Moeilijk om je hond zo te zien!

We zijn net bij de DA geweest om wat bloed te prikken voor de bloedproef voor rabiës (verplicht hier in Noorwegen).
En aangezien Taika zo'n overvrolijke puppy is van 40 kilo en de hond die een afspraak na ons had 'ietwat' vroeg was (oeeeh, andere hond! hallo hallo hallo!!! hier ben ik, spelen spelen spelen?!?!), vond de DA het beter om even een kalmerend middel te geven.
Ik heb het liever niet, maar ja, het was nu wel echt nodig, dus toch mee ingestemd.

Maar pffffff, wat moeilijk om je hond zo te zien! Taika is echt een superactief en lekker rondrennend ding, en nu lag ze daar zo plat op de grond, met van die droopy-ogen, tong uit d'r mond, kon geen poot meer verzetten.
Nou heb ik echt totaal geen problemen met naalden, operaties, ziekenhuizen, dierenartsbezoeken; kortom alles wat maar medisch is, maar hier moest ik toch wel even twee keer slikken!

Ze ligt nu onbeweeglijk (heel zielig! vind ik dan) in d'r bench, tong uit d'r mond, d'r ogen zijn nog steeds van die droopy-ogen en af en toe hoor ik een diepe zucht...

Moest mijn verhaal hier even kwijt! (Daar is HP ook voor hè Kan natuurlijk ook niet bij de bench gaan zitten en laten merken dat ik het allemaal zo zielig voor haar vind)
En ik ben natuurlijk helemaal vergeten te vragen aan de DA hoe lang het ongeveer duurt voordat ze weer lekker rondloopt... Dus heeft iemand een idee hoe lang het duurt voordat er weer wat beweging in komt?


P.S. Geen idee in welke categorie ik dit moet plaatsen, dus alvast sorry voor als ik het in de verkeerde categorie geplaatst heb.

Huh? Moest ze een kalmerend middel hebben omdat de hond die na haar een afspraak had, te vroeg was? Hebben ze daar geen wachtkamers dan?

Jeetje, ik vind dit wel heftig. Eerlijk gezegd begrijp ik de keuze van de dierenarts niet helemaal, het is toch een reguliere bloedafname? Juist bij zo'n jonge enthousiaste hond die nog geen negatieve ervaringen heeft zou het mooi zijn om er een positieve ervaring van te maken met wederzijds vertrouwen. Maar goed ik kan niet in de situatie kijken.

Ik begrijp dat het voor jou heel moeilijk is om je hond zo te zien. Ik zou in elk geval de dierenarts bellen om te vragen hoe lang zoiets nawerkt.

Kan me voorstellen dat je er van schrikt. Maar waarom zou je niet lekker bij je hondje gaan zitten? Als je je daardoor beter gaat voelen, is er toch niks aan de hand. Niks is fijner om te knuffelen

Ik ben geen dierenarts en ook geen prof op dit gebied. Maar zou zelf ook wel boos zijn als ze mijn hond zo heftig plat spuiten alleen maar voor bloedprikken. Zat je niet in een aparte kamer?

En hoe lang het duurt: je kan ze altijd even bellen om te vragen wanneer het weer over is. Als het goed is, komt ze binnen een uur wel weer bij.

Maak je niet te veel zorgen! En veel succes

Een kalmerendmiddel voor "lastig speels gedrag"???.
Moet niet gekker worden.....

Maar zeker zo'n kalmerend middeltje moet toch na een uurtje of 2 wel uitgewerk zijn.
Als dierenarts neem je dan toch ook een super kleine dosis als het voor het speelse gedrag is
(lijkt mij als, niet voor DA gestudeerd persoon )

Ik weet niet wat voor middel je DA heeft gebruikt, maar sommige sederende middelen maken dat de hond niets meer kan, maar nog wel alles meekrijgt. Dat kan heel traumatisch zijn. Ik zou dat zeker ook even navragen.

Nee, ze kreeg het kalmerend middel niet alleen omdat er een andere hond in de wachtkamer was. Dat had ik echt niet toegelaten, want daar is wel een oplossing voor te vinden.
Taika is gewoon superenthousaist naar alles en iedereen, dus ook naar de DA toe, en dan is ze in een andere ruimte, dus dat is ook allemaal interessant; ze rent en vliegt overal naartoe, ook al zou je daar een dag zitten om haar aan alles te laten wennen.
Het zou in mijn ogen ook echt niet anders gedaan kunnen worden. Ik was het eens met de beslissing van de DA, anders had ik dat ook echt wel laten merken.

