hoe hebben jullie de raskeuze gemaakt?

Ik wou altijd een Berner Senner, maar toen het erop aankwam vond ik ze toch wel erg groot en log en langharig.. Ze mochten niet langer dan een uur lopen en hadden snel last van de warmte, van de zon maar ook gewoon van het lopen, en ze zijn zo gevoelig voor HD enzo.. Me tante heb er eentje, die loopt de deur plat bij de DA, groeipijnen en echt overal last van..

Ik heb nu een Amstaff.. Ik kijk veel naar Animal Planet en in Amerika zie je er zoveel, Pitbulls dan.. En dan die Pet Rescue programma's, aahhw dan zijn ze nog mishandeld ook.. Ik vond een Stafford er leuk uitzien, vrolijk en elegant, kortharig dus ze kunnen lekker zwemmen enzo, en als vrouw alleen is het wel fijn als je een beetje 'bewaking in huis haalt', er wordt nogal es ingebroken hier op de buurt.. Nou is Chels totaal niet waaks of vals ofzo, maar als mensen weten dat je een Stafford heb laten ze het wel.. En ik moet er 4x per dag mee overstraat, ook 's avonds laat, ik woon dichtbij de uitgaansgelegenheid dus je komt nog wel es dronken vervelende types tegen..

Ik ben eigenlijk altijd al veel met honden bezig geweest.. ook veel opzoeken op het net..
totdat ik een 3 a 4 jaar terug een foto tegenkwam van de Cane Corso (het ras dat we willen als we gaan samenwonen) Het was liefde op het eerste gezicht... maar vooral ook de punten die meetellen..

Ik ben helemaal gek van dogachtigen, het liefst zo groot mogelijk (heb ook een voorliefde voor meerdere rassen zoals herders bijv. hoor maar dit even terzijde)
Dus dat was al 1...
Ik wilde graag een goede waker...
Een hond waar je lekker en meer dan genoeg mee kunt wandelen/lopen (door beperkingen)
Een uiterlijk dat afschrikt, maar met een zacht karakter vanbinnen
maar ook een ideale gezinshond, die ook goed overweg kan met kinderen (mochten die er ooit komen.. jaja moet je allemaal rekening mee houden )
En een hond die kwa karakter en opvoeding dus bij ons past

waar we volgens mij dus een hele goede match mee gaan hebben.. hoop ik toch

Ik heb een verhaal van hoe het niet moet:

Iemand had zich binnen gekletst met een babbeltruc, geld uit de portemonnee meegenomen en wel erg veel interesse in de computer enzovoorts. Het was 1998, dus computers waren toen niet zo normaal als nu, en naar verhouding ook heel erg duur.

Ik ben de volgende dag naar het asiel gegaan en na een intake gesprekje (vorige hond overleden in 1995, ook asielhond enzovoorts) zeiden ze dat 2 of 3 honden geschikt waren. Een kan ik me niet eens meer herinneren, maar Chico zat blij achter het hek. Het eerste wat me opviel behalve "Golden Retriever" was een witte bles tussen zijn ogen. Ik was al bekend met labradors door mijn vriendin en mijn logica was dat er niet heel veel verschil tussen zat. Niet zoals met een terriër en een herder ofzo. Ik had hem op proef, maar de volgende dag wisten we al: deze mag blijven.

Zo moet het dus niet.

Zo als het met Dobby ging ook niet. Heb je bijna 11 jaar een Golden gehad, heel veel Goldens ontmoet. Denk je het ras te kennen. Ga je naar het asiel, springt Dobby op je schoot en je bent verkocht. Blijkt Dobby wat betreft een heleboel dingen niet zo te zijn als álle Goldens die ik in de loop der jaren ben tegen gekomen. Tegenwoordig zegt men "ja, Goldens zijn hyper". Nou, sorry, vroeger hoorde ik dat nooit. Blijkbaar kan er veel veranderen in 10 jaar. Eigenlijk zou je je dus ook constant op de hoogte moeten houden van de ontwikkelingen van de karakters binnen een ras.

Een Golden neem ik niet meer, de karakters zijn naar mijn mening kapot gefokt.

