Waarom dat ene ras???

De schoonheid van de Afghaan sprak me aan. Het karakter blijkt ook nog wel bij mij te passen maar als 12 jarige jongen werd ik verliefd op de buitenkant.

Teckel, is gewoon helemaal mijn soort hond, een groots karakter in een kleine verpakking.
Na een aantal jaren geen teckel gehad te hebben, dus nu toch weer een teckel erbij, heb het ondanks dat we andere onze andere lieverds hebben, toch wel gemist.

Witte herder, gewoon alles, hij is heel lief, heel hoog knuffelgehalte, gaat heel goed met kinderen.

Darcey is onze x, viel op zijn mooie grote ogen

Ik heb gekozen voor een dwergpinscher, omdat ik graag een klein hondje wilde, met een korte beharing. Dus ging ik daarvoor zoeken en kwam onder andere een Dwergpinscher tegen. Toen ik begon te lezen sprak het kakakter me heel erg aan, en vond de bouw en oren supermooi van dit ras.
Ook vind ik het een voordeel dat deze hondjes niet (meer) zo populair zijn, en ik dus een speciaal hondje heb haha!
Wel irritand dat iedereen me na roept dat ik zo'n leuke Chihuahua heb..

Wij hadden niet zoveel keus mijn zoon is asmatisch.

Hij was als heel snel poedelfan ik had nog zoiets hmmm een poedel.
Maar ik ben me gaan inlezen en het karakter sprak me erg aan en ik vond ook steeds meer foto's van sportief getrimde poedels.

Toen we gingen kijken bij Koda's nest was ik verkocht. Niet door de puppen maar door mams, ze zag er niet uit door de bevalling maar ik ging bij haar kijken want ik had zoiets de moederhond moet je wel aanspreken want de pups dragen haar genen. En toen ik bij haar zat had ik meteen zo iets van wauw dit is ze en toen ben ik bij de pups gaan kijken.

Ik had eigenlijk niet na gedacht over reu of teef maar ik wilde naar het karakter kijken.
Koda sprong er boven uit een lief zacht hondje.

En nu ben ik eigenlijk echt een poedel mens ze zien er zo mooi uit en het zijn toch van die heerlijke maffe speelse clowns en ontzettende kroelkoppen dus een poedel is echt mijn hond.

Ik vind meer honden leuk maar een poedel heeft echt een plekje in mijn hart verovert.

Ik kan niet kiezen dus vandaar weer een kruising Nee hoor bij toeval kwamen ze beiden op mijn pad.
Ik houd wel van werk honden.
Dus wie weet ooit nog een Aussie of BC erbij.

Mijn 1ste 2 honden die allebei helaas door ziekte zijn overleden waren de Sharpei.
Prachtig uiterlijk,zeer hechte band met de baas en mensen die hij kent,oosters karakter(dus op zichzelf),toch is mijn voorkeur naar mijn 3e hond voor een andere ras gegaan.

De Engelse Bull.....clowns,zeeeeer lief voor mensen/kinderen en andere hondjes,en heerlijke knuffelkonten/aanhankelijk.
Onze Joep is nu 9 maanden en wat genieten we van hem.
Dus bij mij is nu ook echt het Bullen virus toegeslagen

Liesbeth als mijn neefje jou Joep ziet hihi hij zeurt al maanden om een Engelse bull.
Hij heeft twee Franse bullen en hij is 14 totaal verliefd zou hij worden op Joep.

Ik heb voor de Schotse herder gekozen omdat ik vroeger ook een collie heb gehad en het karakter mij aan staat.
Rustig van aard en makkelijk te trainen als je het dier maar in zijn waarde laat. Ook het uiterlijk spreekt mij aan.
Ik heb dan ook geen moment getwijfeld mbt de ras keuze. Enkel de kleur blue merle of sable.

Hier om.

