Waarom een herplaatser?

Jessy, onze eerste herplaatser, is eigenlijk meer gewoon op ons pad gekomen.
We waren wel al op zoek naar een hondje, maar we wisten nog niet goed wat we wouden en wouden eigenlijk nog iets langer wachten. Maar toen we te horen kregen hoe Jessy daar leefde besloten we vrijwel gelijk om haar op te halen. Zo is Jessy dus bij ons terecht gekomen, dus niet een hele bewuste keuze geweest.

Storm daarintegen is wel een bewuste keuze van ons geweest. Wij wouden heel graag een herplaatser omdat we het beide op dat moment niet zo zagen zitten om een puppy in huis te nemen en omdat we graag een hond wouden die in ieder geval al een kleine basis had meegekregen. Desondanks was Storm het tegenovergestelde van onze wensen destijds. Storm was in wezen een puppy in het lijf van een grote hond. Aan Storm hebben we een enorme klus gehad, maar wat zijn we ontzettend blij met hem.

Waarom hebben jullie voor een herplaatser gekozen?

Mijn moeder heeft onze eerste hond uit het asiel gehaald. Daarna was het logisch om daar te gaan kijken.

De laatste keer gaf zindelijkheid vooral de doorslag. Mijn wat oudere vader wou absoluut geen ongelukjes in huis, en pups hebben die nu eenmaal wat vaker dan een zindelijke hond.

Eigenlijk per toeval. Omdat onze vorige aussie overleden was... En de fokster net een week daarna Ginger terug kreeg van de eigenaars. En toen vroeg ze of Ginger niet iets voor ons was. En sinsdien hebben we onze heerlijke meid in huis
En we wilden al een volwassen hond (nadat onze hond overleed) omdat we de tijd niet hadden voor een nieuwe pup.
De hond die we voor onze vorige aussie hadden kwam uit het asiel. We wilden een volwassen hond, want we wilde graag een oude hond een goeie oude dag geven. En toen hadden we dus Asta (kruising herder met schotse collie) in huis gehaald, hij was toen 10 geloof ik, en heeft 2 jaartjes bij ons een heerlijke oude dag gehad.

Is een hele bewuste keus geweest, zit soort van in mijn 'genen' om voor een herplaatser te kiezen ipv een pup.
Er zitten zoveel dieren in een asiel/opvang die het zo verdienen om een goed thuis te krijgen, voor mij persoonlijk kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om niet in 1e instantie naar een herplaatser te kijken.

Ik was me gelukkig ook behoorlijk bewust dat het niet makkelijk zou worden toen ik Bo ophaalde, en daar kreeg ik ook gelijk in. We hebben er een beste kluif werk aan gehad, maar dat werd uiteindelijk beloont met een zeer enthousiaste vrolijke huishond. Doet me elke dag nog goed hem zo heerlijk vrolijk te zien.

Bobby was ook een zeer bewuste keuze, we wouden een 2e hond en liever een wat oudere hond. Bobby was net 10 jaar oud, toen ik via via over hem hoorde, heb uitgebreid met het baasje gesproken en 2 dagen later gaan kijken. Heb hem toen gelijk meegenomen, ben ook zo vreselijk blij met hem. Doet me ook dagelijks goed hem zo heerlijk te zien genieten van zijn oude dag.

ik heb niets met pups,omdat ik vind dat een pup van 8 weken nog geen eigen karakter heeft,en je nog niet kunt zien hoe hij gaat worden.ik heb ook een hekel aan kapotgekauwde spullen,en zindelijk maken.
ook vind ik dat pups vaak toch wel aan een baas komen,terwijl dat voor herplaatsers moeilijker is,en ik heb vooral een klik met dieren die het in het verleden slecht hebben gehad.waarom dat is weet ik zelf ook niet.

Mijn eerste hond was geen herplaatser, ik heb het erg moeilijk gehad toen zij overleed en wilde eerst geen andere hond meer. Toen las ik eens een heel sentimenteel gedichtje, het heette Testament van een hond. In het gedicht liet die hond haar mandje, spulletjes, en het plekje in het baasjes hart na aan een hond die niet zoveel geluk gehad heeft in het leven.

