help! dochter is bang voor de pup!

Onze Noa is nu 5 dagen bij ons en onze dochter is erg bang. Ik had dit absoluut niet voorzien en weet niet wat ik er mee aan moet. Ze gilt en rent door het huis als de hond naar haar toe komt. Ze wil alleen aaien als Noa ergens stil ligt of op schoot is. Zal dit over gaan? Ik heb idee dat vooral het gedartel haar angstig maakt. Mijn dochter moet zich natuurlijk wel veilig voelen en Noa ook..............

hoe oud is je dochter ?

ja,dat was ook mijn 1ste vraag

Ze is 3 jaar.

Het zoontje van mijn schoonzus was eerst ook erg bang voor onze pup. Hij is volgens mij 4. vorige week heeft hij met haar gewandeld en gespeeld. Ik denk dat kinderen daar wel aan wennen. Zolang je ze maar niet "sterkt" in hun angst. Doe of je neus bloed en besteed er niet teveel aandacht aan. Zeg dingen als "wat een schatje he?!" "issie niet lief" en dat soort dingen. Doe alsof je hond het leukste dier op de wereld is. Ik weet natuurlijk niet of dit bij jou dochter helpt maar bij ons werkte het prima. En laat ze dingen met de hond doen, wandelen, voeren, water geven etc.

Heel veel succes ermee! Hoop dat ze er snel overheen is.

Was hier ook zo hoor!
Mijn zoontje werd ook bangig voor noa
Ook omdat ze veel aan het bijten was
Nu zijn ze allergrootste vrienden die er maar zijn

als ze gilt en rent door het huis, dan word de hond alleen maar wilder!!!!!
denk dat je dat juist moet voorkomen

Wat vervelend zeg...

Ik ben het met Peggy eens.

Zorg dat je dochtertje rustig blijft en alleen leuke momente met de puppy heeft.

mijn oudste was vroeger ook bang voor pups,en dat ging vanzelf over.zorg alleen dat de pup niet tegen haar opspringt met zijn nageltjes,of hapt.

Leer je kind hoe het met honden om moet gaan, dat is het belangrijkste !

Als de hond iets doet wat ze niet wil, stil blijven staan en armen over elkaar. Dan ben jij als moeder natuurlijk in de buurt om zo nodig in te grijpen. Leer de hond dat hij nooit en dan ook nooit achter het kind aan mag gaan. Al ziet het er nog zo leuk uit, het kindje is niet om mee te spelen. HEt kindje moet op haar plaats ook niet achter de hond aan rennen en dergelijke.

Wat voor hond is het ?
Is het kindje wel gewend aan honden ?

zou haar niet steunen in het gedrag.
En zou ook haar dingen leren, dus zeggen dat ze niet moet rennen als ze iets niet wil, omdat de pup dan denkt dat ze een spelletje wil spelen enz

Ik zeg aldoor dat stil moet blijven staan en niet mag gillen. Ik ben er om haar te redden, maar til haar niet direct op. Ik laat haar succesmomenten hebben door kennis te maken met Noa als ik haar op de arm heb of buiten even met haar te lopen. Ze is niet gewend aan honden. We hebben een loge gehad en daar deed ze alles mee, dat was een volwassen hond. Ik hoop dat het beter wordt.....

Is er ooit iets voorgevallen met een hond waardoor je de angst kan verklaren?

Ik denk dat je het langzaam en goed moet gaan begeleiden, ook voor je pupje, want een gillend kindje door het huis zal je pup ook niet snappen

Goed gaan begeleiden, kindje mag niet rennen en gillen, misschien als je zegt dat de pup zo erg bang wordt van haar dat dat helpt?