Toen ik een jaar of 3 was, woonde er een duitse herder in onze straat. Wat was ik verliefd op dat dier, hij was de schrik van de buurt, 'reed' tegen mensen en kinderen en heeft zelf met onze toenmalige berner gevochten. Maar ik vond hem geweldig, ik heb heel wat honden in mijn leven gezien maar geen hond die zo'n indruk op mij heeft gemaakt als hem. Mijn ouders vonden herders eng, dus daar kreeg ik geen in huis helaas, toen ik eindelijk de mogelijkheid had zelf een hondje te nemen was de keus dus niet moeilijk, het moest en zou een duitse herder worden, vriendlief had niks in te brengen

@ Van..

Hahah dat is hier ook zo... vriendlief heeft hier ook niks in te brengen op dat vlak.. hij brengt wel eens wat rassen aan, maar geloof ook niet direct dat ie er echt mee zit hoor

waaaw wat een leuke en verschillende verhalen! Bij de meeste dus, verliefdheid op het 1e gezicht

Vanaf mijn wieg tot letterlijk vandaag heb ik altijd wel een collie gehad.

De Hollander werd in mijn schoot geworpen toen een van mijn 2 collies toentertijd overleed en ik een maatje voor hem zocht en in het asiel gebroken en getraumatiseerd vond. Ze hebben nog lang en gelukkig geleefd en ondertussen ben ik met collies en hollanders doorgegaan.

ik ben opgegroeid met duitse herders ,en ik ging altijd met mijn vader mee naar de duitse herder vereniging VDH,hij ging altijd met zijn hond trainen ,gehoorzaam ,pakwek en speuren ,en dat vond ik altijd mooi om te zien .
en mijn huidige vriend heeft ook altijd duitse herders gehad ,en nu hebben wij twee mooie honden ,ik zou niet zo gauw een ander ras willen als een duitser herder .
groetjes rebecca en de mannen

ik vindt eigelijk alle honden leuk.
onze vrienden hadden een bulldog en die was zo super lief en gek.
dus toen hun een nestje kregen wilde ik er ook graag ééntje
de 2 golden retrievers werden weg gedaan,terro toen ze 4jaar was, en diesel al met 3 maanden.

Toen wij op zoek gingen naar een hond hadden we niet echt een ras in gedachten. We hadden allebei onze voorkeur voor bepaalde rassen,maar we begonnen in eerste instantie te zoeken in asielen en op de nationale site. Wij hadden in gedachten dat de hond in ieder geval heel goed met kinderen moest kunnen omgaan, en in een huis met katten moest kunnen leven, en of de hond nu een kruising was of een met een stamboom,maakte ons niet veel uit.
Bij een aantal asielen hebben we een gesprek gehad over hoe en wat, en eigenlijk overal kregen we te horen dat we het beste met een jonge hond, liefst pup, konden beginnen, ivm de leeftijd van onze kinderen. Zo zou de hond dan echt in ons gezin kunnen opgroeien, met de kinderen en de katten.
We waren wel een hond, ook een Golden van 5 jaar tegengekomen,waar ook echt een klik mee was,maar dat is uiteindelijk niet doorgegaan,omdat de vorige baasjes niet eerlijk waren geweest.
Ze zou, volgens de papieren heel goed met katten overweg kunnen,maar toen er een langs kwam, verscheurde ze die bijna, ze ging tekeer!!! We zagen in een keer een hele andere hond, en durfden de gok er niet op te wagen.
Bij 2 asielen hadden we ons op de wachtlijst laten zetten voor een pup,maar dat waren lange wachtlijsten!
Op zich maakt dat ook niet uit, dat je even moet wachten,maar toen we er thuis over napraatten,hadden we allebei de gedachtte, een pup uit het asiel heeft zo een goed thuis gevonden.
Het ging er ons eigenlijk ook om,dat we een hond uit het asiel nog een goed thuis konden bieden,maar als ons dan toch wordt aangeraden om een pup te nemen, dan toch eentje van het ras naar onze keuze.
We hadden allebei een paar rassen in gedachten. Ben zelf altijd al weg geweest van het karakter van de Golden, ook van de Labrador en de Witte Herder. Mijn vriend was opgegroeid met Border Collies en vond dat nog steeds een fijn ras.
We zijn toen het internet op gegaan en hebben de karakters naast elkaar gelegd en uiteindelijk vonden we het karakter en de beschrijving van de Golden het beste bij ons passen. Ook omdat we een paar Goldens kennen, wat hele fijne dieren zijn.
En zo zijn we aan onze Cooper gekomen,uit een nestje zonder stamboom,maar wel getestte ouders, en we hebben er nog geen spijt van gehad.