En wat betreft angst: Taika is eigenlijk nergens bang voor, dus ik denk ook niet dat het voor haar traumatisch was.
Heb inderdaad ook eens gehoord dat sommige honden het heel vervelend vinden om geen controle meer over hun lichaam te hebben, maar dat is hier denk ik toch niet aan de orde.

Ze kijkt in ieder geval nu al wat lekkerder uit d'r ogen en probeert al de bench uit te komen, dus het gaat de goede kant op Nog een paar knuffels en ze is vast weer snel helemaal haar springerige zelf!

heb even mee gelezen, ze was wel heel erg hyper , okee de dierenarts weet echt wel wat tie doet. en zal een rustig kalmerends iets gegeven hebben, ja hier ben ik dat niet gewend, ik zou dan even een flinke wandeling gemaakt hebben, en zodra die aan de beurt was naar binnen zijn gegaan.

maar als ik ook jouw berichtje nu leest, is de hond weer aardig bij zijn positieven, gelukkig maar. altijd vervelende dingen zo iets.

Hij moest toch alleen bloed prikken?
Dat is zo gepiept, als jij en een assistente je hond hadden vast gehouden had dit gekunt zonder kalmeringsmiddel.
Ik ben zelf helemaal niet voor dingen die eigenlijk niet nodig zijn en bij mijn hond had dit ook echt niet gebeurd.
De DA mag wel een beetje moeite doen hoor, het is een jonge speelse hond.
Als ze alles maar platspuiten vind ik dat een beetje raar.

Meestal is zoiets wel na een uurtje of 2 idd uitgewerkt en zie je al verbetering zoals je nu al ziet.

Vreemd dat ze een kalmerend middel krijgt...

Ik denk dat het na een paar uurtjes uitgewerkt is? zo'n 5 uur ofzo. Maar goed hangt van de dosis af....

ik dacht eerst HUH moet toch niet gekker worden maar nu ik het eens rustig heb doorgelezen snap ik het wel en een hond van 40 kilo houd je niet zomaar hoor ook al ben je met 2 en dan denk ik dat het veeeeeel traumatischer was geweest als je met mensen je hond in een houdgreep moet nemen
nog ffies en ze is weer helemaal haar "springerige zelve"

@ Willemijn: We hadden van tevoren flink gewandeld, maar dat helpt niks bij Taika; die blijft enthousiast als ze anderen ziet

Ik vind ook dat een dierenarts met dit soort honden om moet kunnen gaan, maar de dierenarts hier is niet zo kundig... Ook zijn hier echt geen assistentes, ik was al blij dat ik zelf mee kon helpen, anders was het volgens mij helemaal nooit gelukt.
Om even een beeld te schetsen: ze kon de ader niet eens vinden, dus ze bleef maar rondporren met de naald. Dus ik wees op de ader (die toch echt wel zichtbaar was, ok niet overduidelijk, maar hallo, als ik als leek dat al zie...) en zei: hier kan je de ader goed zien, misschien kan je het hier proberen. En daar ging het dus prima, was in één keer raak...
't Is dat ik het zelf niet kan doen, want anders was ik niet eens naar deze dierenarts gegaan, maar ja, geen keus hier.
Gelukkig gaan we snel verhuizen; in Oslo zijn meerdere dierenartsen, dus dan heb je in ieder geval keus

Schrik er toch ook wel een beetje van dat jullie het allemaal vreemd vinden dat ze sedatie heeft gekregen. Voor mij leek het op zich op dat moment toch ook wel een redelijk logisch iets om te doen, maar het had dus eigenlijk helemaal niet gehoeven merk ik nu. Ik hou er zelf namelijk ook helemaal niet van om maar van alles in een (honden)lichaam te spuiten... Bah, dat maakt het gevoel er niet beter op

Goh dat is ook wat!
Gelukkig is ze al wat meer bij haar positieven!
Snap dat je je er niet helemaal lekker bij voelde, je lieve pupsel zo droopy-achtig!
Maar ach, binnen no-time is ze weer helemaal haar hyperactieve zelf!

