Zijn jullie herplaatsers ook anders dan de vorige eigenaar zei?

Zoals jullie misschien wel weten zijn Blue en Silver beide herplaatsers.
Silver is op 12december dit jaar, 2 jaar bij ons en Blue vandaag 1maand en een week.

En het is z'n verschil wat de vorige eigenaren over de honden vertelden dan hoe ze hier echt zijn.

Zoals:

Silver zal nooit goed luisteren en een curcus moet je al helemaal niet aan beginnen.
-Ik heb hem het nu de jongehonden & gehoorzaamheid A recreanten met redelijke cijfers afgerond en in september begint gehoorzaamheid B.

Blue moet je de komende maand maar negeren want ze houd niet van vreemden.
-Ze is nu dus een maand hier en ik heb haar al helemaal gewassen geborsteld etc. en totaal niks geen problemen, ze laat het allemaal toe.

Silver kun je nooit samen met andere dieren zoals katten laten.
-Hij en de kat van een vriendin van mij gaat super samen.

Blue houd niet van knuffelen en is agressief naar de dierenarts.
-Elke keer als ik haar even lekker knuffel houd haar staart niet op met kwispelen.
-Ze kan het prima vinden met de dierenarts voor zover honden het kunnen vinden met de DA.

Blue lust geen vers vlees hou haar maar gewoon op brokken.
- elke avond smult ze weer van haar bakje kvv, en als het aan haar lag likte ze die van Silver ook leeg.

Blue kan in het begin niet los lopen, ze zal dan gaan rondlopen en niemand krijgt haar dan te pakken.
- ze loopt vanaf het begin los, en ja ze neemt wel eens een sprintje. Maar komt bijna gelijk gewoon weer terug.

Blue is aan de lijn geen goede combinatie met andere honden, los moet je andere honden ook maar ontwijken.
- met honden gaat ze prima, ze snuffelt een beetje en negeert ze dan. Spelen zou beter zijn natuurlijk maar het blijft een chow.

Najah dat was het ongeveer.
Ik verbaas me daar zo over.

Silver heeft dan al 4 baasjes achter de rug en Blue is altijd bij dezelfde geweest. Maar toch lijkt het alsof ze hier toch heel anders zijn dan bij hun vorige thuis.

Hebben jullie dat ook met jullie herplaatsers, dat ze anders zijn dan de mensen zeggen?

Groetjes Remie.

Ik denk dat het bijna helemaal van de manier van begeleiden af hangt hoe een herplaatser zich gedraagd?

Ik denk dat er mensen zijn die dit gewoon niet kunnen, de hond verkeerd lezen, verkeerde verwachtingen hebben, geen geduld hebben, etc. en ja dan krijg je problemen, en de hond krijgt een stempeltje opgedrukt van moeilijk, agressief, teruggetrokken of weet ik wat voor negatieve eigenschap, die eigenlijk alleen veroorzaakt wordt door het fout begeleiden.

Dat denk ik ook wel, iets dat ontzettend sneu is voor de hond zelf.

Ha ha, dat ken ik! Mijn chow kreeg ik als herplaatser toen ze 1 1/2 jaar was! Zij was de grootste kattenhaatster die je je maar kon voorstellen. Ik had op dat moment een boxer en 4 grote katten!
De kennismaking verliep goed, zij negeerde de katten die honden gewend waren en stiekem aan haar kwamen ruiken.
Ik heb ze s'nachts samen in de keuken laten slapen, overtuigd van het feit dat dit wel zou lukken.
s"morgens toen ik de keuken binnen kwam lag Teddy lekker in zijn mand te slapen en twee katten lagen lekker in zijn mand erbij. Niks kattenhaatster, nóóóit wat van gemerkt! Zij vorige baasje geloofde me niet totdat ik hem een foto liet zien van het stel samen!

Honden komen in een compleet andere situatie en laten vaak hun oude leventje los en passen zich aan aan de nieuwe omgeving! geen dier wat zo flexibel kan zijn als een hond! Hij is niet voor niks de beste maat van een mens!

Wat lief. En goed dat je het dan wel aandurfde met 4 katten terwijl ze "eigenlijk niet met katten kon".

Groetjes.

Hondengedrag hangt heel sterk af van de baas ook. Dus blijkbaar doe je het goed!

Nee eigenlijk niet.
Hij is leuker en liever dan dat ze zeiden.

Haha bedankt.