Verder kan je misschien met je dochtertje en de pup rustig samen een zoekspelletje doen, of je dochtertje gaat zich verstoppen en de pup moet haar zoeken? Zodat beiden positieve ervaringen met elkaar krijgen.(Natuurlijk alles goed begeleiden)

Moeilijke situatie, maar zijn jullie niet eerder naar het nest wezen kijken dan? want dan had je toch wel een beetje indruk gekregen over hoe je dochter zich voelde in de nabijheid van meerdere puppen. In ieder geval moet je dochter leren dat ze de pup compleet moet negeren, net of is de hond er niet, en rustig door de kamer loopt en zodra de pup te dichtbij komt dat ze staan blijft en ga anders bij haar staan of op knieen zitten zodat jullie alle twee de pup kunnen negeren, zodra zij(je dochter) druk en over dr toeren door de kamer draaft wordt de pup hierin ook weer getriggert en wordt dus het gedrag alleen maar erger. succes.

waarschijnlijk heeft de pup haar een keer omver gesprongen,met zijn nagels gekrabd,of zoiets.daar kwam het bij mijn dochter ook door.ze was ook alleen bang voor pups,niet voor oudere honden

Beste Karen,

Wij hebben ook een pup van 9 weken en een zoontje van 2,5 jaar. Mijn zoontje moet ook niet veel hebben van Sam (pup). Ik probeer alles wat ik doe samen met mijn zoontje te doen. Uitlaten, eten geven, water geven. Onze pup heeft lange haren. Dus samen borstelen. Mijn zoontje vindt sam niet leuk omdat hij bijt. Nu hebben we geleerd dat als sam bijt hij "NEE" moet zeggen. Soms laat hij los en anders spring ik er gelijk tussen.
Misschien heb je iets aan de tips.

Veel succes,
Groetjes Merian

En als je het gedrag van de pup voor haar vermenselijkt?

Dochter op schoot nemen of naast je op de bank en naar de pup kijken die losloopt. Pup hopst en huppelt en dan zeggen "kijk, hij huppelt, net als jij buiten!".

Normaal gesproken ben ik niet zo van vermenselijken van gedrag, maar hier kan het een eng jagend monster misschien doen veranderen in een klein blij schaapje.

Is je dochter dan nooit meegeweest naar de fokker om naar het nestje te kijken?

Ik zou dus niet beginnen om een kind van 3 commando's te leren geven aan een pup. Gillend door het huis rennen prikkelt alleen de pup en zo wordt de situatie dadelijk een cirkel en steeds moeilijker te door breken.

Ligt je pup in een bench? Je kunt proberen als je dochter speelt de pup dan de rust momenten te geven zodat ze niet steeds bij elkaar zijn.

Groetjes Cia

OOOWH,wat moet ik me inhouden zeg!Ik vind dat jij je kind moet verbieden zich zo achterlijk te gedragen,t.o.v van het puppie.Is ze soms jaloers omdat het hondje nu alle aandacht krijgt?Inderdaad leren negeren,maar vooral rust voor de pup,veel succes!

Vooral haar gedrag negeren. Hoe meer je hier in meegaat hoe erger het wordt.

En verder kan je je een boekje aanschaffen over hondjes en verhaaltjes vertellen.

misschien is het een idee om je dochtertje te leren boom spelen. Als ze het eng vind moet ze stil gaan staan en spelen dat ze een boom is. Op die manier wordt de pup niet getriggerd en heb leert zij gelijk dat ze niet moet gaan rennen als ze het eng vindt.

Probeer haar te leren dat als zij druk is, dat de pup dat ook word.
Je zal haar moeten leren hoe zij met een hondje om moet gaan.

Pup opvoeden, maar ook je dochtertje.

Je moet ze samen begeleiden in hoe ze met elkaar om moeten gaan..

Hou het luchtig en speels..

OOOWH,wat moet ik me inhouden zeg!Ik vind dat jij je kind moet verbieden zich zo achterlijk te gedragen,t.o.v van het puppie.Is ze soms jaloers omdat het hondje nu alle aandacht krijgt?Inderdaad leren negeren,maar vooral rust voor de pup,veel succes!


beetje over de top deze reactie, kom op zeg, we hebben het over een klein kind, er zijn er wel meer hoor die een pup beangstigend vinden door de scherpe tandjes die in hun beentjes of handen gezet wordenen dat heeft imo weinig met jaloezie te maken

Rustig begeleiden zowel pup als kind en dan denk ik dat het wel goed komt

Hier ook zoiets;
Wij krijgen straks een pup en schoonmoederlief vind niks aan honden. Zij hebben nog een jonge tweeling van 6 en die vinden dus ook niks aan honden, sterker nog; ze vinden ze eng. Kán... helemaal begrijpelijk. Maar schoonmoederlief versterkt dit; je hebt gelijk kindje, honden zijn niet leuk...blablabla. Ik heb me daar verder nooit aan gesteurd omdat wij geen hond hadden. Zijzelf wel een JackRussel maar die zit altijd in de schuur.