Dit bracht mij aan het nadenken, en besloot op zoek te gaan naar een hond die me echt nodig heeft.

En dat werd dus Lola

Wij wilden graag een tweede hond en wilden een hond die het niet zo goed had een thuis bieden. Matchy werd op het hondenforum als herplaatser aangeboden en wij waren meteen verliefd op haar uiterlijk en voor zover haar karakter bekend was sprak ze ons ook erg aan. Er zijn een aantal e-mails over en weer gegaan en zo is Matchy in ons leven gekomen.

ja veel van die honden hebben veel meegemaakt dan mag ik maar hopen dat ze een goede thuis vinden greets

Tot nu toe zijn er 4 honden in mijn leven geweest en allen zijn herplaatsers geweest. De eerste kwam als pup uit het asiel, gevonden op een leeftijd van ongeveer 4 weken en ze is 14 geworden.
Daarna kwam Lily Jane, ook uit het asiel op een leeftijd van 6 maanden. Toen kwam er een inmiddels overleden herplaatser bij via een herplaats organisatie S.O.S. Dieren http://www.sosdier.nl/. En als laatste sluit Jip voor nu de rij die als herplaatser is gekomen via een noodoproep op MP.

Voor mij is het kiezen voor een herplaatser een passie denk ik. Nooit zo heel diep over nagedacht, het is gewoon altijd zo geweest. Ik vind dat het kiezen voor een herplaatser een heel weloverwogen keuze moet zijn omdat je te maken krijgt met een dier met verleden en dit dus hele specifieke problemen op jullie pad kan brengen waar je met veel openheid, positiviteit en geduld aan kan en mag gaan werken samen. Om zo een kwaliteit van leven te krijgen waar hond en mens wel bij varen. Ga er vanuit dat het een verrassingspakket is (omdat je nooit helemaal weet wat het verleden is en wat jouw specifieke hond in potentie allemaal in zich heeft) en je krijgt ook een heerlijke verrassing

Ik vind het goed dat veel mensen voor een herplaatser/asielhond kiezen. Zo krijgen die honden een tweede kans

Mooi om te lezen waarom jullie voor een herplaatser, bewust of onbewust, hebben gekozen

Was ook niet echt op zoek naar een destijds tweede hond, maar was gewoon wat op MP aan het rondkijken en daar zeg ik Darcey staan. En moet eerlijk zeggen onderweg erheen toen we eens gingen kijken naar Darcey heb ik gezegd als ik twijfel gaat hij niet mee.
Maar toen ik hem zag was ik verkocht

Heb al meerdere herplaatsers gehad, onze twee vorige witte herders en een teckel.

Wij hebben bewust voor een asieldier gekozen dit komt ook een beetje door die resceu programma´s op animal planet die we elk weekend kijken , nou wilden we al bijna 2 jaar een hond maar we hadden nog een oude poes van 19 jaar die ook een beetje op haar eind was deze poes was op een zomerse dag aankomen lopen en nooit meer weggegaan we hebben wel de eigenaar weten te achterhalen maar die was haar liever kwijt dan rijk kregen haar etensbakje mee en haar mandje kon ze lekker haar pensioen bij ons uit zitten ze is nu 1 jaar geleden aan ouderdom overleden en werd het tijd voor een hond dus wij kijken op de website van het asiel de wissel in leeuwarden en vonden eigenlijk direct de juiste hond boris van 9 maanden een kruising tussen een amerikaanse bulldog en een mechelse herder maar de trainster van de gehoorzaamheids cursus zei lijkt mij eerder een kruizing met een can corso italiano want daar lijkt hij erg veel op om deze onzekerheid weg te halen hebben wij gisteren zijn dna aggenomen d.m.v. wang speeksel en op gestuurt naar een laboratorium in engeland waar ze een zeer groote dna bibliotheek hebben en binnen 3 weken krijg je een uitgebreid rappoort over zijn achter grond en herkomst en alle karakter trekken die de hond dan heeft inmiddels weten we al een paar karakter trekken van de hond en die zijn wel stevig in de omgang boris had de eerste 3 maanden aanpassing problemen en was daarom steeds onrustig en erg hyper dit komt mede omdat deze hond al 2 x was teruggebracht naar het asiel en hij was 6 maanden toen hij daar voor de eerste in het asiel kwam en dat voor zo´n mooie en ook lieve hond die gek genoeg nog goed luistert zowel binnen als buiten en aan de lijn als los boris moet zeker een paar dingen leren vandaar ook de gehoorzaamheids cursus die hij de komende 2 jaar gaat volgen de cursus is natuurlijk niet alleen voor de hond maar de baas leert er ook van nou hebben wij alle 2 al ervaringen met honden maar nooit met een hond met een zeer sterk karakter zoals boris.
ik zal iedereen willen vragen ga eerst naar het dierenasiel er zitten daar hele leuken honden die alleen een beetje aandacht en disipline nodig hebben maar dat heeft elke hond nodig een leven lang want het zijn geen machines die een leven lang het zelfde doen een hond moet je altijd onder controle houden