Logisch dat het bij jou heel anders gaat dan hun vorige thuis, jij geeft tenminste echt om ze!!
Jij steekt er tijd en liefde in en dit voelen ze echt wel aan hoor.

Silver al 4 baasjes, het moet niet gekker worden, in plaats van dat ze zichzelf de schuld geven van hun falen, krijgt de hond de schuld!!

Jah, heel herkenbaar. Over Zus werd het volgende gezegd;

- Luistert goed...nou, haha...dan heb ik daar een ander idee bij (inmiddels luistert ze goed hoor!)

- Kerngezond, ik heb nog nooit een hond met zoveel medische klachten gehad, bovendien kwam ze bij ons met oud trauma (gescheurde pees).

- Goed gesocialiseerd, we merken nu nog steeds dat ze sommige dingen niet kent. We hebben daar dan ook erg veel tijd in gestopt, zodat ze wel dat 'bruggetje' over durft etc.

Heel herkenbaar, en ben ook van mening dat het er heel erg aan ligt hoe je zelf met de hond(en) om gaat.

Over Bobby werd gezegd:

Spelen kun je vergeten dat vindt ie niet leuk Bobby was dol op spelen met de baas en met Bo.

Kijk uit met andere honden tijdens uitlaten, ga ze maar uit de weg Bobby was heel sociaal naar andere honden toe, nooit echte problemen mee gehad.

Loslopen is niet aan te raden Bobby liep bijna de hele wandeling los, liep altijd netjes mee en ging bijna nooit zomaar naar andere honden toe als we ze tegenkwamen.

Al met al, bijna alle 'negatieve' punten bleken bij mij niks van waar te zijn.

Ik heb ergens in een referaat gelezen dat ongeveer de helft van de honden die herplaatst werden gedrag dat door de vorige eigenaar als problematisch werd beschouwd dit gedrag bij een nieuwe eigenaar niet (meer?) vertoont.

Hopen dat het het goede gedrag er wel in blijft zitten

Ik wist bij Matchy aardig goed waar ik aan toe was.
Tijdens ons e-mailcontact dat we eerst hebben gehad heb ik dan ook het hemd van het lijf gevraagd.

Ik heb ook niks anders gedaan dan vragen. Maar toch antwoorden mensen gewoon wat hun denken.
En dan wanneer de hond komt blijkt het na een paar dagen al snel anders te zijn.

Bij ons is het verhaal presies vanaf de andere kant..

Wij hebben de Sheltie van mijn oma moeten herplaatsen, Ze heeft een maand bij ons in huis gezeten
Ik heb met haar vanalles geprobeerd om haar wat beter te socialiseren enz enz.. zelfs met afvallen want ze was best een verwend nestje bij mijn oma hihi Ze was veel te zwaar voor een sheltie en dat merkte je ook goed met wandelen, ze kwam haast niet vooruit.. dit heb ik helemaal opgepakt en tegen de tijd dat ze naar de stichting om te herplaatsen ging (zag er zelf niet echt een gat in, ivm slechte mensen die op haar zouden reageren eventueel)
Was ze al een paar kilo's kwijt, en ging het de goede kant op.

Er waren meerdere dingen, zoals dat ze nog niet echt ver kon lopen (dit ging naarmate ze afviel beter) Ze moest echt een muilkorf om met kammen en dierenartsbezoek, ze kon wel op de trap lopen, maar er niet af en moest mijn oma haar dragen.. Ze sprong naar auto's, vrachtwagens en scooters (dit heb ik er nog wel deels uitgekregen,gewoon geen aandacht aan besteden en dan ging het goed) Buiten was ze overal kwaad op, ze is altijd weggetrokken bij dingen... Ze kon niet met andere honden overweg buiten, dan trok ze haar lip op, en ze kon niet met kleine kinderen... dit hebben we allemaal met eigen ogen gezien...


Toen ze bij die stichting in huis zat, veranderde ze volgens de eigenaren helemaal... En was er schijnbaar niks over van de Sheltie die wij meegemaakt hadden. En al de dingen die ik aan had gegeven als aandachtspunten, waren ineens taboe.


Vind ik zelf erg vreemd, tuurlijk je kan verschillende dingen eruit krijgen, maar ga nou niet zeggen dat ineens ALLES koeken ei is... het kwam voor mij niet zo geloofwaardig over moet ik zeggen..


