Dominantie theorie achterhaald - wat zijn jouw ervaringen?

Ook kan het zijn dat de hond wel naar jou luisterd maar je verder niet als baas ziet
Dit is weer een effect van snoepjes verkeerd gebruiken..

Ook kan het zijn dat de hond wel naar jou luisterd maar je verder niet als baas ziet

Jaaaaaaaaa, hele belangrijke om ook eens onder de loep te nemen.

Dit hebben mijn buren, maar zij zien het anders, want hij luisterd toch..
Maar onder tussen bepaalt hij wel bijna alles, of er mensen binnen mogen, of ze weer weg mogen, of de gezinsleden weg mogen, of binnen mogen, waar ze mogen zitten enz..
Maar hij luisterd, dus er is niets aan de hand toch?

Petra.. Ik denk ook dat je die stelling niet zo zwart-wit moet intreperen. Ik lees hem namelijk niet op die manier aangezien ik er bijvoorbaat niet vanuit ga dat een hond altijd maar exact doet wat er van hem verlangt word en dat een hond altijd een keer bananen in zijn oren heeft en iets aan zijn laars lapt. Ik vat die stelling op als een hond zich zelden aan je regels houd die je stelt. Dat een hond ondanks dat hij weet hoe het wel hoort en moet zijn dikke spreekwoordelijke middelvinger naar je opsteekt.
Natuurlijk werk je samen en bereik je meer als je dingen positief aanleert maar waar voor mij het euvel ligt en ook merk in de discussie is wat als je hond die bananen in zijn oren heeft terwijl hij het wel weet hoe het moet. Ik ben toch heel benieuwd hoe jij dit dan ervaart en er mee omgaat etc.. Ik heb toch sterk het idee hoe meer en hoe dieper we erop doorgaan de meeste van ons een heel eind op 1 lijn liggen alleen verwoorden en intrepreren we het allemaal anders.

Dat een hond ondanks dat hij weet hoe het wel hoort en moet zijn dikke spreekwoordelijke middelvinger naar je opsteekt.

Mijn oudste hond is geboren met een rechtopstaande dikke middelvinger Haha, ik overdrijf wat over die middelvinger, maar wat ze in haar kop heeft, heeft ze niet in haar kont.

De aard van haar, ze is zeer zelfstandig en eigengereid vindt overal wel een hele sterke motivatie om haar voordeel uit te halen. Is regelmatig op zoek naar de mazen in de wet. Is vaak niet te paaien met wat superoninteressante beloningsvoertjes als haar sterke motivatie elders ligt, maar reageert nog veel allergischer op 'dominante' overheersing van mij (dan gaat de volledige kont tegen de krib en wordt ze nog veel eigengereider). Lily negeren? zij kan mij in zo'n geval nog veel harder negeren! Is zij de baas? Helemaal niet. Zij is in veel dingen afhankelijk van mij, zij zoekt bescherming en liefde bij mij, zij accepteert zonder morren mijn veto als ik de krachtigste blijk in motivatieovertuiging. Ik ervaar ons meer als gelijkwaardig en moet vaak net even een slag sneller en creatiever zijn om het plan wat zij getrokken heeft om te buigen naar het plan wat ik heb. Dat is balanceren op de gulden middenweg, hoe kom ik jou tegemoet en hoe kom jij mij tegemoet. Het is soms echt schipperen dus die fantastisch mooie inventieve zelfstandigheid en dat wat ik van haar haar vraag om redenen die ik opvoedkundig gezien nodig acht. Ik vind dit zeer leuk uitdagend en het vraagt van mij een hoop 'lezen' van haar en anticiperen. En soms ben ik te laat en dan... tja dan ben ik te laat Haar gelukje en voor mij weer een extra uitdaging.

Zij heeft mij de kunst van het leren samenwerken bijgbracht. De kracht van het geven en nemen, de gulden middenweg, de 'overlegstructuur' en het samen lol hebben om 'de stille strijd' (bewust strijd tussen haakjes).

