Hoe kwamen jullie bij een hond?

Wij hebben bijna altijd al een hond gehad. Ben er min of meer mee opgegroeid, dus weet niet beter

Ik wilde sinds ik 10 was (12 jaar terug) al een hond.. Flink gezeurd maar nooit gekregen tot een half jaartje terug. In september vorig jaar is eindelijk beloofd dat er een hond mocht komen maar dan wel na de winter omdat er in eerste instantie heel veel tijd in gaat zitten. In mei was het eindelijk zo ver. Mijn ouders en zusjes wisten nog niet wat ze wilde maar ik heb de knoop doorgehakt en voor een labrador gebeld via marktplaats (toen ong. half jaar oud). Nu is Max een half jaartje hier en kan echt niemand hier meer zonder. Hele goede keuze geweest want Max is zo lief, luistert goed en echt een schatje!.

Als kinderen wilden mijn zussen en ik altijd een hond, daar hadden mijn ouders geen zin in.
Totdat mijn zus een hondje kreeg aangeboden, toen mijn vader hem zag was hij meteen verkocht. Leek op zijn hond van vroeger

Toen ik op mezlef woonde heb ik de honden van mijn zus overgenomen, die konden niet goed overweg met mijn neefje. Zo bleven de schatjes tenminste in de familie. Ik heb 2 jaar geen hond gehad en toen ik ging samenwonen waren mijn man en ik snel over eens dat er een duitse herder moest komen, dat is Lara geworden. Wij hebben haar uit het asiel gehaald toen ze 4 jaar was.
Indy hebben we sinds een jaar, ik wilde graag een keer een pup opvoeden. Die wens is in vervulling gegaan!

Toen ik zeven was ofzo, moest ik van paardrijden af. Ik vond het echt hele eng om in galop te gaan maar we moesten als zevenjarige ook al gewoon op grote paarden, inplaats van pony's.. Beetje rare manege was dat..

Maar toen zei mijn moeder: Weetje, je vader en ik denken er al een tijdje aan om dan een leuk hondje te nemen, als je van paardrijden af gaat.

Als ze dat niet had gezegd, was ik nog altijd op die stomme manege gebleven. Maar ik ging er nu bijna supergraag vanaf, want een hond was ook altijd mijn grote droom..

En eigenlijk heb ik gewoon superveel geluk. Want nadat ik een jaartje niet meer paardreed, miste ik het zo erg dat ik er weer op ging. en nu heb ik een hond, en ik rij paard!

Opgegroeid met een roedel zwitserse witte herders, met als favoriet de reu Amigo. Dus toen ik op mezelf woonde miste ik het hebben van een hond. En nu heb ik twee lieverds.

Honden zijn al heel lang mijn lievelingsdieren.
Helaas mocht ik nooit een hond van mijn moeder.
Mijn vriend is ook dol op honden.
We zijn in April 2010 gaan samen wonen en in mei 2010 kwam onze mooie Baco bij ons wonen.
September 2011 is Dani bij ons gekomen

ik wilde geen hond. woonde op een flatje en mijn zoon die was zo klein dat hij nog kroop door de kamer. mijn ex man heeft mij overgehaald om te gaan kijken. toen ik er achter kwam dat ze de hele dag in een bench moest doorbrengen en ze niet eens eruit durfde van angst. dacht ik ik meen haar mee en vind een lief baasje voor haar...maar ja al snel kreeg ik vlinders en de liefde die ik voelde was sterker dan ik dacht. hondencursus was niet nodig. toen ze eenmaal haar vrijheid voelde en de bench bij het grofvuil stond begon ze zich thuis te voelen en voor ons voelde het al snel als een familielid. ze was zo makkelijk en lief...14 jaar is ze bij ons geweest en nooit geen spijt van gehad.

We hebben een hond gehad, een Cavalier king charles spaniel,
Maar op precies op mijn verjaardag weer overleden. Op mijn zesde.
Ach, ik vond het toen wel jammer, maar ik was ook het zo weer vergeten

Maar opeens dacht ik, ik wil een hond. Dus ik zeuren en twee maanden later hadden we
een Engelse Cocker spaniel. , Maar die was blijkbaar altijd de laagste in het nest.
En werd erg onzeker en angstig. Hij werd agressief. Hij heeft mij toen zo hard gebeten dat ik mijn duim nu moeilijk kan bewegen.

Maar ja nu hebben we 2 cavaliers, Jip en Doortje. Die zijn echt geweldig

Raaf kwam op mijn pad. Een vriend van me liet weten dat zijn hond pups waarschijnlijk pups verwachtte. Ik heb er een van de vier. Het was spontaan, maar toch goed doordacht omdat ik de tijd had tussen het nieuws, de geboorte en tegen de tijd dat ze weg moesten. Na veel wikken en wegen van de gevolgen en de mogelijkheden heb ik Raaf gekregen. Hij was de laatste die nog over was, maar ik ben super blij met hem.

Laatst had ik het hier ook met iemand over. Ik vertelde hem dat ik mijn behoefte om te zorgen kan kanaliseren sinds ik Raaf heb. Deze conclusie verraste me toen ik het zei, maar het klopt wel heel erg. Raaf is echt een fijne hond om bij me te hebben.