Wij hebben altijd voor een asiel/opvanghond gekozen omdat we er van overtuigt zijn dat een hond een 2de ( 3de.4de?) kans verdient.

Pierre is onze 4de hond

1e was Nouska ( kreeg laatste kans bij ons )een kruising Bouvier/Groenendealer en is van zijn 11 jarige leven 10 jaar bij ons geweest.
2e Was Preston, toevallig ook een zelfde kruising en is 12 jaar bij ons geweest.
3e Was Bodan, is 4 maanden bij ons geweest , wij waren toen net lid van HP dus zijn verhaal is hier bekend.

Pierre hebben we nu 14 dagen en als hondenliefhebbers zijn we hartstikke blij met hem !

Waarom? Voor ons een super gevoel om een hondje dat ergens anders niet meer thuis hoort een nieuw huisje aan te bieden. Reno is ons eerste herplaatsertje maar zeker niet de laatste

We hebben bewust gekozen voor een herplaatser.
Er zin zoveel dieren die een warme plek nodig hebben.
We keken eerst naar een klein hondje, een JR uit het asiel in Breda. Maar helaas ging het niet door, ik had plosteling geen werk meer, en dan is het zielig voor het hondje.
Na een tijdje weer aan het werk te zijn, begon het bij weer te kriebelen, en gingen we nadenken. En na een wijs gesprek, besloten voor een grotere hond te gaan, waarmee we konden stoeien en veel bezig mee te zijn.
Dus gingen we kijken op marktplaats. En daar een oproep gezet. We kregen een paar reacties waarvan we echt dachten: .... Zo van dit is onze hond en wanneer kom je het ophalen.
We kregen ook het verhaal van Joy te horen. Joy was een dalmatier van 13 maanden en in het gezin was er (niet geplande) 3e kind bijgekomen. Doordat de kinderen van 4 jr tot 4 weken waren, konden ze Joy niet de tijd geven die ze nodig had.
Ze werdt ook uitgelaten door de buurman en vrouw en buurtkinderen. We gingen kijken en besloten haar mee tenemen. Ze is heel lief en willen haar niet meer kwijt.

Waarom een herplaatser?

Nou dat is voor mij heel makkelijk. Het liefst zou ik heel het asiel meteen leeg halen en mogen ze allemaal bij mij wonen. Maarja, dat gaat helaas niet.

Ik denk dan maar zo, met die puppy's etc daar komt het vaak wel goed mee. Maar een hond uit het asiel, doen mensen toch niet zo makkelijk. En ik "red" liever een hond uit het asiel en geef die liever een goed tehuis! Die zo'n hond gewoon verdient!

Bij mij zowat hetzelfde als bij Kimeta. Hoe meer beestjes ik terug gelukkig kan maken door ze uit het asiel te halen, hoe liever... Helaas zit ik nu aan mijn maximum (Bo de hond en Feline de kat uit het asiel en Milo de kat is een herplaatsertje) .