Nu kreeg ik de vraag dat als hun op visite komen de pup wel even naar buiten kan, of liever gezegd moet! Mieke van 8 weekjes moet dan maar naar buiten in maart!!! En honden in huis vinden ze vies... dus komt mooi uit als ze dan buiten is zeggen ze.

Zoals jullie, denk ik, wel kunnen begrijpen, was ik niet heel erg blij met dit 'verzoekje'! Sterker nog, ik was kwaad! Heb het niet laten merken, maar duidelijk gezegd dat wij een pup krijgen. Zij word als volwaardig lid van ons gezin beschouwd, en dus niet naar buiten gelaten (kom op zeg!!!)... Ik wil er best samen met hen aan werken dat ze het niet meer zo eng vinden, maar dan moet schoonmoederlief meewerken, en de angst niet gaan versterken...

Ik doe Mieke niet een middag naar buiten als pupje van 8 weken, in maart !!! Dan komen ze maar NIET op visite...

Wij hebben zelf 3 kids (6j, 8j en 9j) en een pup van 14 weken oud. Voordien hadden we een labrador (bejaard ).
Ook hier waren de twee jongsten bang de eerste weken dat Jazz in huis was.
Ja, puppy is enthousiast, crost achter de kinderen, bijt hen in de enkels, ... Dit heeft niks te maken met 'kinderen die zich achterlijk gedragen' of jaloers zijn, in tegendeel. Ze zijn gewoon bang. En ik moet ook zeggen dat het wel pjn doet als hij hapt naar je benen hoor !
Hier is het na enkele weken beter: de kinderen zijn zelfzekerder maar je merkt wel dat Jazz blijft proberen de bovenhand te halen. Ik moet vaak tussenkomen als de hond te wild wordt en dan gaat hij eventjes in de bench.
Onze kindjes zorgen dat ze een speelgoedje bij de hand hebben en gooien het dan weg zodat hij afgeleid wordt en dat lukt aardig. Ze zijn natuurlijk al een stukje ouder.
Veel geduld hebben zeker en dat bijtgedrag zal ook wel voorbijgaan.

goh,annemiek,wat kun jij achterlijke opmerkingen maken,mijn complimenten.
een kind van 3 vertoont geen achterlijk gedrag,maar is gewoon bang.ik heb zelf ook een dochter van 3,en ook nog 1 van 2 jaar.op die leeftijd stellen ze zich nog niet aan,dus hou je een beetje in.

Toen ik kind was was ik ook ontzettend bang voor honden. Mijn ouders kochten een pup... Ik was daar de eerste weken heel bang voor maar later is het mijn beste vriend geworden. En met mijn oudste dochter ging het net hetzelfde. Geen paniek het kom wel goed ...even wat geduld en laat ze aan elkaar wennen.

Bedankt voor jullie reacties. Een aantal dingen ben ik nu met haar aan het oefenen en ik moet zeggen (misschien te snel) het gaat vandaag heel goed. Ze kan heel mooi als een boom staan We moeten nog even geduld hebben denk ik. Ze is wel vreselijk gecharmeerd van de pup.

Het kost ook even tijd. Dat is ook niet zo gek. Een pup is wild, rent rond, heeft super scherpe tandjes!! En er gaat een hoop aandacht naar toe. Niet het allerleukste ding in huis dus voor een kind van drie.
Gewoon zo door gaan met begeleiden, dat doe je volgens mij heel goed. En dan komt het in orde.

Groeten, Margje