Liefs

Marlies, voel je niet te rot er over. Je hondje is weer bij positieven toch? En je gaat binnenkort in Oslo naar een andere dierenarts. Je hebt van tevoren een goede wandeling gemaakt en een kalmeringsmiddel leek voor jou op dat moment ook een goede oplossing. Het is alleen wel heel erg schrikken als het middel meteen je hele hondje plat legt ipv rustiger maakt. Voor de meeste is dat geen populaire oplossing.

Het is niet het leukste middel, maar zoals Marion ook zegt: het is wel een hond van 40kg (of klopt dat niet?). En als er geen assistentes in de buurt zijn, is het kiezen. Of een hoop geworstel met de kans op verkeerd prikken en angst voor dierenartsen, of dit in alle rust doen.

Het is nu allemaal achter de rug. Geniet vooral heel erg van je levendige Taika, hopelijk hoeft ze maar heel weinig naar de DA.

Oslo?? jullie gaan immigreren?? wat spannend!!!!!!

Ik snap het niet goed hoor..
Waar is dit voor nodig..
Persoonlijk vind ik het niet een goed plan..
Het is niet eerst geprobeerd of het ook anderd kan..

Even een hand vol kaasje/worstje voor de neus van je pup en een handige dierenarts had het naaldje er zo in..
Ik heb het twee keer moeten laten doen bij een hond ..

Geen centje pijn , de hJip merkte niet eens dat er iets gebeurde met als die lekkere dingen voor z'n snuit..

Wellicht een optie voor de volgende keer; een bak met lekers mee en afleiden..
Hoop van harte dat je hond snel weer opknapt, van een Rabies injectie kunnen ze behoorlijk last krijgen/hebben..

@ Eva: Klopt helemaal wat je zegt; dat voelt alweer wat beter Het was op dat moment het beste, maar zoals ik inderdaad al zei; zo moeilijk om je hond zo te zien! Misschien toch even aan de DA vragen hoeveel ze gegeven heeft, zodat het een eventuele volgende keer wat minder kan ofzo. Alhoewel, ze is dan natuurlijk alweer gegroeid...

@ Marion: Nee, we wonen al in Noorwegen, maar in een klein dorpje, helemaal in het noorden (tegen de Russische & Finse grens aan). We gaan dus eindelijk weer naar 'de beschaafde wereld'

Terwijl ik dit typ wobbelt de kleine dame nu naar haar waterbak en is flink aan het drinken: hoera! Aww, nu komt ze een knuffel halen op haar wankele pootjes. Nou, gaat dus alweer een beetje beter

@ Ilja: worstjes, kaasjes, je kan een hele kip voor d'r neus hangen: daar heeft ze echt geen boodschap aan wanneer ze zo enthousiast is (terwijl ze anders echt altijd alles voor wat lekkers doet). Ik had inderdaad al wat dingetjes mee: wat lekker voertjes, haar favo speeltje, en ook de dierenarts had snoepjes. Ze valt niet af te leiden op dat soort enthousaiste momenten. Plus de dierenarts is niet zo handig :(
En het rabiës-vaccin heeft ze al gehad, dit was een bloedafname om de antilichamen te testen De vaccinaties waren geen probleem, had ze inderdaad niet eens door.

werd even nieuwsgierig hoor dus heb op je profiel de foto's bekeken wat wonen jullie mooi!!! vooral die foto's van de dagelijkse wandeling over de toendra....wat een rust en wat een mooie natuur!

en nu weer richting de beschaafde wereld

fijn dat het alweer beter gaat

Als er bloedgeprikt moet worden dan begrijp ik het wel. Ik zou ook wel graag hebben dat het eerst zonder geprobeerd zou worden, maar ja, ze moeten wel in de ader prikken, en bij een stuiterende hond is dat natuurlijk een risico.

Knuffel dr maar flink, gelukkig is ze dr weer bij

Marlies, ben het er niet mee eens dat dit de oplossing is voor in de toekomst. Ben het in dat opzicht met Sterre eens om het zo veel mogelijk natuurlijk te proberen.

Mijn Raaf is dol op de dierenarts omdat hij daar altijd wat lekkers en een goede knuffelbeurt krijgt. Ook hij is een enorme enthousiasteling die alles wil ontdekken. Probeer thuis te oefenen met stil zitten op een tafel, oren, ogen, tanden etc. controleren. Zo raakt je hondje er ook meer aan gewend.