Ik moet er wel bijzeggen dat het helaas niet altijd goed komt met puppy's. Mijn ouders hun vorige hond, Barry, was een duitse herder die helaas heel lang in de dierenwinkel heeft gezeten voor hij gekocht werd door mijn ouders. Negen maanden heeft hij in een doos in de dierenwinkel gezeten, zijn broertjes en zusjes werden één voor één weggehaald. Elke dag werd hij geaaid door tientallen mensen, maar niemand nam hem mee. En dan eindelijk! Mijn papa kocht hem en nam hem mee naar huis. Helaas was Barry al negen maanden lang gewoon dat hij continu werd geaaid en aangehaald en dat iedereen continu heel opgetogen over hem was. Buiten zijn broertjes en zusjes had hij nog nooit bij een andere hond gezeten.

Nu woonde hij bij ons en werd hij behandeld zoals een gewone hond. Maar naar Barry zijn normen kreeg hij véél te weinig aandacht. Barry werd een buitengewoon jaloerse hond, die op een gegeven moment iedereen begon aan te vallen die nog maar in de buurt van mijn vader kwam. Op andere momenten gooide Barry zich te pas en te onpas op iedereen zijn schoot om aangehaald te worden, alle aandacht opeisend. Hij was altijd overweldigend aanwezig.

Wij hadden toen nog een hond, Zorro. Doordat Barry niet goed gesocialiseerd was werd Zorro regelmatig aangevallen. Zorro verdedigde zich wel, maar we merkten dat hij op de lange duur meer en meer ongelukkig werd, hij kon niet meer op zijn gemak zijn.

Toen Barry vier jaar oud was is heeft hij een spuitje gekregen. Hij had voor de zoveelste keer iemand aangevallen, deze keer met behoorlijk nare gevolgen.

Ik denk nog elke dag aan hem, en waarom het allemaal zo vreselijk mis moest lopen...

Ik zal altijd voor een herplaatser gaan. Ze hebben zoveel liefde te geven en werden in de steek gelaten door bazen die hen niet verdienden.

Mijn eerste hond werd tijdens de vakantie uit de auto gezet en door buren van ons opgevangen. Zij hadden er echter al ééntje en dus kwam Beauty naar ons.

Mijn Yoshike kwam van familie, zij gingen scheiden en de hond moest maar naar het asiel (was reeds hun 5e hond), dus Yoshi kwam naar ons.

En de laatste is dus Tibo, ook al zo'n geweldige hond. Dus ik weet waarom ik altijd herplaatsers neem.

@ Evi, wat vreselijk triest van Barry, was er echt door aangedaan

eigenlijk heel simpel; er worden zoveel honden gedumpt die superlief zijn. Als iedereen die een hond wil nou een herplaatser/asielhond zou nemen, zijn de asiels overbodig en bestaat er ook geen broodfok meer en andere uitbuiterij die ten koste van dieren gaat. maar ja dat is de ideale wereld...

Voor mij was de keus dus logisch. En ik was op slag verliefd toen ik Zootje zag

een vriendin van ons wist dat wij graag nog een hond wilden maar zelf nooit de stap zouden zetten. ook kende ze de eigenaar van Yoran, dus op een middag belde ze op of ik Yoran wilde hebben, eerst had ik zoiets van nou nee, maar toen vertelde ze dat hij anders in een asiel zou komen ( een gecastereerde flatcoated met stamboom). dat vond ik zo zielig. na goed familieberaad de eigenaar gebeld, en de volgende dag hebben ze hem gebracht, hij voelde hem meteen thuis heeft niet gepiept, en nu een jaar later ligt hij heerlijk op zijn rug te pruttelen en te grommelen.

nu we Yoran een jaar hadden begon het bij mij te kriebelen voor een 2e. na lang zoeken vond mijn man Rixt,Rixt is een flatcoated gemixt met ierse setter, we hebben een bod gedaan en kregen haar gegund, dus donderdag 27-01-2011 was het zover, wij zijn wezen kijken en van kijken kwam kopen, nu hebben we dus 2 herplaatsers. ze zijn allebei bij 5 jaar gechipt geholpen en allebei naar de trimsalon geweest. ze kunnen heel goed met elkaar, en ook Rixt heeft haar plaatsje bij ons gevonden.

