op linnen en een fotolijst met foto's van pup tot de laatste dag.

en de mooie herinneringen

Wat ik hier nog niet zien voorbijkomen heb:
Ik heb een doodskaartje gemaakt, volledig naar het model van een 'echt' doodskaartje. Foto op de voorkant, gedichtje, naam en sterfdatum enzo binnenin. Heb ik opgestuurd naar alle familie, vrienden en mensen die we kenden van onze wandelingen.
Die ene persoon die ik vergeten had, vroeg er zelf om (had het gehoord van anderen).
Heel fijn om bij mensen op bezoek te gaan (om even je verdriet kwijt te kunnen) en dan te zien dat dat kaartje op de schouw staat.
Liefs, Floortje.

Het mooiste aandenken wat ik van mijn honden kreeg, is het warme gevoel in mijn hart.

Verder heb ik van de meeste van mij honden nog nakomelingen, dus zijn ze er nog wat; af en toe hoor ik iets van hun, zie ik wat van hun enz.

Ik heb voor heel veel mensen portretten geschilderd van hun overleden honden omdat een foto een momentopname is en een portret meer de persoonlijkheid laat zien.
Van mijn eigen overleden honden heb ik dat nog niet gekund. I

Ik heb van Taff, mijn border collie die ik als kind had, nog de halsband, de riem, en een foto in mijn living.
Van Lobke, mijn Jack heb ik niets meer, maar dat was de hond van m'n ouders en die is gestorven toen ik al niet meer thuis woonde.
Van sora heb ik nog de papieren van het asiel, verder was alles te pijnlijk.

Die laatste twee zijn dan ook veel tej ong gestorven, taff was 12 dus dat kon ik 'n plekje geven.

Yuna, niet dood maar wel herplaatst, daar heb ik nog het puppybandje van. Dat gaat nooit weg. En ze hangt ook in mijn living.

de as van loeka

ik heb van al mn honden de halsbanden en riemen nog..................fotocollage's van marcha en cindy en mooie canvast van joy in kamer en slaaapkamer plus een tattoo met de namen van mn honden............................maar joy was zo speciaal voor mijn dat ik nu nog een tattoo wil speciaal van haar,heb namelijk ooit een foto genomen van dr pootje in de sneeuw die wil ik laten overtekenen en dan met naam op mn pols met geb datum en sterfdatum..........maar mis ze aalllemmaal nog steeds hoor.

ik heb het halsbandje, zijn enige winter truitje en zijn naam en telefoon penning in een goud hartje dat hij altijd aan had nog steeds in mijn handtas zitten.
wissel ik van handtas dan verhuist het mee.
hij wandeld altijd met me mee...

zijn mooie schaaltjes en 1 haarstrikje heb ik alsook zijn borstel.
het zit in mijn kleerkast in een zakje

Ik heb in totaal nu vier honden gehad, en heb hun koppies op een A4 uigeprint en hangen naast mijn bed. (tegen muur)

Ik hou {en dit gaat heel stom klinken} echte albums bij van de honden, het werden zoveel foto´s dat ik ze niet meer in ons album doe maar in hun eigen album. Wij zijn ze nog niet kwijt, maar ik denk niet dat ik de foto´s ooit weg zal doen als een van onze drie er niet meer mocht zijn, zelfs de honden uit mijn kindertijd zitten in mijn album en daar kijk ik nog wel eens naar. Dat doet goed, mijn lievelingshondje van vroeger {dood gebeten} had ook zijn eigen album en die heb ik nog!!

Ook hangen er boven veel foto´s van mensen die ons dierbaar zijn met onze honden, waardoor ze een nog belangrijkere betekenis hebben, al die mensen hebben van onze lieve schatten gehouden, die hang ik nooit meer weg.
Alleen onze Raico hangt er nog niet, maar die heeft ook al duizende foto´s hoe stom dat ook mag zijn, ik voel mij er goed bij!!

Verder hebben we natuurlijk deze site, waardoor we een prachtige manier hebben van een soort dagboek van onze schatten en wat je altijd kunt bijhouden en bewerken.

Imke, waarom zou het stom zijn om een heleboel foto's te hebben van je honden? Ik heb meer dan 20 GB aan foto's van mijn Caedlih. Helaas nog bijna allemaal te sorteren en selecteren...
Van onze Lady (épagneul Breton) hebben we bijna geen foto's, vind ik nog steeds jammer. Daarom ook dat ik er zoveel heb van mijn Caedlih.

En waarom zou je foto's wegdoen na een overlijden? Daarvoor neem ik nu net foto's: om na hun overlijden nog steeds een duidelijk beeld te hebben van hun snoetje. En omdat er met het bekijken van foto's bij mij altijd wel herinneringen boven komen. Erg fijn.
Ik vind het niet stom, hoor, integendeel!

Ik vind het een heel leuk idee van je om deze site als een soort dagboek te gebruiken. Jammer dat mijn hondje er niet meer is. Misschien dat dit wel beter gewerkt had als dagboek, dat ik het dan wel kunnen volhouden had...

Wat ik ook heb: een heleboel haar (het resultaat van 5 jaar borstelen en sparen) wat nu in een kussen zit. Het fijne eraan is dat het lekker warm krijgt als je het tegen je aan houdt. Vertederend en jammer tegelijkertijd dat ze nou nog steeds haar rondstrooit... Ik wil er geen enkel haartje van kwijt!
Liefs, Floortje.

ik heb veel foto's van mij meisje! Een foto in me portomonee en op me slaap kamer en in de woonkamer.
ook heb ik haar penning en halsband. Ik zou graag nog een tattoo willen van haar naam met pootje of foto van haar erbij,, Me vriend houd helaas der niet van.

vorige week had ik de hele week een poedel om op te passen. En toen die weer terug ging toen de eigenaren thuis waren van vakantie was dat weer een verschrikkeljk gevoel. Gewoon omdat een hond van je weg gaat. Ik had het toen weer erg moeilijk . Je denkt dan gewoon weer terug aan die ene dag, ik mis haar..

