Wie kent dit, herkent dit?

Laat toch maar vlug het hart eens grondig controleren, kan vocht op de longen zijn,vergroot hart, of hartzakje dat met vocht gevuld is, zeker omdat je zegt dat je hond moet hoesten, ik ken een beetje de symptomen precies!!Dus niet twijfelen, die dingen zijn levensbedreigend, zeker met zo'n hondje op die leeftijd.
Succes

Grtzz

Martine

Lieve Trudy,

Sorry had de rest nog niet gelezen, ik zag je bericht en heb dadelijk een reaktie gezonden, omdat ik die symptomen kende en mijn hond ook heb moeten laten inslapen om die reden.

Ik wens je heel veel sterkte toe en geniet van de mooie herinneringen die je met je hondje mocht beleven, het is altijd moeilijk afscheid nemen, zeker op die leeftijd, maar denk maar dat je het beste voor je hondje hebt gedaan!

Liefs
Martine

beste trudy,
ook ik heb een hond-te weten een bouvier- met hoestklachten. ben naar de dierenarts gegaan en na een onderzoek vanhart en longen blijkt hartfalen. ik ben vervolgens gaan zoeken via google naar hartfalen bij bouvier en vond een site met aanroep "in amsterdam" met vermelding van www.dkbuitenveldert.nl
hierop vond ik veel informatie over onder andere hoesten en eventueel duizeligheid. lees hierop eens. misschien vind je ook wel wat naar jouw gading.
groetjes en sterkte ineke

Lieve Trudy, hoe is het met jou? En gecondoleerd.
Er staat in dit forum een heel mooi verhaaltje over een regenboogbrug... moet je eens lezen!

Lieve allemaal.

Het is nu al weer een paar weekjes verder.
Ik kan er nu wel over praten, maar het is zo meoilijk gewesst.
Ik hoorde donja nog gewoon tippelen, ik hoorde haar zuchten wanneer ik in bed lag.
Steeds wanneer ik in huis liep hield ik rekening met donja, dat ze niet achter me zou staan en ik over haar zou struikelen. Steeds dacht ik, oh, ik moet zo met donja uit.
Het is zo stil en ik mis haar echt in elke vezel van mijn lijf. Het is afschuwelijk!

De laatste dag, donderdag 5 maart had ik smorgens nog een afspraak, dat liep nogal uit en ik was pas om half twee thuis.
De buurvrouw paste op en heeft haar een aantal keren uitgelaten en nog wat met haar gespeeld.

Thuisgekomen ben ik meteen met haar naar buiten gegaan, ze was zo vrolijk. Thuisgekomen moest ik zo vreselijk huilen, dacht eraan de dierenarts af te bellen.
Toen ze bij me op de bank zat kreeg ze weer een aanval, niet zo krachtig als anders, maar toch.
Donja likte mijn handen, trooste me, zo leek het.

Afschuwelijk.

Maar nu is ze dan dood, heel onwezenlijk.Steeds gaat er een enorme schrik door me heen als ik aan haar denk.Net of het niet zo is en als ik me dan realiseer dat het echt zo is raak ik emotioneel.

Zal nog wel een tijd duren.

De kleine heeft een heerlijk leven gehad en ik een aantal heerlijke jaren met haar.

Het is goed zo.

Dank jullie wel voor de steun, het heeft me zo goed gedaan.
Maar ook nu houd ik het niet droog wanneer ik weer over mijn kleine kanjer schrijf.

Liefs van mij.

Geeft niet hoor Martine.

Had niet ongelogd hierboven en was dus gast.
Blijf het forum weer wat meer volgen.
Liefs.