Misschien helpt het mee dat ik niet direct 'over de rooie' ga en in mijn dominante ego gekwetst word als zij de mazen van de wet overschrijd. Ik lach om haar overwinning en zorg dat ik de volgende keer dus sneller en slimmer ben Maar ik heb nooit problemen gehad met het feit dat zij mij 'de baas' is.

"wat als je hond die bananen in zijn oren heeft terwijl hij het wel weet hoe het moet"
Ik ben er van overtuigd dat een hond niet zo in elkaar zit. Een hond gaat niet bewust een opdracht niet uitvoeren om je dwars te zitten. Een hond reageert op prikkels en de prikkel die bij je hond op dat moment het sterkst is daar reageert hij meestal op. Dat heeft alles met motivatie te maken. Dus als je aan je hond vraagt of hij wil gaan zitten en hij doet het niet, dan is de motivatie om niet te gaan zitten groter dan de motivatie om dat wel te doen. Als je dan toch wil dat hij gaat zitten dan moet je dus iets met zijn motivatie doen in plaats van de hond dwingen om het toch te gaan doen. Dus pak gewoon een brokje en je ziet dat je hond dan toch gaat zitten. De motivatie van je hond is op dat moment veranderd.

Ik denk dat als een hond consequent regels aan zijn laars lapt en waarbij er geen sprake is van samenwerking en de hond volledig z'n eigen gang gaat je dit niet oplost met wat regels. Daar is onderling wel meer aan de hand. Wat, dat kan van alles zijn en als je daar niet uit komt kan het goed zijn om eens een buitenstaander met kennis te laten meekijken naar het totaalplaatje.

Mijn ervaring met Lily is wel dat in de begintijd, toen ik me nog braaf aan de dominatieregels hield en haar veel strakker onder de duim probeerde te houden zij me steeds meer ontglipte.

Nu is geen hond gelijk en geen mens gelijk, maar het kan heel zinvol zijn om verder te kijken dan je neus lang is als iets gewoon niet werkt in de samenwerking.

Mijn andere hond vraagt weer een heel andere opvoeding. Die raakt compleet in de war van de insteek zolas met Lily. Die heeft het nodig om bij iedere stap te weten wat hij moet doen anders raakt hij nog onzekerder en van de leg. Ook dit allemaal op heel positeve wijze, maar wel specifiek aangepast op zijn aard. Dit is een bijna slaafs gehoorzame hond met enorme will to please. Heel makkelijk om dingen aan te leren dus. Maar hij heeft hele duidelijk regels en begrenzing nodig waarbinnen hij zichzelf vervolgens veel vrijer kan bewegen dan wanneer ik hem de 'vrijere opvoeding' zou biden.

Ik ben ook van mening dat een hond bepaald gedrag vertoont door prikkels die op dat moment sterker zijn dan ikzelf. Maar dat betekent niet dat ik het goed keur dat hij/zij de regel die ik stel, het commando dat ik geef aan de wilgen ga hangen omdat meneer of mevrouw even haar eigen ding wil doen.
Ik denk hierbij zeker niet alleen aan het wel of niet willen zitten zoals jij in je voorbeeld noemt en de verandering in motivatie door een brokje voor te houden terwijl je langs hem staat. Maar neem nu eens het eerder beschreven voorbeeld dat je hond niet komt terwijl je hier roept en je ziet enig gevaar omdat bijvoorbeeld de andere hond er niet van is gediend.
En natuurlijk probeer je je hond voor te zijn... maar als dit niet is gelukt ga ik echt niet lachen om haar overwinning hoor. Ze zal alsnog hier moeten komen en als dit niet met een snoepje (van een afstand lukt) of een lieve stem dan maar met een hele boze stem Ik weet bijna zeker dat als ik dit bij Ronja zou toelaten, dat ze niet op mijn commando "hoeft" te reageren als ze dat even niet wil of dat ze mij slimmer af is geweest en dat alles belangrijker mag zijn dan ik dat ik dan nog heel wat te stellen krijg, en niet alleen ik
Maar goed, iedereen is anders, elke hond en elk ras is anders

Ik denk dat het inderdaad wel belangrijk om een commando door te zetten als je het gegeven hebt. Met geduld, maar als je weet dat ze het kennen en het negeren, dan mag je wat serieuzer klinken. Maar ik blijf het net zo lang herhalen tot ze komt en dan belonen! Want ook al duurt het een half uur, als ze luistert en je wordt dan boos, dan associëren ze dat met 'niet leuk'.