Van klein af aan interesseer ik me in de grote rassen als; Newfie, Landseer, Leonberger, Pyrenese Berghond, Sint Bernard, Berner Sennen, Hovawart etc..
Ik vind, als gekozen wordt voor 1 van die rassen, dat er genoeg ruimte in en het huis moet zijn en dat er tijd moet zijn voor veel lange wandelingen enzo.
Voor school moest ik alle rassen kennen, nou was ik daar altijd al wel mee bezig dus heel moeilijk was het niet maar toen kwam ook de Welsh Corgi voorbij..
Daar ben ik info over gaan opzoeken, filmpjes kijken etc.
Eerst keek ik alleen naar de Pembroke maar later ben ik me ook gaan verdiepen in de Cardigan en het verschil tussen deze twee.
Ik moest wel ff wennen aan het bijzondere uiterlijk van dit ras, korte poten, lang lichaam en enorme oren!! Hihi!!
Mijn vriend en ik zijn daar inmiddels aan gewend geraakt en zijn helemaal verliefd geworden op de Welsh Corgi Cardigan!!!
Eerst natuurlijk wel op het uiterlijk maar nu ook op het karakter!!
Het zijn enthousiaste en sociale hondjes, die graag bij de baasjes in de buurt zijn en zich er het liefst de hele tijd mee bemoeien, wil graag samen werken en werken voor de baas.
De Cardi is ook een komiek, want haalt graag kunstjes uit en ze zijn behoorlijk eigenwijs!! Haha!!
Dat spreekt ons ook wel aan en wat die eigenwijsheid betreft, dat heeft zijn charmes natuurlijk maar een Cardi baasje moet denk ik toch wel wat stevig in de schoenen staan, consequent zijn en soms even optreden en grensen aangeven!! Hihi!!
Ook is het belangrijk om wel iets van cursus of sport ofzo te doen met dit ras, zelf denk ik dan aan treibball, vanwege het 'drijven' (van vee, vroeger) en zo kunnen ze hun ei toch goed kwijt zeg maar!
Ook lijkt speuren me erg leuk om te doen!
Het is geen grote hond qua formaat maar het heeft wel behoorlijk karakter, een Cardi denkt soms wel dat ie heel groot is!! Whahaha
Het is absoluut geen saai ras en als er goede balans is weet ik zeker dat het super hond is!!
Al een tijd ben ik in contact men mensen die Cardi's hebben, via een forum, alleen over dit ras!
Ook ben ik in contact met fokkers en zij weten onze plannen en planning!!
na de zomer gaan we daar langs en dan kunnen we eindelijk op de wachtlijst en kan het ECHTE wachten beginnen!!

Groetjes

We dachten dat een hond voor ons huishouden niet mogelijk was. De kinderen allergisch, manlief kan niet tegen haren...
Toen las ik een artikel over poedels, goh, leuk ras leek ons dat en geen slingerende haren. Een middelmaat, bleek onvindbaar. We vonden een nest, maar er was geen match, ook niet met de mensen die het nest hadden.

Toen vertelde een vriendin van de Spaanse. Waterhonden, het makkelijke en kind vriendelijke karakter, het heerlijk zachte ras. En de vacht die geen haren verliest, niet gekamd mag worden, graag loopt en werkt, maar een dagje wat minder lopen ook niet erg vind.
Behendigheid en zwemmen leuk!!

We vonden een heel prettige fokker en lieten ons op de wachtlijst zetten......anderhalf jaar later werden we gebeld,
In goed overleg, de kinderen en manlief enkele uren in het huis geweest, waar toen 7 Spaanse waterhonden in huis woonden... Lekker met de dieren geknuffeld. Geen last! Jippie.
Donna was inmiddels de hond waar we een match mee hadden. Na nog een lang bezoek 2weken later en nog eens een week wachten, mocht Donna mee. Afspraak, als toch ernstige klachten, mocht ze altijd terug en zouden zij haar houden of herplaatsen....