Op mijn 14e kregen we een bobtail en al was hij van ons allemaal (5 kinderen) het werd al gauw mijn hond. Mijn moeder en ik lieten hem voornamelijk uit, ik gaf hem eten en deed de vachtverzorging. Beer was al 12 toen ik het huis uitging en bleef bij m'n moeder maar binnen een maand had ik een goede fokker uitgezocht die pups verwachtte en binnen 3 maanden hadden we (mijn man en ik) Youk. Youk is 15 jaar geworden en was een fantastische hond. De bedoeling was een half jaar te wachten met een nieuwe hond maar ik miste het zo een hond in huis dat ik al gauw op zoek ben gegaan naar een andere. Ik had inmiddels 2 kinderen, werkte 2 dgn per week buitenshuis en wilde daarom een iets minder bewerkelijke hond maar wel met de eigenschappen van een bobtail. Op internet kwam ik de moeder van Charlie tegen. De eigenaar van deze hond wilde zo graag een pup van deze hond vanwege een lijst met goede eigenschappen en had een heel lief stukje geschreven waarom. Ik heb meteen contact opgenomen, het klikte en 2 maanden later hadden we Charlie een kruising 3/4 berner sennen en 1/4 mechelse herder.
Charlie is nu 5, en ik wilde er al een tijd een 2e hond bij. Een 2e Charlie bestaat niet en omdat ik nu weer thuis werk (hondentrimmer) mijn kinderen al wat ouder zijn en ik dus weer tijd genoeg heb voor de vachtverzorging heb ik mij verleden jaar op een wachtlijst laten zetten bij een fokker van mijn keuze. Het duurde lang maar volgende week wordt, als alles goed gaat, onze nieuwe bobtailpup geboren.

waarom kies je voor een ras ?

ik zag de newfoundlander toen ik een duitse herder had, vond ze prachtig van beharing en van uiterlijk, kwam er mee in aanraking, volwassen honden, en ze waren uitmuntend wat karakter betreft.
mijn duitse herder stierf, en op dat moment waren er geen geschikte honden voor mij, ik wilde er mee trainen.

en ben gaan kijken naar de newfoundlander, en ja als je dan die puppen ziet, ben je verkocht.
we zijn op de wachtlijst gaan staan, bij verschillende fokkers, en zo ben ik aan het ras gekomen.

ze zijn heerlijk van karakter, heel laat volwassen, dus lang pup. en als ze eenmaal volwassen zijn, dan heb je wat.

en dan het uiterlijk, dat blijft geweldig, veelonderhoud, maar dat weet je van te voren, en een uitstraling dat deze honden hebben. vandaar niet alleen natuurlijk gekozen voor die uitstraling, maar als je op een hond valt, speelt dat zeker mee.

en eens een newfy, altijd een newfy.

Ik wilde een middenmaat hond, een hond die actief is, waar ik iets mee kon gaan doen.

Dus het werd een BC.

Nu ik erg bekend ben met het ras vind ik het een super sierlijke hond, met een prachtige werkhouding en een enorme eager to please. Het slaafse van een BC vind ik heerlijk, ze doen alles voor je als je de juiste band met ze hebt. Waanzinnig ras.

Toen yordi nog leefde wisten we al dat onze 2de hond ook een jachthond zou worden!
t'ja alles gewoon,het plaatje klopt...
lief,actief (wij houden enorm van wandelen in de natuur),werklust,hun verschijning,hun heerlijke karakter,leergierig,altijd klaarstaan om te werken voor de baas...
Toen Yordi nog leefde de "bracco" leren kennen...op slag verliefd!!!
Hun uiterlijk,om te smelten!
En contact gehad met de fokster van Kallista,de volwassen honden leren kennen,pups gezien,meegeweest naar show...(sinds 2006 al contact)
Ik was verkocht!Alleen mijn man had twijfels...hij vond ze zooo triest kijken!Ze zien er een beetje ...lomp uit zei hij! Ja hallo!Lomp???
Toen Yordi gestorven was,heb ik hem kunnen overtuigen om eens mee te gaan naar de fokster,want hij had nog zijn twijfels...Zijn mening moeten herzien toen hij "de bracco" leerde kennen in het echt !!!!
Eindelijk begreep hij me!En ja kort daarna op de wachtlijst voor een bruin teefje en sinds 20 maart eindelijk onze eigen Bracco Italiano "Kallista"
Het plaatje klopt terug!Ze is geweldig
En mijn man zegt nu...jij hebt je bracco,waar je al zo lang van droomde,je weet wat mijn droom is hé!!!Een whippet...wie weet...kan hij me later ook overtuigen