Uiteraard was het het zitten en het brokje maar een voorbeeld. In jou voorbeeld zou het natuurlijk ook zo kunnen zijn dat de hond het hierkomen nog niet 100% goed geoefend heeft. Dat wil zeggen nog niet onder alle omstandigheden. Dat is wat heel vaak vergeten wordt. Het hierkomen in eenvoudige omstandigheden is dan heel goed geoefend, maar dan begint het oefenen eigenlijk pas. Je zult dan de omstandigheden steeds moeilijker moeten maken om het echt heel goed onder de knie te krijgen. Dus meer en meer afleiding toevoegen en dat is wat heel vaak wordt vergeten.

Ik vind het echt niet nodig om mijn hond te belonen als ik een half uur heb lopen wachten en roepen.

Hij heeft zichzelf al beloond, hij is er vandoor gegaan, en dan zou hij nog een keer door mij worden beloond met een lekker snoepje omdat hij zo lang weg bleef, wat zal hij in zijn nopjes zijn, tenminste die van mij wel, die denkt de volgende keer, ik ga er lekker weer vandoor, krijg ik straks mijn biefstukje.

Marje, timing is ook belangrijk, in sommige situaties weet ik al, dat als ik mijn hond ga roepen om bij me te komen dat ze ooit wel komt, maar nu nog even niet, dus ik roep dan beter nog niet maar wacht heel even totdat de kans dat ze komt toch wel heel groot is als ik haar roep.
Als je nog snapt waar ik het over heb

Ik roep nooit een hier als ik weet dat de andere prikkel zo sterk is dat ik daar op dat moment niet tegenop kan met wat voor truc dan ook. Net als hier roepen terwijl de hond net een interessant artikel leest, 9 van de 10 keer zitten dan even de oren dicht omdat de neus de volle 100% aktief is. Niet slim om dan te roepen. Timen is heel belangrijk.

Dus niet roepen en halen in zo'n geval is wat ik doe. Maar gelukkig komt genoemd voorbeeld weinig voor omdat ik mijn hond ken, ze goed luistert (samenwerkt) en ik daarnaast dergelijk situaties zoveel mogelijk voorzie en voorkom.

Een hierkomen na roepen wordt altijd beloond met een goedkeuring. (kan iets lekkers zijn, kan een oogcontact en goedkeurend knikje zijn, kan even spel zijn of een kriebel). Een hier moet altijd gehoor aan gegeven worden anders heeft het natuurlijk geen enkele waarde, maar soms duurt het net even iets langer ze mag van mij best even 'twijfelen' of kort afgeleid zijn. Ook dan altijd positieve ontvangst. Ik zou niet willen dat hierkomen ontmoedigt wordt door mijn afkeuring voor iets wat ik vraag.

Je stem verlagen en wat meer kracht geven kan laten zien dat je het serieus meent, maar eigenlijk is dat iets wat er in sluipt omdat hierkomen op normaal toon of zelfs met lichaams er niet voldoende inzit. Dan creeer je vaak een situatie waarin de hond geconditioneert is op alleen leren luisteren naar een krachtige opdracht. Het kan wel werken, maar is te voorkomen door het anders in te trainen.

Dus niet roepen en halen in zo'n geval is wat ik doe. Als het risicovolle situaties betreft.

Anticiperen, voorkomen en voorbereiden!

Anticipeer de situatie voor jou hond dit kan(er komt een hond aan, het kan zijn dat mijn hond niet luisterd)
Voorkomen( ik roep mijn hond bij me voor hij die andere hond ziet)
En voorbereiden( ik leer mijn hond een commando, waar ze altijd voor komt)

Ik neem vaak liever het zekere voor het onzekere, ik heb een commando waar elke hond voor komt(binnen 1 minuut aangeleerd) en dat is Kijk eens, en snoepje.
Als ik een situatie zie waarin in denk dat mijn hond een gevaar kan vormen, dan roep ik haar bij me, komt ze niet dan met een kijk eens. En dan zit ze zo naast me.
Want op dat moment is inderdaad de motivatie om te komen groter geworden door het definitive snoepje. Want die krijgt ze sowieso, want dat is wat kijk eens betekend.

