Wobbe *

Hoi,

Wij hebben na 2 jaar al afscheid moeten nemen van onze lieve Engelse bulldog, hij is overleden op 29 juni,nadat hij in mekaar is gestuikt, hij had voedsel in zijn longen zitten.

Ik heb het ontzettend moeilijk om dit te verwerken, aangezien hij in mijn leven is gekomen in dezelfde week dat ik een miskraam heb gehad, en Wobbe heeft me ontzettend geholpen dat verdriet te verwerken.

Nu blijft het maar in mijn hoofd malen, dat ik niet genoeg heb gedaan om zijn leven proberen te redden, of dat ik net iets verkeerds heb gedaan toen hij in elkaar is gestuikt, kan iemand me een idee geven hoe ik dit verwerkt krijg?

Verdrietige groetjes

heel veel sterkte met het verlies van Wobbe! het is verschrikkelijk als je hondje op zo'n jonge leeftijd al overlijd !

Als je op zo'n moment niet weet wat de oorzaak van het in elkaar zakken is, kun je ook niets doen denk ik. Sosm gaat het zoals het gaat........ maar verdrietig is het wel, kan me voorstellen dat je behoorlijk van streek bent.

Jezelf een schuldcomplex aanpraten gaat niemand helpen, je krijgt er je hond niet mee terug en jij raakt alsmaar verder van streek.

Sterkte hoor met het verwerken.

Lieve Ellen,

Volgens mij is jouw reactie normaal. Ik heb dat ook gehad, zelf gisteren dacht ik van; had ik dit nog even moeten laten checken en de doktoren hadden het toch wel goed gezien.

Je wilt je hond niet kwijt en het verlies doet heel veel pijn, waardoor rare gedachtes als deze door je hoofd gaan malen. Weet zeker dat je goed hebt gehandeld. Is een soort mechanisme waardoor je handelt wat juist is jouw hondje. Ga jezelf niks verwijten, helaas hebben we sommige dingen niet zelf in de hand. Kon helaas mijn hondje ook niet redden, hoe erg wij ook ons best daarvoor hebben gedaan. Dat geeft een gevoel van onmacht!

Heel veel sterkte met het verlies van Wobbe.

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve Wobbe
Rust zacht lief mannetje

veel sterkte

Heel veel sterkte met het verlies van Wobbe.

Je hoeft je zelf geen verwijten te maken.

Heel veel sterkte met het verlies van Wobbe
Voe je zeker niet schuldig.
Het verdriet zal moeten slijten,probeer aan al
de mooie momenten te denken,die jullie samen
hadden.Ik weet wat je nu meemaakt,mijn hondje is er
ook niet meer.
grtjes

Hallo Ellen,

Als je van tevoren altijd alles weet is het heel makkelijk. Maar het probleem is dat je niet altijd alles van tevoren kan weten. Het heeft dus geen zin om jezelf schuldig te voelen omdat je denkt dat je meer had moeten doen.

Zo zit het gewoon niet in elkaar. Het is heel moeilijk, maar je weet denk ik zelf ook wel dat je je best hebt gedaan.

Om het te helpen verwerken kan je er veel met naasten over praten. Dit helpt. Er zal zeker een tijd overheen gaan, maar dat maakt je juist menselijk.

Dat je verdrietig bent en jezelf schuldig voelt, daaruit blijkt hoeveel je om je hond gaf (en nog steeds geeft).

Heel veel sterkte !

heel veel sterkte met het overlijden van wobbe.zo jong nog,
je schuldig voelen doe je altijd meis.
dat hoort erbij,
wens je veel sterkte met het verdriet, laat het verdriet wel komen meis,
dat is zo belangrijk,
sommige mensen reageren raar ,als je verdriet heb om een hondje,
maar het hoort bij je, en laat het komen he.
hier kan je altijd je verhaal kwijt.

Hallo Ellen, we leven met je mee in dit verdriet en begijpen hoe het voelt, hoe erg het voor je is.

Jezelf verwijten maken heeft waarschijnlijk geen zin. Ik veronderstel dat je gedaan hebt wat je dacht dat je moest doen en dat je niet gedaan hebt wat je dacht dat je niet mocht doen... Je kunt achteraf toch niet zeggen dat je had moeten doen wat je dacht dat niet goed was enz..

Het enige wat je nu kunt doen is, veel op forums en sites over honden gaan kijken en dan... misschien.. maar ook dat is niet zeker, kan iets wat je zo opgepikt hebt ooit van pas komen... Maar niemand kan alles weten of op alles voorbereid zijn. Zo is het leven.

Je mist je Wobbe nu heel erg, en die pijn gaat nooit helemaal weg. Maar probeer ook blij te zijn dat Wobbe bij je terecht kwam en dat je hem in je hart kunt bewaren. Hij blijft jullie Wobbe. Ik wens je dan ook veel sterkte toe tijdens dit rouwproces en stilaan ook weer een gelukkig gevoel bij het terugdenken aan hoe hij was voor die ongelukkige gebeurtenis. Dat verdient hij, en jullie ook.

het verwerken is heel moeilijk,en iedereen zal wel denken ,heb ik wel genoeg gedaan;,maar we doen wat we denken dat goed is,meer kunnen we niet doen,je moet je niet schuldig voelen

in je hart zal je maatje altijd blijven verder leven
veel sterkte

Hallo allemaal,

Heel erg bedankt voor de lieve warme reacties, het verdriet moet idd slijten, en hij zal nooit uit mijn hart verdwijnen.

Jullie begrijpen me tenminste, dat is heel iets anders dan mensen die zeggen ach het was maar een hond, maar dat was hij niet, hij Is een deeltje van onze familie en dat zal altijd zo blijven.

Groetjes

Heel veel sterkte met het verlies van je bezste maatje
Woorden schieten me te kort!

velen zeggen inderdaad "het was maar een hond" maar iedereen hier weet beter,voor ons is hij heel dierbaar
er word al vlug gezegd neem een ander,of ben je daar nu nog mee bezig,luister daar niet naar,laat jezelf toe verdriet te hebben en het te verwerken zolang je het zelf wil

het is van mij al meer dan een jaar,en er gaat geen dag voorbij dat ik aan hem denk en in stilte nog traantjes wegpink

veel sterkte