Leuk om te lezen =D
Ook dat eigenlijk (bijna) iedereen toch nog wel erg blij is met het ras dat ze ooit hebben gekozen.

Meer verhalen zijn welkom hoor, haha

ik ben begonen met herders maar door mijn fysieke gestel ben ik later de over stap gaan maken naar de bouvier wel een hond die wil werken maar niet altijd hoef te werken .

en nu wil ik geen ander ras meer heerlijk zo'n grote zwarte lobbes die nog steeds denkt dat ze schoot hondjes zijn .

dus voor mij geen ander ras meer

Mijn eerste hond was een dh en nu heb ik een herderachtige van onbekende afkomst. Ik ben een herderfan, ze zijn leuk, gevoelig, intelligent, echte karakterhonden. Bij mij ook liever geen heel slaafs type maar een met een eigen kop, dat vind ik het leukst.

Toen ik begon te lopen ondekte ik al heel snel dat de buren een hond hadden. Het liefst zat ik daar dag en nacht. Helaas gingen ze verhuizen toen ik een jaar of 3 was. Vanaf dat moment wilde ik een hond. Helaas heb ik moeten wachten totdat ik op mezelf ging wonen. Een Husky of een Samojeed leken me geweldig. Toen ik begin 20 was werkte ik op een de advertentie afdeling waar op een zeker moment een nest Amerikaans Canadese Witte Herders werd geplaatst. Daar had ik echt nog nooit van gehoord. Ik heb gebeld, afspraak gemaakt om eens langs te gaan en 8 weken later had ik een Witte Herder. Prachtig honden met een heel lief en zacht karakter. Achteraf ben ik heel blij dat zij op mijn pad is gekomen, een Husky of een Samojeed had ik niet kunnen bieden wat ze nodig hebben.

In de 12 jaar dat ik een Witte Herder heb gehad ben ik helemaal verliefd geworden op het ras. Het liefst was ik weer gaan kijken voor een witte maar dat leek me niet verstandig. Ik heb een half jaar lang de achterkant van mijn hond in de auto moeten zetten, dat kon ze zelf niet meer. Ouderdom dacht ik, later bleek het kanker te zijn. Dit is me behoorlijk zwaar gevallen en heeft me aan het denken gezet. Mijn gezondheid wordt er niet beter op dus nam ik het besluit om voor een kleinere hond te gaan.

Ik ging op zoek naar een hond met een lief en zacht karakter, maximaal 15 kilo en het liefst zo gebouwd dat het van jong tot oud zelf in de auto zou kunnen springen. Daar kwam een Whippet uit. Vanaf dat moment ben ik besmet met het windhondenvirus. Dat kleine hondje dat elke avond onder het dekbed kruipt rent de volgende dag weer met een snelheid van 50 km per uur. Dat blijf me verbazen en verwonderen.

