Mijn ouders hebben nix met de hond

Even overleg over het volgende.

Mijn ouders hebben niet zo veel met honden, mijn vader negeert haar totaal. Mijn moeder wil haar nog wel aanhalen, maar dan liefst van bovenaf, zodat de bek niet bij haar hand kan enzo. Dat vinden ze eigenlijk vies enzo. maar ook een beetje eng.

Nu pasten mijn ouders best vaak op de kinderen, zeker toen ze nog in de buurt woonden de kids klein waren, echt elke week wel een dag. Tegenwoordig nu we ver weg wonen, komen ze wel eens een dag. Maar sinds de hond er is, alleen me ons in de buurt.
Wat zou nu de beste aanpak zijn om heb gewoon een dagje thuis (lees in de vakantie of zo) met de hond en de kinderen te laten functioneren?
Iemand tips o.i.d.? Aanraders??

Let wel, ze snapten eigenlijk niet waarom we de hond in huis haalden, maar dat heb ik wel uitgelegd. Maar gevoel of zo......

Sorry voorhet chaotisch uitleggen, hoop dat jullie het snappen.
Groet, Cynthia

Goh wat is de reden dat ze de hond neit mogen?
Hebben ze eens iets meegemaakt waardoor ze angst kunnen hebben omdat je schrijft ze komen alleen met ons in de buurt...

je ouders moeten de hond niet ?
allé zo begrijp ik het toch
hebben jullie dan nooit vroeger een hond gehad ?
of mss ergens een slechte ervaring ?
k snap het niet goed
wil je op vakantie ? of wil je dat kids en hond samen worden opgepast ?

hoop dat je meer uitleg kan geven

an

Nee, geen angst, ik ben bang onwetendheid.
Mijn vader heeft toen hij klein was zelf een friese stabij gehad.
Gewoon het gevoel, een hond is natuurlijk vies.... ??
ehh, het is natuurlijk jong en springerig.......??
Ehhh, daar krijg je een vieze broek van.....??
en dan, mijn vader is 78 jaar en dieren is niet zijn ding. Ik ben enigst kind en mocht ooit wel een konijn,zucht. Hij is een vogel mens....."?

zegt dit allemaal iets??

Ik op vakantie? ik wil hond mee, Ik wilde altijd al een hond hebben, mijn ouders vonden het maar lastig.
tsja, als je dan ruim 4 jaar bent en iets minder moet werken wegens de recessie en je hebt een huis met 2 kinderen (8 en 10 jaar oud) lukt het wel om alles rond te krijgen, alleen die rottige schoolvakanties en werk combineren, dat is vaak the Tricker.
Daarvoor komen mijn ouders nog wel eens een dag oppassen. Nu met hond.....
Ik moet hen dus nu opvoeden. De kidneren weten wel veel, maar zijn nog wat onbesuisd, die kan ik niet het beleid laten voeren, ze zijn soms te schreeuwerig enzo.

Greetzzzz

dus hij is bekent met honden
dacht dat die mss angst van honden had
maar een hond is idd levendig en mss wat met de ouderdom te maken ?
78 jaar is niet niks en dan zo'n jonge hond
jij hebt zoal ik hoor nooit een hondje mogen hebben
ik zelf thuis ook niet hoor pas na heeeeeeeeel lang zeuren kreeg ik op 15 j een hondje
is hij rustig in de nabijheid van je ouders?
wat doet hij als hij bij je ouders is
springen rennen ??
of gewoon kalm ?

Hoi Cynthia,

Gedeeltelijk herken ik het wel, wij hebben thuis nooit geen hond gehad. Als mijn ouders komen, (82 + 79) ze vinden de honden wel leuk een aardig, maar het liefst van een afstand. Ze worden een keer geaaid, mijn vader heeft wel altijd voor onze honden een marie koekje bij om te geven, maar dan moeten ze ook ergens gaan liggen en verder niet meer in de buurt komen. Mijn ouders hebben niks tegen honden, maar ze hebben er niks mee. Ze vinden het wel leuk om de verhalen van de honden te horen als ze weer eens wat uitgespookt hebben. Maar die band wat wij met honden hebben snappen ze niet.

Groetjes Annelies

http://wieissaskia.files.wordpress.com/2008/08/friese-stabij.jpg

dit is zo eentje die jullie dan hebben gehad is volgens mij niet veel groter dan die van jou

mss zo grrrrrr

hoi, Cynthia

wat erg voor je, ik ken dat gevoel toen ik nog kind was mocht ik enkel een goudvis of een parkiet, toen ik 12 werd kreeg ik een hamster? ikke zo blij een diertje om te knuffelen, wat een tegenslag de hamster was echt een bijtertje . Het eerste dat ik heb gedaan toen ik alleen ging wonen was 2 poezen uit het asiel halen, ik werkte toen nog voltijds en vond het niet kunnen om een hond de hele dag alleen te laten.
en dan wonder oh wonder ging ik in een huis met een hele grote tuin wonen en schakelde ik over op part-time werk, ik heb na lang wikken en wegen een jack russel uit het asiel gehaald en we waren vanaf de eerste dag dikke maatjes, helaas is hij maar 7 jaar mogen worden, hij had een hele erge vorm van epileptie,op nieuwjaarsdag heb ik hem in mijn armen thuis laten inslapen ik had gezworen nooit geen hond meer de pijn die ik voelde was te erg, en zie in April dit jaar was daar TG, het was liefde op het eerste gezicht Ik denk nog veel aan Chass maar nu met een voldaan gevoel dat ik hem een fijne thuis heb gegeven voor de rest van zijn leventje.

