Tosca ´s grote reis...

Hoi Ingrid,

Het kan me heel goed voorstellen dat het nu ineens enorm leeg is voor je.

De laatste tijd had je continu zorgen, verdriet en vreugde om Tosca en was je zo intens met haar bezig.

Je valt nu eigenlijk in een gat!

Ik kan weinig voor je betekenen ben ik bang. Ik kan alleen tegen je zeggen dat het heel logisch is dat je dit nu voelt.

En wat Monique ook zegt: probeer afleiding te zoeken. Ga een lange wandeling maken met de andere doggies, want gelukkig heb je die nog!
Zorg daar het beetje extra voor, zo kunnen jullie steun aan elkaar hebben.

Wat je voor Tosca hebt gedaan was geweldig, maar dat weet je zelf ook.
Je hebt haar het beste einde gegeven wat in de mogelijkheden lag. Daar mag je vrede mee hebben.

Nu moeten jij en de andere doggies weer proberen verder te gaan....

Kop op meissie!

Heel veel knuffels van Amy en mij

Hoi Monique!

Ja,van die duiven heb ik ook zo geinterpreteerd...Tosca en Gorby weer SAMEN...toen we op de DA aan het wachten waren,die veel later kwam dan gezegd,kwam er een roofvogel vlak boven me cirkelen en ik zag dat ook als een booschapper van boven,ik heb hem gegroet en toen ging hij in een boom vlakbij zitten...dat was Gorby volgens mij,die wilde zeggen,dat ze bij me was...

Afleiding helpt mij niet...ik ben een heel emotioneel mens,die dóór alle gevoelens van verdriet en wanhoop moet gaan om te helen!In alle hevigheid...
Ben wel vanmorgen met lood in de schoenen 20 min. gaan wandelen naar een bosje waar ik niet meer met Tosca heen kon en ik gedachten nam ik haar mee...Sam,die mij enorm bijstaat deze dagen vond weer de tennisbal daar,die we allang kwijt waren...

Dank voor je kaars,die je gaat branden voor Tosca...dat vindt ze zeker fijn en ook de andere honden,die erg stil zijn op dit moment...

dikke knuffel voor jou en Flos en Morris van ons hier!

Dank je wel,vrouwtje van Amy!

Ieder woord van troost doet me nu goed,dat steekt me een hart onder de riem...ook van jou dus...dus DAT kan je voor mij betekenen en voor de honden,die nu ook Tosca moeten missen,hun lieve beetje moederlijke hond met haar rustige uitstraling...zij mag nu rusten,ze was op...wij moeten verder...

Dank je wel voor je berichtje!

liefs van Ingrid en de hondjes

Ik wens je heel veel sterkte bij het omgan met de stiltes en de kleine boodschapjes die je nu gaat krijgen, je vindt hier en daar een speelgoedje of iets anders waardoor ze er toch weer even is. Ik weet uit ervaring, ze zijn niet weg en ze gaan nooit weg, de band die je hebt die blijft. help je andere lieverds door deze moeilijke tijd heen na zo intensief met Tos bezig te zijn geweest. Ik weet zeker dat ze nu weer heerlijk en zonder pijn haar eigen ding aan het doen is, met alle lieverds die we gaandeweg hebben moeten laten gaan.

Ja,Sabine,dank je wel...
Ik ruik haar en dan weet ik,dat ze bij me is,waar ik ook ben...ik was de bus aan het schoonmaken en anders in aan het delen en dan is ze er ook bij...
En zoals een vrouw tegen mij zei,die ook gaven heeft: als een andere hond gedrag gaat vertonen van de overleden hond dan weet je,dat de overleden hond bij die hond is...en wat gebeurde er vandaag?
Poppy,die heel veel van Tosca houdt en andersom ging kreupel lopen...toen wist ik,dat Tosca bij hem was...hij is ook duidelijk van slag en ik praat met hem en zeg,dat zij altijd over hem waakt en bij hem is en heel veel van hem houdt!
Nu loopt hij weer normaal...

In elk geval dank voor je boodschap!

Ingrid,Joep,Moa,Zazou,Sam en Poppy en alle andere honden,die in de hondenhemel zijn...

Hoi Ingrid,

Voor mij was afleiding ook heel moeilijk...Ik weet dat ik de dag na Buster zijn grote reis, gewoon naar het werk geweest ben. Ik dacht, dan kan ik even mijn hoofd op iets anders zetten. Nou ik kan vertellen dat dit echt niet mogelijk was. De hele dag kreeg ik niets uit mijn vingers. In het weekend hadden wij toen een feestje....Had daar ook totaal geen zin in, maar we moesten gaan. Ook daar heb ik mij regelmatig even terug getrokken op de WC om weer even wat tranen te laten gaan....Als ik thuis was en mijn mannetje was er ook, ging het redelijk, maar zodra ik alleen zat met Flos, dan kon ik niets anders als janken....Het kost tijd...en voor de één gaat dit snel en de ander heeft er een hele poos voor nodig. Ik kan nu na 9 maanden nog tranen laten om Buster..., maar dat is meestal op de momenten dat ik alleen thuis zit en aan hem denk. Of als ik een liedje op de radio hoor, wat mij dan aan hem doet denken...BV afscheid nemen van Marco Borsato....Het is toch een hondenkind wat je verliest. Dus laat die tranen maar gaan. Ze moeten er toch uit! Wel fijn dat je voelt en ziet dat ze heel dichtbij is. Praten met je overige honden kan ook een grote steun zijn. Ik heb dat met Flos ook heel wat gedaan! Flos en ik konden samen echt treuren...Als de naam Buster viel dan kwam Flos al met zijn kop hangend naar mij toe....en dan moest ik hem even troosten. Zelf heb ik echt heel veel gehad aan en nog steeds aan Petsinmemoriam.nl....Ik heb daar een plekje gemaakt voor onze Buster en schrijf daar nu nog bijna dagelijks berichtjes....Alles wat ik normaal aan hem zou vertellen, schrijf ik nu bij zijn plekje....Ik ben echt heel blij dat ik deze site (voorheen Petsim) destijds gevonden heb. Ik kon mijn verdriet dus van mij afschrijven, wat mij helpt. Omdat ik zelf niet zo'n prater ben over mijn feelings....Maar goed Ingrid, ieder doet het op zijn eigen manier en ik hoop dat je nog vaak merkt dat Tos en Gorby in je buurt zijn en dat je door al die tranen dadelijk weer wat lol gaat zien....Probeer toch te genieten van het mooie weer....

Heel veel liefs van Monique

Hoi Monique,inmiddels heb ik een nieuw topic over rouwverwerking aangemaakt en ga daar reageren...O.K?

knuf van Ingrid en alle hondjes

Lieve Ingrid.
Sorry dat ik nu pas reageer, we hadden problemen met de pc.
Ik wilde jou condoleren met het verlies van Tosca.
Onthou 1 ding.........ze is en blijft voor altijd in je hart, kijk omhoog en wedden dat je haar ziet?
Liefs, Monika en alle dieren hier