Maargoed, gelukkig heeft ze een nieuw thuis gevonden ergens in het noorden.. we hadden graag contact gehouden, maar deze mensen wilden dit zelf niet.. dus helaas moesten we het hoofdstuk helemaal afsluiten, ik snap het niet echt, maar respecteer hun mening wel... misschien dachten hun dat we haar terugwilden hebben, maar ik wilde graag contact houden om te zien hoe ze het heeft, of het goed met haar gaat, of we de juiste keuze hebben gemaakt voor haar.. zodat we een beetje gerust erin zouden zijn... helaas nooit meer iets van vernomen.

Ik vond het zachtjes gezegd ook wel behoorlijk lullig hoe wij werden weggezet daar... Mijn oma had haar verkeerd opgevoed, dat geef ik eerlijk toe, maar die maand dat ze bij ons in huis was, ben ik dag in dag uit met haar bezig geweest en in een maand krijg je natuurlijk niet alles eruit wat er al jarenlang inzit, maar ik kreeg wel een sneer dat ik het niet goed had gedaan en had opgeschreven ( ik kon ze ook niet waarschuwen, terwijl ze dan misschien met een kind hadden gezeten dat gebeten was bijv.) Terwijl er werd beweerd na een week bij hun te zijn dat alles ineens weg was en koek en ei was...

Echt, dan voel je jezelf ook zitten hoor als je dat moet lezen..

Ik kan daar niet over uit sorry, wij geven hier thuis alles voor onze beesten!

Faya voldoet redelijk aan de omschrijving alleen ik bekijk haar gedrag anders.

Ze is eigenlijk heel angstig. Ik heb dat even losgelaten omdat ook de GT zei dat de angst niet duidelijk te zien was (en is het dan wel zo?) Sinds ik gewoon weer aan de gang ben gegaan met het idee dat ze heel angstig is gaat het goed en is ze niet meer uitgevallen.

Maar de standaard dingen als zindelij, kent dit en dat.. Nee hoor

De omgeving en de eigenaar beinvloeden het gedrag ook heel erg.
Net als bij kinderen, ik ken 2 kinderen die bestempeld zijn met het syndroom ADHD en volgens de ouders niet te houden waren zonder dubbele dosis medicatie. Nu ze beide in een andere gezinssituatie leven hebben ze zelfs zonder medicatie geen last van hun adhd. Ik denk dat dieren er zelfs nog gevoelliger voor zijn dan mensen en kinderen.

Dat denk ik ook mijn hond is geen herplaatser, maar ik heb wel al te maken gekregen met vooroordelen. Dalmatiërs zijn blijkbaar "gekend" als moeilijke honden, die niet luisteren, agressief en jaloers zijn. Hiervan is NIETS te merken bij mijn hond, ook niet bij de andere dalmatiërs die ik al heb mogen ontmoeten hier op de site of in mijn eigen leven. Jolie luistert heel goed, zelfs zonder snoepjes, ze is nooit agressief (laat enkel tanden zien als ik haar voedsel wil afnemen... maar welke hond heeft dat niet?), jaloezie is er ook nooit terug te zien (ik weet geen enkele moment waarbij ik bv een andere hond aaide, dat zij dan grollerig werd ofzo... wel weer met voedsel wordt het gevaarlijker, maar das bij zo goed als alle honden).

Mijn vader denkt dat ik gewoon geluk heb gehad met mijn dalmatiër, maar ik weet zelf wel beter, als ik Jolie anders had opgevoed dan had ze mss wél meer kans op die karakteristieken. Geluk heeft er weinig mee te maken... het is de "energie" die het verschil maakt. De gedachten "oh nee mijn hond gaat ... doen" is vaak al erg genoeg om haar te doen falen, daarom is het beter om zo veel mogelijk positief te denken, consequent te zijn en je tempo aan te passen aan je hond (tempo van dingen aan te leren bedoel ik dan). Actie reactie aan elkaar aanpassen

Van Rixt werd gezegd dat ze absoluut niet alleen buiten kon zijn want anders liep ze weg, bij ons is ze nog nooit weggelopen, de eigenaren van Yoran waren niet zo spraakzaam en hebben een heleboel niet vermeld. Daar zijn we zelf achtergekomen.