We zijn 2 en half jaar verder en ze mag nooit meer weg en er komen geen andere rassen meer over de vloer.
Waarschijnlijk wel een stel pups binnenkort....

We dachten dat een hond voor ons huishouden niet mogelijk was. De kinderen allergisch, manlief kan niet tegen haren...
Toen las ik een artikel over poedels, goh, leuk ras leek ons dat en geen slingerende haren. Een middelmaat, bleek onvindbaar. We vonden een nest, maar er was geen match, ook niet met de mensen die het nest hadden.

Toen vertelde een vriendin van de Spaanse. Waterhonden, het makkelijke en kind vriendelijke karakter, het heerlijk zachte ras. En de vacht die geen haren verliest, niet gekamd mag worden, graag loopt en werkt, maar een dagje wat minder lopen ook niet erg vind.
Behendigheid en zwemmen leuk!!

We vonden een heel prettige fokker en lieten ons op de wachtlijst zetten......anderhalf jaar later werden we gebeld,
In goed overleg, de kinderen en manlief enkele uren in het huis geweest, waar toen 7 Spaanse waterhonden in huis woonden... Lekker met de dieren geknuffeld. Geen last! Jippie.
Donna was inmiddels de hond waar we een match mee hadden. Na nog een lang bezoek 2weken later en nog eens een week wachten, mocht Donna mee. Afspraak, als toch ernstige klachten, mocht ze altijd terug en zouden zij haar houden of herplaatsen....

We zijn 2 en half jaar verder en ze mag nooit meer weg en er komen geen andere rassen meer over de vloer.
Waarschijnlijk wel een stel pups binnenkort....

Sorry, waarom 2 keer?hoe kan ik mijn ene reactiemterugbrengen naar eennreactie?

Ik heb nog nooit een pup gekocht.
Heb altijd honden gekregen die anders naar het asiel gingen.
Zo heb ik sinds ik alleen woon een boerenfox gehad. Die kwam eigenlijk een beetje bij het huis, haha koop een huis en krijg een hond we hebben hem dan ook gehouden.
Toen ie gestorven was heb ik een tijdje geen hond gehad maar miste het toch heel erg.
Dus op zoek naar een ras. Wou een echte speel- en knuffelhond en ben altijd wel gek geweest van labradors. Dus aant kijken naar labrador fokkers en toen hing op werk een papier uit dat ze een nieuwe thuis zochten voor een chi. Ik dacht: een chihuahua? echt niet hoor. Maar dan krijg je te horen dat ie echt lief is en zo. Ben gaan kijken en was helemaal verkocht, vanaf de eerste blaf en lik Dus nu heb ik door omstandigheden een chi
Ik pas me wel aan aan de hond, maar ik weet ook dat ik een echte 'werkhond' niet kan geven wat ie nodig heeft dus dan blijf ik ook weg van deze rassen.

Ben echt een grote honden persoon.
Echter een paar jaar terug op vakantie in portugal zat er opeens een klein bruin hondje die net pups had gehad.
Ze zag er zooo leuk uit maar wist niet meer hoe het ras heete en of het wel echt een ras was en niet een mix van alles en nog wat.

Mijn vriend was al maanden aan het zeuren voor een hond en ik was aan het rondsnuffelen op marktplaats wat er allemaal te koop was en naar chi's aan het kijken omdat ik die altijd erg lelijk vond. (uitpuilende ogen, kortharig, vals etc)
Toen kwam ik een advertentie tegen waarvan ik dacht huh dat is toch geen chihuahu maar naar veel ingelezen te hebben bleek het toch zo te zijn...er bestonden ook langharige chihuahua's zonder uitpuilende ogen.
Nogmaals een keer op internet kijken en toen kwam ik Jackie tegen en was verkocht.

Toen we besloten om een 2e hond aan te schaffen was het voor mij duidelijk dat de hond iets groter moest zijn dan een chi maar niet te groot.
Mijn vriend wou altijd een dobermann maar dat zag ik niet zo zitten ivm andere honden in de familie en Jackie.
Buren van mijn ouders hadden dwerg pinschers en mijn vriend vond ze dobermanns in een kleine verpakking.
Meerdere malen bij de fokker gaan kijken en vanaf moment 1 verliefd.
Beste keuze die ik ooit heb kunnen maken en totaal geen spijt van !!