wat gebeurt er nou???

Vandaag hebben Yori en ik examen voor de gevorderden 2 gedaan. Daar zin bij ons ook het onderdeel staan en betasten bij. Ik ben ook instructeur op de hondenschool, dus Yori kent alle instructeurs goed. 2 instructeurs waren jury bij ons examen. Yori is dol op alle instructeurs, en speelt graag met ze. Hij kruipt bij ze op schoot, hij likt ze af als hij de kans krijgt, hij haalt apportjes voor ze, etc. Kortom: eigenlijk niet echt toller (haha)

Maar vandaag met het examen heb ik Yori gezien zoals ik hem (gelukkig) nog nooit eerder gezien heb. Hij was doodsbang voor de instructeur die staan en betasten kwam doen. Doodsbang. Hij kroop in elkaar, wilde vluchten met zijn staart tussen zijn poten, kroop over de grond, hij was echt in blinde paniek. Hij stond te trillen als een rietje. De andere instructeur heeft toen het staan en betasten gedaan (Yori is helemaal lyrisch van die 2e instructeur) en nog steeds stond hij te trillen als een rietje, en dook hij in elkaar. Hij vluchte bij deze man niet, maar hij was ook duidelijk niet op zijn gemak. Iedereen vroeg wat Yori had, want zo kenden ze hem niet! We hebben geoefend, alle keren ging het goed. Iedereen op straat kan hem aan halen, hij is dikke vriendjes met alle instructeurs, en nu deed hij ineens zo!

Pff.. Ik herkende mijn hond niet meer... Hebben jullie wel eens zo'n moment gehad??

oh, zin is natuurlijk zit...

Ik zou zeggen dat hij misschien de spanning voelde bij jou of de rest van de groep.
Dat hij daar op reageerde.

Was er verder niets veranderd op het veld??

@ Mexx: nee, verder was er niets anders op het veld. We hebben zelfs het examenparcours al een paar keer geoefend.
Het was het laatste onderdeel van het examen. Ik was zenuwachtig, en hij is best een sensibel hondje, maar dat hij daar zo vreselijk op kan reageren... Dat is toch bizar??

Ach jeetje..Heeft ie niet toevallig ergens pijn (voor zover je weet)?

@ Caitlin: nee, hij heeft (voor zover ik weet) geen pijn. Zijn buik had hij keihard gemaakt, dat wel. Dat doet hij ook bij de dierenarts (stress he..) Maar dat is nu weer normaal. Ik mag ook gewoon overal aan zitten en plukken en drukken...
Die instructeur heeft na het examen nog een paar keer geprobeerd hem uit te nodigen, gewoon heel rustig een hand uitsteken. Op den duur is hij zelfs op de grond gaan liggen met een frolic (rotzooi, maar Yor is er dol op.. haha) en toen kwam Yor heel twijfelend de frolic halen, en kon hij hem even krieben onder zijn kin, en kreeg hij een lik over zijn oor van Yor... Dat vond ik voor vandaag wel weer genoeg...

ben je wel geslaagd?? soms zijn honden vreemde wezens. maar een toller is natuurlijk ook een gevoelige hond, ik geloof best dat ze jouw zenuwen heeft bemerkt. wel zou ik het weer gaan oefenen zonder jouw stres en kijken hoe het dan gaat. gaat het goed dan weet je zeker wat de oorzaak is/was.

Jeetje wat een verandering hé ineens..

Hij heeft gewoon jouw zenuwen opgepikt hoor, denk ik..


Zijn jullie door het examen gekomen..??

Ja, toch..??

Hoi,

Waarschijnlijk is het een combi van jouw spanning en de manier van benaderen. Jazz heeft dat ook. Normaal vind hij de mensen leuk maar zodra het om staan en betasten gaat vind hij het toch wel erg spannend. Ik ben dus op den duur na iedere les alle instructeurs afgegaan om het te laten betasten. Tegen de tijd van het veg examen was hij redelijk relaxed en liet hij het toe. Heb je het wel gehaald?

