Is er wel vraag naar zo,n dekreu?

Ik zou sowieso deze kruising niet als dekreu aanbieden. Ik begrijp de rede ook niet om dit te doen.

Als je alle bovengenoemde testen laat doen dan ben je qua geld net zo duur uit als een hondje met stamboom uit goede lijnen met gezonde ouders.


Groetjes Cia

Dat is waar Cia!

Ik ben er ook niet voor. Die pups moeten dan flink wat gaan kosten, is er dan wel vraag naar?. Ook vraag ik mij af hoe goed je kan bepalen dat er geen epilepsie in de lijnen voorkomt als je geen stamboom hebt

Ik ben ook absoluut niet voor kruisingen voor de leuk. Sire (een geteste reu) is een keer door een Hollandse smous eigenaresse benaderd. MarkiesjexSmous was vast een leuke kruising geweest. De eigenaresse was op de hoogte en vond gezondheid belangrijk. Maar voor het welzijn van de pupjes (is er vraag naar, wie vangt hen op als ze herplaatst moeten worden?) heb ik het niet gedaan. Maar als je het doet, doe het dan tenminste goed. Ik zou ook met een koopcontract werken zodat de hondjes teruggegeven aan de fokker of dekreu eigenaar moeten worden en zij niet op MP of in het asiel belanden.

koopcontracten zijn niet rechtsgeldig,dus zelfs dan heb je geen poot om op te staan

nee, maar veel kopers weten dat niet!

Nou Fortuna na diverse gesprekken weet je echt wel waar een pup naar toe gaat.

Als hier een pup weggaat en er zou in de toekomst iets gebeuren met de baasjes dan komt deze hond ook terug bij mij en niet naar het asiel of wat dan ook.

Zeg nooit nooit want ook dat kan. Het ligt een stuk aan het vertrouwen naar elkaar en een contract niet rechtsgeldig?

Ligt er aan hoe je het opstelt......en met wie je het opstelt.


Groetjes Cia

als een eigenaar de pup toch naar het asiel brengt,kun je juridisch niets doen,wat voor contract je ook hebt.

Ik begrijp dat je vooral het border gedrag en uiterlijk leuk/mooi vind, misschien toch voor een puppie van dit ras kijken? Dan kun je kijken of er een pup is met hetzelfde gedrag als jouw hond en lijkt ie er veel op.
Succes ermee!

Fortuna daar ben ik het niet mee eens!
Gelukkig weet ik wel beter dus ga hier ook niet over discussieren.