Haha Mack, mijn vorige baas zei ook altijd, je hoeft mij niet als baas te zien, zo voel ik me ook niet, als je maar wel naar mij luisterd.

Helemaal mee eens!! De GT waar ik geweest ben en de hondenschool waar ik nu train, werken ook allemaal op deze manier. Ze moet een goede ouder zijn Betekent wel duidelijk en consequent, maar bijvoorbeeld niet op de rug leggen (ai zo slecht voor de vertrouwensband en toch wordt het nog zooo vaak gedaan op hondenscholen )

@Marje, je hebt volkomen gelijk hoor.

Mack hebben we het niet terug willen komen afgeleerd door het lokken met een speeltje en daarna een verbale uitbrander.

Hij wist drommels goed dat hij iets had gedaan wat wij niet leuk vonden.

Die biefstuk kan Diesel ook gestolen worden, er is toch niets leuker om even achter een konijn aan te rennen.

Gerdine,

Sorry, ik heb hier 3 van jouw uitspraken uit ditzelfde topic gekopieer. Ik moet je zeggen, ik begrijp het niet meer. Geen snoepjes, wel snoepjes, altijd luisteren, niet luisteren wat je ook bij je hebt??


Hier ben ik het wel mee eens, dat zie ik namelijk heel erg aan Kaily, zodra ik eten bij me heb, kan ze alleen nog maar naar me zak kijken en bedelen.
Als ik niets bij me heb dan luisterd ze een stuk beter, gewoon door te belonen met stem en klopjes.


Hier een mooi voorbeeld, Rocky zal het aan zijn reet roesten hoeveel snoepjes ik bij me heb, al sta ik daar met een halve koe te zwaaien, hij komt er niet voor. Wel komt hij naar een duidelijke strenge HIER! dan komt hij meteen aangelopen.
Terwijl kaily al naast em staat als ik me hand in me zak doe(bij wijze van) maar bij een duidelijke, strenge hier, kruipt zij over de grond.

Ik neem vaak liever het zekere voor het onzekere, ik heb een commando waar elke hond voor komt(binnen 1 minuut aangeleerd) en dat is Kijk eens, en snoepje.
Als ik een situatie zie waarin in denk dat mijn hond een gevaar kan vormen, dan roep ik haar bij me, komt ze niet dan met een kijk eens. En dan zit ze zo naast me.
Want op dat moment is inderdaad de motivatie om te komen groter geworden door het definitive snoepje. Want die krijgt ze sowieso, want dat is wat kijk eens betekend.

Ja, het ziet er zo erg tegensprekend uit..

Ik heb bijna nooit snoepjes bij me, behalve als ik een nieuwe hond thuis heb.
Deze leer ik meteen het commando, kijk eens, aan en als ik uit ga neem ik een grote zak snoepjes mee.
Buiten train ik dit nog een paar keer, in verschillende situaties zodat ik zeker weet dat de hond komt.

Bij mijn eigen hond hoef ik dit niet meer te doen, omdat die gewoon komt op commando, en zoals het eerste voorbeeld, zij slecht op eten reageert. Slecht omdat ze blijft bedelen. Als ik haar bij me wil houden, is zo'n zak snoep geweldig.

Verder Mack, als jij hond daar niet op komt, heb je of niet het lekkers gevonden wat hij wil(of een speeltje, niet alle honden reageren op eten, maar dan wel op een speeltje) Of je hebt het niet goed aangeleerd.

Persoonlijk vind ik het schandalig dat je de hond eerst lokt met een speeltje(wat je ook had kunnen belonen) en dan een uitbrander geeft..
Dat jou hond nog komt is voor mij een wonder..

Mack, de hondenschool waar ik nu met Diesel loop, daar mag je echt niet met snoepjes rond lopen, zijn beloning voor luisteren is spel, samen doodschudden van een prooi, daarna is de prooi voor mij.

Snoepjes werken niet bij Diesel, ook al heeft hij nog zo'n honger.