Het is zo verrijkend in het leven van een mens om de liefde en de vriendschap van en hond te delen, ik hoop dat j ouders alsnog gaan inzien dat deze knuffel nu een lid is van jullie gezin.
grtjs, Martine

wauw Annelies,
Herkenning, je verhaal lijkt om mijn verhaal,
ppfft, ik ben dol op onze hond en ik doe haar nooit (zeg nooit nooit natuurlijk) meer weg.
Moet ze maar leren onder mijn bureau te gaan liggen!!!
dAn mag ze mee.. Maar de kids mee naar het werk in de vakantie, zucht..........

t'is niet altyd simpel
maar ik zou nooit een hond wegdoen omdat me ouders dit willen

ik zeg dan altyd
ik ga waar me hondje welkom is
mss moet jij het ook eens proberen ???

hond niet mee ? kom ik ook niet meer
wedden dat ze bijdraaien

Hoi Cynthia,

Is het mss een oplossing om het langzaam bij hun op te bouwen? dus binnenkomen,even aaien langs de zijkant zodat het bekkie niet geraakt wordt. En dan de hond een kluifje geven en laten liggen.

Zo hebben wij het opgebouwd met mijn schoonmoeder. Die vindt honden,harig.stinken en weet ik wat meer Maar op dit moment gaat het bij ons goed, ze aait hem langs de zijkant nu al uit haarzelf... Uitlaten wil ze hem helaas niet.
Weet niet hoe oud je kinderen zijn,dat die mss een vertouwd rondje kunnen lopen?

Ik hoop voor je dat je snel een oplossing voor je probleem vindt.Het is idd erg lastig juist omdat ze voor ons geweldig zijn..

Groetjes en succes,

Alie

Hahah, ik mag het hondje meenemen hoor als we op visite gaan, maar ze moet wel rustig zijn, nergens aankomen. Dus ik heb een goede reden om vaak een rondje te doen als we daar zijn.
Vandaag met mijn moeder besproken dat ik haar gewoon dingen ga leren voor als ze hier is, dan snapt ze het vast beter. (Wishfull thinking)

Barbara is 10 jaar, die kan prima even een plasje laten doen, de hond weegt nu 10 kg en ze laat haar niet los. Pieter doet het alleen met mij er bij hij is 8 jaar.
Ze lopen beide wel eens even naar achter bij ons, naar de werkplaats met de hond. Daar kan ze wel vieze dingen uit de tuin van de buren gaan eten als het mis gaat, of een haal van de kat van de buren krijgen, maar verder, tsja, niet zo heel veel, de weg is wel ver en ik denk niet dat ze daarheen de benen zou nemen

Moielijk hoor, in de meeste gevallen komt het toch vanzelf wel goed, maar ik twijfel hier toch een beetje.
Mijn ouders waren ook niet zo van de hond, tot ik bij mijn ex weg ging en met 2 jonge honden van 8 maanden weer thuis kwam wonen. Bij nader inzien nam mijn ex één van de twee honden over, maar toch, toen hadden ze toch een hond in huis. Mijn moeder was eigenlijk bang van honden. Toen ik werk kreeg begon mijn vader hem uit te laten en later deed mijn moeder het zelfs ook en ze vonden het heerlijk! Mijn vader heeft zijn leven lang last van hoge bloeddruk gehad, behalve de tijd dat ik met Fellow bij hun woonde...
Nu kom ik geregeld met onze vier honden bij ze langs en de koekjes staan altijd klaar. Voor mijn moeder, die in een verpleegtehuis zit, zijn de honden een grote troost en afleiding.
Ik hoop dat het bij jullie ook nog goed gaat komen.

Ik denk dat ik het gewoon op zijn beloop zou laten. Niks forceren maar gewoon zijn wie je bent, inclusief beesten. Je ouders zijn nu eenmaal geen hondenmensen en zullen dat waarschijnlijk ook niet meer worden. Maar als ze gewoon "beleefd" zijn, is er toch weinig aan de hand? Als je ouder wordt, word je ook onzekerder, je reageert minder snel, je ziet/hoort minder, je beweegt niet zo soepel meer. Zo'n relatief onbekend springding om je heen is dan minder welkom. Probeer met beide een beetje rekening te houden, hond en ouders, en dan kom je er vast wel uit.

Dit is een oud topic