Heeel veel foto's, urntjes, plukjes haar van twee.
Moet nog wat moois maken van mijn twee kleintjes maar kan de foto's nog niet uitzoeken, teveel pijn..

Van onze vorrige hondje hebben we zijn halsbandje nog, een paar tandjes en heeeel veel foto's en zijn paspoort.

Van Kiba heb ik alvast zijn baby tandjes, halsbandje en heen hele berg haar

@ Nienke, Ik dacht dat ik de enige was met dat idee!! Ben van Kiba al aan het sparen voor een trui Zijn we toch niet zo orgineel als we dachten haha

De foto's, niet veel want mijn PC heeft me ooit eens in de steek gelaten en halsbanden.

Maar belangerijker is de gedachte.

wij hebben een urn, foto's
penningen, en de halsband van onze hond er bij liggen,
en ze blijft altijd in onze hart

De dag na het overlijden van Wodan heb ik heel het huis afgegaan op zoek naar haartjes; die heb ik bijgehouden.
Ook is er de kast met hondeborstels waar ik express nog niet in gepoetst heb.
Ooit heeft hij een tand verloren, die hangt aan een ketting over zijn foto.
En vind ik het genoeg...?nee

1 dag voor zijn verjaardag toen hij dus 11 werd heb ik een foto gemaakt van mijn franse bull en die wil ik dus ook laten uitvergroten en heb deze ook speciaal gemaakt omdat ik weet dat hij al oud is en ja er komt een tijd dat hij er niet meer is ik hoop natuurlijk dat hij nog paar jaar bij me is want hij is nog gezond en heb wat leuke filmpjes van hem en nog meer fotos natuurlijk.
En wil ook wel een hondenpootje van spike als tattoo moet nog wel over nadenken waar ik dat nou wil

Ik heb naast hun urnen een mooie foto van ze er naast staan.
Verder ik alle papieren en ook de halsbanden en riemen nog. En albums vol foto's uiteraard. De mooiste herinnering zitten binnen in mijn hart. Ieder dier blijft speciaal voor mij.

Floortje Faun.

Heel lief om te reageren, ik waardeer dat enorm!

Ik vind het fijn om zo over onze honden te schrijven,zie mijn honden gewoonweg heel graag haha!! Daardoor doe ik zo denk ik haha!! Maar ik kijk ook heel veel op andere mensen hun pagina, de verhalen lees ik ook altijd. Vind het prachtig om te zien hoe geliefd een dier kan zijn. Er zijn er zoveel die het slecht hebben, dat ik blij ben dat de onze het zo goed hebben, als je begrijpt wat ik bedoel. Pas geleden weer een hond gezien, waarvan ik denk moet dat nu zo!!

Er zullen nog vele honden komen en gaan bij ons, en ze zullen allemaal met evenveel liefde worden opgevoed. De bandjes worden gewoon doorgeschoven naar een volgende hond, net als speelgoed en kommen, ook de hondenhokken enz!! Het enige persoonlijke is de foto´s en de albums en de site!! Dat zal ik altijd bijhouden!!

Maar we hopen nog lang van onze vriendjes te genieten!!

Imke, graag gedaan, hoor.
En het lijkt mij maar logisch dat als je altijd meerdere honden tegelijkertijd hebt, bandjes en andere spulletjes doorgegeven of gedeeld worden. Zou anders een beetje een dure bedoening worden.
Als ze maar graag gezien worden, dat is het belangrijkste.
En voor het baasje een heleboel foto's en herinneringen voor als ze er niet meer zijn.
Net als jij vind ik zelf iets schrijven op deze site even leuk als de verhalen van anderen lezen. Liefs, Floortje.

ik heb de halsband van mijn oppashondje nog ik mis hem nog steeds.
Ik was 10 toen hij overleed. Ik heb zijn halsband bij mijn knuffelhond omgedaan en daar slaap ik nu nog steeds mee.

wij hebben de urnes van alle 2 in de living staan en de halsbanden met medallions en riemen de laatste kauwtjes
al hun speelgoed en veel heel veel foto's en filmpjes

23 December 2009 is mijn Sharpei Boy overleden(8 jaar),15 juni 2011 me andere Sharpei Luna.(5.5 jaar).
Ze waren 8 poten op 1 buik,hoorde bij elkaar en waren echt mijn kindjes.

Nu staan ze naast elkaar ,allebei in een zilveren urn,met een mooie foto van samen.
De rest van het as is samengevoegd en gaat nog uitgestrooid worden in een hun favoriete uitlaadbos(moet alleen nog een moment zoeken of vinden wanneer ik dat ga doen).


Mijn Nicht schildert en heeft van allebei ook een prachtig schilderij gemaakt...

Ik heb van al mijn honden een pluk haar bewaard en hun naampenningen. De penningen heb ik in een tros aan een kettinkje gehangen en de ketting vervolgens weer aan een boedhabeeld op de haard. De boeddha zit met 1 opengevouwen hand op schoot en daar rust de tros penningen op. Daarnaast heb ik een speciaal kastje met kleine "urntjes" waarin ik van iedere hond(en kat) een beetje as bewaar.