Na lang aarzelen omdat ik redelijk op leeftijd ben (76 jaar) heb ik voor een herplaatser gekozen.
Rocky is nu 4,5 jaar een gecastr. reutje. En thuis voor mij en het poesebeest heel erg lief. Hij woont nu 12 weken bij me en ik ben vreselijk blij met hem.
Het enige nadeel is dat hij giga uitvalt naar andere honden.
Dat hij een rugzakje zou hebben had ik wel verwacht, maar dit valt toch even flink tegen. Hij was aardig verwaarloosd. Stonk een uur in de wind, had ontstoken oortjes en oogjes en heel veel tandsteen wardoor zijn tandvlees ontstoken was. Ook blijkt hij een voedsel allergie te hebben. Ik sta als 4e naam in zijn entingsboekje.
Maar ik ga voor hem en hoop nog een flink aantal jaren van hem te kunnen genieten.

Ik houd niet zo van pups.
Als je voor een herplaatser kiest sla je die periode over.
Van de 7 honden waren 4 herplaatser.
Alleen maar goede ervaringen mee.
Van mijn huidige asielhond vind ik het wel jammer dat ik niks van haar achtergrond weet.
Hoe was ze als pup, hoe was ze bij de vorige eigenaar in huis...enz.

Tja, genoeg tijd voor een hond, maar te weinig voor een puppy.
Eerlijk wordt ik ook een beetje *gek* van puppy's. Oh zo actief en moet je constant gadeslaan.
Onze herplaatser ligt nu aan mijn voeten
Het is ook onze eerste hond en hij had al een piepklein beetje basis.
We wouden absoluut een schotse collie en hij stond op kapaza
We zijn gaan kijken en waren dadelijk verkocht. Omdat hij al 5 is, wisten we ook dat zijn karakter en gewoon bij ons paste!

Mijn husky's Senna, Jessie (alias Sjees) en Mika komen uit het asiel. Herplaatsers dus. Mijn vrouw zocht een maatje voor haar "overgebleven" husky Katja. Ze vond Senna op de site van Stevenshage in Leiden. Alleen Senna kon en kan niet zonder Jessie, dus heeft ze beide in huis genomen. Die 2 hebben altijd buiten gezeten zonder aandacht en andere honden. Volgens ons zijn ze ook mishandeld, want ook nu nog na 7 jaar, duikt Senna nog steeds weg als je je hand te snel naar hem uitsteekt. Hij weet inmiddels wel dat wij hem niks doen, maar ja, hij denkt, je weet maar nooit. Helaas is Katja 3 jaar geleden in mijn armen "heengegaan". 13 jaar is ze geworden. Toen we een nieuw pension zochten voor de vacantie, werd mijn vrouw megenomen naar het buitenverblijf. En daar zat Mika (heette toen nog Doerak, waardeloze naam voor een husky). Hij was van een vrouw geweest in een rolstoel, die een golden retriever had als hulphond. Gevolg, golden overal mee naartoe, Mika alleen thuis. Je kunt een husky geloof ik niet harder straffen. Je raadt het al, we hebben weer 3 husky's. Een hond uit het asiel heeft altijd een verleden, maar met liefde en geduld heb je er een geweldige vriend(-in) aan.

Nadat onze vorige hond er niet meer was, wilde ik eigenlijk geen hond meer. Maar het begon na een tijdje toch weer te kriebelen. Ik miste de wandelingen, de gezelligheid, de vachtverzorging en de likken over mijn gezicht.
Voor Bil werd een ander huisje gezocht en toen heb ik mijn man overgehaald om te gaan kijken. Eerst was hij niet zo enthousiast (hij wilde liever een pup). Maar we waren op slag verliefd en hij is met ons meegegaan. Het is een ongelovelijk lieve hond!!
Onze volgende hond wordt dus ook weer een herplaatser!