Omdat het het mooiste ras der rassen is zowel qua innerlijk als uiterlijk en vooral die combinatie. Ze zijn zo ontzettend lief, aanhankelijke kroelers en dat in combinatie met het lompe robuuste uiterlijk.
Net zo iets als de uitdrukking een grote bek maar met een klein hartje

mijn eerste echte eigen hond was een jack russel. ik had voor dat ras gekozen omdat ik van mama alleen een kleine hond mogt en ik wilde een hond met pit en vind ze ook wel mooi.

toen Jana was overleden heb ik gekozen voor een amstaff. mijn vriend had Kira al en ik wilde een speelmaatje voor haar dat ook tegen een stootje kan. wij hebben ook heel goed nagedacht over de toekomst toen we onze honden kochten (ivm samenwonen en kinderen) en een amstaff paste het beste in het plaatje dat we zochten. zo goed zelfs dat we een 3de namen

Natuurlijk kenden wij (wie niet) Dalmatiërs van de film. Dus ik was vanaf kinds af aan al helemaal verliefd op dit ras. Toch was het niet alleen het uiterlijk, maar vooral het karakter dat me aansprak. Zo stond er toen ik vier jaar was op mijn verlanglijstje: het enige wat ik wil is een dalmatier sinterklaas. ik hoef niets anders alleen een dalmatier. mijn mama wil geen dalmatier maar zwarte piet wil mij wel een dalmatier geven toch? Ik heb het briefje later gevonden en keihard gelachen, want ja: over een maand zou ik toch echt een dalmatier krijgen, van mijn moeder

Natuurlijk hebben we eerst eens goed gezocht over het karakter, en wat de meesten afschrikt en ons juist aansprak was het eigenwijze van het ras. oost-indisch doof zijn ze zeker, maar wat een heerlijke beesten zijn het. vrolijk, eigenwijs, aanhankelijk, knuffelkonten, enthousiast. nala is echt een hond uit duizenden, ik vind alles leuk aan haar. en dat heb ik ook met haar dalmatiervriendinnetje. zoals zij spelen, doet nala met niemand anders, alsof ze elkaar herkennen. nala is wel vrij nerveus, als zij de situatie niet kan overzien. nu dreigt dit negatief gedrag te worden, dus wij gaan hier hard aan werken. want ja, nervositeit komt in het algemeen wel vaker voor met dit ras.

Ik was me nog aan het orienteren op welk ras herplaatser maar toen kwam Andor in het asiel waar ik vrijwilligerswerk deed. Toen werd het dus een vuilnisbakkie van 6 waarvan ik nog steeds niet weet wat er nou inzit kwa ras haha. Maakt ook niet uit, onze karakters vormen een match , we kunnen lezen en schrijven samen, dat vind ik het belangrijkste.

De Chihuahua herplaatster, tja, ik vond Chihuahua's wel leuk en had mij ook wel in het ras verdiept, maar wist niet dat er hier ooit een Chihuahua zou rondlopen hoor hihi.
Een bepaalde blik in de ogen van Deam en de enorme klik die we meteen hadden maakte de doorslag om hem mee naar huis te nemen.

Landseer :
rustig/relaxt, geen jachtdrift (voor ons belangrijk als platteland bewoners),redelijk waaks.
Gek op water (lekker samen zwemmen).veel haar en lekker groot..
Oja, en vreselijk eigenwijs.
Op het gebied van training vaak lastig, maar in samenhang met een verder rustig karakter is dat geen probleem..

Flatlander :
We waren al 3 jaar opzoek naar deze kruising...
Knuffel gehalte en uiterlijk van een Mini newfy, en een apport/werkdrift van een Flatcoat.
Vreselijk nieuwschierig, will to please.
1 keer een kunstje voordoen, en hij snapt het.
Heeft wel het jachtinstinct van de flat, maar is door zijn will to please redelijk om te buigen.

Een zéér relaxte landseer en een tikkie ADHD flatlander hier op het erf zijn de perfecte mix.
Ze houden elkaar in balans.