En idd, als hij ervan door gaat, krijgt hij toch echt op zijn donder.

Even voor de duidelijkheid, waar wij snoep zeggen kan ook speeltje ingevuld worden.

Dit komt in prencipe op hetzelfde neer..

maar Bassie... ik snap je hele opbouw van in dit geval het hier komen. Het opbouwen en het steeds moeilijker maken, helemaal mee eens en dit wordt ook hier positief aangeleerd. Maar wat als jouw honden dit commando niet uitvoeren ? (ervan uitgaande dat ze dit al kunnen.) Neem anders het commando blijf ff want anders krijg ik als antwoord dat je de hond gaat halen

Wat ik zelf duidelijk probeer te krijgen is hoe gaan jullie met name petra en bassie om met het niet opvolgen/luisteren van regels/commando;s die ze wel al kennen ?
Zoals ik het begrijp en corrigeer me als ik verkeerd zit, gebruiken jullie geen stemverheffing, een boze nee of foei, een hele boze blik. Of als je met je hond wandelt aan de lijn en normaal is de lijn altijd slap en ze ziet een konijn voor het eerst en wilt er als een bezetene naar toe en trekt je arm haast uit de kom. Het allerlekkerste snoepje of het allerhoogste stemmetje heeft geen effect, zelf het woordje foei heeft geen effect. Trek je dan niet een keer de lijn terug?
Ik kan het mis hebben maar dit begrijp ik eigenlijk uit de stukjes. Petra kan de humor ervan in zien als haar hond een commando/regel niet uitvoert en ziet dit als overwinning van de hond. Misschien moet ik ook maar meer de humor ervan gaan inzien en lachend achter het konijn mee rennen terwijl mijn benen over de grond worden gesleept en mijn arm uit de kom is

Ik kan me gewoonweg niet voorstellen dat je altijd alleen maar positief je hond corrigeert en kan corrigeren. Het leren van deze commando en regels daarin ga ik helemaal mee in het positief belonen en ook het voorkomen ben ik een groot voorstander van maar juist als ze het kunnen en je hebt iets niet kunnen voorkomen. Ik zou het overigens wel willen hoor en wellicht maken de karakters van mijn honden en het ras ook wel dat het altijd positief corrigeren een illusie blijft

Hahaha.
Ja , dat ken ik van de landseer moeder van onze vorige reu.
Weg rennen naar een beagle waar ze nog een appeltje mee te schillen had.
Beagle even op z'n nummer gezet,om daarna op haar rug te gaan liggen als je boos aan kwam lopen.
Haar zoon.onze reu. ging staan peilen tussen het object waar achteraan moest worden gegaan en ons.
Waren we te ver weg, dan ging hij los.Om daarna op z'n rug te gaan liggen liggen, god wat was hij dan zielig!!!
Waren we te dichtbij kwam hij naar ons gelopen.
Hij was ook op de oude manier opgevoedt, en kreeg dus ook ook zijn sodemieter als hij toch weg liep..
Werkt dus niet, tenminste niet bij ons.
Bij onze Landseer die helemaal niks heeft met voer, al helemaal niks heeft met speeltjes werk dan weer wel de "jaloezie".
Roep ik op zo'n moment de naam van onze andere hond zal ze ten aller tijden omkijken, heb ik weer contact met haar, en kan ik haar uit de dwarse bui halen.
(bij echte callamiteiten bv hard de andere kant oprennen)

Verschil van opvoeding nu en toen is dan wel dat de honden vroeger op hun rug gingen liggen als ze wisten dat het fout ging.(nu ik het zo terug lees).
Maar luisterde ze beter.??..Nope.

@Gerdine, je zegt: Dat jou hond nog komt is voor mij een wonder

Nou voor mij niet hoor.
Als ik de doctrine hier mag geloven is elke wijze anders dan uiterst en absoluut positief bij voorbaat tot mislukken gedoemd.

Nou ik wil je wel uit de droom helpen hoor.
Belonen waar het kan, en corrigeren waar het moet is een manier waar al miljoenen en miljoenen honden in binnen en buitenland sedert vele en vele jaren met succes worden opgevoed.