Groetjes Cia

De valkuilen van een koopovereenkomst
Mr. C.C.E. Wilschut,
advocaat.
De redactie heeft mij gevraagd een artikel te schrijven over de verschillende aspecten van
contracten, in het bijzonder daar waar het koopcontracten voor puppen betreft en
overeenkomsten die daarmee samenhangen, zoals die met betrekking tot dekkingen et
cetera. Nadat ik een paar contracten had bestudeerd en constateerde dat deze, om het maar
zacht uit te drukken, op bepaalde punten op gespannen voet stonden met de uitgangspunten
van het Nederlands recht, besloot ik aan het verzoek te voldoen. Hierbij treft u mijn
bevindingen aan.
Rechten en plichten
Als de fokkerij resultaat heeft opgeleverd, moeten de puppen
worden verkocht. Bij deze verkoop zijn twee partijen
betrokken: de koper en de verkoper. De koper heeft de plicht
zich vooraf te verdiepen in het ras. Hij moet de verkoper
vragen of de ouderdieren onderzocht zijn op de in het ras
voorkomende problemen. Dat is in de wet omschreven als
de onderzoeksplicht van de koper.
De verkoper moet zich ervan hebben vergewist dat uit de
door hem gebruikte fokcombinatie redelijkerwijs gezonde
puppen verwacht mogen worden. De verkoper moet volgens
de wet kunnen aantonen (door schriftelijk bewijsmateriaal
van de onderzochte ouderdieren) dat hij er alles aan heeft
gedaan om een gezond nest te fokken. We noemen dit de
informatieplicht van de verkoper. Is hier niet aan voldaan,
dan kan er sprake zijn van een onrechtmatige daad en/of
wanprestatie.
In 2003 heeft de wetgever daar wat aan toegevoegd om de
rechten van de koper nog meer te versterken: vanaf dat jaar
geldt na verkoop een wettelijk minimale garantietermijn van 6 maanden. Of het een plant of
een hond betreft, maakt voor de wet geen verschil. Als er iets mis is, moet de verkoper
bewijzen dat dit het gevolg is van verwijtbaar handelen van de koper. De koper hoeft het
bestaan van het gebrek ten tijde van de koop niet te bewijzen. Met andere woorden: als een
hond niet voldoet aan de omschrijving in het contract, kan de koper ontbinding van de
koopovereenkomst eisen.
Van de andere kant geldt ook dat de koper bij ontdekking van het gebrek (de nonconformiteit),
de verkoper binnen bekwame tijd hiervan op de hoogte moet brengen. De
jurisprudentie gaat in deze uit van een klachtentermijn van twee maanden.
Een zaak
Soms bedingen fokkers contractuele voorwaarden om de zeggenschap over een of meer
puppen te behouden. Maar een hond is voor de wet een zaak, zoiets als een televisie.
Degene die de zaak koopt mag zich eigenaar noemen. Het Nederlands recht is gebaseerd
op redelijkheid en billijkheid. In een koopcontract kan de verkoper geen eisen stellen die in
strijd zijn met dit principe.
Een voorbeeld. Iemand koopt een televisie en tekent een koopcontract waarin hij belooft
alleen met het toestel naar Nederland 1 te zullen kijken. Dit is niet redelijk. Er zijn veel meer
zenders en de koper mag als eigenaar doen met de zaak waarvoor het is bedoeld.
Een ander voorbeeld. Iemand besluit een auto te kopen. Het aanbod is enorm, maar de
koper heeft zijn oog laten vallen op een bepaald merk. De verkopende partij eist voor dit
specifieke merk dat de koper eerst lid moet worden van de ANWB, waarna deze vereniging
zal bepalen of dit model geschikt is voor de koper en op welke wegen hij ermee mag rijden.
Natuurlijk zijn dit absurde voorwaarden. Een verplichte koppeling tussen het lidmaatschap
van een vereniging en de verkoop van een zaak is bovendien verboden. Toch zag ik
contracten waarbij men eerst lid moest worden van de vereniging van het betreffende ras,
voordat de koper een pup mocht kopen. De rasvereniging bepaalde daarna of en wanneer
met de hond zou worden gefokt. Betreffende dit aspect had de eigenaar na ondertekening
van de koopovereenkomst nauwelijks nog zeggenschap over zijn hond. Dergelijke eisen
worden als onredelijk bezwarend gekwalificeerd.
Controle houden
Sommige rasverenigingen, maar ook individuele fokkers, proberen na de verkoop controle te
houden over de puppen, vooral als de pup later ingezet zal worden voor de fokkerij. Allemaal
in het belang van het ras, dat spreekt vanzelf. Maar contractuele bepalingen die dit doel
beogen, kunnen in de praktijk tot veel onnodige problemen leiden. Zeker, in een contract
mogen aanvullende voorwaarden worden opgenomen, maar die moeten aan het principe
van redelijkheid en billijkheid voldoen, zoals de wet voorschrijft. Ik geef u een paar
voorbeelden die u wellicht niet onbekend voorkomen.
Een fokker verkoopt een teef en bepaalt in het contract dat hij de dekreu mag uitkiezen als
de teef de eerste keer wordt gedekt. Als de teef loops wordt, vraagt de koper of de fokker al
een keus heeft gemaakt. Dat blijkt niet het geval te zijn. Na twee jaar, zelfs na drie jaar is de
fokker er nog niet uit. De tijd verstrijkt. Dan besluit de koper zelf maar een dekreu uit te
zoeken. Nu eist de fokker zijn recht van eerste dekking op. Is dit redelijk? Het probleem is
dat er geen termijn in het contract is afgesproken. De fokker kan in redelijkheid zijn
beslissing niet jarenlang uitstellen en aldus de eigenaar van de teef als het ware in gijzeling
houden. Het is beter altijd een (redelijke) termijn op te nemen.
Eigenaren van dekreuen bedingen vaak een zogenaamde "eerste keus uit het nest" in plaats
van het dekgeld te innen. Daar is op zich niets op tegen. Maar ook hier is het verstandig een
redelijke termijn in de overeenkomst op te nemen waarin de eigenaar van de dekreu zijn
keus moet maken als het nest is geboren. Bedenk dat in de eerste levensweken de puppen
nog nauwelijks te beoordelen zijn, maar de dekreu-eigenaar kan zijn keus niet oneindig
blijven uitstellen. De fokker heeft immers ook met andere gegadigden te maken.
Nog een voorbeeld. De fokker geeft soms een pup (een teef) gratis weg en bedingt als
tegenprestatie dat hij de eerste keus uit het nest heeft als de pup later wordt gedekt. Dat is
redelijk. Maar als het zover is, besluit degene die de pup heeft gekregen van een nest af te
zien. Zijn baan is veel drukker geworden, er zijn intussen kinderen gekomen en zijn vrouw
ziet het niet zitten er ook nog een nest hondjes bij te moeten verzorgen. Wat nu? Zijn er
ontbindende voorwaarden? Kan de fokker een dekking afdwingen? Kan de fokker de teef
terugvorderen? Kan de fokker eisen dat de teef tijdelijk in zijn huis wordt opgenomen? Het