Je hebt weinig keuze daar in de 'middle of nowhere', kon nu niet veel anders en dit voelde het beste voor dat moment. Dan hoef je je daar nu niet meer voor je kop voor te slaan. Navragen hoeveel ze heeft gekregen, is sowieso een goed idee. Zo kom je beter voorbereid bij een andere dierenarts. Mocht die ook weer zo'n paardenmiddel in willen zetten, dan kan jij met een beter gevoel ingrijpen en aangeven hoe jij het liever ziet. Is wel zo fijn toch?

En gaaf dat jouw Magie weer op haar pootjes is.

Hoi Marlies...

Dan is het wellicht - de volgende keer - een optie om voortaan de hond zich niet zo opgewonden te laten worden..??

Blijf dan buiten als er andere honden zijn - en loop - als je aan de beurt bent - dan in éen keer door naar de spreekkamer..
Zo blijft de hond mogelijk wél bereikbaar voor afleiding en lekkers.. ...??
En een keertje maaltijd even een paar uur uitstellen om wél die hongerprikkel te creeren is misschien ook een optie..??
Desnoods neem je de bak met pens/vlees mee..??

Ik blijf het erg heftig vinden om zo een titer te nemen...

Hoop dat je maatje weer snel in orde is..

Misschien volgende keer iets homeopathisch geven waar ze wat rustiger van word.

Ik weet niet hoor maar misschien bij jou honden, maar een hond van 40 kilo en dan zo over hyper actief?
Ik denk dat dit de juiste beslissing is geweest van de DA, aangezien een naaldje inbrengen niet zo gepiept zou zijn.

De ene hond is de andere niet en ik denk ook niet dat je zo maar kan zeggen dat het zo gepiept is. Ooit een bouvier gehad die zich absoluut niet liet prikken, dus ik weet er alles vanaf. En die was niet eens hyper, dus moet je nagaan.

Overigens fijn te lezen Marlies, dat je hond alweer goed uit zijn ogen kijkt. Het is misschien niet zo'n lekker gezicht geweest, maar wel dat het even moest. Het komt wel weer goed.

Voor de volgende keer als je weer naar de DA moet, maak een wandeling of maak je hond op een andere manier wat moeier. Dan is het misschien wat makkelijker voor zowel jezelf als voor de DA. En anders de volgende keer een afspraak maken overdag, zodat er amper andere honden aanwezig zijn. Ook een idee.

Tja, je kunt wel zeggen dat een hond vast te houden is, maar Dobby weegt maar 28 kilo en we konden hem met zijn drieën niet dusdanig onder controle houden voor de neusenting tegen kennelhoest. Als je dan een stuiterbal van 40 kilo hebt en met een naald moet gaan werken...

Ik kan het me voorstellen, maar de volgende keer toch misschien ietsje minder middel? Mijn vorige hond kreeg een roesje voor een ruggenprik tegen de hernia, en kon dan na 30 minuutjes weer lopen. Ja, de rest van de dag had hij een dipje, maar met roesje en tegen-roesje was hij al snel weer bij de pinken.

Heb vanmiddag nog even gebeld naar de DA en gevraagd hoeveel ze gegeven had: een dosis voor honden t/m 25 kilo. Een wat mindere dosis dus, want Taika weegt bijna 40 kilo. En dan toch nog zo zielig

Nu ze er stukken beter bij loopt kon ik ook even goed rationeel terugkijken, en wat mij betreft hebben we wel de juiste beslissing gemaakt. De DA had van mij nog wel een mindere dosis mogen geven, maar ja, ze had al relatief weinig gegeven.
Denk dat het echt niet gelukt zou zijn met onze hyperdepieper overvrolijke Taika.
Als we ooit nog een keer bloed moeten laten prikken, dan denk ik inderdaad meer aan iets homeopathisch om haar wat rustiger te krijgen (al denken we zelf dat dit wel echt haar puppengedrag is, en dat ze uiteindelijk nog rustiger gaat worden).

En: Ze loopt weer goed rond nu en ogen zien er weer normaal uit; weer bijna 100% Taika! Het ontbreekt nog wel wat aan energie, maar dat zal ze morgen vast allemaal weer terug hebben

Bedankt voor alle reacties!