Hahah komt me bekend voor...
Ze kan heel goed alleen zijn NOT
Ze heeft geen allergische reacties NOT
kan heeel goed met andere honden NOT!
Huilt niet als ze alleen is NOT

Ach ja....Toch houden we heel erg veel van haar

Onze eerste hond kwam uit het asiel waar ie zat omdat ie niet op een bovenwoning kon......... Nou, de laatste 10 jaar van haar leven heeft ze op de 1e verdieping gewoond, dus dat viel wel mee.

Wel, op de afstandspapieren van Romi stonden in ieder geval veel leugens.
In het asiel staan er vragen op zoals favoriete speelgoed, karakter,...
Er stond dat romi gek was op spelen, dit had ze nooit geleerd, ze wist niet wat een bal was, ze wist niet waarom speelgoed piepte of wat ze met knuffels moest aanvangen. Mijn zus haar hondje is verzot op ballen en zo heeft romi dus ook leren spelen.
Karakter: lief, aanhankelijk, sociaal naar vreemden
In het echt ook lief en aanhankelijk naar bekenden maar ontzettend schuw naar vreemden, ze durft zelfs bijten naar mannen.
Er staat ook een vraag: hoe reageert de hond op onbekenden op straat, hun antwoord is vriendelijk
Terwijl in de realiteit ze doodsbang is van hen, blaffen, ...
Begrijp me niet verkeerd ik ben ontzettend blij met Romi, maar ik vind wel dat ze eerlijk moeten zijn op de afstandspapieren.

nee,fortuna is precies zoals mij werd verteld.het enige is dat ze bang zou zijn voor vuurwerk(niets gemerkt),en dat ze niet van water hield,maar die waterrat ligt bijna elke dag wel ergens in het water.

Onze jongste aanwinst van 1 jaar kan prima loslopen (ja dat kan, maar als er andere honden of mensen bij zijn, moet je d'r wel weer halen. Ook omdat roepen geen zin heeft, ze is doof..)

Ze maakt geen enkel geluid. ( Ze kan piepen, janken, blaffen...)

En so on...hun email adres klopte ook niet..kreeg niks voor d'r mee..

Maar we houden veel van d'r!!!

ja wij hebben cora nu in februari een jaar geadopteerd en ze zeiden wel dat ze zwaar mishandeld is geweest door de eerste eigenaar, maar de tweede (vanwaar ze komt) heeft ook nooit moeite gedaan om met haar te trainen. Ze zeiden dat ze speelt en dat ze snel aan mensen gewend geraakt. dat ze redelijk snel aan mensen gewend geraakt is waar maar spelen? Ik heb er zodanig een spelletje van moeten maken dat ze toch iets durft apporteren en ze hebben niet eens gezegd dat ze, als ze naar buiten wilt, gewoon iedereen en alles omver loopt om toch binnen of buiten te gaan zonder dat er haar iets overkomt.

nu na al die tijd gaat het veel beter met haar en is ze van ver moeten komen, maar ik heb van haar toch een stabiele hond kunnen maken.

Van mijn laatste Chow werd gezegd dat ik hem niet los moest laten en dat hij de benen nam als hij de kans kreeg. Dat is 1 keer gebeurt toen hij een week bij me was. Nu wijkt hij niet van niet van mijn zijde en ligt zelfs in de tuin met het hek open!

Helaas gebeurt het omgekeerde ook en veel vaker. Er worden vervelende gewoonten of afwijkingen NIET gemeld omdat ze de hond kwijt willen en dat komt niet altijd goed. Dat vind ik veel erger....

Dat klopt. Dat had ik met mijn eerste husky. Die haalden we nota bene uit het asiel. We hebben hem dus helaas terug naar het asiel moeten brengen, omdat het simpelweg niet ging en niet klikte, doordat we niet goed ingelicht waren. Gelukkig vond hij al snel een nieuw huisje. Maar het was voor ons, maar ook voor de hond natuurlijk niet leuk.

onze hond komt uit het asiel, zou absoluut niet alleen kunnen zijn.
Heb laatst de vorige eigenaar gesproken, als pup hebben ze haar uit het asiel gehaald en met 10 jaar er weer in gepropt.
Ze kon haar plekje niet vinden in hun vakantiehuisje, als ze boodschappen deden stond ze 9 van de 10 x voor de supermarkt hoe was hen een raadsel en 2 x hing ze half tussen het raam om weg te kunnen toen de baasjes weg waren.
Nou geloof me, zo;n lieve hond heb je nog nooit gezien, kan zonder problemen alleen zijn, gaat dan lekker slapen, nog nooit een probleem mee gehad.