zal niet de eerste keer zijn dat een fokker dit vordert en het levert vaak de grootste
problemen op met de eigenaar.
Er zijn ook fokkers die eisen dat de geboorte van de puppen van teven uit hun kennel bij hen
plaatsvindt in plaats van bij de eigenaar. Als alle partijen daar vrede mee hebben is er geen
vuiltje aan de lucht, maar wat als een van de partijen zich in de loop der tijd bedenkt?
Dan bedingen sommige fokkers nog na de dekking van hun fokteef dat de eigenaar van de
dekreu gedurende een bepaalde tijd zijn reu niet mag laten dekken bij andere fokkers. Het is
maar de vraag of al deze voorwaarden aan het principe van redelijkheid en billijkheid
voldoen.
Ten slotte een laatste voorbeeld. Als de pup voor een gangbare prijs is verkocht, dient de
verkoper, als hij de eerste keus uit het nest heeft bedongen, op zijn beurt ook een gangbare
prijs te betalen. Sommige fokkers vinden echter dat zij een pup gratis mogen uitzoeken. De
pup komt immers uit hun foklijn? Dit is natuurlijk niet redelijk. In feite betaalt de eigenaar van
de pup op deze manier tweemaal de pupprijs. Kortom, valkuilen genoeg waar partijen
rekening mee moeten houden bij het ondertekenen van een koop- of dekovereenkomst.
Argumenten
Waarom staan kopers toe dat sommige fokkers onredelijke voorwaarden stellen?
Waarschijnlijk kent u de argumenten:
· Als ik niet had getekend, had ik de pup niet meegekregen en ik was helemaal verliefd
op de pup. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem bij de fokker achter te laten.
· Ach, zo’n contract is maar een papiertje waar niemand later meer naar kijkt.
· Ik kreeg het contract pas onder ogen toen ik de pup kwam halen. Eerder is er nooit
over gesproken. Toen heb ik maar getekend.
· Heb ik een contract getekend? Er werd iets onder m’n neus geduwd waar ik een
krabbeltje onder moest zetten. Het was een formaliteit, zeiden ze.
· De fokker heeft er veel meer verstand van dan ik. Hij zei dat het normale
voorwaarden waren en dat elke fokker het zo deed.
· Ik kon de pup gratis mee naar huis nemen, als hij in eigendom bleef van de fokker.
Als we dit samen zijn overeengekomen, is er toch niets aan de hand?
· Als ik het ras zou promoten op shows, kreeg ik de pup gratis mee. De fokker betaalt
zelfs de kosten voor inschrijving! Nou, dan is het toch niet raar dat de pup in
eigendom van de fokker blijft?
· Ik ken de fokker al jaren. Hij is zo langzamerhand een goede vriend geworden en ik
vertrouw hem volkomen. Ik zie niet in wat er mis kan gaan.
· Al dat negatieve gedoe. Ik zie het liever positief en ga van het goede van de mens uit!
Hoe begrijpelijk ook, in het licht van wat ik
zojuist heb besproken, is het duidelijk dat
we hier niet met steekhoudende
argumenten hebben te maken. Een
koopovereenkomst voor een huis, een
hypotheekakte of een testament wordt
door een notaris aan partijen voorgelezen.
Hij informeert hen zorgvuldig over de
mogelijke implicaties van de bepalingen.
Bij een koopcontract voor een hond
denken veel mensen: ach zo’n vaart zal
het niet lopen. Ik teken maar. Maar wat
als het wèl zo’n vaart loopt? Toen ik
onlangs een koopovereenkomst tussen koper, verkoper en een rasvereniging van
Saarlooswolfhonden onder ogen kreeg, kon ik een glimlach niet onderdrukken. Zoveel
bizarre aanvullende voorwaarden heb ik niet vaak (eigenlijk nog nooit) onder ogen gehad.
Bovendien werd van de koper geëist dat hij lid was of werd van de rasvereniging (zie het
ANWB voorbeeld). Een dergelijke koppeling is echter niet toegestaan. Het contract is
daardoor nietig, hetgeen betekent dat door ondertekening geen rechtsgeldige overeenkomst
tot stand kwam.
Soms verkoopt de fokker een pup niet, maar staat hem aan iemand af "ter verzorging." De
fokker vergist zich echter als hij denkt met deze constructie de hond in eigendom te kunnen
houden. Degene die kan aantonen voor de kosten op te draaien en de huisvesting te
verzorgen, is de wettelijke eigenaar. Hij mag met de zaak doen waarvoor het is bedoeld.
Pas als de fokker ondubbelzinnig kan aantonen dat de koper de pup ernstig verwaarloost of
mishandelt, kan hij ontbinding van het koopcontract vragen en de pup terugeisen. Als de
eigenaar niet meewerkt, moet hij naar de rechter. Het is meestal niet bevorderlijk voor de
wereldvrede. Veel hondeneigenaren kennen wel voorbeelden waar het helemaal is
misgegaan. Een klein meningsverschil groeit soms uit tot een groot conflict en het belang
van de hond doet er op dat moment vaak niet meer toe. Met een helder contract kunnen veel
problemen worden voorkomen.
Conclusies
We kunnen een paar conclusies trekken.
· Voor de wet is een hond een zaak. De koper kan ermee doen waarvoor het is
bedoeld zonder beperkende voorwaarden die het normale gebruik van de zaak
belemmeren.
· Een koopcontract van puppen of honden is, net als elk ander koopcontract, een
overeenkomst waarbij de zaak in eigendom overgaat van de verkoper op de
koper.
· Als de fokker een pup/hond afstaat aan een ander, wordt die ander (de verzorger)
na verloop van tijd eigenaar met alle rechten en plichten die daarbij horen.
· Het recht gaat uit van het principe van redelijkheid en billijkheid. Aanvullende
voorwaarden moeten hieraan voldoen. Is dit niet het geval, dan is het contract
nietig.
· De verkoper moet zich realiseren dat rechten die hij volgens de wet naar
redelijkheid en billijkheid niet heeft, niet kan opleggen aan de koper.
· Het is verstandig het contract van tevoren goed door te nemen en te letten op
voorwaarden die onredelijk zijn of vaag (dat wil zeggen zonder tijdslimiet) zijn
omschreven.
Dit klinkt niet zo emotioneel betrokken als hondenliefhebbers misschien graag zouden zien,
maar (begrijpelijke) menselijke emoties en de logica van de wet gaan niet altijd hand in hand.
Soms is het verstandig een 3e partij te laten oordelen als er problemen of conflicten zijn
tussen partijen, zoals in het voorbeeldcontract van de AVLS is opgenomen. Dat kan een
kostbare gang naar de rechter, advocaatkosten et cetera voorkomen. Wilt u desondanks een
juridische procedure starten dan is het verstandig u van tevoren goed te laten informeren
over de financiële risico’s die hieraan zijn verbonden. Want ook als u denkt volkomen in uw
recht te staan, dan moet u dit eerst wettelijk en overtuigend ten overstaan van een rechter
bewijzen.
Mr. C.C.E. Wilschut, advocaat.