Vroeger hield ik van honden, maar mocht er geen. Ik hield vooral van grote honden: bouvier, new foundlander etc. Ik hield van een hoog knuffelgehalte, wilde graag 'iets in mijn handen hebben'. Ik hield ervan om de honden van de buren wat te leren. Voorkeur voor een grote, brede kop. In het verleden heb ik dan ook een pyrenese berghond x tatra gehad. Ontzettend leuk, lieve lobbes, moeilijk te irriteren (wat alleen irritant is als je wilt opvoeden...) laconiek dier.
Vroeger hield ik helemaal niet van 'een rat aan een touwtje' zoals ik de dwergpinscher noemde. Een dwergpinscher trekt aan de riem, blaft veel, bijt in je hakken en wordt moddervet. Vreselijk! Dacht ik.

Lang heb ik geen tijd gehad voor een hond. Een hond heeft recht op voldoende aandacht. Maar ik ben wel altijd een hondenliefhebber gebleven. Een hond in combinatie met motorrijden was een uitdaging. Daarom gingen we op zoek naar een kleine hond, die in de tanktas past. Ik hou van ruig of veel haar, had voorkeur voor een ruwharige jackrussel. Mijn man hield erg van dwergpinschers..... toen ik van die schrik bekomen was, ben ik me gaan verdiepen in het ras. Ik kwam tot de ontdekking dat het ontzettende leuke, volwaardige honden zijn, in een klein lijfje. Mayra kwam. Gisteren zei de dierenarts nog dat ze het zo mooi vond dat Mayra een echte hond is. Dat zie je niet zo vaak bij dwergpinschers en chiuaua's helaas, zei ze.

Tot mijn grote genoegen, opluchting en plezier, blijkt Mayra van motorrijden te houden. Logisch, we hebben gekozen voor een hond die graag bij de baas is. Volgens mij kun je haar zelfs leren mee te gaan met parachutespringen (maar dat durf ik dan weer niet...)

In een rassenboek via de bibliotheek kwam ik uit bij een sheltie, daar had ik nooit eerder van gehoord maar het uiterlijk sprak me erg aan. Toen ik me er verder in verdiept vond ik het karakter toch niet echt passen, en mijn vader wilde eigenlijk een grotere hond, dus zo kwamen we uit bij een schotse herder. In het begin nog wel wat getwijfeld, vooral door de vacht.. ook nog voor een korthaar gestaan maar die zijn ook wat 'drukker' en we zochten juist een hond die in huis heel rustig is. Toen we eenmaal bij iemand waren kijken met 4 collies (en toen ook een nestje) waren we er eigenlijk wel van overtuigd dat het een hond was die bij ons paste. We hebben toen geen pup uit dat nest genomen omdat we er nog iets langer over wilde denken en die pups al bijna weg konden, maar toen zijn we later bij Fay uitgekomen. We waren ook eigenlijk niet van plan een sable te nemen, maar ach M'n vader kwam er nu zelf al mee dat een speelkameraad wel leuk zou zijn voor Fay, maar dat duurt sowieso nog wel een paar jaar. Maar ik denk dat er sowieso nog wel een collie komt ooit, al is het wanneer ik uit huis ben.

Mijn man had een duitse dog toen ik bij hem kwam wonen. En ik was gelijk verkocht. (Ze zeggen niet voor niets eens een dog altijd een dog.) Dus toen we voor een nieuwe hond gingen kijken was de keuze snel gemaakt weer een duitse dog en weer een blauwe.
Zulke lieve lobbesen en wel met een eigen willetje.

We zochten een hond waar je veel mee kan doen, die wil werken. Ik wou het liefst een wat grotere hond, maar was toch bang dat de hond "mij uit zou gaan laten". Toen ik op zoek ging naar actieve wat kleinere rassen kwam ik bij de sheltie uit. Een kleiner hondje die heel graag wil werken, en er nog leuk uit ziet ook. Ik hou wel van honden met een lange vacht die je moet borstelen.
Tot nu toe zijn we super tevreden met haar en je ziet nu al dat ze heel leergierig is.

Hoeveel beter wordt het nog dan een witje?