Ik denk ook dat het meer de stress is geweest.
Honden voelen heel goed de stress van ndere aan.

Ja hoor, mijn reu Ravasz moest met mij landelijk G&G2 examen doen. Alle oefeningen gingen perfect tot het vooruitsturen over meer dan 40 meter en dan terugroepen. Normaal vertrok hij altijd als een speer uit de boog en liet zich ook onmiddellijk weer afroepen. Op het moment dat ik hem het commando vooruit gaf, kreeg hij een blackout, en hij verzette geen poot. Hij keek me echt hulpeloos aan , van wat moet ik nou??? Dus waren we gezakt. Niemand snapte er wat van en de keurmeester gaf me zelfs nog tot drie keer toe een herkansing, maar hij ging niet en bleef keurig naast mij staan. Helaas pindakaas. Heb hem even lekker geknuffeld, en toen het examen voor iedereen afgelopen was, het nog eens geprobeerd. Hij vertrok weer als een speer en rende het terrein van 4 hectare over en op mijn ... kom hier.... kwam hij ook al dravend weer terug... kwam keurig voor en aan de voet. De keurmeester schudde zijn hoofd en zei dat het hem speet, maar ik was natuurlijk niet geslaagd. Werd wel onmiddellijk uitgenodigd om de week erna in Eindhoven met hem examen te komen doen. Heb dit niet gedaan. Ik wist dat hij het kende en dat was voor mij voldoende. Het blijven gewoon dieren die af en toe onvoorspelbaar zijn. Dát.. is toch het leuke eraan!

Ik heb het examen wel gehaald, maar dat vind ik in dit geval bijzaak. Ik vond het niet leuk hoe Yori reageerde op die man, vooral omdat ik het vervelend voor Yor! Ik herkende mijn hond niet.
Ik denk inderdaad dat het komt door mijn stress...

@ Annelies: ook gek he... Ja, ik vind het ook leuk hoor, dat ze onvoorspelbaar zijn... Maar niet op deze manier. Niet de angst die hij liet zien! Doodsangst. Als hij kon vluchten, had hij dat gedaan...

Nee .. als ze angstig zijn is natuurlijk niet leuk! iets moet er toch gebeurd zijn dat hij ineens zijn vertrouwen kwijt was?? Moeilijk te achterhalen vaak hoe een hond iets linkt.

Mijn hond was normaal een vrijgevochten, brutale vent , maar op dat moment keek hij alsof hij zijn laatste oortje had versnoept! Hartstikke zielig!

haha dat is nou het moment suprême...waarop alles mis gaat. ik denk dat hij voelde dat hij moest presteren en het even niet meer wist...ken gebeuren

@ Annelies: ik vrees toch mijn zenuwen, mijn houding.. Ik was niet meer zeker, en daardoor hij ook niet... ik moet natuurlijk wel in mijn achterhoofd houden dat toen Yori bij mij kwam, het 1 klein hoopje onzekerheid was...

De oorzaak ligt meestal wel bij het baasje hoor! Daar was ik me ook heel goed van bewust! Ik had s'morgens zelf de clubexamen afgenomen en was erg druk bezig geweest. Normaal ging Ravasz ook s'morgens gewoon mee, en werd er eerst met hem getraind, dan ging hij de kennel in(op het trainingsveld staan kennels) en na de les werd weer even uitgelaten en gespeeld. Nu kwam hij van de kennel eigenlijk het veld op, en moest onmiddelijk presteren, wegens tijdgebrek van mijn kant! Zag de bui al hangen van te voren! Mijn hoofd was nog niet leeg en Ravasz had zich niet echt even kunnen ontspannen. Denk dat dit de oorzaak was dat hij niet weg wilde bij mij!

Even je hoofd leeg maken van te voren zodat je je weer vol kunt concentreren en alert kunt zijn op de signalen die Yori geeft. Vaak zijn het minieme dingetjes die Oh... zo... belangrijk zijn voor een hond!