nou,dat is dus duidelijk.als een koper dus de hond naar het asiel wil brengen,kun je daar niets tegen doen,omdat de koper de eigenaar is.en mag doen wat hij wil.

Goed lezen Fortuna!

Ik zou sowieso niet met een kruising gaan fokken.
Alle testen die je moet laten doen zijn voor mensen die eventueel jou hondje willen gebruiken toch te duur.

Dus waarom zou je het dan doen, fokken met niet geteste honden vind ik echt heel erg slecht.

Daarnaast hangen er veel nadelen aan fokken met je reu, verandering van gedrag tov van andere reutjes of teefjes.

En daarbij kan je niet verwachten dat je snel een rectie hebt via marktplaats.

Onze reu is wel dekreu (met stamboom en getest en wel) en heeft tot nu toe 1 keer gedekt. Maar het voordeel van een stamboom is dat ze kunnen terug kijken wat de voorouders zijn. En alle andere dingen die een stamboom als voordeel heeft natuurlijk.

hallo,

ik heb zelf ook erover nagedacht voor mijn reu, omdat ik het een hele mooie en hele lieve hond vind maar tegelijk dacht ik ook aan dat er al zoveel honden zijn en ik daar niet op zoon manier aan wil bijdragen.

En van spikey is er maar 1 en blijft er maar 1
We hebben nu wel een vriendje voor hem die ook erg op hem lijkt (toen hij klein was) en dit vinden wij ook erg leuk.

Ik snap de gedachte wel dat je graag een puppie van je eigen mooie hond wil, maar ook ik heb na erover na te denken, het niet gedaan

Wel goed dat je er van te voren mee bezig ben en het niet zomaar doet

gr patricia, spikey en nino

IK lees ook goed,cia

Helemaal met Patricia eens.

en ben benieuwd wat de TS gaat beslissen uiteindelijk.